Slaaf, onverwacht, toch gewenst

Geplaatst door: smf op 24-06-25

De sokken knevel in mijn mond was gelukkig niet te diep. Maar toch kon ik niet spreken. Ik was al blij dat ik vrij door mijn neus kon ademen. Zien kon ik ook niet, ik had een blinddoek om, stevig vastgeknoopt. Ik stond tegen een muur, mijn handen geboeid op de rug. Poedelnaakt.

Mijn ‘vriend’ Raoul stond erbij te lachen.

‘Kijk eens naar hier!’

Hoewel ik niets zag, richtte ik onwillekeurig het hoofd omhoog. Een flits. Hij fotografeerde mij. Zomaar. Ik kon niet protesteren. Hij deed het, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.

Maar het ergste van al, mijn pik werd nog harder dan hij al was. Schaamte.

Daar komt nog bij: in zekere zin had ik dit allemaal zelf gepland, of toch op de een of andere manier uitgelokt.

Raoul is knap, sportief, vol zelfvertrouwen. Hij was een vriend van me, of beter, we maakten beiden deel uit van een vriendengroepje, zonder dat we echt close waren Af en toe gingen we samen sporten en daarna op café. Hoewel hij me ook nooit genegeerd had, durfde ik toch niet hopen dat hij echt mijn vriend wou zijn. Hij was eerder afstandelijk. Het was altijd al duidelijk dat hij de touwtjes in handen wou hebben. Op vele manieren was Raoul zoveel sterker dan ik. Bij momenten kon hij ook wel een beetje een pestkop zijn, maar bij hem zag je dat door de vingers, het was deel van zijn imago, zeg maar.

Ik vermoedde wel dat hij wist dat ik homo ben, maar van hem had ik alleen een sterk vermoeden, of misschien hoop. Maar zijn dominantie, die stond voor mij vast. Zo was hij ook in mijn dromen en fantasieën. Op die momenten wilde ik me aan hem onderwerpen. Gecommandeerd worden, zelfs als het vernederend was. Vooral dan. Zijn macht voelen, me overgeven, hem dienen. Maar hoe? Mijn geheime verlangens leken gedoemd om verborgen te blijven, niet meer dan dromen, zoals zo vaak

Dan gebeurde er iets heel onverwacht. We kwamen mekaar tegen op de fiets, of beter: hij haalde me in. Eerst was het gewoon small talk. Dat viel even stil, en toen vroeg hij het. Of ik het zag zitten om de volgende avond gezellig een glas te drinken en wat lol te trappen. Maar deze keer niet op café of in de sportclub, wel bij hem thuis. Wij twee alleen. Hij had een dartsbord hangen, dus we zouden kunnen darten.

Ik was zo blij dat ik me geen vragen stelde, hoe verrast ik ook was. Dat hij mij vroeg, want hij had veel dichtere vrienden, maar ook dat het bij hem thuis was. Natuurlijk zei ik ja, ik hoopte dat mijn enthousiasme er niet te dik op lag.

Tegelijk werd ik wel wat zenuwachtig. Misschien vroeg hij me omdat hij ook wat voor mij voelde, zo redeneerde ik. Nu ik bij hem zou zijn, zou het moeten gebeuren. Ik zou hem moeten aftasten. Onderdanig zijn. Proberen zijn interesse te wekken. Laten merken dat ik hem wil dienen. Dat hij me mocht gebruiken als hij dat hij wou. Concreet was het nog niet, maar toch. Niets doen was geen optie. Op de ene of de andere manier zou ik risico’s moeten nemen.

Die avond was hij heel joviaal, dat stelde me gerust. We dronken een glas en praatten over koetjes en kalfjes. Na een tijdje stelde hij voor darts te spelen. We speelden niet echt volgens de regels, want zo goed zijn we niet. Wel gewoon zo veel mogelijk punten te halen met 3 X 3 pijltjes. Ik speel redelijk, maar hij eigenlijk nog wel iets beter, dat bleek.

Na een paar spelletjes stelde hij voor om het spannender te maken en voor inzet te spelen. Wie wie aan het manipuleren was, is me nog steeds niet duidelijk, maar we waren het snel eens dat onze kleren de inzet zouden zijn. Bij elk spel zou verliezer zou een kledingstuk moeten uit trekken.

