Het salvo wordt sneller en nog intenser. Zoem. Klik. Flits. Ik probeer met alle macht uit de banden te komen. Ik krom mijn rug en probeer mijn armen en benen te bewegen. Ik kreun en grom het uit. Mijn keel begint er pijn van te doen. Mijn hart bonst in mijn hoofd. Wat is dit!!!! En weer plotseling houdt het op. Mijn haar is nat van de tranen. Ik hijg en bries. Wanneer komt het terug? Hoe kom ik hier? Ik probeer na te denken, mezelf te kalmeren. Ik hoop dat ik de tijd krijg. Ik merk dat ik ook nat ben van het zweten. Die stijve pik is allang verdwenen. Hij doet pijn en ook mijn ballen. Waar ben ik? Hoe kom ik hier terecht? Wat kan ik mij herinneren? Ik kan niet nadenken. Ik begin wanhopig te worden. Is dit een droom? Dan wel een vreselijk echte. Met echte pijn. Het blijft stil in de ruimte en ook op mijn lichaam. Ook geen flitsen meer. Ik doe mijn ogen langzaam open en hoop, tegen beter weten in, iets van de ruimte te zien. En tot mijn verbazing is dat ook zo. Ik zie een hoog, wit plafond en boven mij een camera. Dus toch foto's. Het licht komt van de vloer af denk ik. Van de rest van de ruimte kan ik niks zien doordat mijn hoofd gefixeerd is. Ik kreun weer en probeer hee te roepen, maar dat komt er natuurlijk niet zo uit. Mijn kaken beginnen ook pijn te doen vanwege hetgeen in mijn mond zit en van de verkramping van het proberen schreeuwen van daarnet. Er heerst stilte in de ruimte. Een schril contrast met daarnet. Langzaam kom ik tot rust. Ik merk dat ik nog verkrampt lig en probeer me te ontspannen. Ik merk dat het steeds lichter wordt in de ruimte. Alsof het dag wordt, maar het tempo gaat te snel, dus dit moet kunstmatig zijn. Mijn enige zicht is de camera. Klik. 

Nu ik meer zicht heb op de ruimte begint raar genoeg mijn angstgevoel toe te nemen. Dit is geen operatiekamer. Maar wat dan wel? Ik probeer terug te denken. Wat heb ik gedaan om hier te komen? Ik krijg er niet de tijd voor. Ik hoor achter mij het geluid van schoenen op de grond. Harde zolen op een harde vloer. Ik wil iemand zien, duidelijk maken dat ik hier weg wil, vragen wat ik hier doe. Het geluid achter mij stopt. Het blijft stil. Lang stil. Heb ik het geluid wel gehoord? Zat het niet in min hoofd? Ik heb geen gevoel van tijd en ruimte, alleen dan dat ik tegen een hoog wit plafond aan lig te kijken. Ik heb het denk ik in mijn hoofd gehoord. Dat moet wel. Opeens wordt het donker. Er wordt iets over mijn hoofd gezet. Ik kreun en merk dat mijn gekreun nu niet meer hol klinkt maar heel erg dof. Mijn hoofd zit in een doos! Ik ruk weer aan de banden, maar eigenlijk weet ik al dat het geen zin heeft. Ik voel iets drukken op mijn buik. Het is een vinger denk ik. Elke keer als ik inadem voel ik hem harder. Ik merk dat ik minder diep moet ademen, waardoor ik de vinger minder voel. Nu voel ik dat er een hand op mijn buik gelegd wordt, die tegendruk geeft als ik flink inadem. Ik begin rustiger te ademen en de druk van de hand wordt minder. Ok. Ik moet rustiger ademen. Klik hoor ik dof. Ik roep 'Help" maar dat heeft natuurlijk geen zin. Wel een harde knijp in mijn ballen. Ik schreeuw het uit. Ik voel twee tikken op mijn borstbeen. Moet ik stil zijn? Weer een knijp in mijn ballen. Ik hou me in. Met moeite. Een klopje op mijn schouder. Nu wrijft de hand langzaam met de klok mee over mijn buik. Niet hard, maar net genoeg dat ik het voel. Ik voelde haartjes overeind gaan staan. Ik wil dit niet! Ik wil weg. Ik kreun. Ik krijg een flinke tets tegen mijn ballen. Ik probeer mijn grom in te houden wat maar ten dele lukt. Gelukkig niet nog een tets. Pats. Dus wel. Ik probeer met alle macht de pijn niet via mijn mond te laten ontsnappen. Wat is dit? Een martelkamer ofzo? 

Opeens een beeld van een man in een bar. Lichtgrijzend haar en korte baard. Wat doet dat beeld in mijn hoofd? Ik voel de hand mijn pik beet pakken en er mee spelen. Ik merk dat datgene wat in mijn pik zit mijn pik niet laat buigen. De hand gaat over mijn pik langzaam naar mijn ballen. Nee, alsjeblieft niet weer knijpen. De hand speelt met mijn ballen alsof het knikkers zijn. Dat voelt na die steken en petsen niet lekker. Dat doet zelfs pijn als hij het wat ruwer doet. Ik word uitgetest om te kijken of ik ergens een kik ga laten. Ik laat me niet kennen. Het ruwe geknikker is echt niet lekker. Ik kreun. Maar in mijn hoofd. Probeer ik. Mij adem is alweer versneld en merk dat ik door mijn neus begin te briezen. Rustig blijven. De hand verdwijnt. Daarvoor in de plaats komt weer dat geprik. Nu echter veel minder intens, maar wel voelbaar. Het blijft op dezelfde intensiteit, maar nu willekeurig op mijn ballen, pik en tepels. Ik kan me nu niet op de locatie van de prikkeling voorbereiden en dat maakt het op die manier weer ondraaglijk. Er zit nu ook geen vast ritme in.

