De kast van Joris deel 7

De kast van Joris deel 7
 
Joris:
Onderweg naar huis dacht ik aan de lul van Niek. Hij was er wel heel makkelijk onder geweest. Hij had er daarna helemaal niets meer over gezegd, behalve dat we dit vaker moesten doen. Hij had onze middagjes gemist. Ik wist niet of hij doelde op het schaken of op de badkamer-actie. Ik maakte me wel zorgen. Mijn telefoon piepte. Ik pakte het uit mijn jaszak.
“Ben je al onderweg naar huis?”
Ik typte terug: “Ja”.
“Goed zo, Was het gezellig bij Niek?”
Ik aarzelde even. Hoe wisten ze dat nu weer? Ik had de telefoon niet gebruikt om die afspraak te maken, dat was op school gebeurt. Ik had het er ook verder niet in mijn kamer over gehad, dat wist ik zeker! Aarzelend typte ik: “Hoe weten jullie dat?”.
“Wij weten en luisteren continu mee, je kunt niet ontsnappen aan ons”.
Ik keek naar de telefoon. Er verscheen een nieuw berichtje.
“Je hoeft niet zo te kijken!”.
Bijna liet ik van schrik de telefoon uit mijn handen vallen. “Op die manier dus”, dacht ik. Mijn telefoon had een hele tijd op de tafel gelegen, dus ze hadden alles mee gekregen. Dat kon zo niet doorgaan. Ik keek rond en zag een telefoonwinkel aan de overkant. Ik stopte snel mijn telefoon terug in mijn jaszak. Ze konden mij zo niet zien maar wel horen. Ik schreef iets op een papiertje en liep de winkel in. Op het moment dat de verkoper iets wilde zeggen bracht ik mijn vinger naar mijn mond. Gelukkig begreep hij mij.
Ik overhandigde hem het papiertje. Hij keek even naar mij en liep toen de winkel in. Een momentje later stond ik buiten met een nieuwe prepaid telefoon. Ik aarzelde even en typte toen in deze nieuwe telefoon het volgende berichtje.
“Verwijder het andere nummer Jordan. Gebruik dat niet. Gebruik alleen deze telefoon, dat is veilig. Anders kan ik geen contact houden. Ik hoor graag van je, Joris”.
Ik wachtte even en drukte toen op verzend. Ik ademde dieper, deed de telefoon weg in mijn broekzak en ging verder naar huis. Ik kan hele verhalen vertellen over die zondagavond: het was heftig en pijnlijk, misschien wel de meest heftige sessie van allemaal. Alle speeltjes inclusief de ballenknijper, kaarsvet, touw en gewichten waren gebruikt. Ik was kapot aan het eind van de avond en sliep dan ook zo. 
Jordan:

Ik had genoten van de zaterdag middag. Mijn moeder had er niet over op gehouden wat een leuke knul Joris was. Ik aarzelde: er was iets met hem. Ik wist niet wat. De zondag ben ik de hele dag bezig geweest met berichtjes naar hem te typen en deze dan ook net zo snel weer verwijderd. Ik wist dat hij in de middag bij zijn vriend Niek was. Ik besloot te wachten tot de maandag, op school. Dan zou ik hem wel weer zien.
Tot aan het eind van de middag ik in eens een berichtje van hem kreeg. Ik moest een ander nummer gebruiken. Wat was dat nu weer? Ik typte een berichtje terug:
“Tuurlijk Joris, geen probleem, doe ik. Leuk dat ik berichtje van je gehad heb. Ik heb zaterdag ook erg genoten en zou je graag weer een keer zien/afspreken?. Wat denk je van ergens na school deze week?”.
Ik wachtte en wachtte maar er kwam geen bericht terug. Ik volgde nog met een paar berichten.
“Waarom is die andere telefoon niet veilig Joris, wat is er aan de hand? Je kunt met mij praten, dat weet je. Ik kan je helpen als er iets aan de hand is. Vertrouw me”.
Na het avond eten stuurde ik het volgende berichtje naar hem maar ook daar kwam geen antwoord op.
“Ik begrijp van mijn moeder dat je dinsdag na school met me mee naar huis gaat. Leuk, tof .. ga ik beter maar eens even mijn kamer opruimen. Slaap lekker voor straks”.
Het had mijn humeur een stuk verbeterd.
Op maandagochtend had ik echter nog geen berichtje terug ontvangen. Wat nu… ? Hij was niet erg spraakzaam. Misschien wel druk, was hij zondagavond nog iets met de familie gaan doen. Ik zorgde dat ik vroeg op school was. Ik had een zodanige positie gekozen dat ik het fietsenrek en de voordeur in de gaten kon houden. Hij was laat, de bel gaat al binnen een minuut toen hij het fietsenrek in reed. Ik volgde hoe hij zijn fiets neer zette en in gehaaste pas naar de voordeur liep. Zijn hoofd gebogen, hij liep een beetje moeilijk. Hadden ze hem dan toch nog aardig te pakken genomen die zaterdag? Een steek ging er door mijn hart. Shit ik had toch naar binnen moeten gaan. Toen hij door de deur heen was gegaan volgde ik hem snel anders kwam ik nog te laat. 
Joris:
Ik was moe, alles deed zeer en had zeker geen zin in de maandag. Vanmiddag voor de eerste keer weer gym sinds ik dat apparaatje aan had en dan was er nog altijd de kans dat ik mijn lunch in de kast zou doorbrengen. Aangekomen in mijn stoel pakte ik de prepaid telefoon uit mijn zak en zag dat ik een paar berichtjes had. Jordan! Yes, hij had geantwoord.