Mij leek dat al spannend genoeg, maar hij is slim en dacht al verder.

‘Ja ja, en als je dan in je onderbroek staat, dan besluit je te stoppen, zeker.’

Hij lachte hard, terwijl ik probeerde mijn schaamte te overwinnen. Toch was ik lucide genoeg om een geloofwaardig antwoord te geven:

‘Nee, nee, ik ben niet laf. En dat kan jou ook overkomen toch. ’

We wisten allebei dat die kans niet zo groot was, maar we deden alsof. Hij wilde me vast zetten, dat was ook duidelijk.

‘We zullen zo afspreken: alleen degene die aan de winnende hand is, mag het spel stoppen. De andere heeft die keuze niet, en moet dus doorspelen zolang de winnaar het wil, ook als het spannend wordt. Zeker dan.’

Hij lachte luid en ik lachte mee. Van zo’n regel had ik nog nooit gehoord, maar ik ging akkoord, want eigenlijk diep van binnen wou ik verliezen. Ik raakte in zijn net verstrikt, maar ik wou het ook. Ik hoopte hem immers te verleiden, ik kreeg het gevoel op de goede weg te zijn. Ik droomde dat hij me dan zou domineren...

Wat te verwachten was gebeurde. Ik won af en toe een spel, maar hij won vaker. Hij lachte me uit telkens ik iets moest uittrekken en werd daarbij harder en harder. Ik begon toch wat te twijfelen. Toen ik daar in mijn boxer stond en hij nog 3 kledingstukken had, werd ik bang. Hij begreep het snel.

‘Ach zo, je wil stoppen.’

‘Ik weet het niet goed. Het is toch niet gewoon? Ik bedoel, wat we doen?’

‘Maar onze afspraak dan?’

‘Ja dat is zo, alleen wie aan de winnende hand is, mag stoppen.’

‘Juist. Ik ben aan de winnende hand. Dus vergeet het maar, ik wil doorgaan. Volgens mij wil jij dat ook.’

Daarbij wees hij subtiel naar het flinke tentje in mijn boxer. Ik kon dat niet ontkennen, maar ik wist ook niet waarom ik nu plots een lichte paniek had.

‘Luister, ging hij verder, ik ben nog de slechtste niet. Ik stel voor de inzet te verhogen. Als ik verlies, dan verlies ik in een klap alles wat ik nog heb en ga ik helemaal naakt. Volledig bloot. Dat wil je toch?’

‘Misschien wel... Wat als ik verlies?’

‘Dan ga jij naakt natuurlijk.’

‘Dat snap ik.’

‘EN dan ben je mijn slaaf de rest van de nacht.’

‘Kom op joh, dat kan je niet maken… wat ga je dan doen? … Ik weet het niet…’

‘Volgens mij is dat een goede deal. Je enige kans. Maar goed, we kunnen ook gewoon verder spelen… We gaan wel niet stoppen als je naakt bent, dat mag je nu al weten.’

Ik dacht na, maar zag dat hij ongeduldig werd. Het woord ‘slaaf’ had me helemaal getriggerd, instant. Ik had nooit verwacht het uit zijn mond te horen. Had hij net als ik van die verregaande fantasieën? Intuïtief voelde hij dat hij juist zat, dat ik eigenlijk al te laat was, ik was nu al zijn speeltje. Het was gewoon mijn lot, de reden dat hij me uitgenodigd had en dat ik er zo blij mee was.

‘Ok dan.’

Het dartsspel werd spannend en niet alleen omdat ik in onderbroek met een stijve zat. Ook hij speelde minder goed dan tevoren en stond na 9 pijltjes op 112. Ik stond op 105 en mocht nog eenmaal gooien. Een acht zou volstaan, en als ik de acht miste dan zat ik allicht op de 11 of de 16. Het kon bijna niet meer mis gaan.

Maar Raoul keek me indringend maar ook minachtend aan. En toen gebeurde binnen in mij iets heel raars. Wou ik wel winnen? In elk ander spel wel, maar hier? Ik wou hem, niet naakt, ik wou me aan hem overleveren. Ik trilde over heel mijn lijf, maar toch. Het moest gebeuren. Ik deed of ik voor de 20 ging, een onnodig risico. Maar week – bewust of onbewust – af, en had een 1. Dus 106 tegen 112. Duidelijk.

