Zelfbondage en vernedering 3

Geplaatst door: smf op 13-02-25

Zelfbondage en vernedering 3

Vooraf

Dit verhaal start waar het verhaal ‘Zelfbondage en vernedering 2’ eindigt. Je kan elk deel apart lezen maar misschien is het leuker dat je eerst de vorige deeltje leest. Feedback is altijd welkom.

Na het avontuur in het hotel had de Meester een ‘bekentenis video’ waarmee hij me zonder problemen zou kunnen afdreigen en chanteren. En nog vele foto’s ook. Ik was akkoord gegaan met chantagespel, en we hadden afgesproken dat het altijd spel moest blijven, maar de mogelijkheid was echt, de druk om te gehoorzamen nog meer. Hij wist al heel veel over mij, ik wist niets over hem. Dat maakte me extra kwetsbaar. Hij had macht over mij en die zou hij gebruiken ook. Dit feit gaf me wisselend een gevoel van lichte angst en grote opwinding. Dit zou spannend worden.

Onder controle

De eerste dagen gebeurde er niets. Nog steeds onder de indruk van het hotelavontuur was ik nog enkele keren heel hevig klaargekomen. Nagenieten zou je kunnen zeggen.

De vierde dag plots een bericht.

‘We waren tevreden van je, slaaf. Tijd voor een stapje verder.’

‘Ja, Meester, dank U.’

‘Vanaf nu rapporteer je elke keer dat je je aftrekt. Zonder aarzelen, onmiddellijk en zonder iets te verbergen. Ik neem de controle over.’

Door het bericht was ik plots geil geworden en trok me daadwerkelijk af. Dan pas drong het echt tot me door, het simpele feit dat ik opgewonden was en gemasturbeerd had, moest ik hem nu gaan vertellen, opbiechten eigenlijk. Stelt niet veel voor zou je denken, en toch. Na het spuiten zie je alles anders, mijn geilheid veel minder, het was ineens iets heel raar om te doen. Maar toch, ik onderwierp me zonder morren naar zijn eisen. Dus berichtte ik direct:

‘De opdracht is spannend, Meester. Ik heb me dan afgetrokken, en hard gespoten. Dank.’

De volgende periode rukte me suf, nog meer dan normaal. Telkens rapporteerde ik het onmiddellijk, ik durfde niet anders. Een reactie liet op zich wachten, maar ermee stoppen durfde en wou ik niet.

Dan eindelijk:

‘Potent lijk je wel. Vanaf nu maak je het verslag met veel meer detail: uur, plaats, werkwijze, en vooral: wat ging er om in die stomme slavenkop van je. Je verbergt niets.’

Hij sloot af met duidelijk mijn naam te vernoemen. Een waarschuwing? Hoe dan ook, de lat lag weer wat hoger. Ik moest ongecensureerd al mijn fantasmen blootgeven. Natuurlijk kende hij die al, maar toch had ik het gevoel dat het intiemer was dan ooit. Een keer werd ik er zo geil van dat ik bij het rapporteren zelf weer een stijve kreeg en opnieuw rukte. Dat werden twee verslagen binnen het uur.

‘Je toont discipline. Ik ken je patroon al. Ik ga ervan uit dat je alleen thuis bent vanavond.’

‘Dat is zo, Meester’

‘Een maat van mij weet van je, ik heb hem een foto getoond.’

Natuurlijk kon hij dat doen, dat was duidelijk, maar toch weer lichte shock, voelde wat tricky.

‘Hij ziet je wel zitten en wil je eens voor lul zetten als camslaaf. Ik heb toegezegd voor vanavond, al heeft hij dan maar een uurtje. Gewoon eens uittesten.’

‘Ja Meester.’

‘Vanavond 22 h klikt hij je aan. Gehoorzaam hem. Volledig. Als hij ontevreden is, zal ik het snel weten.’

Hoe ver ging dit nog gaan? Maar keuze had ik niet. De Meester wist te veel over mij, kende mijn geheime verlangens, dwang en vernedering heb ik nodig. Zoals vaak besliste mijn geilheid.

Op het juiste uur zat ik klaar voor laptop. Aangekleed, want daarover waren geen instructies. Het duurde even maar dan was hij er. Geen goede avond, geen intro, geen small talk, wel directe bevelen, kort af, denigrerend. De juiste toon.

‘Cam op…. Volledig in beeld … Volledig klootzak, kop ook, speel niet met mijn voeten… Kleren uit, en snel. ’

Natuurlijk zette hij zelf zijn cam niet op, had ik ook niet verwacht. Zijn arrogant geblaf schrikte me niet af, integendeel, het maakte duidelijk hoe hij me zag. Enkele tellen laat stond ik volledig in beeld, poedelnaakt en kwetsbaar voor een volledig onbekende. Die hield zich totaal niet in en nam ongevraagd enkele screenshots. Ik reageerde niet, ik wist wel beter.

