De kast van Joris - 1

De kast van Joris – 1
 
Het was stil in de kamer. De TV stond uit. Joris was boven, zoals gewoonlijk direct na het eten, en mijn man zat in zijn luie stoel tegenover mij. Het was wel eens anders geweest. De laatste tijd maakte ik me meer en meer druk over onze zoon Joris. Wat ging er om in zijn hoofd? Hoe ging het op school? Hij was veranderd het laatste jaar. Onze gezellige kletspraatjes als hij uit school kwam waren langzaam opgehouden. Eerst had ik me dat niet gerealiseerd, maar de laatste week was het extreem geworden. Thuis komen, zijn huiswerk hier aan de tafel doen en dan direct na het eten naar boven. Vrienden zagen we niet meer, maar hoe het daarmee ging weet ik niet. Hij praatte er niet meer over.
Met Liam had ik het er over gehad, maar hij had blijkbaar helemaal niets in de gaten gehad. Hij was te vaak op reis naar Engeland, soms voor zaken en soms om zijn familie te bezoeken. Joris was een paar keer mee geweest gedurende de vakanties.  Maar nu: hij wilde helemaal niets!!
Hij kwam regelmatig bij mijn ouders. Hij was hun oogappel. Ik had het er met mijn moeder over gehad, maar die begreep er niets van. Bij hen was hij vrolijk, blij, spraakzaam. Toen ik vroeg of hij het wel eens over zijn vrienden had, werd ze stil.
“Dat moet je maar aan hem vragen”, had ze gezegd.
Dus dat had ook niets opgeleverd.
We hadden al een aantal jaren geleden afgesproken dat zijn kamer zijn huis was en dat we daar alleen naar binnen zouden gaan als het echt nodig was. Maar nu had ik toch de neiging om morgen op mijn vrije dag toch eens even daar binnen te kijken. Het was al weer een paar weken geleden dat ik dat gedaan had. Joris hield netjes zijn eigen kamer schoon. De was verdween in de badkamer. Nee, hij was niet opstandig, nooit geweest. Deed netjes de dingen die gevraagd werden. Misschien moest ik hem maar weer eens mee nemen om te winkelen aankomend weekend, dat was altijd leuk geweest.
“Liam, schat”.
Liam keek op van zijn krantje: “Ja?”.
“Nog even over gisterenavond. Heb je er nog over nagedacht”.
“Nee, niet echt. Ik zou niet weten wat er aan de hand is. Hij heeft altijd alles gekregen wat hij wilde. Doet de dingen die we hem vragen. Volgens mij moeten we ons er maar even niet druk over maken. Het is gewoon zo’n fase. Die hoort er nu eenmaal bij”.
“Denk je?  Ik vind de verandering wel erg groot”.
“Wat wil je doen dan? Als hij niet wil praten”.
“Nee, maar ik wil ook niet dat hij zich helemaal opsluit. Ik had gedacht om dit weekend met hem te gaan winkelen en zijn jaarlijkse bezoek aan de dokter staat weer op het programma”.
“Ja, misschien helpt dat. Wil je dat ik mee ga winkelen?”
‘Nee dat valt op. Dat doe je anders ook niet. Laat mij maar”.
“Prima. Misschien kunnen jullie gelijk kijken naar een nieuw audiosysteem voor hier, dan kan Joris deze krijgen”.
“Alweer? Dat is de al de vierde in zes jaar”.
‘Ja, leuk toch. Het klinkt nog altijd steeds beter”.
“Ok, Joris helpt me daar wel bij”.
“Ik zal zorgen dat de grens van de creditkaart is opgerekt, dan kunnen jullie je naar harte lust uitleven”.
“Zolang hij maar niet denkt dat we hem willen kopen”.
“Nee, waarom zou hij? Jullie jaarlijkse kooptripjes zijn altijd over de top”.
“Vind je?”, vroeg ik met een glimlach.
“Wel… eh….”.
Ik had hem tuk. Hier kon hij geen antwoord op geven. Net als Joris hield Liam van dingen kopen. Misschien iets minder als Joris als het om kleding ging,  maar de rest? Ja daar waren ze precies hetzelfde in. Liam zei altijd: “Als je het hebt moet je het uitgeven”.
Iets opgeluchter dat ik een plan had, pakte ik mijn boek weer en ging verder met lezen. Liam pakte zijn krant er bij en de rust keerde weder.
<<Terwijl boven op de kamer van Joris, wat zou hij aan het doen zijn. We kijken mee het verhaal wordt nu verteld vanuit het perspectief van Joris. >>
 
