Het Hondenmannetje

Het Hondenmannetje

Ik was nog maar een jong broekie, net boven de door de wet en deze site gestelde leeftijdsnorm, toen ik op een fraaie herfstzondag het bos aan de rand van de stad inslenterde. Aan een kant was het de gewone zondagmiddaglanderigheid. Maar er was ook een behoefte me af te zonderen van mijn familie en vrienden en eens rustig na te denken. Want er was genoeg om over na te denken. Er waren meer als genoeg vragen, die op stormachtige wijze door mijn kop spookten. Zo was er bijvoorbeeld de vraag waarom ik niet koud of warm werd van meisjes maar wel een stijve pik kreeg van jongens. Wat van de zomer menig pijnlijk moment had opgeleverd als ik in mijn zwembroekje op het grasveld van het zwembad liep en daar een mooie jongen zag. Ik heb me vaak ternauwernood kunnen redden door me snel om te draaien en daardoor mijn steeds groter wordende bobbel te kunnen verbergen. Betekende dat nou dat ik was wat ik eigenlijk niet wilde zijn? Een homo? Ik had niks tegen homo’s maar ik was liever gewoon een van de jongens van de vriendenclub die gniffelend toehoorde als één van hen in geuren en kleuren vertelde over zijn al dan wel of niet echte veroveringen. Maar het begon wel op te vallen, dat ik er altijd het zwijgen toe deed en nooit vertelde over mijn amoureuze activiteiten. Dus het werd een vraag die echt om een antwoord schreeuwde!  

Me nauwelijks bewust van de omgeving liep ik een stukje door tot ik een bankje zag. Ik ging er zitten en was meteen tevreden. De gouden herfstzon scheen recht op me en het werd bijna zomers warm. Langzaam gleden mijn gedachten weg, op zoek naar de spoedeisende en verlossende antwoorden. Ik wist dat ik klem zat: ik had een gevoel, dat ik niet wilde hebben en dat minimaal als onwenselijk werd gezien door mijn omgeving. Maar ik kon er ook niet om heen. Ik had het! En mocht mijn geest het vergeten dan was mijn lichaam wel zo behulpzaam me er aan te herinneren, in het zwembad, of onder de douche na de gymles of na het voetballen. Mijn ouders zouden het niet begrijpen en misschien niet meer van me houden en mijn vrienden...nou ja, die zouden me uitlachen, me de rug toekeren en me als een blok laten vallen. En ik wilde er toch zo graag gewoon bij horen. Zo begon het zwartste doemscenario steeds grotere vormen in mijn hoofd aan te nemen tot ik in mijn gedachten gestoord werd door een rammelend en piepend geluid, dat niet paste in het zachte ruisen van de bladeren en het zingen van de vogels.     

Een beetje geërgerd door de storing keek ik rond naar waar het geluid vandaan kwam. Een man van rond de veertig kwam aanlopen, een boodschappenkarretje achter zich aan slepend dat schokkend en knarsend meerolde over de oneven grond van het pad.

“Wat een mafkees”, schoot het door mijn hoofd, “Wie loopt er nu op zondagmiddag met een boodschappenwagentje door het bos?”

Wat ik niet verwacht had is, dat de man precies voor mijn bankje stilhield en me vriendelijk lachend aankeek.

“Hallo”, zei hij met een lach op zijn gezicht, “Ik zie dat je een van mijn plekjes hebt bezet. Vindt je het erg als ik er bij kom zitten?”

Ik schudde het hoofd en bekeek hem. Hij was slank maar niet te mager of verwijfd. Zijn huidskleur gaf aan dat hij vaak en veel buiten was. Hij droeg een vale strakke jeans en een t-shirtje en aan zijn voeten zaten basketbalschoenen. Het meest vielen zijn donkere vriendelijke ogen op en de brede glimlach op zijn gezicht waarboven dun, vlaskleurig haar zo’n beetje alle kanten uitstak.     

Hij ging naast me zitten en opende het booschappenwagentje. Eerst haalde hij er vier roestvrij stalen bakken uit, gevolgd door een grote plastic zak, waaruit hij hondenbrokken in ieder van de vier bakken schudde.

“Wat doet u nou?” vroeg ik verbaasd.

