Zelfbondage en vernedering 2

Geplaatst door: smf op 05-10-24

Dit verhaal start waar het verhaal ‘Zelfbondage en vernedering’ eindigt. Het staat op zichzelf, maar misschien is het leuker dat je eerst deel 1 leest. Feedback is altijd welkom. Hier gaan we.

Eens weer in huis, na mijn avontuur van zelfbondage en (zelf)vernedering in mijn tuin, rustte ik even uit op de sofa. Ik probeerde wat te lezen, maar het kon me niet boeien. Dus naar mijn kantoortje bij mijn laptop. Helaas was die Meester er niet meer, dus maar wat rondsurfen.

Net toen ik wilde afsluiten – het was tenslotte al over middernacht – verscheen hij weer op skype. Zijn bezoekers waren vertrokken, het waren goede vrienden die toevallig in de buurt waren. Heel fijn, vond hij, maar zijn geilheid was natuurlijk gebleven.

Ik vertelde wat ik de voorbije uren gedaan had. Stap voor stap, zonder een detail over te slagen. Het vertellen op zich bracht me helemaal weer in de sfeer.

De Meester had heel af en toe een paar vragen gesteld terwijl ik alles opbiechtte, maar meestal liet hij me uitrazen. Toen ik klaar was, bleef het stil, zodat ik een beetje bang werd dat ik hem verveeld had. Had hij niet wat beters te doen?

Maar dan ineens een berichtje. Of ik het meende? Of ik zoiets in echt wou beleven?

Ik schrok. Ik had er duidelijk op aan gestuurd, maar toch. Wou ik het echt? Of zou ik de rest van mijn leven zielig in zelf bondage door mijn eigen tuin kruipen, en niet verder gaan dan wat webcam spel. Ik had al enkele keren met deze Meester gechat, zodat er vertrouwen was opgebouwd. Ik kreeg een gevoel van ‘nu of nooit’, verstand op nul, het moest maar eens gebeuren. Dus ik zei onderdanig: ‘Ja Meester, alstublieft, Meester.’ Ik trilde van de geile spanning.

Hij voelde dat hij me stap voor stap in zijn macht kreeg. Het zou steviger zijn dan in mijn fantasie, meldde hij. En langer duren dan een uurtje, ik moest een hele nacht voorzien. Ook geen geleuter vooraf, en nog minder tijdens. We hadden al genoeg gechat, en met mijn verhaal erbij wist hij wat hij moest weten. Een blinddoek was vanzelfsprekend, vond hij, ik zou hem niet te zien krijgen. Die eis had ik wel verwacht, in de camsessies had hij zich ook nooit laten zien. Het zou de vernedering alleen maar groter maken. Dus zei ik dat het OK was. .

Maar dan duwde hij pas helemaal plankgas. Hij vond dat slaven geen recht op privacy hebben. Helemaal niets. Hij wilde er een chantagespel van maken. Hij beloofde wel discreet te blijven, maar het gevoel van macht dat chantage geeft, daar wou hij naartoe. Deze onverwachte wending deed mij gek genoeg niet twijfelen ik werd alleen maar geiler van het idee.

Vernedering wordt zoveel sterker onder dwang, dacht ik in mijn geilheid. Het is niet meer dan logisch dat een Meester macht heeft. Dus wou ik hem echt macht geven. Ik had al vaak gechat met hem, waardoor het vertrouwen zwaarder woog dan de angst dat het echt mis zou lopen. Mijn pik had al beslist.

Ik zei hem dat ik zijn eisen onvoorwaardelijk zou aanvaarden. Ik wou het beleven, radicaal. Dus ik ging expliciet akkoord met chantagespel, ik smeekte er bijna om.

Plots veranderde zijn toon. Niet langer geil jennende opwindende taal om me over de brug te krijgen. Hij werd hard en eisend. Direct. Autoritair. Arrogant. Meesterlijk, eigenlijk. Zo kreeg ik instructies, zonder kans op protest.

Drie dagen later, kwart voor 9 ‘s avonds.

Ik droeg de kleren die hij opgedragen had: een oude onderbroek, een sportbroekje, een t-shirt, een korte regenjas; sokken, sneakers. Verder niets. Maar mijn smartphone en portefeuille moest ik wel bij me hebben. Zo reed ik in mijn auto de stad binnen. Ik parkeerde in een parkeergarage vlak bij de wat verloederde achterbuurt van de stad.