Daarna moest ik edgen, op zich fijn, zolang je op tijd stopt. Hoe geiler, hoe meer genot. Eerst moesten mijn sokken in mijn muil, zoals hij het noemde. Dan met onderbroek op mijn kop. Daarna een aap nadoen, na-apen zeg maar. Hij zei niet veel, maar ik hoorde gegrinnik.

Al gauw bleek ook dat hij slaven graag pijnigde. Ik moest een grote doos wasknijpers pakken, mijn zak vol zetten, mijn voorhuid, mijn pik, mijn tepels. Dat waren er al zeker dertig, maar het was niet gedaan. Ook op mijn oren, neus, lippen en tong wou hij er. Dan armen gespreid in beeld, tot hij vond dat het genoeg was. En dat was niet snel. Weer die screenshots.

Toen ik ze er eindelijk mocht afhalen kreunde ik van de pijn. Bij elke knijper, maar het meeste bij die op mijn tepels en op mijn zak.

‘Een ruk machine he?’

‘Ja, Meneer.’

‘Laat zien dan.’

Het edgen begon opnieuw. Net voor ik klaar zou komen, moest ik stoppen. Dan weer en opnieuw en opnieuw. Het werd meer en meer frustrerend. Toen ik eindelijk mocht, moest het op een schoteltje, en mocht de cam niet af voor alles netjes opgelikt was.

Zonder verder iets te zeggen verdween hij.

Ik voelde mij gebruikt en vernederd. En toch, of net daarom: het was een heel opwindende sessie. De vernedering was groot. En blijkbaar was ik toch iets meer pijnslaaf dan ik gedacht had.

Een uur later een berichtje van mijn Meester met goede feedback, ‘al had zijn maat wel spijt gehad dat de tijd beperkt was, waardoor hij niet echt kon doorduwen’. Slik. ‘Maar de training werkt, je hebt je me niet beschaamt. Tijd voor een stapje verder…’

‘Ja Meester.’

‘Je mag nog steeds rukken zo vaak je wil.’

‘Dank U Meester’

‘Maar alleen zoals ik het wil. Vanaf nu enkel nog in je tuinhok.’

‘In mijn tuinhok?’

‘Ja daar. En alleen naakt. Rapporteren blijft. Je stript in huis en maakt een foto. Dan ga je naar het hok, en ruk je. Als je gespoten hebt, nog een foto. Full body. Beide foto’s toevoegen bij het rapport.’

‘Ja Meester’

Man dit ging weer ver. Ik was gewoon wat voor laptop te rukken, en daar te spuiten, of in bed. Maar dit! Toch deed ik het. Als ik geil was, ‘s avonds, stripte ik in de keuken. Foto. Dan liep ik naakt naar het tuinhuis. Gelukkig weinig kans op inkijk. Dan erin, rukken en klaarkomen. Meestal snel van opwinding. Dan het moeilijkste deel, de tweede foto, naakt naar binnen, en rapport sturen.

Het rare is dat mijn rukfrequentie om het zo te noemen, niet verminderde, maar nog groter werd. Onder druk mezelf vernederen werkt.

Een versnelling hoger

Elke dag keek ik ook uit naar een nieuw bericht op skype van hem, maar het duurde een lange week voor ik iets zag verschijnen.

‘Wat je me vertelde, je verhaal….’

‘Wat dan, Meester?’

‘ Vernedering in je tuin.’ (*)

‘Ja Meester?’

‘Dat gaan we nu in het echt doen.’

‘Hoe bedoelt U?’

‘In je brievenbus zitten stalen boeien. Ga ze halen.’

Ik vond daadwerkelijk handboeien. Iemand was dus langs geweest. Het waren stalen exemplaren, die je kan vastklikken, maar een sleuteltje was er niet bij.

De opdracht was simpel maar ook geniaal. Ik moest dezelfde nacht nog strippen in huis. Naakt door de tuin. Mezelf blinddoeken. Boeien om, rond de paal. Verder gewoon wachten. Ten laatste om 23uur moest ik er zijn.

Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om niet te gehoorzamen.

Vijf voor elf stond ik al poedelnaakt bij de paal die het dak van het tuinhuis ondersteunt. Als ik heet sta, wil ik soms nog verder gaan dan geëist. Ik knevelde mezelf met een balgag en ik tape-te mijn ogen dicht. Daarna pas de blinddoek erover, zodat ik zeker niets kon zien. Handen achter de rug. Klik. Geen weg terug nu.

