Buurman hotel (7)

Wat voorafging staat in deel 1 t/m 6.
 
Verbaasd dat we een stem hoorden keken we allebei achterom om te zien wie dat zei. Het was onze buurvrouw. “Hoe bedoel je dat? vroeg Bram”. Ze keek ons even aan en we zagen dat haar ogen nat werden. “Kom even in de auto zitten zei ik, waarna we met zijn drieën in de auto stapten. “wat is er aan de hand meisje?” zei Bram. De buurvrouw begon te snikken. “rij maar even een stukje verderop, ik wil hier weg”. Omdat het de auto van Bram was waar we ingestapt waren en ik met mijn eigen auto bij het hotel was, stapte ik uit om mijn eigen auto te nemen en achter Bram en de buurvrouw aan te rijden naar ons nieuwe hotel. Na een paar minuten stopte Bram langs de kant van de weg, ik parkeerde mijn auto achter de zijne en stapte bij Bram en de buurvrouw in. Ze was inmiddels heftig aan het huilen. “Ik kan er niet meer tegen” zei ze. Het wordt steeds erger met mijn vriend. In het begin was het allemaal wel leuk toen we elkaar leerden kennen. Maar na een paar maanden ging het bergafwaarts. Hij zag me steeds meer als zijn slaafje. Ik moest stoppen met werken, thuis blijven, huishouden doen. Ik heb meerdere keren aangegeven dat ik steeds ongelukkiger werd, maar hij vond dat ik niet moest zeuren. Ik was zijn vriendin en moest voor hem klaarstaan als hij dat wilde. En dan bedoel ik niet op seksueel gebied. We hebben al maanden niet meer met elkaar gevreeën. De enige keren dat hij me aanraakte was om me hardhandig ‘op mijn plaats’ te zetten. Ze liet haar arm zien waarop een grote blauwe plek te zien was.
 
Ze vertelde en vertelde maar door. Vorige week had ze hem dan toch zover kunnen krijgen om samen een paar daagjes weg te gaan. Maar het was al vanaf het moment dat ze thuis wegreden geen succes. Hij had er duidelijk geen zin in en was de hele dag al in een slecht humeur. “toen ik jullie bezig zag, had ik ook gewoon zin om mezelf weer eens vrouw te voelen, te vrijen met iemand. Iemand die me liefhad” Ze vertelde dat ze hem wilde verleiden, maar hij had er alweer eens geen zin en was in woede uitgebarsten. “nou de rest kennen jullie wel, ik vind het zo erg voor jullie” Bram zat op de bestuurdersstoel, Moniek (zo heette ze) zat op de passagiersstoel en ik zat achterin.. Bram veegde heel liefdevol haar tranen weg uit haar gezicht. “maar wat wil je dan nu?” vroeg Bram. Ze keek verschrikt op. “Ik weet het niet, het enige dat ik wil is weg, weg van hem.” Ze begon weer te snikken. Dikke tranen liepen over haar gezicht.  Bram keek naar mij en ik knikte dat het goed was. Je mag gerust vannacht bij ons blijven slapen zei ik, maar we moeten wel iets vertellen. “wij zijn geen stelletje, we hebben elkaar ontmoet in het hotel”
Ze keek op en begon door haar tranen heen te lachten. “oh, sorry ik dacht dat jullie bij elkaar hoorden” We moesten alle drie wel lachen om deze situatie. “Kom zei Bram, ik heb een kamer gereserveerd in een hotel en daar praten we dan wel verder, je kunt gerust blijven slapen bij ons, morgen zien we wel verder wat we doen”. “Dank jullie” zei ze zacht, “Ik weet het nu even niet meer, maar ik zou het fijn vinden om vannacht bij jullie te blijven. Morgen bel ik mijn zus wel, maar ik wil nu graag naar bed”
 
Ik stapte weer uit, stapte in mijn eigen auto en we reden achter elkaar aan naar ons nieuwe hotel. Het was een minuut of 5 rijden toen we daar aankwamen. Eenmaal ingecheckt gingen we naar onze kamer. Het was een mooie grote kamer met twee tweepersoonsbedden, een grote badkamer met ligbad en een grote douche. We gingen op bed zitten, Moniek in het midden en Bram en ik ieder aan een kant van haar. Ze begon weer te huilen. Ze begon te praten over haar leven, haar moeilijke relatie waar ze nu inzat. Bram en ik luisterden vooral en stelde af en toe een vraag als het niet duidelijk was, want het was soms een wat onsamenhangend verhaal. Inmiddels was het al rond een uur of 12.  Zowel Bram als ik moesten morgen werken en dat vertelde we aan Moniek. “oh sorry” zei ze. Geeft niet hoor, ik kan wel zeggen dat ik morgen een dagje vrij neem. Hij stond op, pakte zijn telefoon en stuurde een mailtje. “zo geregeld” zei hij en keek naar mij. “ehm, ja kan ik misschien ook wel doen” Ook ik pakte mijn smartphone en mailde naar mijn baas dat ik de volgende dag ‘thuis zou werken’. Leve de moderne techniek.
 
Hoe het verder gaat lees je binnenkort.