De kast van joris deel 9

Jordan
Ik voelde hoe Joris zich langzaam terug trok. Het voelde aan of hij dat niet wilde maar iets weerhield hem er van om door te gaan. Ik aarzelde. Hij legde zijn hoofd terug op mijn borst.
Ik aaide met mijn hand door zijn haar. “Shit,”, dacht ik “Nu moet hij mijn stijve zien. Dat kan bijna niet anders.”  Ik voelde hoe ik rood werd. Zijn ademhaling werd rustiger.
“Dat was lekker, Jordan”
“Precies zoals ik het me voorgesteld had, Joris”.
“Was ik de eerste die je zo kuste?”.
“Ja, eigenlijk wel”.
“Een natuurtalent dan”.
“Misschien. Vertrouw je me nu, Joris?”.
Hij antwoorde niet.
“Joris” zei ik zacht.
“Jordan, nu niet!”  
“Wanneer dan wel, Joris? Ik weet dat er iets is. Zo rustig als nu heb ik je nog nooit gezien”.
“Weet ik niet Jordan. Ik wil wel maar ik ben bang”.
“Bang voor diegene die de foto gemaakt hebben?”.
Zijn hoofd schoot omhoog en hij keek me aan: “Hoe weet jij dat?”.
“Ik heb je gezien toen je dat slipje kocht. Weet je nog?”.
“Oh, eh ja”.
“Wie doet dit, Joris?”.
“Kan ik je niet vertellen”.
“Ok, maar weet dat je bij mij veilig bent, Joris. Ik wil je beter leren kennen, samen dingen doen”.
“Weet ik, dat voel ik, maar ……. “.
“Maar wat, Joris?”.
“Het is te gevaarlijk, Jordan. Geniet van het moment!”  
Met die woorden bracht hij zijn lippen weer naar die van mij. Ik aarzelde: wilde ik dit wel of was dit het moment om door te pakken. Misschien later.. hij had al een beetje toegegeven dat hij problemen had. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en openende langzaam mijn lippen zodat onze tongen weer een nieuwe dans konden beginnen.

Joris:
“Hij weet het”, ging het door me heen terwijl ik hem kuste. De kus was een afleidingsmanoeuvre en het zag er naar uit dat het werkte. Maar het betekende ook dat het tijd werd om te gaan. Jordan is niet het type om los te laten. Hij wil meer en meer en meer.. en dit was alles wat ik kon.
Ik liet zijn lippen los en zei: “Iets om vanavond aan terug te denken, Jordan. Ik moet gaan nu”.
“Oh nu al? Ja, dat is beter”.
“En ik denk dat jij iets hebt waar je even aandacht aan moet geven”, zei ik terwijl knikte ik naar zijn kruis. Hij kleurde, oh zo leuk….! Wat zou het fijn zijn als ik dit nog jaren zo kon doen.
“Eh, sorry maar je bent onweerstaanbaar”.
“Ja, ja, je bent gewoon geil. Ik ga wel alleen naar beneden, mijn moeder zal zo wel weg willen. Doe lekker je ding. Wat denk je wat ik vanavond ga doen” zei ik met een knipoog.  
 “We zouden ook .. wel hier.. ieder apart.. “, zei hij stamelend.
“Nee, te snel voor mij, Jordan. Ik wil het graag maar ik wil je ook gewoon beter leren kennen”.
“Ook goed. Langzaam aan dan”.
“Ja, en denk je dat jou moeder haar mond kan houden tegen die van mij?”.
“Ik denk van wel”.
“Beter van wel , anders breekt thuis de hel los”.
“Ok, dat zal ik haar zeggen”.
We stonden nu bij zijn slaapkamerdeur. Ik boog nog even naar voren en kuste hem op zijn wang. “Geniet, Jordan en dank je voor de kus”.
Ik openende de deur en sloot deze ook weer snel. Ik wilde Jordan niet de kans geven om achter me aan te komen. Mijn moeder wilde volgens mij nog niet weg maar toen ik wat aan bleef dringen stond ze op.
Even later in de auto begon mijn telefoon te trillen. Shit, het bericht wat ze morgen van me verlangde in het bos. Met bevende handen openende ik de telefoon en last het bericht.
Thuis gekomen deed ik wat huiswerk, pakte alles voor de volgende dag en sloop ik naar de badkamer van mijn moeder. Ik wilde slapen, dat was het enige, slapen en dan zien we morgen wel weer. Met een slaappil in mijn handen ging ik terug naar mijn kamer.
Het volgende wat ik me herinnerde was dat ik wakker werd. Wakker van mijn moeder. Blijkbaar was ik bijna te laat al. 
