Joey en de droomjongen (8)

Hoofdstuk 8 of Joey

 “Eh. Joey ben jij zojuist eh… nou, je weet wel ….”.

Ik kleurde niet een beetje rood maar heel erg.

“Ok, dat geeft niet. Maar was jij in Marco zijn hoofd zojuist?”.

“Wat bedoel je?”, vroeg ik haar.

“Nou ja...ik bedoel....”

Ze aarzelde even met een nadenkende blik.

“Ik ga flink ruzie krijgen door je dit te vertellen. Flink ook, maar ik denk dat het je mogelijk minder wantrouwig maakt ten opzichte van mij maar vooral van Marco”.

Ik keek haar aan, wachtend op wat er komen ging.

“ Er is iets-, dat erfelijk is in onze familie. Het komt meestal pas tevoorschijn zo ergens rond onze 25^e verjaardag. Het heeft te maken met het delen van onze gevoelens met diegene waarvan we houden. We zijn om een of andere reden in staat om...hoe zal ik dat zeggen?...van twee personen een persoon te maken, waarbij je je in de emoties van beiden bevind en vaak ook in het hoofd van de ander zit. Het klinkt vreemd maar het is eigenlijk wel fun als je er aan gewend raakt”.

“Eh,,, maar Marco is toch nog geen 25?”.

‘Nee, dat klopt, dat maakt het raar. Ik heb het met opa daarover gehad en hij gaf aan dat het soms op jongere leeftijd al begint. Zeker als daar een reden toe is. Ik vroeg of hij de reden wist in het geval van Marco. Hij antwoorde niet, maar glimlachte alleen maar. Ik denk dat hij het weet maar hij vertelde het mij niet”.

“Dus dat betekent?”.

“Nou, in ieder geval dat jullie voor elkaar bestemd zijn”.

“Dus je concludeert het op meer dan wat je alleen maar ziet?”

“Ja, zeker weten. Wij als broers en zussen kunnen bepaalde dingen aanvoelen en Marco had zeker een ander aura om zich heen, nadat hij over jou begon te vertellen. Zullen we het er op houden dat hij jou naam uitschreeuwde”.

Ik was beduusd. Te beduusd om dit allemaal zo maar te begrijpen.

 “Maar als het jullie gave is, waarom zit ik dan iedere keer in het hoofd van Marco en zie wat hij doet?. Zou dat nou net niet andersom moeten zijn”.

‘Ik wist even niet precies hoe het werkte tussen jullie twee. Ja, ik moet toegeven dat dat ook vrij apart is. Ik zal eens in ons familiearchief moeten kijken hoe dat nu precies werkt”.

“Klaar met praten?” hoorde ik Julian vragen vanachter zijn computer.

“Ja, bijna, niet zo ongeduldig” zei Anita.

“Maar wat dan met …?.”, begon ik.

“Later Joey, stap voor stap. Maar misschien wil je eerst even iets schoons aan doen?”.

Ik voelde hoe ik rood begon te kleuren.

“Geeft niets, gebeurt ons allemaal”.

“Denk je dat Marco het gevoeld heeft? ”.

“Wat dat je....? Weet ik niet. Waar dacht hij aan?”.

‘Aan de droom van afgelopen nacht, vandaar”.

“Dan waarschijnlijk niet. Maar ik ga even iets voor je halen en dan kan je je in die hoek daar even omkleden”.

Ik liet een zucht ontsnappen toen Anita richting de deur liep. Mijn hoofd tolde van alles. Zo vreemd, maar toch ook weer niet. Alhoewel het nog steeds niet die dingen als de jockstrap en het potje verklaarde.

“Alles in orde?” vroeg Julian,

“Ja, ik denk van wel. Ik heb eh …”.

“Ja, geeft niet. Anita haalt wel iets schoons. Het grappige is: normaal gebeurt dit pas later en ben ik meestal die gene die eeeuhhhh..... Maar gewoon even omkleden en dan kan Francis weer verder”.

