Duinen Fantasie deel 2

De spanning hangt zwaar in de lucht, als een onweerswolk boven de duinen. Ik hoor Magda's lach wegsterven, vervangen door het zachte geritsel van de vuurdoorn-takken in haar handen. Ze komt dichterbij, haar adem warm tegen mijn huid, en ik voel de eerste prik van de stekels tegen mijn rug – scherp, bijtend, maar nog niet voluit. "Laten we beginnen," mompelt ze, haar stem laag en vol belofte. De tak zwiept door de lucht, landt met een felle klap op mijn billen. Pijn explodeert, vermengd met een hitte die door mijn lichaam trekt, en ik bijt op mijn lip om niet te kreunen. Jij staat ergens opzij, observeert, je aanwezigheid een stille kracht.

Magda's ritme bouwt op, elke slag harder, gerichter. Tussen de geselingen door voel ik haar handen, ruw in de tuinhandschoenen, die mijn huid kneden, mijn dijen spreiden. "Nu het neuken," gromt ze, en ik hoor het geritsel van kleding, het geluid van een riem die loskomt. Ze drukt zich tegen me aan, haar lichaam heet en dominant, en duwt zich in me met een brute, ritmische beweging. De pijn van de stekels mengt zich met het genot, een chaotische storm die me doet hijgen. Maar het is ruw, ongecontroleerd, Magda's energie wild en ongetemd, als de wind die door de duinen jaagt.

Dan, vanuit de stilte, hoor ik voetstappen – rustig, afgemeten. Alex. Ik had hem in mijn gedachten geplaatst als toeschouwer, maar nu is hij hier, echt in deze fantasie. Zijn stem klinkt, diep en kalm, doorspekt met die tantrische rust die hem kenmerkt. "Magda, stop even." Het is geen bevel, nog niet, maar er zit een autoriteit in die haar bewegingen doet haperen. Ze hijgt, trekt zich terug, en ik voel de koele lucht weer op mijn huid. "Waarom?" snauwt ze, haar toon uitdagend, maar met een ondertoon van nieuwsgierigheid.

Alex stapt dichterbij; ik ruik zijn geur, aards en vertrouwd, vermengd met de zilte zeelucht. "Omdat dit meer kan zijn dan alleen ruwheid," zegt hij zacht, zijn woorden als een ademhalingsoefening die de spanning kalmeert. "Laat me het overnemen. Jij hebt je deel gedaan, maar nu is het tijd voor balans." Magda aarzelt, ik hoor haar ademen, zwaar en gefrustreerd. "Denk je dat je het beter kunt?" vraagt ze, maar haar stem breekt een beetje, alsof ze de shift voelt aankomen.

Jij grijnst, ik stel me voor – al zie ik niets door de blinddoek. "Laat hem het proberen," zeg je, je stem geamuseerd maar instemmend. "Alex kent de grenzen, de diepte." Magda mompelt iets onverstaanbaars, maar dan hoor ik haar stappen terugtrekken, de takken op de grond vallen. Ze geeft toe, niet uit zwakte, maar uit het spel, de dynamiek die verschuift.

Alex' handen raken me aan, zacht maar vastberaden. Niet ruw zoals Magda's, maar met een precisie die uit jaren van yoga en tantra komt. Hij ademt diep in, en ik voel zijn borst tegen mijn rug, synchroniseert onze ademhaling. "Ontspan," fluistert hij, zijn stem een mantra. "Dit is overgave, niet alleen pijn." Hij pakt de vuurdoorn-takken op, maar in plaats van te slaan, laat hij de stekels zachtjes over mijn huid glijden, een plagende sensatie die de eerdere slagen verzacht en tegelijk intensiveert. Dan, met een vloeiende beweging, drukt hij zich tegen me aan, zijn lichaam warm en beheerst. Het neuken is anders nu – ritmisch, diep, als een tantrische dans, elke stoot afgewisseld met een lichte geseling die pijn omzet in extase.

Magda kijkt toe, ik voel haar aanwezigheid, maar de dominantie is nu van hem. Alex bouwt het op, zijn handen glijden over mijn lichaam, kneden mijn spieren, terwijl hij fluistert over adem, over loslaten. De dreiging van eerder vervaagt, vervangen door een intense, gecontroleerde overgave. "Dit is het," zegt hij, zijn stem laag en dominant, "de kern van het spel." En in dat moment, vastgebonden en blind, geef ik me volledig over aan hem, terwijl de duinen om ons heen lijken te ademen in hetzelfde ritme.De spanning bouwt zich verder op onder Alex' beheerste greep. Zijn handen glijden over mijn huid, niet ruw, maar met een precisie die elke aanraking een les in overgave maakt. "Kijk naar jezelf," fluistert hij in mijn oor, zijn stem laag en hypnotiserend, alsof we in een tantrische sessie zijn beland. "Vastgebonden, naakt, afhankelijk van ons... Hoe voelt dat, om zo blootgesteld te zijn?" Het is subtiel, die vernedering – geen scheldwoorden, geen brute kracht, maar een spiegel die hij me voorhoudt, mijn kwetsbaarheid benadrukkend. Mijn wangen branden onder de blinddoek, mijn lichaam reageert met een mengeling van schaamte en opwinding, terwijl hij doorgaat met zijn ritmische bewegingen, elke stoot een herinnering aan mijn hulpeloosheid.