De Tegenvaller

Het was eigenlijk de bedoeling om dit verhaal vrij snel na "Het sletje dat meer nodig had" te plaatsen, maar droeve omstandigheden maakten dat helaas onmogelijk, waarvoor mijn verontschuldigingen.
De Tegenvaller 
Kerry voelde zich opperbest. De romance met Frank ontwikkelde zich voorspoedig en er was geen noodzaak meer om her en der een one night stand te organiseren met deze of gene. Maar echt al samen wonen? Nee, zo ver was het nog niet. Ze waren beiden klein behuisd en daarnaast wilde Kerry voorlopig nog zijn eigen plekje behouden.

In dat plekje, zijn kleine flatje, was hij deze avond. Hij verveelde zich wat. Er was niets boeiends op de tv, in lezen had hij geen zin en hij had al een pornootje opgezet, maar zelfs dat was maar matig interessant. Nog voor de acteurs hun matig gespeelde hoogtepunt bereikt hadden, had hij de “uit”-knop al ingedrukt. Hij pakte zijn jack en zijn badslippers en liep de deur uit, op weg naar de gaysauna.
Daar aangekomen kleedde hij zich uit en liep in zijn nakie door de ruimten. Met zijn jeugdige leeftijd en met zijn jongensachtig uiterlijk trok hij aardig wat aandacht. Een aantal andere mannen grepen prompt naar hun gereedschap om het te masseren toen ze hem voorbij zagen komen. De meesten kende hij uit zijn vroegere tijd als stadssletje, een enkeling was vreemd voor hem.
Hij was ook niet gekomen om versierd te worden: die tijd was voorbij. Hij was er alleen om lekker naakt rond te lopen en te genieten van de finse sauna en het bubbelbad. En ach, als er dan een lekkere jongen rondliep: het oog wilde ook wat! Dus werd hij alleen bekeken, door die paar vreemden en door zijn vroegere minnaars. Maar daar bleef het bij: zijn gebrek aan “beschikbaarheid” had de driften aardig getemperd. Iedereen liet hem met rust en in zijn eigen waarde en hij genoot van de warmte en de gehele atmosfeer.  
Maar dat veranderde plotsklaps, toen hij achter hem iemand hoorde zeggen:
“Hoi, lekker ding, dat is lang geleden!”
Kerry voelde ergernis opkomen. De tijd dat iemand dat tegen hem kon zeggen was voorbij. Het was een periode, waar hij liever niet meer aan herinnerd werd. Geirriteerd draaide hij zich om om te zien welke oude aanbidder de opmerking gemaakt had.  

 Hij kwam hem vaag bekend voor, maar met het langer kijken werd hem duidelijk wie er voor hem stond: het was Peter, dezelfde Peter van de middelbare school! De Peter, die hem zonder veel plichtplegingen genomen had in de bosjes. En hij was net zo mooi als vroeger. Nee, sterker nog: met de ontwikkeling van de afgelopen jaren was hij nog mooier! Zijn schouders waren nog iets breder, zijn kontje nog strakker en mooier gevormd en borst en sixpack leken wel gebeeldhouwd door een groot kunstenaar. Het hele perfekt geproportioneerde lichaam was vrij van haar. Zijn blonde krullen leken iets langer als vroeger, maar zijn glanzende groene ogen waren met dezelfde tinteling als toen.     
“Peter!”, riep hij verbaasd uit, “Wat doe jij hier?”
De jongen lachtte even en antwoorde op nuchtere toon:
“Ja, wat doen mensen zo in een sauna?”
“Maar dit is een gaysauna!”, vulde Kerry aan.
“Misschien betekent dat wel dat ik gay ben”, zei Peter met een mysterieuze glimlach.   