“Ja, dank je Julian”.

“No problem. Mannen onder elkaar, he?”, zei hij met een lach.

“Wat ben jij ondertussen aan het doen?”.

“Ik heb de maten wat verfijnd in de computer en op dit moment is het alles aan het berekenen op basis van de kleding die Anita heeft uitgekozen. Als Francis dadelijk klaar is dan gaan we eerst beginnen met de broeken en shirts. Dat is een eerste pasronde. Ik kijk of alles goed zit en maak aantekeningen waar het wat aangepast moet worden”.

“Je bedoel op maat, specifiek voor mij?” onderbrak ik hem.

“Ja, wat anders dacht je dat ik hier deed?. Het gaat er om dat afhankelijk van de gekozen kleding het precies goed zit. Dat wil zeggen: strak waar het strak moet zijn en iets of wat losjes waar dat in het orginele ontwerp ook de bedoeling was”.

‘En wat heeft Anita allemaal uitgekozen?”.

“Dat zie je zo wel. Maar zij heeft echt een goede smaak. Ik heb zelf nog een of twee voorstellen gedaan voor extra kleding om uit te gaan, maar ik verzeker je: je zult er sexy uitzien zonder dat het te wordt. Precies goed voor een knul van jou leeftijd”.

“Vandaar dat je zei: je zult opvallen”.

“Ja, je kunt niets doen aan die kleding die je aan had maar je had net zo goed een vuilniszak om kunnen doen”, lachte hij.

Ondertussen was Anita terug gekomen en ik werd richting een ietwat donkere hoek gedreven. Ik hoorde Anita en Francis wat praten op de achtergrond.

Even later zat ik weer in de stoel. Ik zal niet in detail vertellen wat er allemaal gebeurde de volgende uren, maar toen mijn haren geknipt waren was het passen begonnen. Het meeste was zwart van kleur, dus ik had het idee dat dit alleen maar een soort van mallen waren. Mallen die dan straks gebruikt zouden worden voor het echte materiaal.

Daarna hadden we een zeer luxe lunch die werd binnengebracht. Na het eten ging Francis weer verder met het modeleren van mijn haar en kwam ook het idee  op, dat donkerblonde plukken met hier en daar ook wat donkerblauw erbij was wel eens perfect zou kunnen staan. Ik verwonderde mij er over. Ik wilde wat zeggen, maar bedacht me toch maar. Ik liet ze hun gang gaan.

Francis had ook gewerkt aan mijn wenkbrauwen en had mijn benen geschoren. Waarom weet ik niet maar goed... Het zag er wel lekker uit, zo glad. Mijn wenkbrauwen had hij beetje korter gemaakt en wat meer in lijn gebracht met mijn gezicht. Zelfs ik kon dat zien.

Na nog een koffie en wat prietpraat met de anderen werd er op de deur geklopt.

“Kom binnen!” riep Julian.

Een jonge knul kwam binnen met een rek met kleding er op.

“Is dat alles deze keer?” vroeg Julian

“Ja, Julian. Alles wat je in de computer ingegeven had”, antwoorde hij terwijl hij mij van top tot teen opnam.

“Goed, je kunt weer gaan”.

Hij keerde zich om, enigszins teleurgesteld naar het leek. “Anita jij kan helpen, toch?. Ik doe het liever niet met hem”.

“Ja, natuurlijk”.

Julian stelde het rek dichtbij op en zei: “We gaan dit eens passen. Ik denk dat het allemaal in een keer goed is, maar dat is even afwachten. Ondergoed eerst!”.

Ik keek naar Anita.

“Kom, kom, niet zo verlegen, Joey”.

