Ik zoen niet. Zijn woorden dreunen door mijn hoofd. Ik versta het niet. Alles wat ik wil is zijn armen om mij heen. Zijn liefde, zijn bescherming. Mijn rug tegen zijn buik. Zijn pik tussen mijn benen. Zin om te zoenen.

Ik twijfel. Kan ik twijfelen. Niet ik. Hij stuurde toch het adres. We spraken af hoe laat ik er zou zijn. Zei ik niet dat ik een onzeker kutje ben? Ja, dat zei ik. Letterlijk. Nu noemt hij een hetero, een twijfelkont, fake misschien wel.

Ik vind je geen flikker. Dat maakt je lekker. Als hij praat... dan bewegen zijn lippen. Hij duwt en ik stap achteruit. Zijn handen glijden over mijn armen. Hoe stevig kan je polsen omvatten? Zo stevig als hij! Mij! Ik wil!

Ik raak de muur. Is deze ooit schoongemaakt of één keer zwart geverfd. Er komt wat licht binnen. Iedereen kan ons zien. Dat is het idee blijkbaar ook. Hij duwt mijn armen op mijn rug. Polsen tegen elkaar. Zijn hoofd buigt, lippen om mijn tepel.

Ik word goor van je hoerige heterolijf slet. Je onwilligheid, je verlangen gebruikt te worden. Eindelijk waarde! Eindelijk plezier! Eindelijk genieten van alles wat je heel je leven al meesleept. Laat los en geniet.

Ik... voel hoe hij zuigt. Geil, pijnlijk, sensueel. Hij staat en ik wil hem zoenen. Zie zijn borst. De spieren, keiharde tepels. Ik moet wel. Net als hij zuigend. Dan voel ik zijn pik. Zijn arm om mijn nek. Te snel.

Hij draait me rond. Iemand geeft een klap op mijn kont. Ik schreeuw het uit en spartel met mijn armen. Het is wreed, ranzig, te hard, was ik maar nooit naar deze darkroom gegaan. Uiteindelijk open ik mijn mond en zuig hem. 

Met liefde.