De kast van joris - 2

De kast van joris – 2
Liam was al vroeg vertrokken en ik had mijn plannetje klaar voor Joris. Ik ging niet opgeven. Toen het half acht was en ik hem nog niet had horen stommelen, ging ik de trap op. Bij zijn deur bleef ik even staan. Ik hoorde niets en klopte op de deur.
 “Joris, het is half acht, tijd om op te staan!”.
Het duurde even voordat hij antwoordde .
“Ja, ma, ik ben wakker nu. Ik ben zo beneden, even douchen”.
“Ok, tot zo’.
Ik wachtte even, maar normaal was Joris toch wel een ochtendmens, dus die kwam er wel uit. Het aantal keren dat ik hem moest wakker maken was op twee handen te tellen. Ik draaide me om en ging naar beneden.
Na een vijftiental minuten kwam Joris in jeans en t-shirt de keuken ingelopen, de plaats waar we altijd ontbijten.
“Klaar voor de dag, Joris?”, vroeg ik een beetje joviaal.
Hij lachte een beetje
 “Niet zo enthousiast, ma. Het is een gewone doordeweekse dag, dus wat denk je?”.
Hij reageerde met meer dan een grunt of een paar woorden. Dit was misschien wel de kans.
“Ik wilde zaterdag lekker gaan winkelen. Ga je mee?”.
Ik zag hem even nadenken en aarzelen. Dat was niet de Joris die ik kende.
“Pa wil een nieuwe audio en vertrouwt mij toe om die te kopen”.
“Nee,  dat gaat fout”, zei hij.
“Misschien niet”, antwoorde ik.
“Waarom denk je van niet?”.
“Niet als jij mee gaat,  Joris’.
“Wel,  ik heb eigenlijk al wat plannen”.
Ik beet op mijn tong om niet te antwoorden met de zin: “Ja, zeker de hele dag op je kamer hangen”.
“Is toch leuk, kan je me advies geven. Het audiosysteem van de kamer krijg jij dan”.
“Te gek! Ja, dan moet ik maar mee, he?. We willen zeker weten dat de nieuwe beter is als deze”.
“Prima, een uurtje of elf,  is dat niet te vroeg?”.
“Nee, is goed, dan ben ik wel wakker”.
“Mooi, lijkt me gezellig,  het zal wel druk zijn, maar we hebben de tijd”.
Hij keek me aan en zei niets. Ik zag dat hij langzaam weer in zijn schulp begon te kruipen..
Wat was dat toch? Hij is nooit mensenschuw geweest. Weer moest ik op mijn tong bijten om niets te zeggen. “Beter van niet”, dacht ik.
Hij stond, pakte zijn tas en zei : “Ik ga maar weer”.
“Is prima? Heb je al je was in de badkamer gegooid?  Ik doe de was vandaag”.
“Het meeste”, zei hij terwijl hij al in de deur stond.
“Is goed, pak ik de rest nog wel even”. 

Ik was benieuwd hoe hij daar op zou reageren. Doorlopen en zeggen “Doe maar niet”?. Terug gaan om het zelf te doen? Ik keek even op de klok en zag dat hij laat was. Hij aarzelde duidelijk, maar liep door en deed de deur dicht.
Ik had min of meer toestemming gekregen om zijn kamer in te gaan. “Dat is al heel wat”, dacht ik. Ik had hem wel voor het blok gezet , zo voelde het wel. Ik wilde gewoon even zien hoe het op zijn kamer was. Een rotzooi of …. ?
Ik kon me nog even inhouden maar rond een uur of tien liep ik dan toch de trap op. De was moest aan .
Ik openende de deur van zijn kamer. Twee dingen vielen gelijk op: het was donker en het stonk. Ik kon er niets anders van maken. Ik deed het licht aan en bleef toch wel even geschrokken kijken.
Zijn bureau lag vol met allerlei papieren, de meesten gekreukt. Schone kleren lagen op een stapel op de grond en zijn vuile was lag er naast. Echt een troep, niet wat ik van hem gewend was. Nog een signaal. Ik openende het gordijn een beetje. Ik kon zijn vertrouwen niet misbruiken, maar het raam mocht wel  een stukje open  en ik moest  zijn was mee nemen. Ik keek even naar zijn pc maar die stond uit.
Nadat de wasmachine aan was gezet, heb ik eerst eens een  bak koffie gepakt. Wat nu, er iets van zeggen? Of.. nee, ik had iemand nodig om er over te praten. Ik belde de dokter en maakte een afspraak, eerst een voor mij en daarna een weekje later voor Joris.
 
