Tom hoofdstuk 7

De volgende ochtend nadat ik onder de douche geweest was pakte ik het gele onderbroekje van het bed het zag er niet uit met die lichtere plekken rondom mijn kruis. Maar ja dat zou niemand zien. Maar de geur was onmiskenbaar die van sperma en dat zou wel ver weg te werken zijn maar wat als ik in het toilet was. Daar zou ik toch echt mijn rits van mijn broek open moeten doen.  Maar ja maar hopen dat er niemand te zien was. Ik vertrok naar mijn werk en alles ging eigenlijk wel prima. Op het toilet was ik steeds alleen en ik had wel gelijk je rook de sperma zodra ik mijn rits open trok. Misschien verbeelde ik het alleen maar, maar helemaal zeker weten deed ik het ook weer niet. Die dag gebeurde er verder gelukkig niets, thuis gekomen zetten ik de PC aan en kleden mijzelf uit. Meestal ga ik gelijk eten klaar maken dus ook vanavond. Na ongeveer 15 minuten ging de telefoon.

“Met Tom”.

“Sletje, luister als je eten aan het klaar maken ben stop daar dan maar mee en ga eerst je mail lezen. Dat doe je voortaan elke avond eerst als je thuis bent begrepen”.

“Ja meester Flip”.

“Goed en zorg dat je zo veel mogelijk in beeld blijft. We bellen later nog wel”.

Daarmee werd de verbinding verbroken. Ik liep naar de PC en opende mijn e-mailbox.

Beste Slet,

Je hebt nog een straf te ondergaan van gisteren. We hebben daar lang en goed over nagedacht. Het moet iets zijn wat je zo maar niet vergeet zodat je ook niet vergeet om je uit te kleden de volgende keer als je binnen komt. Daarom het volgende. Zojuist is er een envelop in je brievenbus gedaan. Ga deze halen in je ondergoed. De inhoud geeft aan wat je moet doen. Je dient over 20 minuten klaar te zitten zoals in de brief beschreven is. Indien je later bent wordt dit zwaar aangerekend. Ga nu aan de slag: Ik sloot de e-mail af keek even rond. Shit het was net even rond 6 uur het tijdstip dat er veel mensen in en uit het gebouw lopen. Ik had geen idee of ze ergens op mijn stonden te letten dus ik moest wel in mijn onderbroekje naar beneden lopen. Ik wilde niet nog meer straf.

Ik opende de deur. Het beste was het om de trap te komen. Dan had ik de beste kansen om in ieder geval niet iemand onverwacht tegen te komen. Mijn lul had er zo’n zijn eigen gedachte bij en begon al weer te steigeren. Ik luisterde voordat ik de gang op stapte of ik enig geluid hoorde maar het was stil. Ik moest voorbij een keukenraam lopen van de buren maar voor de rest alleen het trappenhuis door. De brieven bussen waren ook naast de trappen met weinig zicht op de straat dus ik had een kans om ongezien dit te doen. Ik opende de deur van de trappen hal. Er was geen geluid dus ik begon snel de trap af te dalen. Even voor de laatste verdieping stond ik stil om opnieuw te luisteren of er niet iemand naar boven kwam. Je weet het maar nooit of die de trap boven de lift verkozen. Maar ik hoorde niets dus snelde naar beneden. Ook in de hal was niemand te zien. Ik opende de brieven bus. Net op het moment dat ik er de envelop uithaalde hoorde ik het belletje van de lift. De deur ging open. Ik draaide me om zodat ik snel naar de trap kon lopen maar tegelijkertijd stond daar in de deur een man van een jaar of 30. Hij nam me nieuwsgierig op, te verbaasd om te bewegen bleef hij zo staan. Dat was blijkbaar te lang, de deur van de lift ging weer dicht. Iemand van boven had de lift blijkbaar nodig. Geluk met dit kleine onderbreking rende ik naar de trap en begon deze op te lopen. Op dat moment hoorde ik de liftdeur weer open gaan. Blijkbaar had hij hem weer kunnen openen voordat hij omhoog ging.