Jordan:
Ja, wat denk je dat ik deed zodra Joris weg was? Juist, ik haalde mijn harde lul uit mijn broek en heb heerlijk er mee gespeeld totdat ik geweldig klaar kwam. Even nahijgend lag ik te denken over het gesprek dat we gehad hadden… denk je dat nou echt…?  Het was meer de kus die nog steeds door mijn hoofd spookte.
“Tijd om te eten”, dacht ik. Ik liep even naar de badkamer en daarna direct naar beneden.
“Ik ben in de keuken, Jordan, het eten is bijna klaar”
Ik deed de keukendeur open en ging aan tafel zitten. Mijn moeder draaide zich om en keek me aan.
‘Ah, dat zegt genoeg. Dat moet goed gegaan zijn vanmiddag”.
Ik voelde hoe ik kleurde.
“Hoe bedoel je?”.
“Oh, die glimlach op je gezicht en je hebt van die glinsterende ogen. Wat is er gebeurd?”.
“We hebben gekust”, zei ik vol trots.
“En… ?“.
“Ja, niks en. Dat was het. Maar ma: het was fantastisch, zijn zachte lippen, oh en dan …”.
“Ja, ja dat is genoeg, Jordan. Meer dan genoeg. Ik kan zelf van alles bij er bij bedenken”.
“Oh is dat zo?”, vroeg ik plagerig.
“Nog over je zorgen gehad?”.
“Beetje, er speelt iets maar ik weet niet wat. Je mag in ieder geval niets tegen zijn moeder zeggen. Het wordt mot anders daar, zei hij”.
“Ja, ik heb haar een beetje uit zitten horen maar ik geloof dat ze niet zo van mening is veranderd ten opzichte van een jaar of 20 geleden”.
“Jammer… dus mondje dicht!”.
“Ok, wanneer zien we hem weer dan?”
“Weet ik niet, hij ontweek dat een beetje”.
“Raar, heb je hem al een berichtje gestuurd?”   
“Nee, doe ik straks wel voor het slapen gaan”.
“Prima, zolang je maar weet dat hij altijd welkom is”.
“Mooi, ik wil hem nog vaker zien, dat is zeker”.
De rest van de avond keken we wat tv en we hadden het over de aankomende vakantie. Voor het slapen gaan stuurde ik hem nog een berichtje.  
 “Was leuk vanmiddag Joris. Ik heb heerlijk genoten, daarna met nog vele uren gedroomd van je lippen, je tong en je zachte huid. Zie je morgen weer. Ik kan er niet op wachten”.
Ik twijfelde even of ik er xxx achter zou zetten maar dat heb ik toch maar niet gedaan. Ik wist niet of hij dat wel zo zou waarderen.
De volgende ochtend was ik vroeg op school. Te vroeg misschien wel maar ik wilde hem gewoon zien, zoenen eigenlijk maar dat ging niet, niet hier in ieder geval.
Ik weet zeker dat ik de hele tijd naar de voordeur en de fietsenstalling gekeken had, maar ik zag hem niet. Later die ochtend net voor de lunch pauze toen ik even tijd had om te zoeken, zag ik hem op zijn fiets wegrijden. Oh ja hij moest naar de dokter toe. 
Joris:
Het was me die ochtend gelukt om Jordan te ontlopen. Ik was via een zijingang naar binnen gegaan en al weer ruim voor de lunchbel richting mijn fiets gelopen. Woensdagmiddag, eerst de dokter en dan … wel … daar moet ik dan nu even nog niet aan denken.
Het was al weer 2 jaar geleden dat ik er geweest was. De laatste keer had die ouwe eens goed naar mijn lul en ballen gekeken, er zo lang aan gevoeld en gekneed dat ik wel hard moest worden. Hij had mij in mijn gezicht aangekeken met een blik van “zo zo … “. En nu had ik dat ding om. Wat moest hij wel niet denken? Ik had de opdracht gekregen om een van de bon giorno witte tanga slipjes aan te doen. Niet leuk, wel geil.
Ik liep de wachtkamer in. Je melden hoefde hier niet. Het was gewoon een kwestie van wachten tot je geroepen werd. Hij liep uit. “Ook dat nog”, dacht ik. Zo ben ik nooit op tijd in het bos straks. Na een minuut of 10 kwam de assistente de wachtkamer in gelopen.
“Ah, Joris daar ben je. Hij loopt wat uit maar je kunt alvast met me mee lopen”.
“Ok, is goed. Gaat het nog lang duren?”, vroeg ik haar terwijl we een van de spreekkamers in liepen.
