Een nieuw slaafje bood zich aan.

Geplaatst door: smf op 10-11-25

Een zomerse nacht, een gay club, al een stuk na middernacht, maar ik had nog geen zin om naar huis te gaan. Ik zag een jonge kerel in mijn richting kijken, ik kende hem wel maar niet echt goed, eerder een café kennis. Hij kwam – wat schuchter – naar mij gelopen. Even hallo zeggen, dacht ik, maar na wat small talk begon hij erover dat hij opwindende verhalen gelezen had op homo nl. Een beetje verrassend.

‘Man, man. Niet dat ik het in het echt zou durven of willen, maar ik werd er echt wel geil van.’

Snel kwam ik er achter dat hij het had over de verhalen die ik gepost had, vooral die over slaaf Thomas. Te veel toeval dacht ik, dus werd ik een beetje achterdochtig. Toen ik erop aanstuurde, biechtte hij op dat hij vermoedde dat ik de auteur was. Ja dus.


Hij was nog een twintiger, veel jonger dan ik, allicht weinig ervaring. Daarom had ik nooit een speelmaat in hem gezien, als zag hij er best goed uit. Lang, slank, wat krullend blond haar, een aanstekelijke lach. Hij bewoog soms wat houterig, maar toch. Een beetje timide, maar laat ik dat nu juist bijzonder opwindend vinden.

‘Je hebt dus interesse in Meester-slaaf spel?’

‘Jouw verhaaltjes zijn wel opwindend, vind ik, maar het zijn verhaaltjes toch…’

‘Ja ja… Ooit al slaafje geweest?’

Het antwoord was onduidelijk:

‘Nee... ja... een beetje. Ik heb me eens laten vastbinden…’

‘Kreeg je er een stijve van?’

Hij zei niets, ik zag aan zijn gezicht van ja, maar hij durfde het niet zeggen. Tijd genoeg, dacht ik, dus we praatten verder over wat anders. Dan zag ik dat er nog een paar andere vrienden de bar binnen wandelden, dus ik liet hem even alleen.


De hele tijd dat ik bij de anderen stond, kon ik in een ooghoek merken dat hij voortdurend naar mij keek. Ik wist genoeg. Na een half uurtje nam ik afscheid van die vrienden, en ging weer naar hem.

‘Kom, we gaan een ritje maken.’

‘OK’.

Eens op straat beval ik hem 2 meter achter mij te lopen. Hij gehoorzaamde. Het werd alsmaar beter.


In de auto wou hij wat vragen, maar ik liet hem zijn mond houden. Bij het verlaten van het stadscentrum nam ik het heft in handen.

‘Je geilt er wel op he, op dat Meester-slaaf spel. Maar durf je wel iets? Of ben je zo’n droog geiler.’

‘Nee... Ik weet het niet. Wie weet. Wat wil je dat ik doe dan?’

‘Trek je shirt uit

Dat leek hem niet erg, lachend deed hij hij het. Dus maakt ik het wat spannender.

‘Gooi het op de achterbank.’


Een eind verder.

‘Waarom rij je eigenlijk naar hier?’

‘Hier zijn minder huizen, wil je dat iemand je ziet dan?’

‘Nee dat niet.’

‘Trek nu je schoenen uit en je jeans.’

Hij leek te schrikken.

‘Toe dat kan je niet menen.’

‘Je zei dat je iets durfde, doe het.’

Hij twijfelde. Om wat te helpen ging ik met mijn rechterhand over zijn schouders, kneep in zijn tepels. Dan zakte ik naar beneden, maar zo ver hoefde ik nu nog niet te gaan.

Langzaam maakt hij zijn broeksriem los, opende zijn rits. Dan eerst bukken om sneakers en sokken uit te trekken. Met wat moeite volgde de jeans, en kreeg ik zijn smalle, licht behaarde dijen te zien.

‘Op de achterbank!’

Hij droeg een heerlijke rood wit gebloemde boxer. Deze jongen, hoe schuchter ook, wist goed wat ik aan het doen was, hij was misschien wat bang, maar de nieuwsgierigheid en geilheid haalden de bovenhand, en ook een beetje de drank. Het is het soort jongens die je alles kan laten doen als je ze maar uitdaagt.

Ik betastte zijn kruis. Hij liet het toe, wou het. Hard. Dik. Zo wou ik het.


