Noot: Dit verhaal is FICTIEF.

========

Ik was op vakantie in Griekenland, specifieker, één van de Griekse eilanden. Ik had er al twee dagen op zitten, en in t begin wat rondgelummeld, strand gepakt en wat gewinkeld. Souvenirs waren al in de pocket! Maar ik werd het nietsdoen een beetje zat, en besloot het eiland eens te gaan verkennen. Het was niet heel extreem groot, ongeveer de helft ervan bestond uit een soort niemandsland met verspreide clusters bos, kale, steenachtige vlaktes en een paar bergen. De andere helft was meer bewoond, met de meeste dorpen verspreid langs de kuststreek, maar hier en daar lag er ook een dorpje meer bergopwaarts. Ik noem het dorpen, vaak waren het niet meer dan wat huizen gegroepeerd rond een soort van winkelstraatje met de basis benodigdheden.
Ik had in de brochures gelezen dat er dieper landinwaarts verborgen tempelruïnes stonden, en de Oude Grieken hadden sowieso al van kindsaf aan mijn interesse. Ik besloot die maar eens op te gaan zoeken. Ik pakte een kleine linnen tas in: wat voedbare repen en een flesje water, een klein handdoekje en een kaart. Ik wist eigenlijk bij voorbaat al dat ik die kaart er weinig uit zou halen, maar ik kon niet vermoeden dat ik het ding helemaal niet zou gaan gebruiken!

Het was een hete dag, een van de heetste tot nu toe, en mijn mouwloze shirt was al doorweekt voordat ik überhaupt een ruïne had gezien. Ik schatte dat ik ongeveer halverwege de route was, en voordat ik vertrok had ik op de kaart gezien dat hier ergens een dorpje lag. Ik besloot m'n shirt maar uit te trekken, het had vrij weinig nut. Ik dumpte het shirtje in m'n tas en nam een slok van m'n water, dat inmiddels al wat lauw was door de warmte. Ik spoelde mijn voorhoofd en haar er ook mee, dat verfriste me voor even.

Ik trok verder. De weg waarop ik liep was niet veel meer dan een zanderig pad, en het stof prikte in m'n ogen en neus. Toen ik startte had de geasfalteerde weg me een heel stuk op weg geholpen, maar vanaf een bepaald punt liep de weg de andere kant op, terwijl het zanderige pad landinwaarts ging. Ook liep het pad vrij snel steiler omhoog, maar nu ik langs het mijns inziens halfweg punt was gelopen merkte ik dat het pad vlakker werd. Ik vervloekte mezelf inmiddels dat ik niet een pet of hoed had opgezet, maar bij nader inzien was mijn haar dan helemaal drijfnat geweest voordat ik een paar stappen had gezet. Gelukkig was ik wel zo slim geweest om m'n zonnebril op te zetten.

Het liep tegen het middaguur toen het dorp in zicht kwam. Dank de Goden! dacht ik. Ik had een kurkdroge mond en was bekaf door de hitte. Hier was vast wel een kroegje of iets dergelijks waar ik een versnapering kon nemen. Het dorp zag er min of meer uit als elk Grieks dorp....dat geen toeristentrekpleister was: ietwat stoffig, witte huizen, en wat rondhangende mensen. Hoewel... het leek hier wel uitgestorven. Dat had waarschijnlijk ook wel te maken met de hitte... hier op het dorpsplein was het ook bloedheet, zo midden op de dag. Ergens links van me hoorde ik zachte muziek, en toen ik keek zag ik wat ik zocht: de plaatselijk kroeg!
Een jaren-80 uithangbord, styling niet aanwezig, het was authentiek en echt zo'n aanloop-ding. Waarschijnlijk een soort oude garage die verbouwd was... zo ging dat bij die Grieken.

