Trein

Met onze broeken op de knieën, neem ik hem mee naar mijn slaapkamer. “Je blijft toch nog wel even?” kijk ik hem vragend aan, “Dit lijkt me nog maar het begin.” Stephon antwoordt niet, maar de bevestiging komt snel. Hij maakt zijn schoenen los, trekt zijn broek uit en duikt op mijn bed. Meer heb ik niet nodig. Ik volg snel zijn voorbeeld en val in zijn armen. Stephon tongt geweldig. Diep en nat. Ondertussen voel ik zijn hand onderzoekend naar mijn kont gaan. “Dat doen alleen échte tops,” denk ik tevreden. Ik rol op mijn buik en Stephon likt over mijn rug naar beneden. Zijn handen trekken mijn billen uit elkaar trekken. Ik voel zijn krachtige tong op mijn anus. Hij rimt me zoals hij kust; diep en nat. Na vijf minuten maakt zijn tong plaats voor een vinger. Twee vinger. Drie vingers. Hij steekt zijn vingers helemaal in me en passeert de kringspier. Lang hoef ik niet te wachten op een nieuwe invasie als hij zijn vingers uit me trekt. Ik hoor hem op zijn pik spugen. Ik kruip op mijn knieën. Hij plaatst zijn lul tegen mijn ster. Door zijn speeksel is er geen weerstand. Zonder omhaal zit hij ineens tot aan zijn ballen in me. Ik gil het uit van genot. Stephon trekt zich weer helemaal uit me om opnieuw met kracht in me te stoten. Dan begint het echte neuken. Krachtig en met lange halen. Dan weer kort en zacht. We hebben zijn cadans snel te pakken. Ik druk me over zijn zwarte paal en neem het ritme over. Hij houdt zich stil. Dan pakt hij me stevig vast bij mijn heupen. Stephon neemt het weer over. Na een kwartier wordt zijn ademhaling heftiger. Zijn stoten worden harder en sneller. Met veel gekreun komt hij diep in me klaar. Met zijn handen om mijn borst valt hij hijgend op me neer.

 Zo begon mijn kennismaking met Stephon. Elke dag reis ik met de trein van mijn huis naar mijn werk. Geen lange reis. Ik woon dicht bij het station en mijn kantoor is op loopafstand van station west. Ruim een kwartier zit ik in de trein. Vaste tijden heen en terug leveren vage kennissen op onder de medeforensen. Een knikje in de morgen of avond. Af en toe een praatje, meestal bij een incidentele vertraging; dan ontstaat er altijd onderlinge solidariteit en solidair geklaag over de NS.

 Pas na een paar weken valt me de nieuweling op. Hij stapt in op hetzelfde station en verlaat de trein bij dezelfde halte. De dag dat ik hem in de gaten krijg, volg ik hem met mijn ogen. Hij loopt met zijn laptoptas in de richting van de universiteit. Vast en zeker geen student. Het studentenleven moet hij al enige tijd achter zich hebben gelaten. Hij ziet er niet uit als een student. Keurig in pak. Niet bepaald studentikoos.

 ’s Avonds zie ik hem weer. Ik stap achter hem in en ga in dezelfde coupe zitten. Hij opent zijn laptop en gaat aan de slag. Af en toe gluur ik over mijn krantje naar hem. Tonduesekort diep zwart haar, brede neus, krachtige kaken. Wekenlang reizen we samen op en neer. Als ik op een avond, door een project dat ik per se wilde afmaken, veel later dan normaal het perron oploop, zie ik hem staan. Mijn besluit staat meteen vast; ik ga hem aanspreken. “Ook een latertje vandaag,” zeg ik in het voorbijgaan tegen hem. Hij kijkt me met verbazing aan: “Ja, een afscheidsreceptie van een professor,” verklaart hij zijn aanwezigheid op het afwijkende tijdstip. Het ijs is meteen gebroken. We praten wat heen en weer over ons werk. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Hij werkt aan de universiteit en doceert bij de faculteit economie.

