Mémoires van een Leernicht

Hoofdstuk 01: 
Mijn eerste Item: RoB Leather Slave Hood
 
Ik weet het nog goed, hoe ik één van mijn eerste BDSM-items kocht. Ik had mijn zinnen gezet op een eenvoudig lederen slaven masker van RoB.
Het masker zit nog steeds bij hun in het assortiment.
 
Ik werkte nog maar een paar maanden in Amsterdam… het zal zomer 2002 geweest zijn: we hadden net de euro, het os alsof het de dag van gisteren is.
Ik wist al langer dat ik gay was, maar ik kon toen pas accepteren dat ik op leernichten viel en onderdanige gevoelens had.
 
Ik had een tijdje op het internet zitten rondneuzen (internet was toen al redelijk geaccepteerd, maar nog niet zo als nu). En daar was ik aan twee adressen gekomen van leerwinkels in Amsterdam: Mr B aan de Warmoesstraat en RoB aan de Weteringschans 253…
Op mijn eerste verlanglijstje stonden twee zaken: Een body-harness en een slavenmasker. Beiden van leer.
 
Mijn harness had ik al binnen bij Mr.B. (Als je wilt, wil ik je daar wel een andere keer over vertellen). Ik had er voor mijn gevoel met een rood hoofd in de winkel gestaan. Een dubbel gestikt exemplaar met D-ringen op strategische plaatsen waardoor ik op allerlei mogelijkheden in mijn bewegingsvrijheid zou kunnen worden beperkt.
 
Nu was ik van de Warmoesstraat helemaal naar RoB aan de Weteringschans gelopen. Een fikse wandeling van een klein half uur.
Ik stond voor een pand met een groene deur. Nr 253 zag ik. Niets duidde erop dat hier een fetisj- en leerwinkel zou zitten.
Het leek een doodnormaal Amsterdams grachtenpand… Alleen de gracht moest je er zelf bij fantaseren.
Twee kelderramen die iets boven het trottoir uitkeken. Daarboven twee ramen, maar wat erachter schuil ging kon ik door die hoogte niet zien, en de kelderramen waren geblindeerd. Nee het leek een doodnormaal  huis, waar zo een notaris-  of advocatenkantoor, of voor mijn part een tandarts in zou kunnen hebben zitten. Er hing alleen een redelijk grote lichtbak met “RoB Amsterdam” er op. Aan  de Muir Cap in het logo kon je zien dat er hier misschien toch iets anders zat dan een notariskantoor.
Even aarzelde ik dan trek ik de stoute schoenen aan en opende de deur. Trapje op en kwam op de eerste verdieping: houten vloer. Overal rekken met leren biker jacks, riemen. Maar er staan ook zware laarzen en vooral veel jeans… leren jeans, met of zonder veters aan de zijden. Broeken met een open achterwerk en kruis: later zou ik weten dat dat chaps waren: het zou één van mijn favoriete items worden. Maar ja wist ik veel… toen nog jong en naïef…
Achter de balie staat een lange slanke vent… ik vond hem meteen al een knappe verschijning. Lang, slank, strakke spijkerbroek, zware, zwarte riem… strak T-shirt met het logo van RoB achterop… kaal hoofd, bruine ogen… drie-dagen-baard. Geen piercings of tattoos zichtbaar: gewoon een beauty van zichzelf…
 
Hij laat me een tijdje rondkijken op de verdieping en komt dan naar me toe. “Hoi, nieuw hier?” zegt hij, met een iets lijzige, of misschien beter gezegd, bedachtzame stem…
Ik stamel “Ja” en voor mijn gevoel heb ik een hoofd als een tomaat…
“Wil je even rondkijken, of zoek je iets specifieks?”
‘Oh man wat een stem!’ denk ik, en ik word nog roder.
 