Ik stapte uit mijn shortje en slipje en pakte snel het nieuwe slipje aan van Julian. Het voelde zacht en erg lekker, vond ik. Het voelde ook fantastisch, toen ik het over mijn benen omhoog trok. Mijn lul had precies genoeg ruimte en vulde het broekje mooi. Ook mijn ballen schenen hun eigen pasmaat te hebben. “Lekker’ Julian”, zei ik.

“Wow, hot, Joey!!”, riep Anita gelijktijdig uit.

Julian lachte: “Als jullie dat nu al denken wordt het alleen nog maar beter”.

Het volgende uur paste ik een voor een alle items. Ik kan eigenlijk maar een ding zeggen: Wow! . Ik had nog een kort onderonsje met Anita dat dit veel en veel te veel geld was maar helaas: dat gevecht had ik gisteren al verloren.

Er waren een paar items bij, waarvan ik niet wist of ik die ooit zou dragen maar dat ging ik hen niet vertellen.

Toen ik het laatste aan gehad had, vroeg ik of dat het was.

“Ja, bijna. Ik heb nog twee tips. Een: wat je morgen aan moet doen. Twee: wat je dadelijk aan moet doen als je weggaat. Ik wil dat je een duizelingwekkende indruk maakt op Petra”.

Hij gaf vervolgens aan welke kleding ik morgen aan moest doen. Ondanks dat ik het wat gewaagd vond, voelde ik me van binnen wel glimlachen. Ja, ik zou zeker opgemerkt worden. Ik wist alleen nog niet, of ik dat ook echt wilde.

Daarna kreeg ik een strakke lichtblauwe jeans aan met een donkerrood polo shirt. Ik keek in de spiegel. Ja, dat was best spectaculair te noemen. Ik begreep ook dat het lichtblauw mooi afstak tegen het rood. Het rood was niet te donker, waardoor de kleuren precies bij elkaar pasten.  

“En Anita..”, vroeg Julian, “was dit ongeveer wat je wilde?”.

Ik zag Anita met haar mond open staan: “Je hebt jezelf overtroffen, Julian”.

“Goed, dan nu de volgende”, zei hij, terwijl hij naar de deur liep.

“Moet ik hier geen schoenen onder aan?”, vroeg ik aan Julian.

“Nee, dit showt precies genoeg been en voet. Morgen moet je iets van open sandalen aan doen ”, antwoorde hij.

“Shit nu weet ik wat ik vergeten ben”,  zei Anita plotseling.

“Ik heb wel iets, denk ik”. Ik wilde niet dat ze nog meer ging doen.

Ik volgde Julian snel terug de grote hal in. Het was er nog net zo druk en het geluid viel weg toen ik door de deur heen stapte. Ik zag duidelijk hier en daar dat monden open bleven staan, andere kleedden me met hun ogen uit.

Ik volgde Julian naar een deur aan de andere kant van de hal. Ik was binnenkomst nog een beetje verlegen geweest en durfde niet zo goed rond te kijken. Maar de stilte en de blikken die ik zag maakten me sterker. Ik glimlachte en deed zelfverzekerder de laatste stappen.

Julian klopte niet aan maar stapte zo naar binnen. Hij zei: “Ta da!!”.

“Kloppen we niet meer, Julian?”, zei Petra met een lichte irritatie in haar stem.

“Je wilde het bewijs zien dus ….”, en met dat stapte hij opzij.

Ik stond voor haar, keek haar recht aan en draaide me langzaam om. Toen ik weer recht voor haar stond zag ik dat haar mond letterlijk open stond. Anita, die achter me stond, fluisterde zachtjes: “Die weet niet wat ze moet zeggen”.

Ik glimlachte nog wat breder. “Ja, stop daar nu maar mee” zei Petra.

“Wow, Joey, ik wist dat je een stud was onder die verschrikkelijke kleren van deze ochtend, maar dit?. Man, je straalt gewoon seks uit! Ongelooflijk. Ik zou je zo hier kunnen nemen”.

“Oh nee”, dacht ik en voelde hoe mijn gezicht weer heerlijk rood kleurde.