Ik staarde naar een leeg scherm. In ieder geval had het net zo goed leeg kunnen zijn. Het zelfde liedje iedere avond: weer wachten, wachten op wat er zou gaan komen. Ik zuchtte diep en opende mijn email. He een email van Paul!!. Een kleine glimlach vormde zich op mijn gezicht. Het was al even dat we gechat hadden, dus ik was blij met die mail.
Ik begon snel zijn mail te lezen. Alles was goed met hem, maar hij had het ontzettend druk gehad met de eerste weken van school, de nieuwe job die hij had in de supermarkt en de verjaardagen van zijn ouders.
Ik dacht met plezier terug aan de zomer twee jaar geleden toen we vier weken lang op bezoek waren geweest in Swanage in het zuiden van Engeland. Er was meteen een klik geweest, ondanks dat ik in het begin toch wel heel zenuwachtig was geweest. Wat zag zo’n stud nu in mij?. Ik glimlachte toen hij tijdens een van onze wandelingen naar Studland Beach me had aangekeken en zonder blikken of blozen zei:
“You are a very sweet guy and I could just fall in love with you!”. 

Het was goed dat hij mij vast had en vasthield tijdens de kus die daar op volgde. Staande op de klif bij de rots ‘Old Harry’ was ik door mijn knieën gezakt en op de grond gaan zitten. Ik was me er goed van bewust dat hij naast me zat, maar ik was stil gevallen. Ik staarde over de zee en haalde een paar keer diep adem voordat ik hem hoorde zeggen:
“You’re ok, Joris?”. 