Ik las zijn berichtjes door en antwoorden kort “Ja, leuk morgen, ik zie je dan”.
Tegen 12 uur voelde ik hoe mijn andere telefoon trilde. Nee, niet nu dacht ik. Ik wachtte op de bel en haastte me naar de kast. Ik opende deze en begon me uit te kleden. Alleen mijn slipje hield ik aan. Het T-shirtje trok ik over mijn kop zodat ik niet zag wie er binnen zou komen. De telefoon ging niet dus ik kon alleen maar afwachten.
Even later ging de deur open. Normaal kwam er dan iemand binnen en ging de deur weer dicht maar deze keer bleef deze open. Er gebeurde niets behalve het geluid van de gang dat te horen was. Ik hoorde een groepje jongens dichterbij komen. Ze stopte bij de deur. Het lachen begon al gauw en ja shit wat nu?  Dit hadden ze nog nooit gedaan. Op deze manier zou het met mijn anonimiteit zo gedaan zijn.
Ik hoorde een van hen zeggen: “Zullen we dat doen?”  
“Ja, staat er toch. Dat dat is wat ze willen”.
“We kunnen hem ook helemaal natuurlijk”.
“Nee, de instructies zijn duidelijk. En hij zit er toch lekker voor schut bij zo”.
Mijn lul probeerde zich weer hard te maken maar ging al gauw tegen het topje van het apparaatje aan. Het duurde niet lang of ik voelde dat het slipje wat ik aan had nat werd. Het was licht geel van kleur…..  een beetje voorvocht zou je daar zo op zien.
“Kijk nou, hij wordt helemaal nat”.
Ik kreeg een vuur rood hoofd. Gelukkig konden ze dat niet zien. Het was even stil en toen zij een van hen. “ Ok, gedaan. Dat is 1… wie doet de volgende”.
Het bleef even stil. Ik voelde dat er iemand dichterbij kwam. Ik voelde hoe die mijn slipje naar voren trok. “Shit” zei hij, “Moet je dit zien” en hij stapte opzij.
“Ah.. da’s balen met zo’n ding om”.
“Ok, snel jongens, voor er iemand aan komt”.
Even later werd mijn slipje weer terug geplaatst en  een van hen zei: “We doen zo de deur dicht en dan mag je je weer aankleden”.
Ik had geen van hen stemmen herkend. Ik hoorde hoe ze de deur weer sloten en even later was het stil. Wat hadden ze gedaan? Wat was er gebeurd? Ik hoorde mijn telefoon piepen.
Ik haalde T-shirt van mijn gezicht af en trok het aan. “Top gedaan Joris, dat was het. Veel plezier met de gym straks”.
Ik keek naar mijn geel slipje, dat was nat, maar niet te nat. Ik trok mijn broek er over aan en keek of er verder iets te zien was in de kast, maar dat was er niet. Voorzichtig stapte ik de kast uit. Niemand te zien. Ik zuchtte en ging snel naar mijn volgende les toe. 
Jordan:
In de pauze was ik de hele school rondgelopen en ook buiten, maar nergens was Joris te vinden. Ik baalde, ik wilde hem zien..! Ja, misschien was het wel een beetje stalken, maar toch. Ik vond hem niet alleen leuk, ik maakte me ook zorgen. Er was iets niet goed. Nou ja, dat moest dan maar wachten tot morgen dacht ik.
Joris:
Net voordat ik richting de gymzaal wilde gaan lopen trilde mijn telefoon. Wat niet alleen mijn telefoon maar het klonk alsof het bij iedereen zijn telefoon trilde. Ik haalde mijn telefoon uit mijn broekzak. Ik had meerdere berichtjes. Eerst maar even kijken wat ze wilde.