Even diep ademhalen. De stress nam toe, maar ik kon niet terug, of beter: ik wilde niet terug. Ik vond snel het rendez-vous hotel dat hij had aangeduid, en waar hij een kamer zou gereserveerd hebben. Het zag er ruig en goedkoop uit. Ik moest mij aanbieden bij de balie met de naam: ‘Tuinworm’. Ik durfde het niet zo goed, maar niets zeggen was ook geen optie. En wat kon er gebeuren? Erg zenuwachtig ging ik er toch mee door.

‘Dag Meneer. Er is een kamer gereserveerd op de naam tuinworm, meneer.’

‘Spreek eens wat luider, wat is de naam?’

‘TUINWORM meneer.’

De man keek me minachtend aan, en lachte gemeen, maar gaf me dan toch de badge van kamer 406, 4de verdieping.

De eerste hindernis was genomen.

In de benauwde lift kreeg ik een raar gevoel, waar ben ik mee bezig? Het was niet bepaald een luxe etablissement, eerder groezelig, niet vuil, wel afgeleefd. Hier anoniem binnengaan, verstandig kan je het niet noemen. Maar de drang naar lust had nog steeds de bovenhand. De kamer was op de bovenste verdieping, op het einde van de gang. Heel snel was ik binnen. Een raam, met een dun gordijn. Een badkamer. Een tafeltje met een stoel. Een heel groot bed. Er was niemand, maar op de tafel lagen een paar spullen, en een papier met nieuwe instructies.

Portefeuille en smartphone op de tafel. Code op het papiertje schrijven. Zo zou het snel tot chantagespel kunnen komen.

Dan strippen. Alles uit. De sokken moest ik aan mekaar knopen, de knoop in mijn mond (‘muil’ stond er) en achter mijn kop vastmaken. Dan blinddoeken, en de onderbroek bovenop mijn kop. De handboeien: rond de polsen en op de rug vastklikken. Tenslotte knielen in de hoek van de kamer.

Dan begon het wachten. En het denken.

Ik dacht aan mijn avontuur in de tuin. Toen had ik het mezelf moeilijk gemaakt, zeer moeilijk. Maar eigenlijk bleef ik toch steeds de controle bewaren. Het risico betrapt te worden was klein, en ik wist ook steeds hoe ik mezelf in geval van nood had kunnen bevrijden. Nu was het anders. Spannender, erger, meer vernederend. Ik kon niet meer weg.

Ik probeerde iets te horen. In een hotel is er vaak wel ergens lawaai, maar dichtbij kwam het niet. Ik moest gewoon wachten.

Wat als de schoonmaakploeg onverwacht zou binnenkomen? Dat kan toch. Maar panikeren hielp me zeker niet. Dus wachten.

Het duurde wel erg lang. Misschien was hij toch niet zo betrouwbaar? Dat kon ik niet geloven, gezien onze vele chats, maar toch.

Naderende voetstappen op de gang. De deur ging open. Iemand kwam binnen. Ik voelde de tocht van de gang. Helemaal bloot in deze toestand te kijk voor het hele hotel, zo voelde het. Waarom sloot hij de deur niet?

Ik verwachtte dat hij direct naar mij toe zou komen, maar nee, hij liep me gewoon voorbij. Ik kon horen hoe hij naar de tafel ging en er iets op zette, een tas of zo.

Plots het geluid van lift die op de verdieping stopte. Iemand anders kwam deze kant uit. Hoorde mijn Meester dat dan niet? De deur stond nog open. Shit. We gingen zonder twijfel betrapt worden.

Ik wilde wat zeggen, maar de sokknevel belette me, en ook wou ik niet nog meer aandacht trekken. Ik streste compleet. De stappen kwamen dichter. Een tweede persoon was de kamer binnengekomen, dat was nu zeker. Maar die sloot wel de deur achter zich. Eindelijk werd het me duidelijk. De Meester had zonder het aan te kondigen een handlanger meegenomen. Geen idee wie. Iemand met wie ik nog nooit zelfs maar gechat had. De Meester wist hoe hij de vernedering enorm veel groter kon maken…

Ik ging op mijn oren af om te weten wat er gebeurde. Ze openden een blikje. Bier vermoed ik.

‘Gezondheid, makker.’

‘Cheers.”

Tot dan had geen van beiden blijk gegeven van interesse in mij. Maar nu plots een por in mijn zij, allicht van een schoen:

‘Braaf zijn jij, straks krijg je ook wat.’

Ik vreesde nog een stomp of een mep te krijgen, maar hij was alweer weg. Blijkbaar waren ze met mijn portefeuille of smartphone bezig. Man, man, zij konden alles zien, en ik...

