Ik bedenk hoe ik het snelst bij de auto kom en kies intuïtief een route. Ik weet niet zo goed hoe in dit deel van de stad de staatjes lopen, maar als ik het goed inschat moet ik aan het eind van deze straat wel ergens bij de parkeergarage van kantoor uitkomen. De smalle steeg wordt verlicht met het rode schijnsel wat uit de ramen komt waar de prostituees zichzelf aanbieden. Ik weet dat dit district direct aan het kantoor grenst maar heb er nooit aandacht voor gehad. Laten we zeggen "het is niet mijn ding". Maar nu ik erdoorheen loop, kan ik het niet missen. Ik zie een verschillende gordijntjes dicht. God weet wat daar gebeurd binnen. Ook zijn er wat ramen zonder verlichting, blijkbaar nog niet in gebruik. Een best wel mooie dame probeert mijn aandacht te vangen. Ik maak duidelijk dat ik geen interesse heb. Ze lijkt het te begrijpen en gebaart dat ik iets verder moet zijn. Dat begrijp ik dan weer niet maar ik loop door. Een stuk of 10 ramen verder staat een bloedmooie jongen zichzelf aan te bieden. Ik wordt er een soort van overvallen en automatisch begrijp ik nu wat die hoer daarvoor bedoelde. Dat had ze snel door. Ik kan het niet laten naar die jongen te kijken. Een jaar of 25 schat ik. Mooie gespierd. Wulps biedt hij zich aan. Hij ziet mijn aandacht en verleid me met zijn lijf naar binnen te komen. Ik voel het warm worden van binnen maar mijn verstand wint het. Bovendien zou ik nooit op zo n jonge gast vallen in het echt. Ik loop door loop snel door met het beeld van de jongen nog in mijn gedachten. 

Nog een paar ramen verder weer zo'n gast. Deze is ouder, "normaler", Ik schat hem ruim 35, ziet er mannelijk uit met zijn behaarde torso, een gast die ik in de sportschool tegen zou kunnen komen, mooi donker haar en een zongebruind lijf. Hij kijkt me aan met zijn donkere ogen. Hij doet geen moeite me te verleiden. Zijn ogen trekken mij naar de deur naast zijn raam. Even twijfel ik. Waar ben ik in godsnaam mee bezig. Mijn vriend en ik zijn net uit elkaar. We hadden weliswaar al een tijd geen seks. Maar zo hopeloos ben ik toch ook weer niet. 

De gast geeft me een knipoog. Ik leg mijn hand op de klink van de deur. Doe hem naar beneden. Hij loopt naar de deur en in mijn ooghoeken zie ik hoe de gordijntjes zich sluiten. Ik sta binnen. "Hoi, mijn naam is Mark" hoor ik de man met een mannelijke stem zeggen "Welkom". "Wat kan ik voor je doen?".

Ik ben stil. Het is blijkbaar duidelijk dat ik niet zo goed raad weet met de situatie. "Ik help je" zegt Mark. Hij helpt me uit mijn jas en neemt me mee naar het kamertje achter het raam. Hij schenkt me een glas in en zet mij neer op de enige stoel die daar staat. Verder staat er een bed en wat speeltjes. "125 euro", zegt Mark, "pinnen of contant?". En als of ik me zelf van buiten mijzelf bekijk zie ik hoe ik het bedrag pin. 

(wordt vervolgd)