“Maar goed. Ik denk dat ik dat maar aan het broertje van Anita zal overlaten. Dat waardeer je denk ik meer”.

Nu werd ik dubbel zo rood, zo ver als dat nog mogelijk was. Ik keek in paniek Anita aan, maar die haalde alleen maar haar schouders op.

“Het is niet zo duidelijk, hoor Joey. Alleen als je met genoeg om gaat, weet je waar je op moet letten, nietwaar, Julian?”.

Ik keek Julian aan. “Sorry, maar mijn gaydar is best goed, dus heb ik daar ook bij jou gebruik van gemaakt door de juiste accenten in de kleding aan te leggen”.

“Oh”, zei ik simpel, maar half begrijpend wat hij bedoelde.

“Mooi, dan rest van de rekening nog, Anita”, zei Petra.

Anita liep naar Petra toe en samen praatten ze even zacht.

Anita draaide zich daarna om.  “Joey, er is iets wat je voor mij kunt doen. Daarmee staan we ook gelijk helemaal quitte”.

“Je bedoelt met het geld en zo?”.

“Ja, Petra wil je graag opnemen als model in haar catalogus. Dat betekent een maandag in de vakantie hier een fotoshoot doen. Zou je dat willen?”.

“Ik….?”, riep ik uit.

“Ja jij!” zei Petra. Ze kwam dichterbij en legde haar arm over mijn schouder. “Je hebt echt geen idee, he Joey? Zullen we afspreken dat ik je aan het eind van de week even bel. Volgens mij snap je het dan beter”.

Ik knikte, maar bedacht me toen “Ik bel u wel, ok?”.

“Is ook goed. Als je het maar doet anders stuur ik Anita achter je aan!”.

Ik keek Anita lachend aan en zei: “Ja dat is prima”.

We verlieten de zaak en stapten in de auto. “Ik zet je thuis af, als je dat wil”.

“Ja is prima”. Ik liet mijn blik nog eens over mezelf heen gaan.

“Verwacht je problemen thuis?”, vroeg ze.

“Nee, die zijn waarschijnlijk al weer weg”.

“Of wil je toch liever mee naar ons?”.

“Nee, ik moet nog wat huiswerk doen. Morgen trek mijn oude kloffie aan en dan valt ze echt niets op”.

“Goed, mocht er toch iets zijn bel je mij”, zei ze indringend.

Ik keek haar aan.

“Joey, beloof me dat als er iets gebeurt, dan bel je me. Ik of iemand anders is dan binnen tien minuten bij je. Wacht buiten mocht dat nodig zijn”.

“Is niet nodig. Ze laten me toch links liggen. Dat doen ze al die jaren al”. Met dat antwoord draaide ik mijn gezicht van haar af. Het was een prachtige dag geweest en die wilde ik niet laten bederven door medelijden. Dat wilde ik niet en verdiende ik ook niet.

Het was still de rest van de trip. Bij het uitstappen zei ik nog “Bedankt!”. Ik draaide me om en liep naar de deur.

Ik had gelijk: er was niemand thuis.

De volgende ochtend toen ik wakker werd hoorde ik wat gerommel in de slaap kamer. Die waren nog net thuis, volgens mij. Ik deed mijn huiswerk en had mijn nieuwe kleding netjes opgehangen en gevouwen. Ik had het wat naar achteren gestopt zodat het niet direct gespot zou worden. Mijn was deed ik zelf, dus dat zou geen probleem opleveren.

Maandagochtend was ik vroeg op. Ik wilde weg zijn voordat ze wakker werden. Normaal deed ik dat nooit maar vandaag konden ze de pot op. Ik had nog wat geld over en wilde even echt ontbijten. Ik sloeg de weg in naar een kleine bakkerij waar je ook wat koffie kon drinken en een lekkere warm croissantje kon nemen.

