De kast van Joris - 11

Hoofdstuk 11
 
Jordan:
Ik was suf en probeerde mijn ogen te openen. Wat was er gebeurd? Het laatste wat ik me herinnerde was ,dat ik tegen Joris aan het praten was. Een glimlach kwam op mijn gezicht toen ik me herinnerde dat hij even wakker was geweest en vredig ingeslapen …. Wat? Mijn ogen ging wijd open. Waar was ik? Wat was er gebeurd en waar is Joris?
Ik keek rond en langzaam kwam alles in focus. Het was zeker niet koud meer, dus waar was ik dan? “Een ziekenhuis”, realiseerde ik me. Ik keek opzij toen een stem zei: “He Jordan, je bent er weer!”.
“Mijn moeder”, dacht ik.
“Hoe ben ik hier gekomen? Waar is Joris?” vroeg ik snel.
“Rustig aan, Joris is ok en ligt in de kamer hiernaast”.
Ik luisterde al niet meer en wilde snel uit het bed stappen. Ik realiseerde me toen dat ik een infuus in mijn arm had en helemaal niet weg kon.
“Is hij echt ok?”.
“Ja, volgens de dokter heb je zijn leven gered. Maar hij slaapt vast en zeker nog”.
“Dus ze waren op tijd met de ambulance?”.
“Ja, Niek heeft heel hard gelopen en ze daarna zowat meegesleurd naar beneden. We hebben hem nu even naar huis gestuurd. Hij was best op van alles”.
“Oh…”, zei ik zacht. Ik had best nog willen napraten met Niek, over alles maar voornamelijk over het vervolg.
“Wat is er gebeurt ,Jordan? wat heeft Joris gedaan? Hoe wisten jullie waar hij was?” waren zo maar een paar snelle vragen die mijn moeder op mijn afvuurde.
“Niet nu ma, eerst kijken of alles goed is met Joris, daarna is het mede aan hem om te vertellen. niet aan mij”.
“Ik maak me zorgen. Jij hebt toch nooit nagedacht over …..?   Wel, je weet wel”.
Ik keek haar geschrokken aan: “nee, natuurlijk niet, waarom zou ik?”.
“Wel, homo zijn is niet zo maar iets. Je zou niet de eerste zijn die om die reden… Kijk maar naar Joris”.
“Nee, ma, dat nooit en ik weet dat ik op jou kan rekenen”.
“Hm, alles goed tussen jou en Joris….? “.
“Waarom vraag je dat? Is nou niet alsof ik hem gesproken heb”.
Ze kleurde even: “Omdat je naakt was toen je boven bij de ambulance kwam”.
“Oh, de beste remedie tegen onderkoeling! Hebben we op school gehad. Met je eigen lichaamswarmte de ander opwarmen”.
“Oh,… eh ja, daar heb ik wel eens van gehoord. Was dat ook de reden dat jij onderkoeld was, of ten minste een beetje?”, vroeg ze geeuwend.
“ Ja misschien wel, maar is het niet beter dat jij naar huis gaat?”  
“Je wilt niet dat ik blijf?”  
“Nee, ik ga zo weer wat slapen” loog ik.
“Ok, misschien wel een goed idee. Ik ben redelijk vroeg weer terug, ok?”.
“Ja, is prima. Ik wil dan ook weten hoe het met Joris is”.