Het stopt weer. Ik merk dat er banden van mijn benen en onderlichaam worden weggehaald. Bevrijding! Aan mijn voeten voel ik gerommel en ik merk dat mijn voeten opgetakeld worden. Wijdbeens. Ik voel dat mijn kont een stukje opgetild wordt. Een paar schokken onder mij vertellen dat er iets aangepast wordt aan hetgeen ik op lig. Klik. Klik. Ik voel mij net een lam op de slachtbank. Misschien wordt ik wel afgeslacht! De schrik vliegt mij weer naar de keel. Ik ruk aan mijn benen. Een flinke tets tegen mijn ballen en weer die vinger, die drukt tegen mijn borstbeen. Ik houd mij in. Ik voel het steken in mijn ballen. Dat was een flinke tets. Ik voel dat mijn tranen weer beginnen te stromen.

Vanaf de achterkant van mijn kuiten voel ik op elk been nu een hand naar beneden gaan richting mijn kont. De persoon heeft dus een deel van het blad waar ik op lig weggeklapt! langzaam voel ik de vingertoppen naar beneden glijden. Tergend langzaam. Ik voel geen huid, maar rubber aan de vingers. Daardoor blijven de haren op mijn benen eraan kleven en voel ik kleine speldenprikjes als er aan mijn haren getrokken wordt. Ik moet me inhouden. Ik wil geen tets tegen mijn ballen. Die speldenprikjes zijn er veel. Ik heb veel haren. Als de handen bij mijn kont zijn voel ik twee duimen in mijn liezen drukken. Dat doet pijn. Ik geef haast geen krimp. Weer een klopje op mijn schouder. Er is nog iemand anders in de ruimte! Weer die grijzende man met die baard en die kroeg die in mijn hoofd opdoekt. Een biertje en nog een biertje. Innemende lach. 

De handen gaan nu aan de binnenkant van mijn benen van mijn voeten naar mijn kruis. Weer zo tergend langzaam. Haast haartje voor haartje. Speldenprikje na speldenprikje. Ik ben weer begonnen met zweten en ik voel dat het zweet vanaf mijn billen naar mijn onderrug loopt. Het is ook best warm in de ruimte. Ook mijn buik voel ik vochtig worden. In de doos over mijn hoofd wordt het ook warmer. De handen zijn bij mijn ballen aangekomen en wrijven er om de beurt overheen. Nu zachtjes. Plagend. Hetgeen in mijn piemel zit wordt eruit getrokken. Ik voel iets kouds op mijn anus en het loopt langzaam naar beneden. Een vinger die het terug wrijft op mijn anus en er tegenaan drukt. Hij floept naar binnen. Ik slaak een kreet. Met duim en wijsvinger krijg ik een tikje tegen mijn ballen. Maar de vinger blijft erin en begint nu nog verder naar binnen te gaan, totdat ik de andere vingers tegen mijn kont voel. Een tweede vinger komt erbij. Dit voelt echt niet lekker. Ik wil niet reageren. Ik wil geen tik. De twee vingers worden nu heen en weer bewogen en ik voel nog meer kouds op mijn anus. Daardoor gaan die vingers steeds makkelijker heen en weer. Mijn anus wordt opgerekt. Er gaat nog een vinger bij. Als mijn anus is gewend aan die vingers gaan de vingers naar binnen en naar buiten. Mijn hele kont wordt aan de binnenkant opgerekt. Pijn en sensatie vergezellen elkaar. Nog meer koud op mijn anus. Dat moet glijmiddel zijn. De vingers worden steeds ruwer in mijn anus heen en weer geduwd. Er gaat nog een vinger bij. Af en toe gaan ze eruit en ze gaan er weer in. Klik. Er zitten nu vier vingers in mijn anus. Ik merk dat het nu toch steeds soepeler gaat, dat er ook tegen mijn prostaat aan gewreven wordt, dat er wat sperma eruitgedrukt wordt en op mijn buik terecht komt. Een vinger die het uitsmeert over mijn eikel. Mijn piemel is gevoelig van hetgeen erin gezeten heeft. In mijn anus gaat het ondertussen verder met vier vingers. Ik hou het niet meer en begin te kreunen. Ze laten me het toe. Nog meer glijmiddel op mijn anus. Hij moet nu gigantisch opgerekt zijn. Ik ga gefist worden, giert het door mij heen. Ook hier heb ik al wilde fantasieën over gehad. De vingers in mijn anus gaan nu makkelijk naar binnen. Er wordt nu goed rond gewreven en mijn prostaat krijgt weer een beurt. De duim gaat er bij en met enige druk voel ik hoe de hand naar binnen gaat. Ik kreun het uit van de pijn. Maar ik kan niks doen. Dit is echt niet om uit te houden, maar toch ook weer wel. Eigenlijk wilde ik dat al heel lang. Het glijmiddel voel ik uit mijn anus over mijn rug heen lopen. De hand gaat flink tekeer. 

Wat vind je van het verhaal tot nu toe? Laat je het mij weten?