Spaanse jongen 4
Na de lekkere vrijpartij hadden we afgesproken voor morgen, zondag. Eigenlijk een kopie van vandaag : eerst naar het strand, dan naar mijn hotelkamer. Angel had verteld dat zondag de drukste dag was in hun familierestaurant en dat we dus zeker tijd genoeg hadden om van elkaar te genieten. Ik pakte eerst mijn koffer verder uit, dat was er immers nog niet van gekomen. Na alles zijn plekje gegeven te hebben, trok ik mijn luchtige beige linnen broek aan met een sierlijk, niet overdreven hawai-hemdje en ging naar de bar beneden, vlak langs de receptie. Miguel was er al en hij begroette mij hartelijk, zoals gewoonlijk. Ik had hem zelfs een paar woordjes Nederlands geleerd. Joe wir hier? Alles koet? Welkom teroeg! We moesten er beiden mee lachen. Het was ook Miguel die mij een paar woorden Spaans had bijgebracht. In al die jaren had ik best veel geleerd, maar ja, het bleef niet hangen. Terug in Nederland sprak ik zelden of nooit een woord Spaans, behalve dan bij Paco van El Sombrero, een Spaans restaurant in Zuid. Zo nu en dan ging ik daar wel eens lunchen, tenminste als ik in de buurt was. en dus probeerde ik in mijn beste Spaans een antwoord te geven. Si, he vuelto. Estas contento de verme? Of ie blij was me te zien. Overbodige vraag, ik was altijd al een goede fooier. Jaja, koet koet. Welkom teroeg! Zelfde drink? Ja, inderdaad, hetzelfde drankje als altijd. Dat zou er wel ingaan nu. Miguel maakte zorgvuldig mijn Mentirita klaar : koffielikeur, citroenlimonade, bruine rum en veel, heel veel schilferijs. Heerlijk!!
Meimerend nipte ik van deze zalige cocktail. Er zouden er nog veel volgen deze week...
Het avondbuffet zag er -alweer- schitterend uit : enorme saladebar, warm buffet met vlees en kip, vegetarische zooi voor de liefhebbers én een giga visbuffet. Dit was altijd superlekker. Van grote, dikke garnalen, roze zalm, gerookte gravad lachs, vispaté, schaal- en schelpdieren tot bouillabaisse, het was er allemaal. Fantastisch! Ik deed me dan ook tegoed aan zoveel weelde van lekkernijen. De kelnerin die de tafels in mijn rayon had, leek mij nieuw. Althans, ik kende ze nog niet. Ze heette Ana en was druk bezig met al haar gasten. Ik had een fles water besteld en een heerlijk flesje rosé Marques de Murietta, uit de bekende Rioja-streek. Smaakte overal bij, maar toch het beste bij vis. Professioneel schonk ze een half glaasje in en zette de fles in de ijsemmer, bij het water. Genieten geblazen! Drie keer was ik wezen bijhalen. Het is tenslotte buffet. En het viel mij op dat er redelijk veel Nederlandstalige mensen rondliepen. Dat waren zeker die lui van de Tui-bus daarstraks... Ik probeerde nooit veel contact te maken, ik ga tenslotte niet voor niks alleen op reis. Zo, wat had ik lekker gedineerd, zeg. De maitre, die ik trouwens ook niet kende, wenste me nog een fijne avond. Dat hoopte ikzelf ook...
Meestal ging ik na het avondeten een kleine wandeling maken, dan opfrissen en dan het nachtleven in. De oude binnenstad van Benidorm was ´s nachts gekend voor de tientallen gaybars, darkrooms en dungeons. Elk jaar weer kwamen er nieuwe bij en sloten er ook weer andere. Mijn vertrouwde People´s bestond al héééél lang en was ook nog niet van eigenaar veranderd. Alle homo´s in Benidorm kende dan ook People´s. Laat op de avond was het er vaak heel gezellig, het was dan ook meestal mijn laatste stop alvorens naar mijn hotel terug te keren. Tijdens mijn korte wandeling, passeerde ik het restaurant van de familie van Angel. Het hing er met de benen buiten. Zo te zien allemaal Spanjaarden. Luide Spanjaarden. Heel luide Spanjaarden.
Ik draaide om op de boulevard en wandelde terug richting Plaza Triangular, waar mijn hotel was. In één van de zijstraatjes zag ik een aantal jongens rondhangen. En ik had het goed gezien : Angel was erbij. Ik besloot er gewoon langs te wandelen en doen alsof ik hem niet ken. Vijf kereltjes van 15-16 jaar, ééntje rookte zelfs al. Angel zag me maar reageerde gelukkig niet. Heel vlug knipoogde ik naar hem. De rest had niets gezien, niets vermoed. Ik kon al haast niet meer wachten tot morgen. Op dat eigenste moment besliste ik niet uit te gaan vannacht, maar in de bar nog een paar Mentirita´s te nuttigen. Ik zou mijn zaad sparen voor morgen, voor mijn heerlijke prins.
Miguel serveerde de allerlaatste voor vandaag. Het was ondertussen bijna twee uur en ik was al heel lang wakker. Een goede nachtrust was dan ook welgekomen. Maar eerst trok ik mezelf nog af, en spoot ongecontroleerd op het dunne laken. Angel.
WORDT VERVOLGT...