Ze gaf me een kus en verliet de kamer. Ik keek even aan de andere kant van waar ze zat en zag dat daar nog iemand lag. Hij leek ouder en was stil.
“Sorry”, dacht ik even en drukte op de bel voor de zuster.
Het duurde even voor er een kwam.
“Ik wil de jongen zien die tegelijkertijd met mij is binnen gekomen!”
“Ja, maar dat is lastig he, het is nacht en je zit aan het infuus”.
“Nee hoor, jij haalt gewoon zo’n loopding of ik houd hem zelf vast”.
“We gaan niet moeilijk doen he?”.
“Aan jou de keuze: of ik maak iedereen wakker of je helpt me gewoon even”.
Ze keek me aan en probeerde in te schatten wat ik zou gaan doen.
“OK, als ik het losmaak en jou houd het beet kun je dan zelf er naar toe gaan? Ik heb nog andere dingen te doen”.
Ik lachte, ik had gewonnen: “Ja natuurlijk, geen probleem!”.
Ze maakte de infuuszak los. Ik ging op de rand van het bed zitten en stond toen voorzichtig op. Ik nam de zak over van haar.
“Gaat het zo lukken ,denk je?”.
“Ja, volgens mij wel, dank je. Ik waardeer dit enorm”.
Langzaam liep ik naar de kamer er naast. Ik openende zachtjes de deur en keek binnen. Joris lag in het achterste bed. Zijn moeder zat naast hem op de stoel een beetje te knikkebollen. Zijn kamer- genoot lag te snurken. Ik liep naar Joris toe en ging zachtjes naast hem staan. Ik legde mijn hand op die van hem. Deze was nog steeds een beetje koud.
Zorgelijk keek ik naar de slangetjes die in en uit zijn lichaam kwamen. Hij had een of twee zakken met andere vloeistof dan ik. Maar verder zag hij er rustig en kalm uit.
Ik fluisterde: “Ik ben er nog steeds Joris, je bent veilig nu. Alles komt goed. Samen komen we er echt wel uit”.
“Jordan, moet jij niet in bed liggen?”, zei zijn moeder zachtjes.
“Nee, ik moest Joris even zien!”.
Ze stond op en liep naar me toe. Ze hield haar armen uit en ik wist wat ze wilde. Ik stapte in de omhelzing. Ze huilde. Dat voelde ik toen er wat druppels op mijn schouder begonnen te vallen.
“Dank je, Jordan, zonder jou zou hij nu dood geweest zijn! Dank je voor wat je gedaan hebt”.
“Is goed, had hij ook voor mij gedaan”, fluisterde ik terug.
“Misschien, maar toch, als jullie hem niet gevonden hadden dan had hij er nu niet meer geweest”.
Ze liet me langzaam los en veegde de tranen van haar gezicht.
“Hoe is het met jou?”.
“Goed, ik denk dat ik dit hier heb omdat ze zeker willen zijn dan ik weer op temperatuur kom maar volgens mij ben ik dat al”.
‘Ja, dat zeiden ze van Joris ook. Ze gaven aan dat hij zo tegen morgenochtend op temperatuur zal zijn en dan verwachten ze ook dat hij wakker wordt”.
“Goed zo. Daar had ik op gehoopt”.
“Zal ik je terug brengen naar je kamer?”  
“Oh dat lukt wel!”
“Weet ik, maar ik moet ook even naar toilet”.

Samen liepen we de kamer uit. Voordat ik mijn kamer inging hield ze me aarzelend tegen.
“Waarom, Jordan? Waarom heeft Joris dit gedaan? Ik snap er niets van!”
“Wat moet ik daar nu weer op antwoorden?”, dacht ik. Ik kan niets vertellen, dat is aan Joris zelf als hij er klaar voor is.
“Weet u, als ik al enig idee heb dan kan ik dat niet vertellen, dat is iets wat alleen Joris met zekerheid kan. Zorg er alleen voor dat u hem niet pusht. Hij zal het vertellen wanneer hij zo ver is. Vertrouw daarop en ik zal doen wat ik kan om hem te helpen”.
“Je kent hem pas kort maar je bent al snel wel een goede vriend geworden,  Jordan. Nogmaals: dank je”.
Ze draaide zich om en ik strompelde mijn kamer weer in.
 
De volgende twee dagen gebeurde er niet zo heel veel. Niek kwam af en toe voorbij en zorgde er dan voor dat hij zowel mij als Joris bezocht. Ik wist dat Joris weer bij was en ik was een keer kort bij hem geweest. Zijn moeder was er echter en via Niek had hij mij laten weten dat hij mij liever even niet zag. Het was te veel voor hem! Van Niek hoorde ik ook dat hij al een paar maal een gesprek met een psycholoog had. Ik hoopte maar dat het snel zou helpen! Zijn moeder was ook een paar keer langs geweest en snapte niet helemaal waarom Joris mij niet wilde zien. Ik vertelde haar dat ik liever niet aandrong, dat het aan Joris was om de volgende stap te zetten. Aan het eind van de tweede dag kwam Joris mijn kamer in gestrompeld.
“Hoi, Joris!” zei ik voorzichtig.
“Sorry hiervoor, Jordan. Maar ik kan jou en mijn moeder samen gewoon even niet hebben! Ik ben zo bang dat ik me verspreek of.... wel ,je weet wat ik bedoel”.
“Ja, maar …” begon ik.
“Ik weet het Jordan! Ik wil en kan dit niet heel lang voor haar geheim houden. Maar eerst moet ik met Niek en jou praten over wat jullie weten. Je mag echt niets daarover zeggen, begrepen!”.
“Snap ik. Je kunt me vertrouwen, dat weet je. Dat is de belofte die ik gemaakt heb 2 nachten geleden in het bos”.
“Daar herinner ik me niet zo veel meer van”.
“Ok, wel tijd om bij te praten. Maar dan moeten we dat ergens doen waar niemand anders is” zei ik.
“Ja, en laat het goede nieuws zijn dat je straks wordt overgeplaatst naar mijn kamer! De psycholoog heeft dat geregeld. Mijn moeder gaat vanavond naar huis en Niek komt ook dus dan hebben we alle rust”.
Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, gevolgd door een op die van hem.
“Mooi, leuk! Alhoewel, ik verwacht dat ik morgen naar huis mag”.
“Ja, dat zei de psycholoog al maar dan hebben we een avond en een nacht samen” zei hij beetje giechelend.