De barman keek op toen ik binnen kwam schuifelen. Er was niet veel volk, er zaten drie donkere Griekse mannen aan een tafeltje wat te keuvelen en te drinken, terwijl de barman, een wat oudere, kalende Griek, glazen aan het afwassen / afsoppen was. Hij begroette me en ratelde verder in het Grieks, waarop ik in het Engels antwoordde dat ik hem niet verstond, maar dat ik graag een biertje lustte. De barman keek mij op zijn beurt niet-begrijpend aan, maar ik werd gered uit deze situatie door een van de donkere Grieken.

Deze ratelde in het Grieks iets en ik verstond nog net het woord 'bira' waarvan ik wist dat het biertje betekende. Blijkbaar was dit een van de weinige Grieken in dit dorp dat een beetje Engels kende.
De barman zette een mooi, koud, schuimend biertje voor me neer, waarna ik hem bedankte en me naar de andere Griek wendde, die naast me was blijven staan.

"Thank you, err..efcharistó." Ik hief het glas in saluut.

De Griek lachte zijn tanden bloot. Hij leek wat ouder, een jaar of 40 misschien, met pikzwart haar en idem baard die zijn gezichtscontouren volgde. Hij had ondeugende, donkergroene ogen en een getaand gezicht waarin enkele rimpels duidelijk zichtbaar waren. Toen hij sprak was t met een zwaar accent.
"Típota gia na efcharistíso! Oh, I'm sorry... You are welcome, yes?"

Ik knikte om aan te geven dat ik het begreep. Voordat ik iets kon zeggen, ging de man verder.

"My name Stellios. Those' (hij wees naar de andere twee mannen) 'are my friends. Costas and Anatoly. Come, drink with us?"

Ik was dankbaar maar ik voelde alsof ik het derde wiel aan de wagen zou zijn, ik verstond namelijk amper Grieks.

"Thank you, but... "

"No, no, come. Come! Join!"

Stellios liet zich niet afwimpelen, en dus hobbelde ik achter hem aan naar het kleine tafeltje. Costas, zo bleek, was een lange, kale man met een enorme zwarte baard, en priemende zwarte ogen die recht je ziel in keken. Dat deed wel wat met me, maar ik wist dat Grieken niet echt pro homo waren, dus ik liet niets blijken. De andere man, Anatoly was de jongste van het stel en was ongeveer mijn lengte, had een stoppelbaardje en zachte bruine ogen. Stellios vroeg hoe ik heette, dus ik gaf mijn naam en ze verwelkomden mij allemaal in het Grieks.
Stellios zat links van me, ik zat met m'n rug naar het plein, Anatoly rechts van me, en Costas tegenover me. Ik keek dus constant in die priemende blik, wat me enigszins nerveus maakte en me ontzettend opwond. Ik voelde het begin van een bobbel in m'n broek.

Ik verontschuldigde me en zei dat ik amper Grieks sprak, maar Stellios wuifde het weg en vertaalde het voor zijn vrienden. Ze schudden allebei van nee, wat ik opvatte als "het maakt niet uit". Costas reikte uit en raakte m'n arm aan, en brabbelde iets. Costas' hand was warm en mijn huid tintelde waar hij het had aangeraakt.
Stellios vertaalde wat de lange Griek had gezegd en het kwam neer op wat ik al had vermoed: het maakte hen niets uit dat ik de taal niet sprak, zolang het gezelschap maar goed was.

Ze vroegen waar ik vandaan kwam, wat ik hier deed, of ik hier eerder geweest was... ze hoorden me feitelijk uit. Ik beantwoordde al hun vragen naar waarheid, nam nu en dan een slok bier en beklaagde me over de hitte.
Toen Nederland genoemd werd ontstond er een discussie, waarbij Anatoly, die door de anderen liefkozend 'Toly' werd genoemd, zich nogal laatdunkend uitsprak, waar Stellios ten volste tegenin ging en Costas probeerde de lieve vrede te bewaren. Het is en blijft een Mediterraans volkje, met het bijbehorende temperament.
Maar ondanks dat was het wel gezellig, en ik merkte dat ik, ondanks dat het behelpen bleef qua taal, het fijn vond om even onder de mensen te zijn.

