De jongen in de gym

Geplaatst door: bas1971 op 22-10-25

Ik weet nog precies de eerste keer dat ik die sportschool binnenstapte, zestien jaar jong. Het rook naar ijzer en rubber, zweterig maar op de een of andere manier geruststellend. Alsof het een plek was waar mensen kwamen om beter te worden. Niet alleen fysiek, maar ook ergens vanbinnen.

Ik was mager. Niet per se zwak, maar mijn schouders staken smal uit mijn hoodie, en mijn armen hingen erbij als touwen. Ik wilde verandering. Spieren. Kracht. Zekerheid.

Daar stond hij, achter de balie. Een brede borst onder een strakke zwarte tanktop, armen vol lijnen en spanning — het soort lichaam dat niet zomaar gebeurt, maar waar jaren discipline en herhaling in zitten. Grijs haar, kalend, ik schatte hem zestig jaar. Zijn naam was Gerard.

‘Eerste keer?’ vroeg hij, met een halve glimlach. Ik knikte. ‘Dan gaan we je goed op weg helpen.’

Het begon met schema’s. Basisdingen. Compound-oefeningen. Ik wist amper wat een deadlift was, maar hij legde het rustig uit, steeds met een oog op mijn houding, mijn ademhaling. In het begin keek ik vooral stiekem hoe hij bewoog. Hij tilde alsof zwaartekracht iets optioneels was. Alsof zijn spieren deden wat ze wilden, en hij alleen maar hoefde te kiezen hoe sterk hij wilde zijn.

Langzaam kreeg ik vertrouwen. In mijn lichaam, in hem.

Na een paar weken bleef ik langer hangen. Soms tot sluitingstijd. Gerard merkte het.
‘Wil je serieus doorpakken?’ vroeg hij op een avond, terwijl hij het licht dimde en de sleutel al half uit zijn broekzak stak. ‘Ja,’ zei ik zonder aarzeling.
Hij glimlachte. ‘Goed. Dan kom je morgen om negen uur. Sluitingstijd. Geen muziek, geen afleiding. Jij en ijzer.’ Vanaf toen werd het iets anders. Iets diepers. We trainden samen als de deuren op slot gingen. Alleen het geluid van halterschijven op de vloer, mijn hijgende adem, en Geards rustige stem die zei: “Nog twee. En niet smokkelen.”

Hij pushte me verder dan ik zelf zou durven. Leerde me eten, rusten, kijken naar mijn eigen vorm. En telkens als ik mijn grens dacht te bereiken, stond hij achter me, handen klaar, stem kalm, blik scherp. Alsof hij precies wist wat ik aankon, nog voordat ik het zelf wist.

Het was op een donderdagavond, net na negenen. We hadden zwaar getraind: squats, lunges, en Romanian deadlifts — zo’n sessie waar je benen trillen als je de trap afloopt. Maar het was niet mijn benen die protesteerden. Halverwege het afruimen van de gewichten kneep het ineens in mijn onderrug. Niet scherp, maar wel aanwezig. Een zeurend signaal dat iets niet helemaal goed zat.

Ik probeerde het te verbergen. Rechtop lopen, schouders naar achteren, alsof niets aan de hand was. Maar Gerard zag het meteen.

‘Je rug,’ zei hij, terwijl hij een schijf terug op het rek legde. ‘Voelt niet lekker, hè?’ Ik wilde iets stoers zeggen. Dat het niets was. Dat ik het wel kende, dat het erbij hoorde. Maar dat was onzin, en hij wist het.

‘Kom mee,’ zei hij, terwijl hij de deur achter ons op slot draaide. ‘Ik heb wat voor je.’

Ik verwachtte een stretch-band of zoiets. Niet dat we in zijn zwarte pick-up zouden stappen en richting het zuiden van de stad zouden rijden. De ramen stonden open, de koele avondlucht rook naar herfst en asfalt. Hij zei niets, en ik ook niet. Maar het voelde niet ongemakkelijk. Eerder vanzelfsprekend.

Zijn appartement lag boven een oude fietsenwinkel. Rustig, weinig licht van buiten, alleen het gezoem van de koelkast en het zachte tikken van een klok aan de muur. Alles aan zijn plek was net zo functioneel als de man zelf: strak, stil, kalm.

‘Douche is daar,’ zei hij, en gaf me een handdoek. ‘Helpt al een hoop om de spieren warm te houden.’ De douche was warm en krachtig. Het water spoelde het zweet van mijn huid, maar ook iets anders — de spanning, de druk. Toen ik de badkamer uit kwam, lag er een joggingbroek op de bank. Groot genoeg voor twee van mij, maar comfortabel.

‘Ik ben ook masseur,’ zei Gerard terwijl hij de tafel uitklapte. Niet opschepperig, maar gewoon, alsof het erbij hoorde. ‘Voordat ik de gym begon, werkte ik als fysio. Dus als je wil…’

Ik knikte, misschien iets te snel.

Zijn bed stond naast een open raam waar de avondlucht zachtjes doorheen blies. Ik trok de joggingbroek uit en ging in mijn boxer op mijn buik liggen. Gerard werkte in stilte, zijn handen stevig en precies. Niet te zacht, niet te voorzichtig — hij kende het lichaam als een architect: elke spiergroep, elke vezel.

‘Je onderrug staat strak. Je tilt nog iets te veel met je rug. Je moet die heupen beter leren gebruiken.’