Dat had hij nou niet moeten zeggen! Ik had mijn lul redelijk onder controle kunnen houden maar hup: daar ging hij volle mast.
“Dus ik zie je zo dan”, zei hij alsof hij dacht dat ik niet zou willen.
“Ja, tuurlijk, laat even mijn spullen pakken”.
“Nee, is niet nodig. Ze verrijden bed en al naar mijn kamer. Ik geef het alvast door”.
Een uurtje later was ik geïnstalleerd in de kamer van Joris. Zijn moeder was er nog en die bleef  tot na het eten. Het was gezellig maar ik moest echt uitkijken dat ik geen dingen zei of deed die mijn gevoelens verklapte.
Net na het eten maakte zijn moeder aanstalten om te vertrekken. Ik kon de opluchting van Joris zijn gezicht aflezen.
“He, he eindelijk weg!” zei hij, toen ze net de deur dicht getrokken had.
Ik keek hem lachend aan: “Kon jou niet snel genoeg gaan, he?”.
Hij stapte uit bed en liep naar de deur.
“Je wil zeker weten dat ze weg is? “ vroeg ik.
“Eh..... ja voor wat ik nu van plan ben wel”.
Hij openende de deur en keek even op de gang. Hij deed de deur weer dicht en strompelde naar mijn bed.
“Kun je even naast het bed gaan staan?” zei hij beetje verlegen.
“Ik denk van wel”. Ik had een idee wat hij wilde maar een beetje plagen mocht ook wel.
Ik stond langzaam op terwijl hij de laatste meters aflegde.
Ik haalde een keer diep adem. Hmm, ik kon hem ruiken: “Heerlijk, Joris”, dacht ik.
“Dank je” zei hij zacht toen hij recht voor me stond. Vervolgens kwam hij dichterbij en drukte zijn lippen op die van mij. “Hmm, zo zacht, zo lekker ..”, dacht ik en mijn lul schoot om hoog.
Hier had ik van gedroomd sinds afgelopen dinsdag.. dit wilde ik, niets anders. Mijn tong zocht een weg naar zijn lippen, ik likte er langzaam langs en vond zijn tong. Langzaam raakte ze elkaar en zijn tong bevochtigde mijn lippen.
‘Oh, Jordan ”, kreunde Joris.
Het was goed dat we beide adem moesten halen en wel even los moesten laten. Ik keek hem aan met een glimlach. Ik wilde iets zeggen maar voordat ik daar de kans toe kreeg werden mijn lippen opnieuw beroerd door de zijne en een lange gepassioneerde zoen volgde.
We gingen helemaal in elkaar op. Ja we haalde adem tussen door, dat weet ik zeker, maar hoe lang we daar zo gestaan hebben weet ik niet meer.
“Eh.. zal ik straks terug komen?”.
Joris draaide zich om: “Nee, natuurlijk niet, kom binnen, Niek!”.
Ik keek langs Joris heen en zag inderdaad Niek met een glimlach bij de deur staan.
“Volgens mij stoorde ik jullie. Ik kan altijd nog even een …”.
“Nee, gek, kom binnen en vertel me niet dat dit een verrassing voor jou is” zei Joris.
Hij lachte weer.. “Nee ik was er bij toen ze jullie vonden. Toen zag ik genoeg …. “.
“Wat?” zie Joris, terwijl hij terug richting zijn bed liep.
Mijn oorspronkelijke hoofdstuk 11 was wat lang dus zijn 2 hoofdstukken geworden. Hoofdstuk 12 volgt snel. Ben benieuwd wat jullie er van vinden.