“Jij gay?”, grijnsde Kerry, “Ik geloof er geen zak van. Je had op school altijd vrije keus uit de meest bloedstollend mooie meiden”.
“Net of ik daar op zat te wachten!”, schamperde Peter.
Kerry viel van de ene in de andere verbazing: eerst Peter tegenkomen, nota bene in een gaysauna, en nu deze opmerking.
“Oh, “ vervolgde Peter op losse toon, “dacht je dat ik niet doorhad hoe goed je mij bekeek bij het douchen en omkleden bij de gym? Man, je bent een slecht toneelspeler. Het was overduidelijk en je straalde gewoon onversneden geilheid uit als je dat deed. Maar ik keek ook graag naar jou, en dat had je dus niet door!”.
“Jij bekeek mij? Nee, niks van gemerkt!”
“Je kunt niet begrijpen dat ik gay ben!”, zei Peter losjes, “Nou, dus wel! Ik heb er een stuk langer over gedaan om uit de kast te komen als jij. Ik heb er ook lang over nagedacht en kwam tot de konklusie dat er maar een was, die het niet aksepteerde dat ik gay ben: dat was ik zelf! Dus hield ik de schone schijn op, speelde de hetero. Totdat ik tot de ontdekking kwam, dat als je leeft zoals iedereen van je verwacht, je dood gaat van verveling en frustratie. Toen ben ik uit de kast gekomen!”
Kerry keek hem aan. Het hele verhaal klonk oprecht, maar ook net iets te gepolijst. Hij had het er te snel uitgegooid. De twijfel leek zichtbaar in Kerry’s ogen, maar dat leek Peter in de verste verten niet te deren. Hij boog zich voorover en fluisterde in Kerry’s oor:

“Ga met me mee naar mijn flatje. Ik wil je!!”
Eigenlijk had Kerry er helemaal geen zin in om vreemd te gaan. Hij was gelukkig met Frank en ook sexueel kreeg hij alles wat hij wilde. Maar op een of andere manier voelde hij zich bedwelmd door het aanzicht van Peter. Het was niet alleen zijn lichaamlijke verschijnings-vorm die hem aantrok.  Het was meer dan dat: hij werd overweldigd door de bijna tast- en ruikbare geilheid en de rauwe, nagenoeg dierlijke, puur mannelijke aantrekkingskracht die de jongen uitstraalde. Anders gezegd: hij ging door de knieen!
Hij knikte, terwijl een vaag verleidelijk glimlachje om zijn lippen speelde.
“Kom mee dan!”, zei Peter gehaast.
“Maar”, wierp Kerry tegen, “Ik ben er net. Het was toch 15 euro die ik moest afrekenen”.
Peter grijnsde even en zei:
“Die kun je van mij krijgen als je krap zit. Het maakt me niks uit wat het kost om met jou in bed te liggen!”
Ze kleedden zich aan en hand in hand verlieten ze de gay-sauna.
De wandeling naar Peter’s flatje verliep in stilte. Met elke stap voelde Kerry twijfel opkomen of hij dit nu wel doen moest. Of hij nu werkelijk alles met Frank overboord moest gooien? Maar elke blik naar zijn buurman naast hem nam de twijfel weg, om dan vervolgens na een paar stappen de kop weer op te steken. Want hoe zat het nu met Peter? Misschien was zijn verklaring in de sauna oprecht, was hij na jaren eindelijk uit de kast. En toch..het was er iets te glad uitgekomen, te vooringestudeerd en te gepolijst. Maar waarom dan die aantrekkings-kracht en de wens, of was het een onbeheerst verlangen, met hem naar bed te gaan en hem weer, na al die jaren, te nemen?