Ik antwoord: “Eigenlijk zoek ik een leren masker.”
“Volg mij  maar naar een verdieping hoger” zegt hij…
Ik loop achter hem aan de nauwe trap op: het wordt donkerder naarmate we de bovenverdieping bereiken. Overal hangt de doordringende geur van leer. Ik zie nu dat hij zwarte legerkistjes draagt onder zijn nauwe jeans… De onderkant van zijn vale jeans zijn een beetje gerafeld. Aande linkerkant hangt een zware ketting aan zijn riem die in zijn linker kontzak verdwijnt. Aan de bobbel in de zak te zien zit er een sleutelbos aan vast. “ Wat een kont “, denk ik nog.
Dan zijn we boven. Hier hangt het heftiger werk. Leren boeien, halsbanden, slips, jocks, pouches (sommigen met spikes aan de binnenkant), zwepen, knevels, blindfolds en  dat waar ik voor kom: MASKERS…
 “Wat voor masker zoek je?” vraagt God (zo heb ik besloten hem te noemen!) “een Meester- of een slavenmasker?”
Ik zeg: “ Ik denk een een slavenmasker: in ieder geval ééntje waarbij de ogen afgedekt kunnen worden en de mond ook.” Hij laat me het standaard model zien. Ik ruik het leer. “Ja voel maar”, zegt God… Ik voel met mijn vingers over het leer: soepel en zacht, glad van buiten, ruw van binnen. De ogen zijn open, de mond ook. Ter hoogte van de neus zitten twee gaatjes om door te kunnen ademen… Aan de achterkant zit een vetersluiting: met een lange leren veter. Om de mond- en oogopeningen zitten een aantal drukkers, zodat deze afgesloten kunnen worden met een leren “blindfold” en knevel…
Ik laat het leer door mijn vingers glijden… Het voelt zo goed… Mijn lul wordt langzaam harder en harder.
“Wil je hem eens op proberen?” vraagt God.
“O mijn god… Jaaaaahaa” zou ik het uit willen schreeuwen. Maar in plaats daarvan zeg ik heel bedeesd: “Ja graag.”
God leidt me naar een soort van pashokje met een spiegel erin. Ik zet mijn bril af… doe wat extra knoopjes van mijn shirt open en dan houdt God het masker voor mijn hoofd. “Onthoud: altijd eerst je kin er in, en dan de achterkant over je ogen naar je achterhoofd… Wil je het zelf proberen?”
Ik pak het leer aan beide kanten van de achtersluiting… het voelt zo heerlijk… alleen het aanpakken al. Eerst gaat mijn kin erin… en ja… als vanzelf gaan mijn neus en vervolgens mijn ogen erin… dan glijdt de rest eigenlijk al als vanzelf over mijn achterhoofd. God neemt het nu van mij over. “Wacht maar, ik knoop hem wel dicht.” Ik voel hoe Hij het leer onder de veter op zijn plaats legt, zodat mijn haar niet tussen de veters komt. Dan trekt hij voorzichtig de veters naar elkaar… Het zachte leer glijdt over mijn gezicht… “Hoe voelt dat?”, vraagt God. “Heerlijk”, kreun ik, “Maar het mag wel strakker, hoor.” Meteen voel ik God krachtig trekken aan de veters, het leer sluit direct strak om mijn hoofd… En mijn lul is direct hard!. Even snak ik naar adem, en ruik het leer…
“Wow”, zegt God… “jij bent een echte, niet zo eentje die alleen maar homootjes komt kijken!” Blijkbaar heeft hij de bobbel in mijn kruis gezien. Hij legt zijn mond tegen mijn oor… “zal ik…”, fluistert Hij, en ik voel zijn hand naar beneden glijden, richting mijn kruis… Ik kan alleen maar kreunen…
Hij knoopt de veter achter mijn hoofd strak dicht. Ik kreun opnieuw.
En voor ik het weet zit er een knevel voor mijn mond, ik hoor en voel de drukkers er op gedrukt worden. Ik kan niet stoppen met kreunen…
“Wow, je vindt het echt wel wat hè?” Ik kreun opnieuw. Voel zijn hand nu verder naar beneden gaan… “Zal ik je ook blinderen?” Ik krijg de kans niet om te knikken. Voor ik het weet, is alles wat ik zie: zwart… En de geur van leer wordt steeds intensiever. Ik snuif het door de kleine gaatjes in het leer voor mijn neusgaten… owh wat ruikt dat heerlijk. Zijn hand heeft nu de bobbel in mijn broek bereikt, en hij streelt er zachtjes over… Drukt erop. Zijn andere hand legt  hij op mijn lederen voorhoofd en drukt het naar zich toe… de grip van de hand op mijn kruis wordt steviger en steviger. Ik word zo geil!
Dan ineens”“Zo nu is het wel genoeg, denk ik”,  zegt God. Zijn greep wordt minder stevig. Langzaam haalt Hij de blindfold weg en dan ook de knevel. Ik zie mijzelf in de spiegel, met een zwart leren masker op… om van die bobbel maar te zwijgen. Mijn blauwe ogen steken scherp af tegen het zwarte leer.
 “En hoe bevalt-t-ie je?”, vraagt God. 
“Geil,” antwoord ik,  “ik neem hem.”
God helpt me uit het masker… Samen gaan we naar beneden.
“je zult het wel gemerkt hebben”, zegt God, terwijl hij het masker inpakt, “het kan behoorlijk warm worden in zo’n masker. Na gebruik binnenste buiten keren en een tijdje goed laten luchten, voordat je hem opbergt.”
Ik knik, en sta nog na te hijgen.
Hij slaat het bedrag op de kassa aan,  ik reken af… God geeft mij de bon en de grijze tas…
Ik ga de winkel uit. Bedank Hem voor de goede service en zeg, “Bedankt voor alles, het was heerlijk. Misschien tot ziens”, waarop God antwoordt: “Graag tot ziens, kom nog eens terug...”
Even later sta ik buiten… het verkeer op de Weteringschans raast voorbij… Een fietster komt langs, ze rijdt me bijna van de sokken… Ik kijk op het kassa-bonnetje: “RoB”,  staat er. En daaronder: “U werd geholpen door Luc”.