Stellios wekte me uit mijn overpeinzing en vroeg of ik nog een biertje wilde. Ik keek naar mijn glas: het was inderdaad leeg - ik had het niet eens gemerkt!

"Just one. I want to finish a hike before it gets dark." zei ik.

Stellios lachte zijn tanden weer bloot. "Oh, we know great place for views! Would you like to go see?"

Ik haalde m'n schouders op. "Sure, I guess. I was really trying to get to the ruins, but.."

Stellios trok een vies gezicht. "Ruins no good. Too much plants! Path not good. No go!" Hij raadde me af om naar de ruïnes te gaan. Vanwege...overbegroeiïng of iets dergelijks? En een slecht pad. Nou ja...dan moest ik mijn plannen maar bijstellen. Het was ook eigenlijk veel te warm om door een overwoekerd bos ofzo te gaan banjeren. Ik sloeg het op in m'n brein als iets voor een andere keer.

"Okay, why not then. One more beer and on to your... special place?"

Hij vertaalde het voor de andere twee, en dit werd begroet met luid gejuich. Stellios bestelde nog een rondje bier en we babbelden nog wat...toch merkte ik dat ik meer en meer stiekem naar Costas zat te kijken. Er was iets aan die man wat me intrigeerde, en heel erg aantrok. Misschien zou ik er later achter komen.

Toen het bier op was vertrokken we. We zeiden de barman gedag en dankten hem voor 'het er zijn' , dat was volgens Stellios iets typisch Grieks, maar hij kon net zo goed uit z'n nek hebben staan lullen. In ieder geval gingen we op pad, waarbij Toly wat achterop bleef hangen en Costas het voortouw nam. Stellios en ik liepen min of meer in het midden. Stellios was iets kleiner dan ikzelf, en was in feite de kortste van de drie Grieken. Costas was echt een boom van een man, hij liep zeker tegen de 1.80m a 1.90m, ergens daar tussenin. Toly was iets langer dan Stellios en ongeveer mijn lengte. Ik vond Toly over het algemeen een beetje een zanik, terwijl Costas juist wat stiller was. Stellios praatte het meeste, maar hij wist me wel te boeien tijdens onze wandeling bergopwaarts - want dat was het, we liepen hoger en hoger. Op een gegeven moment leek de kust verder weg dan ooit. Maar de vergezichten waren adembenemend.
Stellios probeerde me zoveel mogelijk te vertellen over het eiland en de mensen die er woonden. Naar mijn mening was het een deel historie en een deel gebakken lucht, maar het maakte de klim wel een stuk leuker en gemakkelijker. Toch bleven mijn ogen richting de lange Griek dwalen. Ik denk dat de andere twee het merkten, en me een beetje lieten begaan, maar het leek ze niet te storen. Behalve misschien Toly...waarschijnlijk was hij een beetje verwend. Gewend om bijna alles te krijgen wat ie wilde.

Toen opeens waren we aangekomen bij het speciale plekje. Eerlijk gezegd, op het eerste gezicht zag het er niet zo speciaal uit. Het was een kleine open plek tegen de wand van de berg, met hier en daar wat bomen en struiken. Tot Costas een struik wegboog en er een grot tevoorschijn kwam! Ik kon m'n ogen niet geloven. Ik had er wel eens over gelezen, over grotten die op een herdersroute lagen en van veel gemakken voorzien waren: een plek voor een vuur, wat provisorische bankjes, en een voorraadkast. Elke herder voegde wel iets toe aan zo'n plek.

Ik wilde naar binnen gaan, maar Costas hield me tegen. Zijn hand lag uitgestrekt tegen mijn borstkas en dat voelde heerlijk. Ik kon de kracht erachter voelen - Costas was sterk, ondanks zijn slanke bouw. Hij schudde zijn hoofd, alsof hij me wilde waarschuwen. Maar hij ging zelf eerste naar binnen, en Stellios legde uit dat Costas eerst een vuur ging maken.
Een vuur? in deze hitte?  Maar toen bedacht ik me dat we al een behoorlijke tijd liepen en de avond naderbij kwam. Als de nacht zou vallen was het vuur heel welkom, want het kon vrij abrupt afkoelen nadat de zon onder was gegaan.