“De honden voeren!” antwoordde hij met een grijns alsof het een volslagen normale activiteit was in een stil bos, waar geen hond te bekennen was.  

“Heel even wachten!” zei hij alleen maar en floot.

Als bij toverslag verschenen er vier verwaarloosd uitziende honden uit het struikgewas. Ze liepen naar de man, maar toen ze mij zagen hielden ze stil en snuffelden met de neus in de lucht naar het onbekende verschijnsel, dat ik voor hen was. De man zei wat sussende woorden en ze overwonnen hun terughoudenheid, liepen naar de bakken en begonnen als wolven te schrokken. Toen het voer op was volgde er een enkele kwispel waarna ze weer verdwenen.

Ik had het hele schouwspel met verbazing aangekeken maar toen de honden weg waren vroeg ik:

“Wist u dat die honden daar waren?”

Hij knikte en antwoordde:

“Ik weet ongeveer waar alle zwerfhonden in het bos te vinden zijn. Dus geef ik ze een paar keer per week eten op een aantal plekken”.

“Waarom doet u dat?” vroeg ik, nog steeds verbaasd, maar ook geïntrigeerd door deze ietwat eigenaardige man.

“Omdat ik vind dat iemand zich ook moet bekommeren om de zwerfhonden. Ik kan ze niet de zelfde verzorging geven als mijn eigen honden maar een paar keer per week voederen kan geen kwaad”.

“Goh, wat lief!” gooide ik er spontaan uit.

“Dank je”, zei hij met een brede glimlach, “Hou je van honden?”

Ik knikte.

“Ik wil altijd al een hond, maar mijn ouders willen geen dieren in huis. Maar later, als ik op mezelf woon, is dat het eerste wat er in huis komt”.

“Dan kom mee naar mij...kun je kennis maken met mijn duo”, zei hij opgewekt, “Ik woon hier vlak bij, aan de rand van de stad dus het is niet ver”.

Ik besloot met hem mee te gaan. Onderweg naar zijn appartement vertelde hij, dat de buurt hem wat gestoord vond, weliswaar prettig en onschadelijk maar dan nog. Wie gaat er nou zwerfhonden voederen? Ze hadden hem de bijnaam “het Hondenmannetje” gegeven. Goed, hij wist dat het spottend bedoeld was, maar hij zag het als een erenaam.

Aangekomen werden we inderdaad besprongen door twee honden, een Duitse herder en een golden retriever. Hier niks van verwaarlozing. Ze zaten beiden prima in hun vacht, glansden van gezondheid en zagen er goed doorvoed uit, maar ook weer niet te dik. Onstuimig begroetten ze hun baasje, zonder daarbij mij over te slaan. Ik werd van alle kanten besnuffeld.

“Ik zet eerst even de voederbakken in de afwasmachine. Ga zitten!” zei hij, “Wil je wat drinken?”

“Als u het in huis hebt een colaatje”, antwoordde ik.

Ik ging op de bank zitten en had mijn handen vol aan in totaal 75 kilo hond, die om de beurt wilden snuffelen en een aaitje wilden krijgen. Ik keek naar buiten over het balkon, waarachter ik het bos zag liggen waar we net uit waren gekomen.     

De man kwam binnen met een cola en een blikje bier en ging naast me op de bank zitten.

“Voor ik het vergeet: ik heet Hans”, sprak hij vriendelijk.

“Ja, sorry”, stamelde ik, “Ik heb er ook niet aan gedacht. Ik heet Maarten”.

We keuvelden over koetjes, kalfjes en honden. Hans vertelde dat hij als hondengeleider bij de Luchtmacht werkte en dat hij al zijn hele leven honden had gehad. Na een poosje viel het gesprek stil tot hij plotseling vroeg:

“Kijk je wel eens porno?”

Ik schrok van de vraag. Natuurlijk keek ik wel eens porno als de kust thuis veilig was, maar om dat nu aan een weliswaar erg aardige maar toch volslagen vreemde te gaan vertellen leek me geen goed idee, zeker niet het soort porno waarnaar ik dan keek. Dus ik bromde wat weinig betekenend. Hans stond op, zette de tv aan en pakte een dvd uit een schap. 