“Nee, minuut of 5. Hij vroeg of je je alvast wilde uitkleden, onderkleding kan je aanhouden”.
Ik keek haar even aan. Ja, nou wilde die oude snoeper mij de hele tijd goed kunnen bekijken blijkbaar.
“Het scheelt straks weer een paar minuten anders loopt hij nog verder uit. Dus wil je… en ja ik ga al hoewel ik het al vaker gezien heb”, zei ze met een glimlach terwijl ze de deur uit liep.
IK ging naast de stoel staan en begon me uit te kleden. Mijn lul begon weer in het apparaatje te steigeren, maar ja erg ver kwam hij niet. Verdomme. Ik deed mijn broek uit en probeerde het witte slipje zodanig te schikken dat de bobbel van het apparaatje en mijn ballen niet te opvallen waren. Ten minste voor zover dat mogelijk was. Ik stond even naar een van de foto’s te kijken toen ik de deur open hoorde gaan. Ik weigerde om me om te draaien.
“Zo jij bent Joris. Ziet er goed uit!”, hoorde ik een jongere stem zeggen.
Van schrik draaide ik me om. Ik voelde hoe mijn mond open ging staan en het kwijl er langzaam uit begon te lopen. “Wat een stuk”, dacht ik. Een jonge dokter van rond de 30, straks wit T-shirtje aan en een licht blauwe spijkerbroek waar een aardige bobbel in stond.
Hij kwam dichterbij gelopen en stak zijn hand uit “Zo, jij bent dus Joris?”
“Eh.. ja dokter”, zei ik aarzelend.
Wat was ik blij dat ik dat apparaatje omhad anders had ik binnen 10 seconden daar zo klaar gekomen. Wat een godheid. Een en al spier.
Ik zag zijn blik nogmaals naar mijn slipje gaan.
“Ok, als jij hier ga zitten dan kan ik eerst eens even mijn papier werk in vullen”.
Hij ging niet achter zijn bureau zitten maar pakte een map op en kwam terug op de stoel naast me zitten.
“Ok voordat ik het lichamelijk onderzoek ga doen: zijn er nog bijzonderheden, Joris?”
“Eh, nee, eigenlijk niet”.
“Geen pijntje, groeistuipen of andere ongemakken?”.
“Nee, niet echt dokter, een griepje vorig jaar maar dat was het enige”.
“Ah, ja wie heeft die niet gehad?”, zei hij terwijl hij door de map heen bladerde.
“Zo te zien nog nooit echte problemen gehad. Ik zie dat je suiker en cholesterol wat aan de hoge kant waren 2 jaar geleden. Sport je, Joris?”
“Niet zo heel veel”.
“Hmm, zou je misschien wel moeten gaan doen. Is beter voor je.  “We zullen straks even wat bloed afnemen om het weer te laten onderzoeken. En je bent nu 17, is het niet?” 
 “Ja, sinds een paar maanden”.
“Dan sorry dat ik dit moet vragen aan je. Normaal is dat in het verleden al gebeurd, maar ik geloof dat die ouwe hier of een fout gemaakt heeft of het je gewoon niet gevraagd heeft. Kan je al klaar komen en sperma geven?”.
Ik verslikte me en begon te hoesten. Had ik dat nou goed gehoord? Ik kleurde helemaal rood.
“Ja, sorry normaal wordt dat aan de moeder gevraagd bij eerdere onderzoeken of aan jou dan wordt deze vraag je bespaard als je ouder bent. Maar ik kan alleen aantekeningen vinden waar een “nee” bij staat dus vandaar”.
“Euuuh, alles werkt!” zei ik snel.
“Mooi ,zou zo vervelend geweest zijn als het niet zo is. We zullen dadelijk wel even kijken”.
Wat dacht ik verdomme … shit.. en de rest. Ik voelde hoe mijn ademhaling versnelde.
“Ok, ga eens even staan dan ik het lichamelijke onderzoek beginnen”.
Gedurende het kwartier dat volgde pookte hij mij op verschillende plekken, luisterde naar mijn hart en longen en deed de nodige responstests.
“Ok, dat is deel 1. Ik maak even wat aantekeningen”.
Hij ging zitten en liet mij daar zo staan. Ik wist wat er komen ging maar kon er niet aan denken. Ik had een smoes bedacht, maar ja…. ik wist niet of hij dat ging geloven.
“Zo, nu het laatste deel. Ik wil even zeker weten dat alles goed functioneert, of je geen kanker hebt en nog even het bloedprikken. Doe je slipje maar even uit”.