Het leek uren te duren. Ik had zeker al 3 auto’s horen passeren, en dat is veel op dit uur in zo’n rustige straat. Dan eindelijk een auto die stopte. Ik hoorde ik stappen. Duidelijk van twee mensen, niet een.

Toen ze bij mij stonden zegden ze niets. Het duurde even, toen voelde ik hun ruwe handen op mijn lijf. Ze betastten ze me grondig, overal, hardhandig maar niet echt pijnlijk, gelukkig. Dan maakten ze me los maar boeiden me gelijk opnieuw, handen voor mijn lijf deze keer. Ik kreeg een halsband om, met een ketting.

‘Kom rondjes maken’

En dan: ‘Sneller...hup.’

Een hield de ketting vast, de andere moedigde me aan met een riem of zo. Ik was bang ergens tegenaan te lopen, maar ik moest maar vertrouwen dat dit niet zou gebeuren, geen keuze. Ze waren nogal onzacht, en blaften af, geen fluisteren.

Plots realiseerde ik me dat de buurman het wel niet zou zien maar misschien wel zou kunnen horen. Hij was nachtwaker, ik kon alleen maar hopen dat hij dienst had en niet thuis was.

Het onvermijdelijke gebeurde. Ik struikelde, een beetje pijnlijk. Maar mijn kreet werd gedempt, ik had zelf een balgag aangebracht. Ruw trokken ze me weer recht, dan de zweep erop, weer rondjes man. Weer recht, met zweep.

Even leek er eentje wat medelijden te hebben.

‘Pijn aan de voeten, slet? ‘

Blijkbaar had hij zijn schoenen uitgetrokken. Mijn balgag werd weggenomen en ik mocht ze schoonlikken. De bovenkant, dat ging nogal, maar daarna ook de zool. Weigeren was geen optie.

Als ik al gedacht had dat ik de schoenen zou mogen aantrekken om het rondjes lopen minder pijnlijk te maken, dan had ik het helemaal mis. Ze bonden een schoen vast aan mijn balzak, de andere aan mijn eikel. En dan begon het rondjes maken opnieuw, zoveel erger zoveel pijnlijker.

Een van de Meesters dwong me me de hele tijd ‘oe oe oe’ te roepen Vernedering nog groter. Maar dan vond hij plots dat ik te veel op en aap leek en hij had liever een hond. Dus moest ik op handen en voeten, of, zoals hij zei, op vier poten. En blaffen. Dat hield ik niet lang vol, en zij gelukkig ook niet. Ik werd omvergeduwd, dan weer recht getrokken, dan eens schoen in mijn gezicht.

Ineens voelde ik nattigheid, letterlijk. Een van hen stond zowaar op mij te pissen, in het midden van mijn grasperk,in mijn eigen tuin. De andere had me bij de haren, de warme straal ging nu recht in mijn gezicht.

‘Bek open klootzak.’

Het was duidelijk dat ze zich rot amuseerden met me. En ook geil werden. De pissende pik werd harder en in mijn mond geduwd. De geur van pis bleef, maar ik rook nu ook het mannenzweet in het schaamhaar. Ik deed mijn best om hem te plezieren, likte zijn ballen, ging met mijn tong rond de eikel, en nam dan weer de schacht in de mond. Ik hoorde gekreun. Tegelijkertijd voelde ik hoe de andere Meester mijn kont begon te verkennen. Wat volgde laat zich raden...

Toen ze voldaan waren haalden ze de handboeien weg. Of toch dat dacht ik, want onmiddellijk werd ik weer geboeid, maar dan handen op de rug. Ik was ook nog steeds geblinddoekt. Ik voelde me volledig gebruikt. Maar ook nog steeds pokkegeil.

Ze lieten me enkele keren rondtollen, zodat ik alle orientatie verloor.

‘De sleuteltjes liggen op de dorpel van je achterdeur. Have fun.’

Dat was het afscheidswoord en weg waren ze. Ik kon de moeizame en vernederende zoektocht beginnen. Een déjà vu (*)

Epiloog

Hoe heet ik ook was, tijdens het hele avontuur, ik was niet klaargekomen. Ze hadden me niet toegestaan te rukken. Eens ik weer, met veel gesukkel, het huis bereikt had, en de boeien losgekregen, wou ik onmiddellijk spuiten. Net op tijd dacht ik aan de instructie: enkel klaarkomen in het tuinhuis. Zou dit nog steeds gelden?

Mogelijk van niet, maar durfde niet anders...

(*) Beschreven in het eerste deeltje van dit verhaal.