Voor ik er erg in had zat ik gebiologeerd te kijken naar het scherm waarop twee beeldschone naakte jongens ongeremd de liefde met elkaar bedreven. Ik was zo geobsedeerd door wat ik zag dat ik niet meteen door had dat Hans zijn hand op mijn bovenbeen legde en langzaam naar mijn kruis liet schuiven. Ik had ook helemaal geen erg in de aanleiding die hij zag om dat te doen: ik was zo bezig met de video dat ik niet door had dat de bobbel in mijn jeans toch wel tot heel erg grote proporties was uitgegroeid...sterker nog: hij was zo gegroeid dat mijn eikel boven de broekrand uitstak. Ik werd rood van schaamte en voelde de hand verder naar boven schuiven. Ik was er niet zo zeker van of ik dit wel wilde...maar ik was er evenmin zeker van of ik dit niet wilde. Er was alleen een maalstroom van verlangens, emoties en lust in mijn kop, die het vermogen tot redelijk denken had uitgeschakeld en het onmogelijk maakte om een beslissing te nemen of ik “Nee” zou zeggen of niet. Dus ik liet het gewoon over me heen komen.    

“Waarom wordt je zo rood?” vroeg Hans zacht.

“Omdat ik me schaam!” stamelde ik.

Hij bracht zijn lippen bij mijn oor en fluisterde:

“Als ik het goed voel is er niks om je voor te schamen. Integendeel!”

Toen drukte hij een zachte kus in mijn hals.

“Mag ik met mijn hand in je broek?” vroeg hij nog steeds fluisterend.

Ik weet niet of ik nu een beslissing nam voor de rest van mijn sexleven of dat ik alleen maar te overdonderd was door wat er gebeurde, maar ik knikte zwijgend. Ik voelde hoe de hand in mijn jeans schoof maar hij streelde alleen over mijn onderbroekje wat een goedkeurend gekreun opleverde. Toen kuste hij mijn oorlelletje en vroeg hijgend:

“Mag de hand ook in je onderbroekje?”.

Opnieuw knikte ik. Ik voelde hoe zijn vingertoppen onderzoekend onder het elastiek gleden, langzaam en teder gevolgd door de rest van zijn vingers. Fluweelzacht streelde de vingertoppen over mijn lans naar onderen tot ze bij mijn zak en ballen uitkwamen, die zacht gekneed werden. 

Het riep een heftige geilheid op. Nog nooit was ik zo betast door een ander mens. Ja, ik kende geilheid maar dan trok ik mezelf af op de manier waarop alle “gezonde Hollandse jongens” dat doen, de volle vuist er om heen en rukken maar tot het sap er uit spoot. Maar Hans deed het zo sensueel, dat het een hele nieuwe ervaring was. Het was een ervaring die om meer vroeg..nee, om meer riep, schreeuwde, brulde...ik wilde meer!

Hans leek het aan te voelen. Hij trok mijn schoenen en sokken uit en jeans en onderbroekje volgde. Als laatste ging het t-shirt uit en ik zat naakt voor hem op de bank. Heel teder kuste hij mijn glimmende eikel en gaf een klein maar o zo erotisch geladen likje over mijn plasgaatje.

Hij stond op en met een dromerige maar begerige blik bekeek hij me van kop tot teen. Hij zuchtte diep en fluisterde licht hijgend:

“Je bent zo onschuldig...zo volmaakt...en zo verleidelijk!”

Ik kleurde, niet alleen omdat ik naakt was en in die toestand bekeken werd maar omdat iemand dat tegen me zei. Dat was nog nooit gebeurd en zeker niet door een man. Hij pakte me bij de hand en zei zacht:

“Kom, we gaan eerst douchen”.

Als een mak lam liep ik aan zijn hand mee naar de badkamer.