Stellios hield me bezig terwijl Toly Costas blijkbaar ging helpen. Stellios nam me mee naar het andere eind van de open plek en liet me zien wat nog specialer was: het uitzicht.

Ik kon vanaf hier de kustlijn aan de andere kant van het eiland zien! Het was inderdaad een groene zee, hier en daar onderbroken door kalere plekken. Ik zag plots een ruïne liggen! Ik tikte Stellios aan, en hij verklaarde dat dat inderdaad de ruïne was waar ik naar op weg was. De ruïne lag inderdaad omringd door een zee van groen, en je kon vanaf hier goed zien dat paden nogal lastig waren. Stellios vertelde me en passant ook nog dat het blijkbaar een tempel zou zijn geweest, gewijd aan Dionysos, god van de wijn en vruchtbaarheid. Hij vertelde dat er geruchten rondgingen dat er kleine groepen waren die hier en daar nog wel eens bepaalde rituelen uitvoerden, vruchtbaarheidsrituelen, om de god ten goede te stemmen en voorspoed te geven aan het eiland. Gezien het vele groen dat hier groeide leek dat tot nu toe wel goed te zijn gelukt.

Stellios zei dat ie even ging kijken hoe ver de andere twee mannen waren. Ik kon hier wel even uitrusten, ze zouden me zo wel roepen. Ik besloot van de gelegenheid gebruik te maken om te gaan zitten en even iets te drinken en te eten. Terwijl ik daar zat en een energiereep naar binnen werkte, droomde ik weg, uikijkend over het groen met beige palet dat voor me lag. Ik kon me zo inbeelden dat de Oude Grieken hier rondliepen en offers brachten in de tempel.
Het warme weer leek me te sussen, en ik voelde me soezelig worden. Ik besloot m'n ogen even dicht te doen...


Ik werd wakker van geluid. Stemmen. Grieks...er werd Grieks gesproken. Nee...gezongen. Ik deed m'n ogen open...de zon was weg en het voelde kouder. De avond was blijkbaar gevallen. Ik wreef de slaap uit m'n ogen en keek om me heen. Ik lag niet op de plek waar ik in slaap was gevallen. Toch zag ik de zee... en... oh. Iemand had mijn broek uitgetrokken? Ik lag hier naakt... maar...

Ik schudde mijn hoofd en schraapte m'n keel. Opeens verscheen het gezicht van Stellios voor me.

"Hello! Wake up, my beautiful friend!" Hij lachte en toen pas keek ik goed en zag dat hij ook naakt was. Zwart borsthaar doorspekt met grijs op een licht uitgezakt lichaam en een bos donker schaamhaar rond een slappe pik. Ik keek opzij en daar zaten de andere twee, ook allebei naakt. Toly had amper borsthaar, maar wel een volle bos schaamhaar, en zijn pik stak er uit, half-hard. Hij sloeg met blote hand op een soort tamboerijn terwijl hij aan het zingen was. Zijn stem was licht, met een donkere klank.
Tegenover hem, met zijn rug naar mij toe, zat Costas. Hij zat gehurkt, tokkelend op een soort mandoline of gitaar, en zong ook, zijn stem sonoor en diep. Het geluid had een hypnotiserend effect en ik voelde me bijna weer wegzakken. Ik snapte er helemaal niks meer van. Was dit een droom? Nee...t was echt, dit waren de mannen met wie ik mee was gegaan.

Stellios zag mijn verbazing en onbegrip. "No worries, my friend. You will like! I see you look at Costas, my friend, yes! You will like, much like!"