“Je hebt net een foto gehad… en je bent niet alleen… onherkenbaar .. behalve als ze natuurlijk je slipje zien”.
“Wat?”, dacht ik.. nee onmogelijk! Ik openende snel het andere bericht en ja hoor: dat was een foto van mij met alleen mijn slipje er op en natuurlijk de bobbel er in. Mijn lul dacht er het zijne van en stond hard en stijf tegen het apparaatje aan te duwen. Verdomme, en ik moest me zo dadelijk uitkleden in de gymzaal. Ik kon onmogelijk mijn slipje aanhouden die moest uit. Tja, dan had ik natuurlijk nog wel dat apparaatje om, maar goed dat kon ik makkelijker verbergen. Ik stapte de dichtstbijzijnde toilet in, ging een hokje in en trok snel mijn broek en slipje uit. Deze laatste stopte ik in mijn tas. Ik zag dat ik al weer wat voorvocht aan het druppelen was, ja wat wilde je nu anders? Het was al bijna een week dat ik niet was klaargekomen.
Met mijn broek weer aan liep ik naar de gymzaal. Aangekomen was er een drukte van belang. Niet zo zeer met jongens die zich aan het omkleden waren maar er werd druk gespeculeerd wie dat was die in dat slipje stond. Ik liep naar een van de uithoeken en begon mijn tas neer te zetten en mijn sportbroekje, donkerblauw er uit te halen. Mijn T-shirtje zou net lang genoeg zijn om het merendeel te bedekken dus eerst mijn broek maar uit. Met mijn rug naar iedereen toe deed ik snel mijn sport broekje aan. Ik draaide me langzaam om en zag dat niemand echt had gekeken. Gelukkig dacht ik.
Het sporten ging daarna eigenlijk normaal. En douche, ja dat zou ik toch maar beter overslaan had ik me bedacht.
Jordan:
Het laatste lesuur was begonnen, gelukkig! Misschien dat ik Joris straks nog zou zien. Hij had gym als laatste uur, wist ik. Plots ging bij iedereen in de klas de telefoon. Ik opende en zag dat ik een bericht met foto had. Wow, wie stuurt er nu een foto van zichzelf in een slipje rond .. en dan nog wel met zo’n bobbel? Mijn lul maakte sprongetjes omhoog. Shit dat was het laatste wat ik wilde. Het was maar goed dat ik zat. Rondom mij heen werd er druk gespeculeerd over wie het was, maar er stond te weinig op om er echt een goed idee van te krijgen. Het zorgde wel voor dat ik ook nog eens extra keek.
En shit, ik had dat slipje eerder gezien, zaterdag nog. Was dat niet een van de slipjes die Joris gekocht had. Het zou toch niet waar zijn… dit ging echt te ver. Ik keek nog eens goed naar de foto, nee dit kon hij niet zelf gedaan hebben. Of hij had de telefoon ergens neer moeten zetten. Maar dat was onmogelijk. Het was een kast waarin hij stond en de kant die niet zichtbaar was moest de deur zijn. Nee, geen selfie dat was zeker.
Mijn zorgen namen alleen maar toe. Wat was er toch aan de hand. Deed hij dit dan vrijwillig of toch niet? Hoe kreeg ik hem zo ver dat hij mij ging vertrouwen?
Joris:

Ok, niet douchen maar ik moest me nog wel een keer omkleden. Ik liep de kleedkamer in en zag daar in het midden van de kleedkamer mijn slipje liggen. Shit ,iemand had het uit mijn tas gehaald. Wat nu? Een aantal jongens stond er omheen. Er werd geroepen en rond gekeken naar wie er geen slipje aan had. Ik liep snel naar het toilet. Ik nam mijn telefoon mee.
“Zo, leuk he…? Er is een weg uit natuurlijk, Joris. Maar misschien wil je dat wel niet. In het linker toilet ligt een witte jockstrap. Die kun je aanschieten als je durft. Of kleed je om zonder slipje de keuze is aan jou”.
Ik luisterde, maar er was niemand anders in de toiletten. Ik draaide me om, ging het andere hokje in en ja: daar lag een witte jockstrap. Ik schoot deze snel aan en liep weer terug de kleedkamer in. Een aantal stond  nog steeds rondom het slipje maar de rest was al weer aan het omkleden.
Ik pakte mijn kleren en deed mijn broek uit. Ik stond met mijn rug naar de andere toe.
“He, Joris is deze van jou zo te zien? heb je geen onderbroek aan?”.
Ik schrok, wat nu.? Deze keer was ik dus wel gezien. Ik haalde diep adem, draaide me half om en zei.
“Oh dan heb je niet goed gekeken”.
En met die zin wist ik dat iedereen naar de voorkant van mijn jockstrap keek. Mijn lul werd nog harder, alleen dat ging niet: hij drukte tegen de bovenkant van het apparaatje.  Ik dacht even dat het zo zou breken.
“Ah, een jockstrap.. dachten we toch even dat jij het was geweest die in de kast zit”.
 
… laat maar weten wat je er vindt.