De stilte bleef ook nadat de voordeur van Peter’s flatje achter hen was dichtgeslagen. Na een eerste schuchtere kus vlogen de kledingstukken al snel in het rond en ze stonden naakt tegen elkaar, zonder dat er een woord gezegd was. Peter duwde Kerry naar de slaapkamer en drukte hem zonder veel plichtplegingen op zijn rug op de boxspring en stak zijn benen in de lucht.
Het ging Kerry te snel, veel te snel. Was hier nu sprake van opgekropte en gefrustreerde liefde of alleen maar van even opgekropte en gefrustreerde begeerte? Peter gaf geen antwoord op de in zijn ogen zichtbare vraag en evenmin tijd om hem zelf te beantwoorden. Want Kerry voelde al hoe zijn tot onvoorstelbare proporties uitgegroeide geslacht tussen zijn billen schoof en zacht tegen zijn gaatje drukte. En zich al heel snel in hem boorde.
“Aaauwwww”, riep Kerry uit.
Peter grijnsde alleen maar en ging onverstoord door met dieper in hem te gaan. Kerry voelde hoe de opegwonden liefdesstaf stukje bij beetje steeds verder in hem ging. De pijn ebde weg..er zou nu dat gevoel van totale vervulling moeten komen...maar het kwam niet. Kerry sloot zijn ogen en probeerde zich te konsentreren op het heerlijke gevoel wat er in hem zou moeten zijn. Er was geen enkele tederheid, geen woord, geen kus, geen streling...alleen de harde stam in hem die ritmisch begon te stoten. Het enige geluid dat Peter daarbij maakte was een zacht, vergenoegd kreunen.  
Het stoten werd al snel heftiger en onbeheerster, maar Kerry kon het niet helpen: hij voelde de handeling wel, maar had er geen enkel gevoel bij..hij was leeg, terug bij af...het sletje dat alleen maar gebruikt werd.

“Het had zo mooi kunnen zijn!”, schoot het door zijn hoofd, “Maar het is niks!”.
Het stoten en het bijbehorende kreunen werd sneller, onbeheerster en heftiger. Kerry liet het gewoon toe, hij kon niet anders. Peter lag boven op hem. Kerry koos de weg van de minste weerstand: hij liet het gewoon gebeuren, dan was het ook het snelst achter de rug. Uiteindelijk spoot Peter datgeen wat hij kwijt moest luid grommend in Kerry.
Die haalde diep en opgelucht adem, het was tenminste voorbij! Maar het was niet voorbij. Tot zijn verbazing bleef Peter verder pompen en stoten, zonder dat zijn lans ook maar een sekonde verslapte. Kerry sloot zijn ogen en voelde achter zijn oogleden de tranen opkomen.
Pas na wat een eeuwigheid leek kwam Peter opnieuw klaar, bijna brullend als een wild dier. 

“Is het dan eindelijk achter de rug?”, vroeg Kerry zich in gedachte af.
Ja dus, Peter stond op. Zonder een streling, een tedere blik of een kus en zonder een woord te zeggen liep hij naar de douche, zonder Kerry een blik of een woord waardig te keuren. Kerry hoorde het water lopen en voelde het sperma van de jongen uit hem sijpelen.
Na een korte tijd kwam Peter terug.
“Was dat alles?”, vroeg Kerry op bittere toon.
“Wat had je dan nog meer verwacht?”, vroeg Peter met een grijns.
Kerry haalde zijn schouders op. Het was dus inderdaad alleen maar lust of, zoals ze in hun beider geboortstad zeiden, om de kokende aardappels af te gieten.
“Ik wou me wel even wassen in je douche”, zei hij zacht.
Peter keek hem aan en zei op cynische toon:
“Dat zul je dan toch thuis moeten doen!”.
Verbaasd, zelfs bijna niet-begrijpend, keek Kerry hem aan. Maar de verbazing maakte plaats voor woede.

“Wat ben jij een egoistisch stuk vreten!!”, riep hij kwaad uit.
Boos sprong hij van de boxspring af en kleedde zich snel aan. Zonder een woord te zeggen liep hij de slaapkamer en de voordeur uit en sloeg hem met een klap dicht. Eenmaal buiten gekomen haalde hij diep adem en schudde teleurgesteld het hoofd.
Toen sloeg hij de donkere straat in, op weg naar huis, vervuld van een schuldgevoel en een gevoel van wat walging benaderde over zichzelf, over Peter en over wat er gebeurd was. Al lopend veegde hij regelmatig de tranen uit zijn ogen.