((Ondertussen is Joris onderweg naar school en we gaan van hem horen hoe dat er aan toe gaat.))
Ma had me deze ochtend overvallen. Ze was joviaal, beter wakkerder als anders en ik kon moeilijk anders doen dan meegaan zaterdag. Het zou echt raar geweest zijn, als ik dat niet gedaan had. En dan de was!! Ja verdomme, had ik die nu maar in de badkamer gelegd. Ik dacht even na of ik mijn PC en tabloid had uitgezet.  Ik dacht het wel. De rest was opgeruimd.  Dat wist ik zeker, de sleutel zat veilig in mijn broekzak.
Nu eerst maar weer school maar. Niet opvallen, dat  was hier het credo. Ik had een sweater met capuchon in mijn tas. Die had ik nu aangedaan, capuchon op. Ik wilde niets verder, helemaal niets.  De avonden waren al erg genoeg en meestal lieten ze me daarna met rust.
“He, Joris”, hoorde ik roepen.
Ik zag een glimlach voor me. Het was Nick, mijn beste vriend, al jaren. Ik had hem de laatste tijd wel wat verwaarloosd, maar hij had er nog geen opmerking over gemaakt. We hadden ook ieder zo onze eigen vrienden, maar meestal hadden we ergens gedurende de dag ook even ons momentje.
“Ha, die Nick”.
“Hoe is het?”.
“Ja, prima, beetje moe”.
“Te lang zitten gamen gisterenavond?”.
“Ja, zo’n beetje”.
“Dat moeten we misschien maar weer eens een keer doen. Is veel te lang geleden. Lijkt me leuk”.
Oh shit, nog meer afspraken.  Maar ik wist dat ik ook hier niet onder uit kwam.
“Ja, is prima”.
“Zaterdag?”.
“Nee, zondag dan. Zaterdag ga ik met mijn moeder mee shoppen. We moeten nieuwe audio
apparatuur hebben”.
“Gaaf! Zondag is prima. Ik had nog geen plannen voor het weekend”.
“Goed, moet ik nog wat mee brengen?”.
“Nee, niet nodig, ik heb wat nieuwe games, dus dat komt wel goed. Echt leuk Joris! Dan hebben we ook gelijk even tijd om bij te praten en als het te warm, is kunnen we even zwemmen”.
Nou, dat dacht ik niet, maar dat kon ik moeilijk zeggen.
“Geregeld!. Wat heb je dadelijk het  eerst?”.
“Nederlands ,dan wiskunde, niet mijn meest favoriete onderwerpen”.
“Dan ben je er gelijk van af!”.
“Ja, dat is ook weer zo. Ik zie je later nog wel, Joris”.
Het ging me goed af die ochtend. Ik had altijd een andere routine. Ik ging niet gaan staan op dezelfde plaatsen. Mijn kluisje bezocht ik alleen maar als het echt nodig was en ik maakte me altijd zo klein mogelijk. Soms werkte het en soms ook niet.
 
Aan het begin van de lunch kreeg ik een berichtje via what’s app.
‘Nu komen!  Je weet wel waar’.
Ja, dat wist ik zeker. Het was een ruimte bij de kleedkamers, vroeger gebruikt als opslagruimte maar sinds de uitbreiding niet meer in gebruik.
Ik was blij dat ze me in ieder geval niet persoonlijk opgezocht hadden. Gelukkig deden ze dat maar zelden.
Ik keek rond of ik niemand zag voordat ik de deur naar de ruimte opende. Ik wist precies wat ik moest doen. Ik begon me snel uit te kleden. Mijn slipje mocht ik aan houden. De rest moest uit. Ik pakte de blinddoek, deed deze om en ging op mijn knieën zitten. 