Er kwam een glimlach op mijn gezicht nadat hij dat gezegd had. Het accent waarmee hij mijn naam uitsprak was zo zoet, zo lief.. vanaf de eerste keer dat hij dat geprobeerd had was ik er helemaal weg van.
“Yes Paul”. Ik zag dat zijn gezicht ontspande.
“First time”, zei ik.
“Oh, sorry. I thought...”
Zijn glimlach werd nog stralender, toen hij realiseerde dat dit mijn eerste kus was.
“You didn’t mind?”, vroeg hij.
“No, it was nice!”.
We bleven nog een tijdje daarboven op die klif zitten, starend over de zee en genietend van het klotsen van de golven op de rotsen. Even later stonden we op en namen de weg naar Studland Beach. Toen we op ons normale plekje kwamen zei hij:
 ‘Lets go on for a bit. I think you might like it down there”, al wijzend naar een punt verder op het strand.
We liepen door en passeerden een bord “Naked Beach”. Ik keek hem aan. Het was hem zonneklaar, dat ik het bord gezien had. We liepen door naar het eind en daar trok hij me mee de duinen in.
“I want to see you!” zei hij en hij begon aan mijn T-shirt te trekken.
Ik glimlachte en duwde hem van mij af.
“Wait!”, zei ik alleen maar.
Hij wachtte, terwijl ik langzaam mijn T-shirtje over mijn hoofd trok en mijn sokken uit deed. Ik draaide even om en vervolgens deed ik langzaam mijn korte broek uit. Daar stond ik op een naaktstrand tegenover een leuke sportieve jongen in slechts mijn rode slipje. Zijn blik was direct al naar mijn kruis gegaan, waar een stevige paal zich aftekende.
“Now you”, zei ik.
Ik volgde zijn handen toen hij zijn T-shirtje omhoog deed. Een sterk gespierde buik kwam tevoorschijn. Ik wilde die likken, met mijn vingers zijn spieren voelen. Hij wachtte even en deed toen tergend langzaam zijn broek uit.  Een witte boxerbrief kwam tevoorschijn. “Wow”, dacht ik. Zijn genotspaal stond er strak in en hij had behoorlijke grote ballen. Ik haalde diep adem toen hij een stap dichterbij deed. Zijn hand ging naar mijn nek. Langzaam trok hij me dichterbij. Ik wist wat er komen ging, maar ik kom amper adem halen. Onze lippen raakten elkaar en ik voelde hoe de spanning uit mijn lichaam wegliep. Dit wilde ik!! Dit was zo lekker!! Zijn tong drukte tegen mijn lippen aan. Ik wist wat hij wilde en duwde deze zachtjes open. Zijn tong streelde de mijne. Mijn tong duwde wat terug. Ik voelde zijn lippen, zacht als fluweel, vochtig als de vroege ochtenddauw op een blad.
Zijn hand ging langzaam over mijn rug naar beneden. Hij duwde de band van mijn slipje open en gleed over mijn billen heen. Ik zuchtte zachtjes in zijn mond. Ik had mijn handen nog niet laten dwalen, maar het werd echt tijd om adem te halen. Ik keek hem aan en bracht mijn hand, die op zijn schouder lag, naar beneden. Ik wilde gaan zitten of beter nog: liggen!
Hij begreep me en we lieten ons op het zand vallen. Mijn handen gingen over zijn borst naar zijn buik. Keihard was die, net als de paal eronder.
“You can touch it”, zei hij, toen hij zag dat mijn handen aarzelend tot stilstand waren gekomen.
Mijn handen trilde toen ik zachtjes over de stof van zijn boxerbrief gleed. Mijn vingers voelden de warmte van zijn genotspaal. Deze drukte zich hard tegen mijn hand aan. Ik kneep zachtjes toen ik de weg vervolgde naar zijn benen, uitkomende bij zijn stevige, mooie voeten.
“Now me”, zei hij,  terwijl hij me zachtjes achterover duwde.
Hij liet zijn handen over mijn lichaam glijden, eentje over mijn rug opnieuw naar mijn billen, de andere via mijn tepels naar mijn slipje. Ik dacht dat hij net als eerder bij mijn billen zijn hand naar binnen zou laten glijden, maar hij raakte even mijn lul aan en begon toen mijn benen te voelen.
“You run?”, vroeg hij.
“Yeah”, antwoordde ik naar waarheid.  
“I can feel that”.
Hij begon mijn benen te masseren, eerst onder, daarna boven. Af en toe raakte hij met de zijkant van zijn hand mijn ballen aan. Ik voelde hoe die langzaam het kookpunt begon te bereiken. Hij keek me even aan, kuste me zachtjes alvorens zijn handen opnieuw mijn slipje aanraakte. Hij wreef er over heen. Ik kreunde, hij ging nog een keer over heen. Zijn glimlach op zijn gezicht gaf duidelijk aan dat hij wist wat hij aan het doen was. Ik kreunde opnieuw, harder dan de eerste keer en wist dat ik dicht bij was.
“Here you go!”, zei hij en wreef driemaal over mijn paal heen. Ik kreunde nu hard en voelde hoe mijn sperma zich snel uit mijn ballen verwijderde en de weg naar buiten zocht.
“Nice!”, zei hij, terwijl ik nog in mijn bliss van het klaarkomen lag.
Een applaus klonk op en verschrikt keek ik om me heen. We waren niet alleen: zeker een man of tien stond rondom ons toe te kijken. Shit, hoe had dat kunnen gebeuren?
Paul had me in zijn armen genomen toen hij de eerste traan over mijn gezicht zag rollen. Hij begon me weer te kussen.
Een ping bracht me terug in het hier en nu. Het was heerlijk geweest, vier fantastische weken vakantie. Maar shit,  het was zo ver! Er was geen ontkomen aan.
Ik liet de tabloid liggen en keek naar mijn computer, die mij terug bij de les had gebracht. Ik zuchtte nogmaals diep en wist dat het een vrij hopeloze kwestie was. Ik opende het scherm en begon te typen.
......wel dat was hoofdstuk 1. Ik ben benieuwd wat jullie van dit nieuwe verhaal vinden. Laat maar weten.