Ik deed de deur open en liep naar binnen. Er stond een meisje van een jaar of 19 achter de kassa. Ze keek op toen ik binnen kwam en zei: “Wat mag het zijn”.

“Graag een koffie en twee croissantjes, warm als het kan”.

Ze glimlachte en antwoorde: “Natuurlijk, geen probleem. Ik heb je hier nog nooit eerder gezien, is het wel” vervolgde ze, terwijl ze met haar tong haar lippen likte en haar lange haar over haar schouders flipte.

“Ah, dat moet flirten zijn”, dacht ik. Ze herkende me ook niet terwijl ik toch minimaal twee tot drie keer per week hier binnen stapte.

“Nee, ik ben pas verhuisd hier naar toe”. Het leek me wel een leuk idee het spelletje mee te spelen. Ik wilde wel eens zien waar dit op uit zou draaien.

“Als je wilt kan ik je wel een keer dit stadje laten zien”.

Ok, erg direct! Ik glimlachte nog steeds, maar wel met een beetje meer moeite. Dit was leuk, dit was iets wat ik niet gewend was maar toch: het moest ook weer niet te ver gaan.

“Nee, dank je daar heb ik het voorlopig te druk voor”.

Ik ging zitten en probeerde haar te negeren. Even later kreeg ik mijn koffie en de croissantjes. Ze had er een servetje bijgedaan.. Ik zag dat er wat nummers opstonden. Ze zag me kijken en zei: “Voor het geval je van gedachten zou veranderen”.

Gelukkig ging op dat moment de deur open en moest ze terug naar de kassa.

Van binnen glimlachte ik: doel bereikt!. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar dit?. Blijkbaar had de verandering van mijn haar, de strakke lichtblauwe spijkerbroek met het gele poloshirtje, dat strak om het bovenste deel van mijn bovenlichaam zat en wat losser aan de onderkant, zeker zijn werk gedaan. Ik had bewust geen jas aan gedaan. Het was wel wat fris, maar ja: beter zo. Ik had ook geen sokken aan gedaan en mijn benen waren te zien vanaf een goede 10 cm boven mijn enkel. Alleen de schoenen, maar dit was de beste combinatie die ik kon bedenken.

Met mijn tas over mijn schouder begon ik aan de weg naar school. En ja: die was anders dan anders. De laatste 500 meter kwam ik meer en meer schoolgenoten tegen. Ze keken me aan of ze me nog nooit gezien hadden. Weg waren die jongen met die te grote kleding en dat piekhaar. De meesten hadden mogelijk nog nooit mijn ogen gezien omdat ik ze altijd neergeslagen had.

Mijn zelfvertrouwen nam toe. Ik werd eigenlijk niet aangesproken en omdat ik vroeg genoeg was kon ik ook, zonder dat ik klasgenoten tegen kwam, het lokaal bereiken. Ik ging naar binnen Er was pas een leerling aanwezig. Die keek mij aan en zei: “He, is dit wel jou klas?”.

“ja, zeker weten”, naar mijn vaste plaats lopend. “Maar daar zit ….” Hij stopte hij zijn zin. “Joey, ben jij dat?” zei hij. Ik glimlachte en zei: “Ja, it’s me”.

“Wow, dat wordt een leuk uurtje”.

“Zeker weten!” antwoordde ik hem.

“Je ziet er echt te gek uit, weet je?. Echt totaal anders!”.

Ik glimlachte en keek naar de deur waar de eerste meisjes binnen kwamen Ze waren druk aan het praten. Het gekwebbel ging door tot een van hen stopte en naar mij keek. Ik zag haar blik helemaal over me heen gaan. Het was goed dat ik zat, dacht ik. De andere duwde haar opzij en volgde haar blik. Enkele monden gingen open.

Ik zei niets, maar keek de andere knul even aan en lachte: “Zie je wel?” zei hij.