Toen ze klaar waren, kwamen ze weer naar mij, en hingen een stuk karton met een touwtje om mijn nek. Toen begreep ik het. Foto’s.

Schaamte natuurlijk. En ik wist niet eens wat er op het karton stond. Maar weg kon ik niet, en ik had vooraf veel toegestaan, ook dat.

‘Staat hij er goed op?

‘Door die knevel zie je zijn smoelwerk niet.’

Daarop haalde een van beiden de onderbroek en de geknoopte sokken weg. Ik kon weer vrij ademen, en wilde iets zeggen, maar...

‘Je houdt je bek, of er zwaait wat, klootzakje.’

‘Hm, die wil ik wel eens in de bek pakken. Of in de kont.’

‘Natuurlijk, kan allemaal. Maar eerst even plassen.’

‘Doe maar, dat zet ik dan ook op foto. ‘

Ik zweeg verstandig. Ik hoorde een rits. Ik rook een pislul.

‘Bek open.’

Ik deed het. Onmiddellijk pakte hij me bij beide oren, en duwde zijn pik diep in mijn mond. Het duurde even, ik dacht dat het hem niet zou lukken. Maar dan volgde de pis. Hoewel ik er al vaker over gegeild had, was het voor mij toch de eerste keer recht van de tap. De smaak was viezer dan ik verwacht had, maar nadenken ging niet,. Ik kon alleen maar slikken. Instinctief probeerde ik mijn kop te draaien, maar die kans kreeg ik niet. Hij hield me ruw tegen, en gaf me een flinke mep als extraatje. Ik kon ook het stopwoord niet gebruiken. Het bleef maar stromen. Shit en wow tegelijk. Want eens hij uitgepist was, en ik alles had ingeslikt, werd zijn pik harder. Dat maakte dat ik weer bij zinnen kwam. De vernedering was enorm, maar ik voelde aan het zwellende lichaamsdeel dat hij genoot. En dus genoot ik ook.

De hoop dat ik hem op dat moment al zou al zou mogen afzuigen verdween snel.

‘Staat hij er goed op?’

Dat was de andere man. Ik vermoedde dat hij doelde op de foto’s want hij had er verschillende genomen.

‘Ja… lekker om te zien hoe hij zich eruit probeerde te wringen.’

‘Ik wil hem ook eens goed betasten. Beetje vanilja, maar ja…’

‘We doen met hem wat we willen, toch?’

‘OK’.

Ik bedacht plots dat ik niet eens wist wie van de twee mijn Meester was, en wie zijn handlanger.

Ze zetten me recht, trokken me dan vooruit, tot aan de bedrand, en zo dat ik er midden in terecht kwam. Naakt, geblinddoekt en geboeid. Ik voelde een geklede man aan de ene kant. Zijn handen aan mijn kont. Dan een tweede aan de andere kant. Hij begon mijn pik te bepotelen. Die werd harder dan hij al was. Hij rukte me, maar stopte op tijd, begon dan weer... Ik werd alleen maar geiler.

Dan duwden ze me naar onderen, mijn kop er hoogte van hun kruis. Ik denk dat ze mekaar begonnen de tongkussen, wat ik wel opwindend vond. Ze trokken mekaars broek en slip naar beneden en zo had ik aan beide kanten een stijve mannenlul. Wat een feest. Ik likte en pijpte, en genoot. Mannelijke geuren van onbekende Meesters.

Helaas duurde dit ook zo niet lang. Ze werkten me uit het bed, op de vloer en gingen met mekaar verder. Opnieuw was ik ‘quantité negligeable’, en door de boeien kon ik weinig doen.

Tenminste een kwartier later.

‘Ik moet ook pissen. Kom, we zetten hem recht.’

‘OK, dan ga ik terwijl even twee biertjes halen.’

Ik was blij dat ik niet meer op de grond moest liggen.

De tweede man vertrok,. Zou ik opnieuw een lading mannenzeik in de bek krijgen? Bang en ook een beetje verlangend, verward. Maar in de plaats daarvan ging hij naar. de badkamer, ik hoorde wel iets wat pissen kon zijn, maar wat ik raar vond, hij spoelde niet door, en kwam snel terug naar de kamer, en naar mij.

‘Ik ga je een beetje versieren, ventje’.

Voor ik het wist had ik een riem rond mijn nek, en wasknijpers op mijn balzak en mijn tepels. Ook op mijn oren, dat was nog het ergste.