Ik mompelde iets van een “ja”, maar eigenlijk was ik te gefocust op hoe zijn handen moeiteloos spanning losmaakten waarvan ik niet eens wist dat ik die had. Mijn ademhaling vertraagde. De kamer werd stiller. Alles versmalde tot zijn aanraking, de geur van massageolie en eucalyptus, en het rustige ritme van zijn stem als hij af en toe iets uitlegde.

‘Je hebt aanleg,’ zei hij na een tijdje. ‘Niet alleen fysiek. Je leert snel. Je voelt dingen goed aan. Dat is zeldzaam.’

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Maar ik voelde iets warms opborrelen — niet alleen dankbaarheid, maar ook een soort trots. Alsof ik echt ergens bij hoorde. Alsof iemand me zag. Niet alleen als jongen in de sportschool, maar als iemand die het waard was om in te investeren.

Gerard stond nu voor mij terwijl hij mijn schouders kneedde. Ik keek op en zag zijn kruis recht voor mij. Ik schoof iets naar voren, zodat hij wat beter bij mijn rug kon. Maar vooral omdat ik dichter bij hem wilde zijn. Zijn kruis raakte af en toe mijn gezicht. Ik voelde dat hij een halve erectie had. Gerard deed geen moeite om deze aanraking te voorkomen. Mijn gezicht lag nu strak tegen zijn kruis aan terwijl hij mijn rug masseerde. Ik hoorde Gerard zacht hijgen.

Tot mijn lichte teleurstelling verplaatste Gerard zich naar de zijkant van het bed. Hij begon mijn bovenbenen te kneden. ‘Zal ik ook wat kleding uit doen?’, vroeg Gerard, die mijn antwoord niet afwachtte en zijn shirt en sportbroek uittrok. Toen kwam hij naast me liggen en we keken elkaar aan. ‘Je hebt een mooi jongenslichaam. Eigenlijk moet je niet te veel spieren kweken, het is precies goed zo’. Ik voelde dat ik begon te blozen en ik keek naar zijn lijf. Gespierd, nog net geen bodybuilder, maar het tegenovergestelde van mijn jongenslijf. Ik zag dat zijn boxershort goed gevuld was. Gerard kwam dichter bij me liggen en streelde mijn armen en rug. Er ging een siddering door me heen. ‘Vind je het fijn om zo aangeraakt te worden?’ vroeg hij. Ik knikte. ‘Mag ik jou ook aanraken’?’ Gerard glimlachte. ‘Natuurlijk mag dat, jochie’. Ik liet me dat geen twee keer zeggen en legde mijn hand op zijn gespierde borst. ‘Je mag me overal aanraken’, zei hij. Ik liet mijn hand over zijn borst en schouders glijden en over zijn gespierde arm. Ondertussen voelde ik dat Gerards hand richting mijn billen ging.

‘Zal ik je broekje uit doen?’ vroeg Gerard. Ik knikte en liet hem mijn pik, die op volle oorlogssterkte was, bevrijden. Hij legde zijn grote zware hand op mijn pik, die er helemaal in kon, en begon er toen zachtjes aan te trekken. Gerard legde mij op mijn rug en begon mijn borst te likken. Ik voelde zijn tong naar beneden gaan, over mijn slanke buik, en toen nam hij mijn pik in zijn mond. De warmte van zijn mond om mijn harde pik maakte me gek en ik begon te kreunen en te kronkelen. Ik hield het niet lang uit en spoot al vrij snel drie, vier stralen sperma in zijn mond. Gerard boog zich naar mij toe en begon me te zoenen, waarbij mijn zaad over onze tongen gleed. Nadat we een paar minuten hadden getongd ploften we neer en keken we elkaar aan. Gerard streelde door mijn bruine haar en drukte me tegen zich aan.

‘Nu ben ik aan de beurt’, zei Gerard en hij ging naast het bed staan. Ik schoof naar de rand van het bed en keek naar zijn kruis waar nu een enorme bobbel zichtbaar was. Ondeugend keek ik omhoog, Gerard grijnsde naar me. Ik trok langzaam zijn short naar beneden en toen sprong een gigantische pik tevoorschijn. Zeker 20 centimeter, en vooral heel dik. Ik schrok er een beetje van en keek Gerard met open mond aan. Ik deed mijn hand om zijn pik aan die hard en warm aanvoelde. Een grote vleespik en dikke hangballen eronder. Ik likte aan de harde stam en liet mijn tong richting zijn paarse natte eikel gaan. Ik hoorde hem zuchten toen ik de eikel in mijn mond nam en mijn lippen er omheen sloot. Gerard begon langzaam te bewegen, en al snel werd mijn hele jongensmondje gevuld. Ik voelde zijn eikel bij mijn huig. Gerard werd steeds wilder en duwde zijn pik dieper en dieper naar binnen. Ik voelde die grote pik mijn keel in glijden, helemaal tot zijn ballen, die tegen mijn kin klotsten. Gerard stootte nu met grote halen zijn pik in mijn keel terwijl hij mijn achterhoofd vasthield. Ik kon geen kant op, maar dat wilde ik ook niet, want ik vond het heerlijk.

Na minutenlang in mijn mondje geneukt te zijn voelde ik dat de pik van Gerard begon te kloppen en nog dikker begon te worden. Zijn ademhaling versnelde en toen gebeurde het. ‘Ooooh jongen, ooooooh lieverd… ik ga komen’. Hij stootte zijn lul nu diep naar binnen en schoot een grote lading zaad in mijn keel. Ik slikte alles door. Terwijl Geards pik langzaam minder hard werd likte ik zijn eikel schoon. Ik keek hem aan met een brede lach. Ik wist dat dit het begin zou zijn van iets moois.