Ik baalde er van, maar mijn lul werd hard in mijn slipje en dat veranderde niet gedurende het wachten. Ik had het  al wel eens gehad dat er niemand gekomen was en ik te laat was voor de volgende les. Nu echter hoorde ik na een minuut of vijf de deur open gaan.
Er werd nooit iets gezegd. Meestal was het hetzelfde scenario, ook nu! Ik hoorde een rits open gaan en al snel voelde ik een lul tegen mijn lippen aan slaan. Ik wist beter dan mijn mond dicht te houden en langzaam deed ik hem open. Hmm, deze proefde naar veel zweet. Hij was gelukkig wel schoon, dat merkte ik gelijk, maar zweet was er zeker en hij was ook best stevig. Vaak wist ik wel, of ik de desbetreffende lul al eens eerder in mijn mond had gehad. Deze leek nieuw en dat was apart. Dat gebeurde steeds minder.
Mijn lul werd nog harder en ik voelde hoe de gast dicht bij zijn hoogtepunt begon te komen, terwijl het stoten zich versnelde. Even later spoot hij zijn nectar zo goed als rechtstreeks in mijn maagje.
“Dat was dan de lunch”, dacht ik.
Hij trok zijn lul terug en verraste me toen. Dit had ik nog nooit meegemaakt.
Ik voelde hoe zijn lippen zich op die van mij begaven. Ik opende mijn mond en voelde hoe zijn tong naar binnenraakte. Ik kreunde nu hard. Ik was gisterenavond nog klaar gekomen, maar ik wilde al weer. Dit was zo geil!! Na het tongdansen liet hij mijn mond gaan. Ik hoorde hoe hij rechtop ging staa, zijn broek dicht deed en zoals gebruikelijk was een briefje in mijn hand stopte.  Met briefje betekende: “de laatste”,  zonder briefje “er volgt nog iemand”.
Ik wachtte tot de deur dicht ging en haalde een keer goed adem. Ik zou graag aan mijn lul komen, maar dat mocht niet. Ik wist dat men hier mogelijk camera’s had opgehangen , dus ik kon dat niet doen. Ik haalde de blinddoek van mijn ogen af en opende het briefje.
Ik las het volgende:
“Maar eentje vandaag, dus relax. Je mag een keer klaar komen nu, dus ga je gang. Daarna doe je het apparaatje aan wat, achter op de tafel ligt. Er ligt een beschrijving bij hoe je dat doet. Klaarkomen zal er dan even niet meer bij zijn! Tijd om naar de volgende fase te gaan, Joris.  De sleutel doe je samen met het geld in het kluisje. Veel plezier. “
Ik ademde door, maar het leek wel of het even stopte. Tot nu toe had ik klaar kunnen en soms ook moeten komen, maar nu namen ze me dat ook af. De tranen stonden me nader dan het lachen, maar ik wist dat ik door moest zetten. Ik kon niet anders. Ik begon langzaam over mijn slipje te wrijven terwijl ik terug dacht aan die heerlijke zomer twee jaar geleden.
Paul had me na afloop nog een tijd lang vast gehouden. Ik had genoten, maar was gelijktijdig ook geschrokken. Over het strand terug lopend hadden we er over gehad. Paul had zijn excuses aangeboden ,niet bij nagedacht ,maar ondertussen was het kwaad wel geschied. Ik had hem vergeven op dat moment en in een dronken staat van verliefdheid waren we terug gelopen naar zijn huis. Een mooie wandeling. Nog een week en dan was deze vakantie voorbij.  Wat kon er allemaal nog gebeuren?
De avond bracht ik door op Paul’s kamer. Eerst gezellig wat TV gekeken en daarna was het een en al geilheid. Paul was begonnen met een striptease, uitermate langzaam en best goed op muziek. Dat had ik niet verwacht.  Hij begon met zijn broek. Zijn genotspaal gloeide in zijn boxerbrief, dat zag ik gelijk. Hij gleed met zijn handen langzaam weer naar beneden. Tot aan zijn T-shirtje, hij begon dat tergend langzaam weer omhoog te doen. Oh, die goddelijke spiermassa die tevoorschijn kwam! Daarna verdween het T-shirtje over zijn hoofd, Langs zijn linkerarm naar beneden. Hij flexte zijn armspieren. Ik had het zwaar, ik moest namelijk blijven zitten maar voelde hoe mijn lul bijna uit mijn broekje knalde .  Niet alleen toen,  maar nu ook weer. Ik begon harder te kreunen,  de gedachte oproepend van  Paul die zijn boxerbrief naar beneden begon te doen. Zijn genotspaal in beeld te hebben, dat was genoeg.  Met veel energy begon ik mijn sperma in mijn slipje te spuiten. “De laatste keer voorlopig”, realiseerde ik mezelf. Ik bleef met mijn lul spelen tot lang nadat ik was klaar gekomen. Ik wilde het gevoel vast houden zo lang ik kon. Maar langzaam begon het besef te komen dat ik ook naar de volgende les moest.
Ik draaide me langzaam om en keek naar de tafel. Daar lag het een en ander en ook de handleiding. Ik pakte deze op en las: “Chasity Device, een korte koker met een pisgat aan de voorzijde, die de hele penis omsluit, waarvan de lengte en soms ook de kromming een erectie onmogelijk maken, en die meestal met behulp van een ring aan de wortel van de penis achter de ballen wordt vastgemaakt”.
Ok, dat was wel duidelijk!. Langzaam begon ik de instructies op te volgen. Het was goed dat ik net was klaar gekomen. Stijf worden of stijf zijn als je het ding omdoet  is gewoon onmogelijk. Het voelde een beetje onprettig, maar niet te erg. Ik trok mijn slipje er over aan. Ja dat was wel duidelijk te zien, hopelijk in mijn jeans minder. Daarna ging mijn jeans er over heen. Dat was nog niet zo slecht, dacht ik, dat komt wel goed.
Ik wilde de handleiding weg leggen toen ik zag dat er ook nog iets opgeschreven stond. “Deze graag meenemen. En.... oh ja, veel plezier met de gym straks”.
“Oh, verdomme”, dacht ik, daar had ik nog niet bij stil gestaan. Shit.. wat nu?