‘Bek open’

Wat er in gestoken werd, was niet een pislul, wel de sokken, die daarvoor nog mijn knevel waren. Al deed hij geen moeite om hem vast te knopen. De knoop was veel natter dan tevoren, hij zat helemaal onder de zeik.

‘Lekker sabbelen nu’.

Daarna mijn onderbroek. Die ging gewoon weer over mijn kop. En ze was ook kloddernat. De pis droop over mijn gezicht en op mijn lijf.

Dan nam hij weer foto’s, de ene na de andere. Man, man, wat voelde ik me een slet.

Toen de andere Meester terug was, had hij snel door wat gebeurd was, en lachte zich een breuk.

Op het gemak dronken ze hun tweede biertje, en deden weer een tijdje of ik er niet was. Als ik als iets had willen zeggen, dan kon dat toch niet, ik had de bepiste sokken in mijn bek, en wist wel beter dan ze niet te laten vallen. Ik was hun speeltje, en het is geen probleem dat een tijdje opzij te leggen.

Gelukkig werden ze daarna weer actief. Ze namen de attributen weg. Een van beide had zin om gepijpt te worden, dat voelde ik al snel. Ik likte, zoog, een pijpte. Een genot. Hij werd harder en harder. Aan de manier waarop hij dan mijn oren vastpakte, wist ik dat het de pisser van bij het begin was. Hij neukte mij in de bek. Hard en met inzet. Af en toe kokhalsde ik een beetje. Dan spoot hij zonder waarschuwing in mijn keel. Het geil bleef nog komen wanneer hij terugtrok, op mij tong en in mijn gezicht. Het was heerlijk.

De tweede man (of Meester?) had een ander plan. Samen trokken ze me op het bed, op de rug, maar met mijn kont aan de rand, en mijn benen omhoog Een beetje glijmiddel, nogal wat pijn, en een pik in mijn hol.

Hij pompte stevig door, maar ik merkte dat hij ervaren was. Het viel mee. Zijn zelfvoldaan gegrom maakte het echt.

Een paar minuten later zat ook mijn kont vol sperma.

Ze waren allebei goed aan hun trekken gekomen, dat was duidelijk, en stemde me ergens toch wel trots.. Maar nu was ik niet interessant meer. Ik werd opnieuw opzij gezet, en zij gingen samen op bed liggen. Een rustig naspel met zijn tweeën, dat kon ik horen. Mijn trots ging naadloos over in een lichte jaloezie. Ik wou hen verder dienen, of misschien eerlijker: ik stond nog heet, ik was nog niet klaargekomen. Dat vonden ze duidelijk niet nodig.

Tien minuutjes later.

‘Dumpen we hem nu?’

‘En het chantage filmpje dan?’

‘Ha juist, bijna vergeten’.

Luid gelach.

Ze zetten me rechtop tegen de muur, stelden een camera op, en dwongen me een tekst op te zeggen.

‘Ik ben hier uit vrije wil. Ik ben een domme, domme slaaf. Ik accepteer dankbaar alle vernederingen’.

‘Niet goed. Begin met je naam had ik gezegd‘.

Ik slikte, dit ging ver.

‘Naam, ventje. Dan de tekst’

Waar was ik ingestapt? Maar ik was akkoord gegaan.

Dus begon ik opnieuw:

‘Mijn naam is… Ik ben hier uit vrije wil. Ik ben ...’.

Als toetje van allebei een klodder spuug in mijn gezicht, en gelach.

Nog geen vijf minuten later gooiden ze me ongeboeid, maar naakt en nog steeds geblinddoekt de gang op. Ik hoorde de kamerdeur achter mij dichtslaan. Voorzichtig deed ik de blinddoek af. Ik zag dat mijn kleren in het rond lagen. Of dat dacht ik, maar het was maar deels zo. De onderbroek hadden ze achter gehouden. Mijn shirt was bepist en er waren stukken uit geknipt. Zeiknatte sokken. Alleen de anorak, het sportbroekje en de schoenen leken onaangeroerd. . Mijn portefeuille en smartphone lagen er ook. En mijn autosleutels. Zo moest ik weer naar huis.

Toen ik bijna klaar was om te vertrekken, ging de deur even op een kier en hoorde ik bars:

‘Vergeet de kamer niet te betalen!’.

Toen ik thuis aankwam, was ik weer opgewonden een helemaal opgedraaid. Wat een belevenis. Ik wilde zo snel mogelijk klaarkomen, maar eerst mail checken.

De Meester had een bericht gestuurd. De bekentenisvideo attached. Het chantagespel zou beginnen. Ik moest mijn pik nauwelijks aanraken om in het rond te spuiten.