Een laatste tromslag op de tamboerijn, de laatste akkoorden van de gitaar, en de echo van Costas' stem die weerklonk op deze bergwand. Hij leek wel over het hele eiland te weerklinken en vibreerde door m'n lichaam heen. Costas keek achterom en recht naar mij. Zijn ogen brandden met een donkergroene gloed. Ik wilde mijn ogen afwendden maar kon het niet. Toen hij zich weer terugdraaide brandde mijn lichaam van verlangen - ik kreeg er een stijve pik van! Maar het leek ook wel te janken dat de aandacht van deze Griekse god weg was.

"All in good time, my friend. No worries." Stellios leek te verwoorden wat ik voelde. Waar was ik in beland? Wat ging er gebeuren? En... vond ik dat eigenlijk wel zo erg?

De jonge Toly kwam op me af lopen, zijn dunne, lange pik bungelend tussen zijn benen. Hij reikte me zijn hand. Ik pakte die en liet me omhoog tillen. De jonge Toly, zo irritant verwend en zeurderig eerder... hij leek nu een heel ander mens. Sterk, vol zelfvertrouwen en ogen die schitterden als diamanten in het vuur. Ik liet me door hem de grot in leiden...

Achterin de grot stond een brik, zonder hoofd of voeteneind, dwars over de breedte van de grot, die hier breder was dan de ingang. De warmte van het vuur was hier nog voelbaar en dat maakte het heel aangenaam. De gloed van het vuur zorgde dat het niet meer op een grot leek, maar bijna op de binnenkant van een hut. Ik hoorde Costas weer opnieuw beginnen te zingen en tokkelen, maar nu zette Stellios erbij in. Hij had een warme stem, niet heel toonvast maar op de een of andere manier mengde het wel goed met de diepe stem van de lange Griek.

Inmiddels was Toly dicht bij me komen staan. Hij legde zijn handen op mijn behaarde borstkas en liet zijn vingers door de haartjes glijden. Ik huiverde van opwinding. De jonge Griek kuste mijn borst en werkte zijn weg naar beneden. Ik staarde naar de rotswand, liet mijn gevoel de leiding nemen en kreunde toen Toly zijn lippen mijn harde pik vonden. De klanken van de muziek, de geluiden van de jongen die mijn pik begon te zuigen en het gevoel... dat alles samen bracht me in een staat van vervoering. Als vanzelf bewoog mijn lichaam op de maat van de basale muziek, mijn kreunen versmolt met de melodie van de stemmen...en door dat alles heen voelde ik hoe strak mijn pik stond en hoe heerlijk die jonge lippen zich langs mijn eikel en mijn schacht bewogen. Ik raakte in hogere sferen, rook de geur van het kampvuur wat zich vermengde met de geur van seks. Als in trance pakte ik het haar van de jongen en duwde mijn pik dieper in zijn keel. Hij kreunde, maar ik stopte niet, noch deed hij dat. Hij wilde het, die geile slet. Alsof ik een zesde zintuig had wist ik dat deze mond meerdere pikken had geproefd. Deze mond had het geil van meerdere mannen mogen slikken. En nu nam hij het mijne. De tamboerijn weerklonk sneller, het zingen werd urgenter en het zuigen sterker en sterker - ik kreunde harder en hield het niet langer: ik kwam bijna gillend klaar en liet de jongen los. Deze slikte moeizaam door, maar hijgde van voldaanheid toen hij zijn lippen langs mijn eikel haalde. Met zijn tong likte hij het laatste beetje geil op wat uit mijn pik droop.
Hij bedankte me in het Grieks, wat ik op de een of andere manier gewoon verstond opeens. Ik knikte alleen, want spreken kon ik niet, alleen maar hijgen. Mijn borstkas ging op en neer. Mijn hart klopte in mijn borst, een gestaag ritme dat het ritme van de muziek leek te nabootsen. Toly slipte stilletjes weg, maar ik bleef staan. Ik voelde een kracht door me heen schieten die ik nooit eerder had ervaren. Een puls die eindeloos door me heen ging.