We kwamen nu door een wat groter dorp, ik moest stoppen aan een verkeerslicht. Een paar jongeren liepen voorbij. Ze keken wat lacherig naar ons, hij schaamde zich dood, ook al was een bloot bovenlijf in een zomerse nacht niet zo abnormaal. Ik vond het grappig.

Op een dorpsparking een paar honderd meter verder zette ik de auto even opzij. We zagen niemand meer op straat.


‘Open het handschoentasje.’

Er lagen twee leren handboeien klaar. Hij zag het. Bekeek ze. Bekeek mij. Aarzelde.

‘Je weet wat ik wil. En wat jij wil.’

‘Ja, maar…’

‘Doe het!’

‘Hier, nu?’

‘Nee, overmorgen in China. Stomme kloot. En nu snel wat.’

Met de verandering van toon, nam ik een risico. Maar hij was er helemaal klaar voor, dat voelde ik, slaafjes moet je niet aanpakken met alsjeblieft, en lieve jongen, toch? Nee hard en direct, dat hebben ze nodig.

Hij keek schichtig om zich heen, maar er was geen beweging op de parking. Dan gehoorzaamde hij.

‘Goed zo. Handen op de rug. Voorover buigen.’

Ik klikte de boeien aan mekaar met een karabijn haak. Nu had ik hem helemaal.

Ondertussen waren de jongeren wel weer dichterbij gekomen, dus vertrok ik maar, te veel stress is ook niet gewenst.


Niet ver daar vandaan kende ik een kleine parking, verscholen in een bos. Overdag komen er wel gezinnen en joggers, maar ‘s nachts is het verlaten. Ik stopte, stapte ik uit, pakte al zijn spullen van de achterbank en gooide ze in de kofferbak. Daar had ik ook een halsband met ketting, een blinddoek en met een paar andere spullen in een rugzakje klaar liggen.

Ik opende de passagiersdeur.

‘Uitstappen.’

Omdat hij niet snel genoeg was, pakte ik hem bij de arm en trok hem naar buiten. Het was geen verzet, maar eerder een aarzeling. Hoe dan ook, het wond me nog meer op. Ook omdat hij rilde. Zonder een woord te zeggen, betastte ik zijn lichaam, grondig. Dan blinddoekte ik hem en deed vervolgens een halsband met ketting om zijn nek. Zo liet ik hem enkele minuten afkoelen, terwijl een lichte bries opstak. Ik nam de tijd, hij kon toch niet weg.

‘Laat je slip zakken.’

Weer die aarzeling.

‘Gaat het nog lang duren?’

Toen dan begreep hij het.

‘Sorry, Meester.’

Hij leerde snel bij. Geboeid op de rug begon hij zijn boxer uit te trekken. Ik nam duidelijk hoorbaar – en allicht voor hem ook zichtbaar door de flitser – een foto.

‘Dat wil ik niet… ’

‘Wat?’

‘Liever geen foto’s.’

‘Je vond de verhalen van Thomas toch de max?’

‘Ja, dat wel maar…’

‘Dankbaar zijn, en niet zeuren.’

Hij begreep het, hield zijn mond en sukkelde verder. Heerlijk om te zien hoe het stuk textiel achteraan al onder zijn kont zat, maar vooraan gehinderd werd door een stevige en vooral harde pik. Tot die vrij kwam en krachtig omhoog floepte. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan nog een paar foto’s te maken. De mooie boxer zakte tot zijn voeten.

Zijn lijf kreeg een nieuwe inspectiebeurt, met ogen en met handen.

‘Wat ga je met die foto’s doen?’

Dat ventje werd halsstarrig. Ik pakte de boxer van de grond, maakte er een bolletje van, en duwde het in zijn bek. Die zou ik even niet horen.


‘We gaan wandelen.’

Ik pakte ruw de ketting en trok hem voort. Lastig voor hem, hij zag niets, geen idee waar het naartoe ging, hij moest me maar vertrouwen.

Waarom ik naakte timide slaven, die ik in mijn macht heb en die sukkelen en bang zijn, maar toch gehoorzamen, zo aantrekkelijk vind, geen idee. Maar het is zo. Deze had nog een stijve ook.

Een eind verder in het bos, zette ik hem tegen een boom.

‘Kan je tegen wat pijn?’

Terwijl pakte ik hem wat ruw bij de kloten.