De meisjes liepen aarzelend de klas in. Het waren er die rechts achter in zaten, terwijl ik links in het midden zat. Al snel begonnen ze tegen elkaar te fluisteren. Ik wist wie het onderwerp was, maar dat kon me niets schelen: het was positief deze keer.

Anderen volgden en min of meer met steeds het zelfde effect. Ook een aantal jongens deden dat. Ik wachtte er echter maar op een: op Marco. Hij zat twee banken van mij vandaan aan de rechterkant. Als hij opzij keek, dan keek hij mij aan. Dat had hij de laatste paar dagen veel gedaan.

Het was al vrij druk toen hij met een van zijn vrienden de klas in kwam lopen. Ik viel nu niet meer zo op omdat er anderen om me heen zaten. Hij ging op zijn plek zitten en bijna automatisch keek hij opzij naar mij. Ik glimlachte. Ik zag zijn mond open gaan en weer sluiten en toen weer langzaam open. Deze keer bleef hij open staan.

Tegelijkertijd zag ik mezelf. “Oh shit..”, dacht ik, “Het gebeurd weer”. Het was een rush aan gedachten en gevoelens waar ik geen wijs uit kon worden. Ik voelde wel hoe mijn (zijn) lul steigerde en vol hard in zijn broek zat. Hij klopte zelfs. “Nee,...… niet klaar komen”, dacht ik. Niet nu. Marco ging langzaam met zijn handen naar zijn kruis en wreef zachtjes over zijn heel harde liefdespaal. Hij ademde diep, kreunde even en bleek langzaam zichzelf weer onder controle te krijgen. Ik voelde hoe ik mijn (zijn) mond dicht deed, gevolgd door een stomp tegen zijn elleboog.

Op dat moment was ik weer terug in mezelf. Ik zag Marco nu praten tegen zijn vriend. Hij stond op en liep in mijn richting.

“Is het goed als ik hier ga zitten Joey?”, vroeg Marco.

“Ja tuurlijk” zei ik zachtjes. Met die blik in de ogen van Marco werd het wel heel snel duidelijk, dacht ik.

Een van de meiden was ook opgestaan en ging in de bank achter me zitten. “He Joey, ik wist wel dat je wat verbergt maar dit? Wow!!”.

“Verrast?”, antwoorde ik met een vraag.

“ja, maar ik hou wel van dit soort verrassingen”, zei ze, terwijl ook hier nu de lippen nat gemaakt werden.

“Stoppen, Lianne!”, zei Marco.

“Oh, ben je jaloers dat ik nooit naar jou heb gekeken, Marcootje?”.

Ik zag dat hij nu een kleur begon krijgen. Hij draaide zich om, boos en verbolgen.

Ik glimlachte nog even naar Lianne en volgde hem.

“Ik vermoord haar, weet je”.

‘Wie? “, vroeg ik aan hem.

“Wie denk je? Die stomme zus van mij. Ik maar vragen gisteren en het enige wat ik kreeg was dat je naar het winkelcentrum geweest was. Wel, ze was duidelijk aan het liegen”.

“Ja, sorry. Ik dacht dat ze me daar naar toe zou nemen maar …”.

“Ik weet waar je geweest ben. Ik kan dat zien aan de kleren die je aan hebt. De kleuren in je haar… precies passend bij je ogen. Dat kan maar een ding beteken. Dus ja, ze is nog niet klaar met me”.

Hij had naar de kleur van mijn ogen gekeken? Nu werd ik helemaal zacht van binnen en hard van buiten. Had Anita dan toch gelijk? Was Marco ook homo? En had ik een kans?

Ik kreeg veel aandacht. Ik denk dat ik zeker vijf telefoonnummers had eer de middagpauze voorbij was. Ook had ik ik al een aantal keren de vraag gehoord: “Wie is die nieuwe?”.