Volgens mij zei hij bewust geen ondergoed maar slipje en terwijl hij dit zei keek hij ook naar mijn kruis.
Ik stak mijn vingers tussen de band en liet langzaam mijn slipje zakken. Ik legde het op de stoel naast me en bleef met mijn gezicht naar de grond kijken.
“Oh, dat is even geleden dat ik zo’n ding gezien heb. Kijk me eens aan, Joris”.
Ik tilde mijn hoofd voorzichtig op, ik was vuur- en vuur rood.
“Je hoeft je nergens voor te schamen hoor. Alleen een beetje ongewoon voor een 17 jarige. Wil je me vertellen waarom je dat om hebt?”.
Ik keek weer naar beneden. Hier had ik helemaal geen zin in! Hij was niet boos of zo, hoogstens verbaasd, maar hij wist wat het was.
“Joris” zei hij, ondertussen met  zijn hand mijn kin aanrakend. Zachtjes duwde hij mijn gezicht weer omhoog.
“Tje he, je baalt hier wel van, is het niet?”.
“Eh, ja ik had gevraagd of het af mocht” zei ik zachtjes, bijna fluisterend.
Shit, waarom had ik dat nou weer gezegd. Dat was niet mijn plan geweest.
“Je bent verplicht om dit te dragen? “, vroeg hij verbaasd.
“Eh, ja op dit moment wel”.
“Hoe lang al, Joris?”.
“Bijna een week”.
“Dan moet je wel flink geil zijn ondertussen. Oh nee,  dat hoef je niet te beantwoorden want ik zag net wat voorvocht vallen. Wel, dat werkt in ieder geval zoals het hoort”.
Was dat nou een vraag geweest of niet? Ik wist het even niet. Ik wachtte maar gewoon af.
“Ok, ik ga even je ballen aanraken. Blaas je even op je hand”.
Ja, die kende ik nog wel.
Even later voelde ik zijn handen aan mijn ballen, ik blies op mijn hand en voelde hoe er nog meer voorvocht uit mijn lul droop. ZO vernederend. “Shit”, dacht ik, mijn telefoon zat in mijn broekzak, mogelijk dat ze dit allemaal zouden horen.
“Eh, je druppelt wel heel veel, mijn hele hand zit onder” zei hij terwijl hij zijn hand van mijn ballen af haalde.
Hij ging met zijn rechterhand richting zijn neus en rook er aan. ‘Niet slecht, Joris”.
Wat hij vervolgens deed verbaasde me zeer. Hij likte mijn voorvocht op. “Zeker niet slecht! Heb jij je voorvocht al wel eens geproefd?”   
Ik kon met geen mogelijkheid daar ja op zeggen. Dat zou me veel te kwetsbaar maken, dus ik zei niets.
“Hier probeer anders maar eens, is best lekker”. Ik keek op en zag zijn linkerhand dichterbij komen.
“U bedoelt?”.
“Ja, het is vrij onschadelijk. Dus....”
“Geen kans op aids of zo?” vroeg ik terwijl ik een uitweg zocht.
“Nee, niet van jezelf”.
“eh, en u heeft zojuist?”  
“Oh, volgens mij heb jij nog niet veel gedaan dus ik ben wel veilig”.
Hij moest eens weten dacht ik. Zijn linkerhand was nog steeds ter hoogte van mijn mond. Ik stak mijn tong uit en likte voorzichtig het voorvocht van zijn hand.
“Toch? Of heb je al wel?”
“Eh, nee niet veel”.
“Waarom dat apparaatje dan?”.
Ik kleurde weer rood.
“Vind je dat spannend of geil om zo iets aan te hebben?”.
“Eh, ja beetje wel”.
“Ok, wel zolang het er maar niet te lang om zit komt het wel goed”.
“Wel”, dacht ik, “dat maakt toch niet meer uit”.
“OK, dan nog even bloed prikken en dan zijn we klaar. Doe je slipje alvast maar weer aan. Is trouwens ook best sexy, moet ik zeggen”.
De rest was pijnloos, het prikken niet maar je weet wat ik bedoel. Hij hoefde geen sperma om te testen, daar was ik al lang blij om. Even later stond ik weer buiten. Dat hadden we weer gehad. Ik haalde diep adem. . ja het was niet leuk geweest maar het was nodig geweest, anders was de rest van de plannen zeker mis gegaan. Het was ook beter zo. Dit had het maar weer eens bevestigd: ik kon niet voor altijd in de kast blijven.
 … laat maar weten wat je er van vindt. Nog 2 hoofdstukken.....