Ik hoorde geen achtervolger de trap op komen, iets geruster nam ik de laatste verdieping. Ik voelde echter wel hoe de spanning van mij afgleed. Dat was niet niets om daar zo te staan, maar ik had hem niet herkend en dus hij waarschijnlijk mij ook niet. Zonder nog gezien te worden bereikte ik mijn eigen appartement weer. Ik was wel opgelucht maar langzaam verschuifde mijn aandacht naar de envelop wat zou er in zitten. Ik maakte hem vlug open ik had tenslotte nog maar 15 minuten volgens de mail. Uit de envelop viel een briefje en een zonnebril. Wel een zonnebril met aan de binnenzijde zwart papier. Op het briefje stond:

Beste Tom,

Gekleed in je onderbroekje ga je dadelijk op de bank zitten. De deur van het appartement laat je op een kiertje openstaan. De zonnebril zet je op. Op tafel voor je zorg je dat er een bord staat en een vork en mes liggen. Wat er ook gaat gebeuren je blijft op de bank zitten en je mag je zonnebril niet af zetten. Vragen die gesteld worden moet je beantwoorden. Naast het bord leg je 10 euro. We hebben namelijk er voor gezorgd dat er een pizza bezorgd gaat worden. De pizzeria denkt dat je blind bent vandaar de zonnebril. Als de bel gaat roep je dat hij binnen kan komen. Je vraagt of hij de pizza uit de verpakking kan halen en op het bord wil leggen. De 10 euro zijn voor hem als fooi en om de pizza te betalen. Verder mag je niets zeggen en moet je vragen van hem beantwoorden. De cam moet natuurlijk aan staan en probeer je lul zo stijf mogelijk te houden maar wij denken dat dit geen probleem is. Vergeet niet dat wij meekijken. Dat was alles of het niet genoeg is dacht ik. Ik keek snel op de klok als de bezorging op tijd was had ik nog 10 minuten. Ik liep naar de keuken om ene bord en vork en mes te halen. Ook haalde ik 10 euro uit mijn portemonnee. Ik ging dit echt doen. Al trillend liep ik naar de deur om deze op een kier open te zetten. Tot slot ging ik op de bank zitten ik probeerde mijn lul zo te dapperen dat hij stijf of niet, niet al te veel zichtbaar was en zette vervolgens mijn zonnebril op. Poe dat is wel donker het was er een die echt alles afsluit en door het zwarte papier op de binnen zijde kon ik niets zien. Ik zou dus ook niet zien wie de pizza zou bezorgen. Dat laatste drong nu pas tot me door.

Ik wachtte geduldig af, wel geduldig is misschien niet het juiste woord. Ik was verschrikkelijk zenuwachtig. Ik voelde hoe mijn benen trilde het was maar goed dat ik er niet op hoefde te gaan staan. Maar de spanning was nog net te dragen. Mijn lul echter was zeer gespannen en stijf. Ik had het idee dat ik er uren zat. Zo geblinddoekt zitten gaf mij het gevoel als er of uren voorbij gingen iets wat waarschijnlijk niet het geval is. Ieder geluidje van buiten viel mij op het wachten was op de deurbel. Het was duidelijk aan mijn onderbroekje te zien wat ik er mee gedaan had. Het gaf duidelijk aan dat er verschillende sperma plekken op zaten. Hoe zou de koerier reageren, zou hij er misbruik van maken of zou hij hard wegrennen. Zou hij de politie bellen. Ik had geen idee, maar spannend was het wel en ik moest mijn meesters vertrouwen. Misschien hadden ze wel iemand geregeld zoals gisteren. Vast wel ze zouden me anders toch niet het risico laten lopen. Dat vertrouwen gaf me wat meer spirit en ik werd er wat rustiger van. Tot op het moment dat de bel ging. Shit het was zover. Ik haalde diep adem en riep. “Kom maar binnen de deur is open”. Ik hoorde hoe de deur verder open ging en iemand door de hal lopen. Daarna was het even stil. Shit wat nu dacht ik.

“Kun je de pizza op het bord leggen, dat zou een grote hulp zijn”.

Maar het bleef stil. Shit ik had de neiging om de bril af te zetten. Maar voor het zelfde geld was het Flip of Eric. Dat kon natuurlijk ook nog. Het was nog steeds stil wat nu ik mocht alleen vragen beantwoorden niets meer. Ik besloot die ene zin die ik mocht zeggen nogmaals te herhalen. “Kun je de pizza op het bord leggen. Ik ben namelijk blind. Het geld naast het bord is voor de pizza en fooi”. Maar het bleef stil. Balen was hij er nog wel. Toen hoorde ik een voetje verschuiven ineens dicht bij. Dus ..............................................