Ik genoot. Zelfs enkele leraren hadden moeite om me te herkennen. Zeker toen ik na de pauze van plaats verwisselde en met Marco achterin ging zitten in het midden. Populaire jongens aan een kant en populaire meiden aan de andere kant. Niemand zei er iets van, iedereen vond het normaal. Mijn nieuwe status.

Het laatste uur van die dag was gym. Iets waar ik niet naar uit keek. Want nieuwe kleren ja, zelfs nieuwe sportkleren maar dat betekende nog niet dat clumsy Joey ook weggepoetst kon worden.

Met zijn arm over mijn schouder liepen  Marco en ik naar de kleedkamer. We hadden gym tezamen met een andere klas van ons jaar.

Ik ging naar mijn normale plaats en begon me uit te kleden. Ik had een licht crème slipje aan dat mijn billen en ook mijn lul mooi uit deed komen. Mijn shortje, dat ik er bij had, was rood en ook dat had de juiste maat om mijn vormen te ondersteunen.

Normaal kleedde ik me zo snel mogelijk om maar nu nam ik alle tijd. Ik zag niet alleen Marco maar ook enkele andere jongens openlijk kijken. Niet alleen mijn slipje maar ook mijn geschoren benen vielen blijkbaar op. Tot ik me zelf weer zag. Shit, weer in het hoofd van Marco. Hij stond in zijn boxer maar hij was de strijd om zijn lul niet hard te laten worden aan het verliezen. Hij keek rond en zag dat hij niet de enige was. Uit de andere klas waren er drie jongens. Twee er van stonden openlijk te kijken en de andere wierp stiekem blikken op me. En dan was er Peter uit onze klas. Hij stond naast me en liet bijna zijn hand tegen mijn billen aan komen. ‘Verdomme!” hoorde ik hoe Marco zachtjes mompelde. Ik zag hoe ik zelf mijn shortje uit de tas pakte en in de eerste pijp er van stapte.

De gedachten van Marco kwamen luid en duidelijk binnen. “Joey, verdomme!! Dat maakt het alleen nog maar erger”. Hij ging zitten en wreef met zijn hand over zijn lul. Fuck nee, niet nu, niet klaar komen, Marco. Ik probeerde uit zijn greep te komen. Het laatste wat ik wilde, is dat ik zelf ook ging komen. Ik voelde hoe hij meer en meer opgewonden raakte. Ik kreeg zijn hand niet weg, maar kon wel zijn hoofd draaien. Niemand keek er maar dit was toch wel gewaagd. En ze keken niet naar Marco, maar wel naar mij en als ik …… ik keek me zelf aan en zag dat mijn lul zich netjes aftekende in mijn sportbroekje. “Dank je, Julian”, dacht ik, “Maar dit was een beetje te overdreven”.

Marco haalde nog twee keer hard uit over zijn lul en kreunde binnensmonds. Ik voelde hoe zijn sperma de uitgang vond en zijn boxer langzaam nat maakte. Hij was in trance, dat merkte ik wel. Ik wist dat het dubbele gevoel er ook was. Het kon niet anders of ik was ook klaar gekomen. Hier midden in de kleedkamer, met ogen op mij gericht. Ik gleed terug in mijn eigen lichaam en bewoog me direct richting toiletten en douches. Ik had wat toiletpapier nodig. Nadat ik het meeste had weggepoetst, verliet ik het toilet. Marco stond bij de kranen. Ik liep achter hem langs en fluisterde zachtjes: “Na school moeten we praten. Dit kan zo niet!”. Toen ik voorbij was keek ik naar hem om en zag dat hij een verbaasde blik op zijn gezicht had. Hij begreep er nog niets van, maar dit kon zo niet doorgaan. Straks praten en dan zien wat er van ging komen.

 ... wel een tipje van de sluier opgelicht, een complete metamorphose en Marco die er niet meer om heen kan ... toch .. of... over een week je meer. Met dank aan Giorgy die het geheel nog even ge-edit heeft voor mij. Reacties welkom.