De kast van Joris deel 4

De kast van Joris deel 4

 …. ok het is even geleden dat de eerste drie delen verschenen zijn... dus zoek ze even op als je het begin van het verhaal wilt weten. Ik heb deel 5 inmiddels ook geschreven dus blijkbaar heb ik mijn flow weer te pakken. Veel lees plezier. 

…..

Ik luisterde vol spanning maar er gebeurde niets de stemmen hielden op. Stonden ze nu voor de deur naar mij te kijken of waren ze weer weggegaan zonder dat ze me gezien hadden. Geen idee. Ik baalde dadelijk kwam er iemand binnen die ik kende. Mijn lul zei echter iets anders die stond strak in zijn apparaatje en ik voelde hoe er langzaam weer wat voorvocht uit begon te druppelen.

Ik schrok bijna toen mijn telefoon trilde, gelukkig een berichtje. Ik pakte de telefoon, trok T-shirtje beetje omhoog en las:

“Dat is prima geweest voor nu. Je mag je weer aankleden. Laat de telefoon wel aanstaan”.

Ik kleden me terug aan en liep snel terug naar de overkant. Mijn moeder en de vriendin zaten lekker te kletsen. Jordan keek me nieuwsgierig aan en volgde me vanaf het moment dat ik Mac Donalds was uit komen lopen tot aan dat ik terug in mijn stoel zat. Hij zei niets maar ik begon een benauwd gevoel te krijgen dat hij het geweest was die daar binnen was gekomen toen ik gehoorzaam op mijn knieën had gezeten. Het zal toch niet.

Ik voelde hoe mijn telefoon trilde en haalde hem opnieuw tevoorschijn.

“We hebben nog wat opdrachtjes voor je, te beginnen met het feit dat je een aantal nieuwe slipjes nodig hebt, fel gekleurde en ook wat met stripfiguurtjes er op. Allemaal hetzelfde maatje Joris, te klein. Begrepen”.

“Eh, ja hoeveel” typte ik terug.

“Doe maar een stuk of 10 of zo. Verras ons”.

Ik zuchtte diep terwijl ik mijn telefoon terug stopte.

“Je mag best wat gaan rondkijken” zei mijn moeder. “Ik blijf hier zitten, we hebben nog wat bij te kletsen”.

“Misschien een goed idee voor jou ook Jordan. Je wilt echt niet de hele tijd hier bij ons blijven zitten”.

Jordan keek me aan. “Zullen we samen even rondkijken is net zo gezellig”.

“Is goed zei ik. Ik wil nog wat dingen kopen ook”.

“Prima, ik help je wel”.

Ik voelde hoe ik rood kleurde. Ik durfde daar geen antwoord op te geven.

We praten wat over koetjes en kalfjes. Blijkbaar woonde hij nog niet zo heel lang hier en was pas op onze school begonnen. Ik vertelde hem over de school, mijn vrienden etc. Toen we voor de tweede keer langs een van de grotere kleding winkels liepen wist ik dat ik het niet kon uitstellen.

“ik moet hier even iets kopen ok. Kijk jij maar rond dan ben ik zo terug”.

“Geen hulp nodig”.

“eh.. neee niet echt dat kan ik prima alleen”.

“Goed, laat maar weten als je wel hulp nodig hebt. Mijn moeder zegt dat ik goede smaak in kleding heb”.

Ja, shit echt dat had ik al lang gezien. De kleuren van zijn trui paste precies bij die van zijn ogen. Verdomme, niet nu dacht ik, ik heb al genoeg dingen aan mijn kop.

Ik liep snel een kant in van de winkel en tot mijn opluchting merkte ik dat hij me niet volgde. Ik liep snel naar de jongens afdeling toen. Klein hadden ze gezegd maar dat betekende kindermaatje wist ik. Hoe vernederend. Ik griste snel wat geel, groene en rode slipjes bij elkaar. Drentelde door tot ik ook wat witte en gele sleepjes vond met figuurtjes er op. Ik keek niet echt welke, maar draaide me om en zocht naar de kassa.

Mijn blik bleef hangen op de kassa aan de rechterkant. Ok, een knul achter de kassa beter dan een jonge meid dacht ik. Ik liep er op af. Er was verder niemand en ik legde de slipjes op de toonbank. Toen ik omhoog keek, zag ik dat hij mij aandachtig opnam. Daarna keek hij naar wat ik op de toonbank gelegd had. Hij begon ze rustig een voor een aan te slaan. Bij de laatste twee aangekomen keek hij even rond. Toen ruste hij zijn blik op mij en zei:

“deze staan je volgens mij best goed. Tenminste je had eerder ook al zoiets aan toch”.

Hij bleef mij aankijken. Shit wat nu. Had hij mij gezien, was hij diegene die … verdomme.

“Moest je deze nieuwe ook van hen kopen” zei hij vervolgens.

Ik voelde hoe mijn gezicht helemaal rood werd.

“Wel dat zegt genoeg, ben jij een slaafje of zo. Eentje die hier helemaal op kickt”.

Ik knikte langzaam.

“En homo ook of dat niet”.

Ik knikte weer.

“Well jammer dat je dan je gezicht hebt schoongemaakt dat had pas vernederend geweest”. Aan het eind van die zin liet hij zijn stem wat zakken. Hij pakte de laatste twee slipjes en haalde de scanner er over.

“Dat maakt dan bij elkaar 32 euro”.

Ik haalde mijn pinpas er uit en betaalde.

“Oh wil je dat ik al deze slipjes in een tas voor je doe?”.

Daar had ik niet aan gedacht. “Eh, ja graag” antwoorde ik.

“Oh, ik dacht even dat je niet kon praten. Ik zou zeggen ben voorzichtig wat je wel en niet doet maar geniet er van”.

“Dank je”.

Ik pakte de tas aan en draaide me om. Ik wilde weg lopen maar dat lukte echter niet. Direct achter mij stond Jordan.

Shit, ik voelde hoe de tranen in mijn ogen kwamen te staan. “ Wat heb je gehoord” zei ik snel.

“ je geheim is veilig Joris, misschien moeten we even een bankje opzoeken waar we kunnen praten ok”.

Wat had hij gehoord, gezien. Had ik mijzelf zojuist uit de kast laten stappen...….