Ik werd me langzaam weer wat bewuster van mijn omgeving. Achter me hoorde ik geschuifel, wat Grieks gemompel. Voetstappen. Mijn kant op. En opnieuw een basaal stampen, het gerinkel van kleine belletjes. Getokkel. Een jonge stem die hoog zong, vervolgens de diepe, lage stem van Costas. Een ander ritme, een andere melodie. Maar niet minder hypnotiserend, niet minder krachtig. Het pulseren en het ritme werden een. Toen was daar Stellios.

Hij wilde niet zuigen, dat werd snel duidelijk. Nee, hij wilde mijn pik op een andere plek. Hij ging ervoor liggen, de arme ziel. Zijn ietwat brede kont omhoog, zijn pik slaphangend tussen zijn benen. Ik bukte me, het ritme nog steeds aanwezig in mijn lichaam, en begon zijn diepe spleet te likken. Stellios kreunde, en ik merkte zonder het te voelen dat zijn pik zich begon te spannen. Hier werd de Griek geil van dus. Ik greep zijn kont met m'n handen en stak mijn tong dieper en dieper in z'n kut. Hij kreunde nog harder...maar nog niet hard genoeg. Ik likte hem hard, rimde hem alsof mijn leven ervan af hing. Inmiddels was zijn pik ook keihard, en was t kreunen een soort mix van gehijg en gekreun. Ik stopte met likken. Tijd voor het echte werk.
Ik legde mijn pik tussen zijn billen, wreef lekker tegen zijn spleet. Ik zag geil druipen uit zijn pik. Daar werd de mijne hongerig van en zonder waarschuwing of voorspel stootte ik mijn lul in de zijn kut. Stellios schreeuwde het uit, maar zijn gehijg, gekreun en geschreeuw: het werd allemaal een met de muziek, allemaal een met het ritme. Elke stoot was onderdeel ervan. Erin - Eruit... het werd een ritme op zich... alles vermengde zich in mijn koortsdroom van eeuwig genot.
Het duurde niet lang of de muziek zwol aan en ik kwam ook in Stellios klaar. De Griek jankte van pijn en genot, maar ook hij dankte me in het Grieks. Hij maakte een of ander symbool met z'n vingers dat ik niet herkende, en later, toen ik eenmaal thuis was zou ik het ook niet meer hebben kunnen natekenen.

Dat was twee. De muziek was weer even gestild, het licht en het vuur leek te dimmen.... maar ik wist dat er nog één moest komen. Al het goede kwam in drieën.

Het getokkel begon weer opnieuw. Een andere klank dan eerst. Ik vermoedde dat Stellios de gitaar had overgenomen. Toen de tamboerijn, in handen van jonge Toly. De zang was anders. Eerst de twee stemmen van de mannen buiten...toen een derde. Diep. Sonoor. Weerklinkend door de grot, het vulde mijn hele wereld.

Zijn armen om me heen. Hij was het duister dat me omringde, maar tevens het licht dat mij vulde. Costas. Zijn sterke armen drukten op mijn buik, tegen mijn zijdes, maar vanachter drukte iets veel sterkers, iets veel krachtigers tegen mijn bips. En oerkracht, hergeboren in zijn menselijke vorm.

Costas drukte zijn lippen tegen mijn hals. Ik stond in vuur en vlam.
Zijn handen betastten mijn gehele lichaam. Ik ging in vlammen op.
ZIjn lippen vonden de mijne. Ik brandde als een fakkel af.
Zijn vingers vonden mijn kut. Ik was niets dan as, wegwaaiend met de wind.
Zijn tong bevochtigde mijn strakke kutje. Ik was een wervelstorm van as, omhoog gegooid boven een vulkaan.
En uiteindelijk was daar zijn speer, zijn grote, keiharde pik, die bezit van me nam. Ik rees uit de as als de Feniks en spreidde mijn vleugels, onze lichamen omhelzend in mijn vuurzee.