Onder de douche gebeurde er niets bijzonders. Het was meer de manier waarop het gebeurde: Hans waste me met een onverwachte tederheid. Het was niet zoals mijn vader het deed als hij mij als klein ukkie onder de douche zette. Die deed het gehaast en ruw, ging snel over mijn kontje en toen nog miniskule piemeltje alsof hij bang was dat wat meer tederheid een vervolging wegens kindermisbruik zou opleveren. Zo niet Hans: met een zachtheid, die me verraste, waste hij mijn pik en mijn kontje maar ook mijn poepgaatje werd op sensuele wijze ingezeept en schoongemaakt. Dat was iets wat ik niet zo goed begreep, die aandacht voor mijn poepgaatje. Het belangrijkste erotische gereedschap van de man zit toch aan de voorkant. Hij kon er ook niet om heen kijken, want het was zeer prominent zichtbaar aanwezig en ik moest alle moeite doen om niet klaar te komen, vooral door de subtiele manier waarop hij de warme waterstraaltjes uit de douchekop over mijn volslagen overspannen eikel liet spelen. Nee, ik wilde nog niet spuiten, ik wilde de erotische spanning in mijn lijf houden om zo de lust en geilheid tot ver boven het absolute kookpunt op te drijven zodat het met elke klop van mijn hart door mijn aderen kon jagen.

Nadat hij me met bijna vrouwelijke zachtheid had afgedroogd en daarna zichzelf nam hij mij weer bij de hand en leidde me naar de slaapkamer.

Daar aangekomen verraste hij me. Goed, toen ik hem in het bos zag was het al duidelijk dat het geen lopende spierbundel was maar naakt leek hij zelfs aan de schriele kant. Toch tilde hij me met één vloeiende beweging op en vleide me zacht op bed, waarna hij naast me ging liggen en gulzig aan mijn tepeltjes begon te likken en te zuigen. Mijn hele lijf begon te tintelen van opwinding.

Of hem de tepels begonnen te vervelen of dat hij graziger weiden zocht weet ik niet. Maar al snel ging hij verzitten, zijn benen schrijlings van me en zijn achterwerk boven mijn hoofd.

“Dat noemen ze 69”, grijnsde hij.

Zijn harde pik bungelde boven mijn mond. Ik probeerde hem met mijn lippen te beroeren maar Hans gaf me geen ruimte en ik kwam niet verder als het zacht likken van zijn glimmende eikel. Dat leek hem ook meer als genoeg want het leverde een wellustig gekreun op. Zelf had hij andere plannen. 

“Maak me weer jong”, fluisterde hij zwaar ademend, “Geef me je dartele jonge honden-zaad”

Ik begreep het niet. Wilde hij dat ik me gewoon aftrok?

Nee dus! Hij kuste mijn paars-blauwe totaal opgefokte eikel zacht, nam hem tussen zijn lippen en begon er wellustig aan te zuigen. De vraag of ik wel of niet wilde klaarkomen was niet meer interessant: ik kon niet anders meer! Het zuigen was teveel van het goede. Gillend van genot kwam ik klaar en spoot de inhoud van mijn ballen in zijn mond. Hij smakte verlekkerd, keek me lachend aan, en slikte alles door. Behalve dan dat straaltje wat uit zijn mondhoek sijpelde. Hij veegde het met een vingertop van zijn kin, likte er aan en ook dat verdween.

“Was dat lekker, lieverd?” vroeg hij.

Ik was niet in staat met woorden te antwoorden dus knikte met een diepe, gelukzalige zucht.

“Nu ga ik je voorbereiden voor het echte werk”, zei Hans met twinkelende ogen.

Ik keek hem vragend aan. Hij ging verliggen, drukte mijn benen naar boven en mijn billen uit elkaar en dook richting mijn kontje. Pas nu werd me duidelijk waar onder de douche al die aandacht voor mijn poepgaatje voor nodig was geweest. Maar Hans noemde het anders want hij zei:

“Ik ga je jongenskutje vochtig maken”.

Hij was koud uitgesproken toen ik zijn zachte, warme en vochtige tong over mijn poepgaatje voelde gaan. Ik gleed niet in de zevende hemel, maar bestormde hem als een bliksemschicht. Ik voelde me in een roes van geilheid. Ik kronkelde, hijgde, kreunde, piepte als een meisje en ik kraamde baarlijke nonsens uit, zelf niet wetend wat ik allemaal brabbelde en fluisterde. Ik voelde de tong niet alleen over mijn sterretje gaan maar hij gleed er ook een stukje in en likte zacht de binnenkant van mijn lichaam. “Denken” was op dat moment een woord dat niet meer in mijn Dikke Van Dalen voorkwam. Het was alleen nog maar voelen in een wazige roze waan die alles overspoelde in mijn geest.  