 Onze trein arriveert en we stappen in. Ik ga tegenover hem zitten. Zijn ritueel blijft onveranderd. Hij opent zijn laptop en begint te werken. Ondertussen lees ik een paar kranten op mijn tablet. Niet écht aandachtig. Geregeld hoor ik diepe zuchten vanachter zijn laptop. “Je bent zeker met een zwaar economische verhandeling bezig,” vraag ik. “Nou, het gaat eigenlijk niet zozeer om de inhoud, maar om de formuleringen,” vertelt de econoom me. “Kijk ik toch even mee,” zeg ik overmoedig. Hij nodigt me naast zich. Samen lossen we zijn probleem op. Om zijn laptop meer stabiliteit te geven zit hij met zijn benen wijd. Zijn knie komt tegen die van mij. Ik laat het zo en geef een beetje tegendruk. Met een vage glimlach bevestigt hij onze verstandhouding over het fysieke contact als de conducteur ons station aankondigt. Op de roltrap vraag ik hem of hij zin in een drankje heeft. Hij kijkt op zijn horloge. “Ik heb mijn bus net gemist, dus dat lijkt me een strak plan,” deelt hij mee. “Het wordt tijd dat we elkaars naam weten,” verklaar ik mijn uitgestoken. “Inderdaad, Stephon, leuk je te leren kennen en bedankt voor je hulp.”

 In het café gaan we naast elkaar zitten. Stephon bestelt een witte wijn en ik sluit me bij hem aan. Weer voel ik zijn knie tegen die van mij. Zijn actie heeft geen noodzakelijke reden. In de trein wel. Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen zonder dat de andere gasten het kunnen zien. Niet lang laat ik hem daar liggen. Ik zoek mijn weg naar zijn kruis. “Je vertelde dat je vlakbij woont. Mijn glas is leeg, heb je thuis ook wijn?” vraagt Stephon terwijl hij me glimlachend aankijkt. “Ik heb inderdaad het idee dat we dezelfde smaak hebben,” voeg ik dubbelzinnig toe.

Als ik mijn voordeur open, duwt hij me snel naar binnen en sluit de deur achter zich. Ik sta met mijn rug tegen de muur. Stephon pakt me stevig vast. Ik kan geen kant op. Hij is groot en gespierd. Zijn mond zoekt mijn lippen. Ondertussen maak ik zijn stropdas los en knoop zijn overhemd open. In het vage licht van de gang zie ik zijn mooie zwarte huid. Ik schuif alles tegelijkertijd over zijn schouders en laat het op de grond vallen. Ik kneed zijn kruis. De veelbelovende vulling staat keihard in zijn pantalon. Als ik verder ga me zijn riem, begint ook Stephon aan zijn karwei. Al snel staan we beide naakt met onze broeken op onze enkels. Ik zak met mijn rug tegen de muur door mijn knieën. Oog in ook met zijn stijve lul, kan ik mijn ogen bijna niet geloven. Een paarszwarte pik van meer dan 20 cm met een glinsterende druppel voorvocht. Ik lik de parel van zijn eikel en neem de staaf in mijn mond. Diep pijp ik hem. Eerst een beetje kokhalzend, maar al snel ben ik aan zijn formaat gewend. Hij neukt met overgave in mijn bek. Stephon is ruw en dan weer teder. Soms duwt hij met kracht mijn hoofd dieper op zijn lul. Dan weer streelt hij over mijn haren. Ik hoor zacht kreunen boven me. Hij duwt met hoofd tegen de muur. Ik zit nu klem tussen de muur en Stephon. Hij verhoogt het tempo. Ondertussen pak ik mijn eigen pik vast en begin te rukken. Met lage halen naait hij me diep. Ik kan gaan kant op. Dan voel ik zijn pik dikker worden. Met een paar stevige golven spuit hij zich klaar in mijn keel. Stephon trekt zich een beetje terug en ik proef de laatste straal bitterzoet op mijn tong. Dat is genoeg voor mij. Ik spuit mijn eigen sperma in een paar salvo’s tussen mijn benen op de grond. Hij trekt me omhoog en ik druk mijn mond op die van Stephon. Ik laat hem zijn eigen sperma proeven. Hij kijkt me geil aan. “Al ooit een soortgelijke Surinaamse snack gehad,” vraagt hij me glimlachend. “Het is niet de eerste keer,” beken ik, “maar deze keer smaakt naar meer.”

We liggen alle twee nagloeiend te genieten van de seks. “Moet je per se naar huis, wacht er iemand op je thuis?” vraag ik Stephon. Hij geeft geen antwoord, maar zijn mond drukt hij al op die van mij. Nee, dus bedenk ik me. “Ik heb morgen wel een schone onderbroek voor je,” voeg ik eraan toe. Meer overtuiging heeft Stephon niet nodig.