Zijn stoten benamen mij de adem. Hij was zéér groot geschapen, en mijn kutje was écht strak. Ik was niet zo vaak het lijdende voorwerp...meestal waren de rollen omgedraaid.
Met zijn volle lengte in me boog Costas zich over me heen. Dit was GODDELIJK. Mijn bewustzijn werd een met het zijne, ik voelde wat hij voelde...en hij voelde wat ik voelde. Onze lichamen werden één, zoals twee vlammen uiteindelijk één vuur vormen. De wereld verdween. Er was alleen de daad, en onze rol daarin. Er vormde zich een aanwezigheid...maar zo vluchtig, dat het amper opgemerkt werd. Toch, een oerkracht was bij ons, voedde zich met ons offer, deed zich te goed aan onze lust. Ik hoorde een luide lach, ergens van ver, toen Costas huilend als een wolf in me klaarkwam.
Ik was wel eens explosief klaargekomen, maar dat was niets vergeleken bij dit! Het voelde alsof er alleen maar geil bleef stromen, in en uit mijn kutje.

Als koud water klapte de wereld weer ineen, alles kreeg weer vorm en ademen was zwaar. Ik voelde Costas' pik rusten op mijn rug, zijn vochtige geil droop van mijn lijf.
Hij trok me op met zijn sterke handen, trok me dicht tegen hem aan. Zijn heerlijk behaarde lijf schuurde tegen mijn rug. ZIjn lippen waren als een balsem op mijn huid - ik draaide me om, wilde zijn lippen op de mijne. We vonden elkaar weer - onze zielen werden nu een, ondanks dat onze lichamen apart bleven.

Ik huilde toen Costas zich losmaakte. Hij huilde ook. Onze wangen waren vochtig van tranen. Zijn ogen verloren hun gloed, en ook de wereld om ons heen leek iets van zijn stralendheid te verliezen. Ik zakte door m'n knieën. Costas ving me op en riep zijn vrienden. Hij bracht me buiten en gevieren bleven we naakt onder de inmiddels verschenen sterren zitten. Ik viel in slaap in Costas' armen en tegen zijn borstkas aan.


De volgende ochtend lag ik nog steeds tegen Costas aan toen ik wakker werd. Ik was het eerste, en de herinnering aan de afgelopen nacht deed me zachtjes zijn buik lichaam kussen. Zijn pik lag inmiddels slap tussen zijn benen, een bosje schaamhaar het enige wat het half bedekte. Hij had inderdaad de langste pik van alledrie, zelfs in slappe toestand. Hij kreunde wat en werd wakker toen ik ermee speelde.
We keken elkaar aan. Berusting en begrip las ik in zijn ogen. We spraken niet dezelfde taal, maar waren gisteravond nader tot elkaar gekomen dan op welke andere manier dan ook dat had kunnen doen.
Hij trok me tegen zich aan en we zoenden, teder en zacht.

Nadat we allemaal wakker waren geworden, kleedden we ons aan (ik voelde me van binnen nog een beetje smerig, maar ik zou wel douchen als ik in het hotel was) en begonnen aan onze weg naar beneden. Eenmaal weer in het dorp gaf ik Costas en Stellios mijn nummer, en liet hen zweren om me te appen nu en dan. Al was dat voornamelijk Stellios, omdat Costas geen Engels sprak.

Ik nam afscheid, en dat viel me zwaar. Ik voelde me heel erg sterk verbonden met Costas, en over een paar dagen zou ik hem niet meer kunnen zien, omdat ik dan terug was in Nederland. Ik moest menig traantje wegpinken op mijn weg terug naar het hotel.

Eenmaal weer terug in Nederland, dacht ik nog vaak terug aan die nacht, met mijn trio Hellenique. Ik kreeg in het begin nog wel een appje van Stellios, maar naarmate de tijd vorderde werd dat minder. Toch bleef dat gevoel over Costas sterk. Elke keer wilde ik plannen maken om terug te gaan, maar kwam het er niet van. En toch... ik had die nacht een eed gezworen aan een hogere macht. Ik zou zéker nog een keer terugkeren.