Ik had me overgeleverd. Het schaamrood steeg naar mijn wangen, maar toch wou ik het. Dubbele gevoelens.

Hij triomfeerde. Zijn toon veranderde onmiddellijk. Zijn taal werd ruwer.

‘Hier die boxer… slaaf!’

Een beetje aarzelend gaf hem mijn laatste kledingstuk. Ik hield mijn handen wat onnozel voor mijn kruis, maar dat wou hij niet.

‘Poten op je kop.’

Hij pakte mijn kleren bijeen en liep de kamer uit :

‘Die heb je de eerste uren toch niet meer nodig’.

Na enkele minuten kwam hij terug.

‘Ziezo.’

Hij bekeek me van kop tot teen. Ik voelde me naakter dan ooit. Hij kon een pestkop zijn, soms. Dit is niet zoals naakt in de kleedkamer.

Dan kwam hij dichterbij, Raakte mijn tepels aan. Zijn handen zakten naar mijn balzak, hij streelde en kneep, en streelde weer… Ik werd hard als wat.

‘Ik heb je helemaal door, ventje!’

‘Hoe bedoel je?’

‘Gatver. Leer eens met twee woorden spreken.’

‘Hoe bedoel je, Raoul.’

‘Meester, het is Meester. En het is ook U. Respect, klootzak.’

‘Hoe bedoelt U, Meester’

‘Doe niet onnozel, ik herken slaven op afstand, ik ruik het… Dit wou je toch?’

‘Ik weet het niet, Meester.’

‘Ik weet het wel. Je wil hard aangepakt worden, en vernederd, geef het maar toe.’

‘…’

‘Wel?’

‘Ik denk het wel, Meester.’

‘Je wil dit nog meer dan dat ik het wil, en geloof me, ik ga veel pret hebben’.

‘Ja, Meester. Ik vrees van wel, Meester.’

‘Vraag het dan. Smeek me dat ik je hard aanpak. Dat ik je gebruik als mijn speeltje vannacht, dat ik je kan vernederen zo hard ik wil’.

Ik aarzelde, maar ik wist dat hij gelijk had, meer dan gelijk. Dus ging ik ook nu overstag.

‘Meester, U heeft het spel eerlijk gewonnen, ik zal uw slaaf zijn, de hele nacht.’

‘Meer jong, smeken, hard smeken, maak me geil.’

Ik weet niet waar ik dat allemaal zo ineens vandaan haalde. Teveel porno misschien? In elk geval leek ik plots geïnspireerd.

‘Alstublieft, Meester, gebruik me voor uw lusten... verneder me hard, laat me voelen dat ik niet meer ben dan een slaaf... geniet Meester, aub, hou u niet in, ik ben uw speeltje...’.

Snel en onverwachts haalde hij stalen handboeien tevoorschijn en klikte mijn handen vast op mijn rug. Dan op de knieën.

‘Hier heb ik lang genoeg op gewacht. Maar ik wil niet te veel indiscreties.’

Dus een blinddoek om mijn ogen. Opeens rook ik zijn blote piemel voor mijn neus.

‘Lik maar’.

Dit was heerlijk. De lichte pisgeur. De smaak. Het zweet. Het schaamhaar. Ik mocht eerst de lies likken. Dan de schacht. De eikel. Het pisgaatje. Dan weer de schacht.

Vervolgens pakt hij me bij de oren, duwde zijn pik diep naar binnen en begon ruw te pompen. Maar ook dat vond ik fijn, het was alsof het zo hoorde.

Ik leerde snel bij wat onderdanigheid en vernedering konden betekenen.

Ik dacht of hoopte misschien dat hij zou klaarkomen, maar dat deed hij niet. Hij borg zijn zaakje weer op, trok me recht en maakte mijn boeien achter mijn rug vast, allicht aan een haak of zo. Ik kreeg een knevel in de bek, twee aan mekaar geknoopte sokken, achter mijn kop vast. Hard.