 

Mocht ik nu denken dat dit toch echt het onovertroffen hoogtepunt was, dan had ik me danig vergist. Na geruime tijd heerlijk gelikt te zijn op en in mijn jongenskutje voelde ik de kringspier verslappen. Het leek wel alsof het uit zichzelf open ging. Hans streelde er even over heen, gromde tevreden en ging toen over naar de volgende fase van genot. Ik voelde hoe zijn opgezwollen eikel tegen mijn kontje werd gezet en langzaam, tergend langzaam, werd hij in me gedrukt. Heel even maar voelde ik een korte, felle pijn maar die maakte al snel plaats voor het heerlijke gevoel hoe zijn keiharde lans langzaam mijn darm uit elkaar drukte en me helemaal opvulde. Ik was elke vorm van redelijkheid en gezond verstand allang voorbij. Ik drukte geil mijn kontje naar voren, nog vaster om Hans zijn grote pik...ik wilde meer, ik wilde hem dieper voelen, ik wilde alles, elke druppel zaad die er uit kwam. Mijn heftig draaiende billen streelden tegen zijn buik, ik kon niet verder meer terug en Hans kon er niet meer verder in en begon zachtjes in me te stoten. Ik voelde hoe hij verwoed probeerde met elke stoot nog een paar millimeter te winnen. Ik hoorde hem kreunen en hijgen, lieve dingen mompelend tussen de zware ademhaling door.

Het leek alsof zijn harde boom nog verder opzwol in me....mijn darm gaf gewoon mee. Het was een verrukkelijk gevoel. En toen...onverwacht, zo maar ineens, voelde ik hoe de harde staaf in me begon de trillen en te kloppen en voor het eerst in mijn leven voelde ik het warme sperma zich in me verspreiden. Ik gilde van zinneloze lust.

“Niet er uit gaan!”, kreunde ik zacht.

Hans deed wat hem gevraagd was. Hij bleef in me, nog nastotend wat een heerlijk soppend, geil geluid opleverde. Pas toen zijn pik verslapte haalde hij hem er uit. 

Ademloos rolde ik op mijn rug. Hans, even ademloos, ging naast me liggen en nam me in zijn armen. Pas na geruime tijd in stilte tegen elkaar aangelegen te hebben vroeg hij zacht:

“Kun je hier blijven vannacht of krijg je dan gedonder met je ouders?”

Ik keek hem glimlachend aan en antwoordde:

“Nee hoor. Ik moet wel even bellen dat ik bij een vriend blijf pitten anders maken ze zich ongerust”.

We stonden op en liepen naar de huiskamer, waar Hans me de telefoon wees. Ik draaide het nummer. Mijn moeder nam op en ik zei heel simpel dat ik bij een vriend bleef pitten, nadat we eerst nog zouden gaan stappen in de stad.

Mijn moeder vroeg me de kleren van het lijf, wat vrij lastig zou zijn want ik stond poedelnaakt aan de telefoon. Met een grijns bedacht ik me, dat het maar goed was dat het geen beeldtelefoon was. Mijn moeder zou een hartverzakking krijgen als ze haar zoon naakt zou zien staan met op de achtergrond een eveneens naakte man die al weer duidelijke tekenen van opwinding vertoonde.  

Na gebeld te hebben gingen we terug naar bed waar het allemaal nog eens herhaald werd.

Weet je, ik kan die nacht wel beschrijven, maar dan val ik in herhalingen. Hans nam me 5 keer die nacht, elke keer met evenveel passie. Tegen de ochtend waren we zo ver uitgeblust, dat we alleen nog tegen elkaar aan lagen. Toen de eerste zonnestralen door het gordijn priemden, wist ik het zeker: ik wilde mijn leven verder leiden als homo en bemind worden zoals ik die eerste nacht was bemind. Wat mijn vrienden betreft? Ach....mijn vrienden....fuck them all!! Nou ja niet letterlijk maar je begrijpt wat ik bedoel.