Eigenlijk is dit niet zo’n leuk verhaal, maar ik ga het toch vertellen.

Mijn ouders zijn redelijk streng geweest in de opvoeding. Ze waren erg strikt in bijna alles. Over seks werd thuis niet gesproken. Laat staan dat we elkaar naakt mochten zien. We is mijn broer en twee zussen. We gingen altijd gescheiden in bad en moesten altijd in pyjama verschijnen.

Ik had dus nog nooit een blote jongen of meisje gezien. Op een gegeven moment kwam het op de middelbare school zover dat we na de gym moesten gaan douchen. Met de schaamte van huis uit zag ik dat helemaal niet zitten en probeerde er altijd onderuit te komen. Vaak probeerde ik niet mee te gymen of heel lang te treuzelen, zodat ik altijd ‘te laat was’ om te kunnen gaan douchen. Fred, de etterbak van de klas, zat mij altijd te jennen dat ik een schijtebak was en dat ik vast een te klein pikkie had en dat ik daarom niet durfde te douchen. Je kan het je haast niet voorstellen maar ik durfde haast niet naakt te zijn en vond ook thuis douchen vreselijk en deed dat zo snel als mogelijk. Toen ik ook begon te groeien, wist ik echt niet wat mij overkwam. Al die haren en mijn piemel en ballen die groter werden. In ieder geval wist ik wel dat dat kleine pikkie niet waar was. Eigenlijk schaamde ik mij voor de grootte ervan.

Fred was zo’n beetje de leider van een groepje jongens die altijd een grote bek hadden tegen de docenten en ontzettend stoer tegen de meisjes deden en vast al wat enkele van hen hadden uitgespookt als ik zo de fluisterverhalen mocht geloven. Wat dat ‘wat’ dan was, dat wist ik dan niet, maar het was vast een jongensding. Net voor de herfstvakantie hadden we nog een gymles. De docent had het waarschijnlijk in zijn hoofd gehaald dat we de hele vakantie niks zouden gaan doen, dus hij had bedacht dat we ons flink in het zweet moesten gaan werken. De temperatuur zat ook niet mee, het was gewoon erg warm. Na het uurtje gym was iedereen, en zelfs ik, door en door nat van het zweet. Dat was echt minder, want het was ook goed te ruiken. Tot overmaat van ramp, achteraf, moest de gymleraar er snel vandoor en gaf Christiaan, onze klasse oudste de opdracht om zorg te dragen voor dat alles opgeruimd werd. Dat opruimen was eigenlijk verrassend snel gedaan, maar dat had wel tot gevolg dat afkoelen er niet bij was. In de kleedkamer gekomen werd ik opgewacht door Fred en zijn vrienden. Dit voelde niet goed en zeker niet omdat ik wist dat de gymleraar er niet was. 

Naargeestig zocht ik naar een uitweg, maar ik zag dat mijn kleren ook waren verdwenen. Ik begon echt bang te worden. Ik wilde langs Corné lopen maar die hield mij tegen. “waar ga je naartoe?” vroeg hij. Ik zei dat ik mij wilde gaan aankleden. “Zonder te douchen?” zei Fred. Ik probeerde zo rustig mogelijk Ja te zeggen, maar ik kon de trilling van angst niet onderdrukken in mijn stem. “Dat dacht ik niet” zei Fred. De dreiging in zijn stem deed mijn spieren verkrampen. Ik keek om mij heen en zag dat ik van niemand enige hulp hoefde te verwachten. “Ik dacht het wel” zei ik, maar dat moet er echt als een bang konijntje uit zijn gekomen. Ik probeerde alsnog, eigenlijk tegen beter weten in, door de groep heen te komen, maar ik werd door Corné en Michel beetgepakt en opgetild. Ik kon geen kant meer op. De angst sloeg nu echt in mijn keel. Ik zag dat Fred naar de doucheruimte liep en ik werd door Corné en Michel daarheen gedragen.

Tegenstribbelen had echt geen zin, want het waren de sterkste jongens van de klas. Ik werd in het voorportaal van de doucheruimte neergezet en werd ontdaan van mijn shirt. “Dus jij wou niet gaan douchen? Nou daar dachten wij anders over.” zei Fred. Fred trok zijn shirt en broek en onderbroek uit en voor de eerste keer zag ik een naakt jongenslichaam. Hij was best gespierd en had een redelijk grote piemel en een flink bos haar er op. Hij zag dat ik naar hem zat te staren. “Ja daar sta je van te kijken hè schijtebakje. Uit die broek!”. Dat was ik helemaal niet van plan, maar dat bleek een opdracht naar Corné en Michel voor mij te zijn. Corné pakte mij vast en Michel trok in één ruk mijn sportbroek en onderbroek naar beneden. Daar stond ik dan voor het eerst in mijn leven naakt bij andere jongens. Corné ging achter mij staan en hield mij stevig vast. Fred kwam naar mij toelopen en zei “Zo dat is een flink piemeltje schijtebak.” Terwijl hij dat zei gaf hij een redelijke tik tegen mijn piemel aan. Dat deed best wel pijn. Ik kon geen kant op en kon ook mijn handen niet voor mijn piemel houden. Michel was bezig mijn schoenen en sokken uit te trekken.

Tegenstribbelen had geen zin. De houdgreep van Corné verstevigde flink als ik mij verzette. Mijn broek en onderbroek waren daarna ook snel uit en zo stond ik spiernaakt. Fred pakte mijn piemel beet en zei dat hij lekker in de hand lag. Daarna pakte hij mijn ballen en kneep er in wat best pijn deed en ik een kreet van pijn uitslaakte. “Stel je niet aan schijtebak. Die balletjes van jou zijn lekker vol.”en hij liet ze door zijn vingers rollen wat echt geen lekker gevoel was. Fred pakte mijn piemel weer beet en trok mijn voorhuid naar achter met een ruk. Weer moest ik een kreet uitslaken. “Mond dicht.” siste Corné in mijn oor. Mijn hart ging te keer in mijn keel van angst en vertwijfeling. Wat waren ze van plan en ik bad dat het snel zou ophouden. Fred schoof mijn voorhuid weer terug naar voren en naar achter en dat deed hij een paar keer. Mijn eikel was toen nog zeer gevoelig en ook al was het de situatie er niet naar maar mijn piemel begon er wel van te groeien. “Eens even kijken hoe groot die piemel kan worden “.