Zo stond ik dan. Hij had net enkele foto’s gemaakt, wat het allemaal zoveel erger maakte. En geiler. Mijn pik was harder dan ooit. Ik voelde zijn handen. Aan mijn tepels, aan mijn buik, tussen mijn dijen. Maar vooral aan mijn zak. Het is beschamend te zeggen, maar ik had nog nooit zo van seks genoten, als je dit seks kon noemen. Totale overgave.

‘Eens checken of je tegen een beetje pijn kan.’

Ik kwam er snel achter wat hij daarmee bedoelde. Een wasknijper op mijn linker tepel. Een op mijn rechter tepel. Dan op mijn zak. Mijn pik. Mijn voorhuid. Mijn zij.

Protesteren kon ik niet, kronkelen wel, maar ik hoorde aan zijn licht gehijg dat hij dat interessant vond.

‘Dat is nog mooier, vind je niet?’

Weer nam hij enkele foto’s.

Gelukkig kende hij ook genade. Na een 5-tal minuutjes nam hij een voor een de knijpers weer weg. Zo heb ik geleerd dat het moment van het wegnemen het pijnlijkst is. Dan wordt het weer minder en komt de geilheid terug.

Een tijdje gebeurde er niets. Hij was in de buurt, dat kon ik wel merken, maar geen idee wat hij van plan was. Ik voelde mij volkomen machteloos. Plots zijn hand aan in mijn kruis. Hij speelde ermee. Rustig maar beslist begon hij me te edgen. Natuurlijk zonder mij te laten klaarkomen.

‘Jij geilt echt op vernederen, he?’

‘Mmmmmm’

‘Wil je nog meer?’

‘Mmmmm’

‘Wel, wat zal het zijn?’

Het was allemaal zo lekker, recht in mijn vele nachtelijk ruk fantasieën. Het was erg, maar ik wilde meer. Ik kon niet spreken, dus knikte ik onwillekeurig van ja.

Misschien was het dom, maar het was zo geil. En het was Raoul, op wie ik al zo lang een crash had. Ik wilde dat dit zou doorgaan.

Natuurlijk verwachtte ik dat hij met een andere foltering zou komen. Of dat ik hem opnieuw zou mogen pijpen, dat zou de max geweest zijn. Maar er gebeurde niets. Ik vermoedde dat hij niet meer in de kamer was. Wat was zijn plan? Moest ik toch bang worden?

Toen ik hem ergens op een andere plek in het huis hoorde praten, raakte ik licht in paniek. Was er toch nog iemand thuis? Toen hij weer de kamer binnenkwam en ik nog net ‘tot straks’ hoorde, had ik door dat het aan de telefoon was. Misschien nog onheilspellender, maar veel tijd om na te denken had ik niet.

Hij kwam weer dichterbij en werd warempel lief. Ik voelde zijn lijf tegen mij, hij aangekleed natuurlijk en ik naakt, geboeid en geblinddoekt. Maar toch, ik voelde zijn tong in mijn oor, zijn adem in mijn nek, zijn handen op mijn rug, zijn stijve door zijn jeans heen. Hoe heerlijk was dit, ik wou dat het eeuwig kon duren.

Helaas even snel als het begonnen was, stopte het weer. Nu leek het erop dat hij gewoon stond te kijken, terwijl hij zichzelf beroerde. Dan wat gerommel in een lade. Hij kwam bij me en schreef met een stift wat op mijn borstkas. Ik wilde protesteren maar kon enkel wat gemurmel uitbrengen. Dat leek hij kostelijk te vinden. Weer afstand, weer een foto.

Wachten. Hij stond me te bekijken, dat was duidelijk. Door het idee dat hij opgewonden was, bleef ik ook geil. Het ging zo door. Me heet maken, en weer stoppen. Me vernederen, en weer een pauze.

En plots ging de bel.

Ik hoorde hoe hij de deur opende, dan gelach in de hal. Een totaal onverwachte wending. Ik stond te kijk, niet meer alleen voor Raoul, maar ook voor twee anderen, geen idee wie. Ik kon niets doen. Dit was zoveel erger dan wat ik voor ogen had. Maar tegelijk leerde ik mezelf beter dan ooit kennen. Want ik kon niet ontkennen wat het deed met me.

Wat er dan gebeurde laat ik aan jullie verbeelding over.

Of misschien schrijf ik wel eens een vervolg.

Of geven jullie ideeën? Meer dan welkom.