‘Mrswmm…’

‘Ik zal dat maar als een ja begrijpen.’

Humor is belangrijk.

Ik nam een handvol wasknijpers uit het rugzakje en begon hem te versieren. Eerst de tepeltjes. Dan de balzak, een tiental. De schacht van zijn stijve pik volgde. De voorhuid is ook een geile plek. Dan zijn oren.


Ik nam wat afstand en bekeek hem in het maanlicht. Ik vond van mezelf dat ik het goed gedaan had. Het was prachtig. Ik haalde de onderbroek uit zijn mond.

‘Mooi is dat. Vraag me om een paar foto’s te nemen!’

‘Wat?’

‘Ja vraag het. Of beter smeek erom!’

Even bleef het stil. Dan leek hij zich gewonnen te geven.

‘Wil U alstublieft nog enkele foto’s nemen, Meester? Alstublieft.’

Prachtig, maar nog niet compleet.

‘Tong uit.’

Hij gehoorzaamde. Daar kon ook een knijper op, of drie. Heerlijk. Dan deed ik waar hij om gesmeekt had, de flitser deed zijn werk. Ik genoot, en zou later nog kunnen genieten. En hij? Het effect op zijn geilheid was duidelijk te zien.


Vijf minuten later haalde ik de knijpers rustig een voor een weg. Wel wat gejank en gekerm natuurlijk, maar hij had het perfect doorstaan. Tijd voor een level hoger.

‘Weet je wat er nog gebeurde, in het Thomas verhaal?’

‘Ja Meester.’

‘Heftig he?’

‘Ja Meester.’

‘Wil je zo ver gaan voor mij?’

‘…’

‘Wel?’

‘Ik weet het niet, Meester…’

Maar even later: ‘Wat U wil, Meester, ik ben uw slaaf.’

‘Goed zo. Op de knieën.’

Ik moest hem niet eens naar beneden trekken, het ging heel gewillig.

‘Bek open’

Ik haalde mijn pik boven en stopte hem in de warme mond van de rillende jongen. Het was wat lastig om niet direct weer hard te worden, want dan is pissen moeilijk. Maar het lukte. Zodra hij de smaak in op zijn tong voelde, probeerde hij weg te trekken.

‘Wat krijgen we nu?’

Ik pakte hem bij de oren en duwde mijn pik dieper. Geen ontkomen aan, hoe hij ook probeerde, hij kreeg te volle lading. Pis in een slavenbek. De vernedering is enorm.


Ik trok me even terug, liet hem bekomen. Dan:

‘Wat zeg je nu?’

‘Dank U Meester.’

Man, man, deze jongen was een natuurtalent.

Ik liet hem heerlijk mijn ballen likken, dan pijpen, dan ruwer in de bek neuken en weer balzak likken. Ook dat deed hij super. Maar spuiten wou ik nog niet, ik had andere plannen.

‘Wil je kennis maken met mijn speelzolder?’

‘Graag, Meester.’

Ik maakte hem los, nu hij rustig was en zich volledig had overgegeven, kon een pauze wel, vond ik. Zwijgend wandelden we naar de auto, ik gekleed, hij naakt. Ik liet hem wel het rugzakje met speeltjes dragen, hij mocht ook wel wat doen, toch.

Toen we weer in de auto zaten, op weg naar mijn huis, merkte ik dat hij zijn boxershorts weer had aangetrokken, alle andere kleren zaten nog in de koffer. Ik zei er eerst niets van, maar toen zag ik een vuilnisbak aan de kant van de weg. Ik stopte. Hij keek me vragend aan. Ik weest naar zijn ondergoed.

‘Uitstappen, uittrekken, in de vuilnisbak gooien!’


Hij zat nu poedelnaakt naast mij in de auto. Ik gaf hem een klein handdoekje om zich wat te bedekken tijdens de rit naar mijn huis. We waren helemaal klaar voor het vervolg.


Opmerking: als je dit verhaal opwindend vindt, dan mogelijk ook de 8 korte verhalen over ‘Slaaf Thomas’ op dit platform.




343 keer gelezen

Score: 10
(van aantal stemmen: 4)

Je moet eerst inloggen om te kunnen stemmen.

Wij gebruiken cookies

Deze website gebruikt cookies om basisfunctionaliteit te garanderen, het gebruik te analyseren en marketing en advertenties te personaliseren zodat deze beter aansluiten bij jouw interesses.