Het blijft verrassend 4

Geplaatst door: thei op 04-12-19

Zelden was een dag zo lang als deze vrijdag voor Jos. Gisterenavond had hij een afspraak gemaakt met Marc. Zoals meestal met afspraken was Jos er van uit gegaan dat het zeker nog wel een week en wellicht nog langer zou duren voordat ze dit met elkaar zouden kunnen praten. Maar het liep anders en vanavond zou hij al met de billen bloot moeten. Hoewel met de billen bloot… eerlijk gezegd  was Jos helemaal niet bezig met seks maar veel meer met zijn geaardheid en hoe hij zijn leven verder in zou moeten richten. En het was duidelijk dat Jos die gewend was zich klein en vooral stil te houden,  wanneer hij ooit voluit van het leven zou willen genieten, vanavond toch echt openheid van zaken zou moeten geven.

Voor de middag was er op het werk nog voldoende reuring om de tijd nog enigszins door te kunnen komen. Maar na de middag leek de klok wel stil te staan en om half drie besloot Jos een paar snipperuren te nemen en ging naar huis. Dat had ook als voordeel dat hij Marc niet onder ogen hoefde te komen. Hij zou zich geen raad weten omdat hij dan net zou moeten doen alsof er niets aan de hand was terwijl hij er volledig door in beslag genomen werd.

Maar hoe dan ook  het was met lood in de schoenen dat Jos het appartement naderde en hij aarzelde zelfs nog om op de bel te drukken. Wat zou er vanavond allemaal worden los gemaakt ? En die Luc wat zou dat voor type zijn?  Zou die wat invoelingsvermogen hebben? Of zou dat zo’n ruige motormuis of beter gezegd -rat zijn?  Dat spookte door Jos zijn hoofd maar bijna mechanisch drukte hij op de bel…. En toen kon hij niet meer terug. “Jij bent waarschijnlijk Jos?” klonk het heel vriendelijk uit de intercom. “Klopt”, pfffoe, dat viel niet tegen hij hoefde weinig te zeggen want direct zwaaide de deur open en werd Jos uitgenodigd om naar de bovenste etage te komen. Tot in de kleinste vezel gespannen arriveerde hij daar, maar toen de liftdeur open ging en hij daar een ontspannen vriendelijk lachende Marc zag staan viel er al  iets van die spanning af, en terwijl ze samen door de gang naar het appartement liepen waar hij, bijna letterlijk met open armen, werd ontvangen door een heel sympathiek ogende Luc, leek het wel of er een loden last van hem afviel.

Was het een reactie op een jarenlang opgebouwde spanning die in de laatste uren tot een toppunt was gekomen? Was het de allerhartelijkste ontvangst in een totaal vreemde maar voor Jos direct heel vertrouwde omgeving? Hoe dan ook binnen de kortste keren en zonder enige aarzeling liet Jos alle reserves varen en stortte zijn hart volledig uit. Jos waande zich in een andere, ongecompliceerde wereld, waar hij volledig zichzelf kon zijn.

Los was van alle narigheid uit die werkelijke wereld, die Jos tot nu toe zo onbarmhartig bejegende.

Maar hoe aangenaam het bier, het zich vrijelijk kunnen uitspreken, de heerlijke maaltijd, de begripvolle reactie in woord en gebaar ook waren, het waren vooral de troostende armen van Luc die voor Jos voelden als balsem op een schrijnende wond. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan het verblijf in deze bijna droomwereld. Langzaam keerde Jos terug in de echte wereld en daarmee keerde ook het echte gevoel bij Jos terug. En hoe meer hij voelde, hoe aangenamer het werd. Twee stevige armen om hem heen, de warmte en de geborgenheid van een mens ervaren, met een man lijf aan lijf zitten… maar waar Jos zelf van dit alles steeds rustiger werd, werd kleine “jos”  tussen z’n benen steeds onrustiger. En het was de fysieke pijn van een pik die stijf wordt, maar aan alle kanten te klem zit om zich vrijelijk te kunnen ontplooien, die Jos in een klap terug bracht in de werkelijkheid.

En het besef dat hij heel close en inmiddels met een flinke erectie op een bank zat met een man wiens vriend dit tafereel vanaf een meter afstand kon waarnemen, deed Jos schrikken zoals hij nog zelden was geschrokken.  Terwijl Jos zich losmaakte van Luc en snel in de andere hoek van de bank ging zitten keek hij naar Marc in de hoop dat die niet gezien had wat er precis gebeurde.  “Hij is echt lekker hè ” zei Marc lachend wijzend op Luc , die ineens een beetje verloren met lege handen op de bank zat. Jos wist echt niet hoe hij hierop moest reageren en kon alleen maar met een steeds roder wordend hoofd wat onsamenhangends stamelen. Bedoelde Marc nu dat hij het helemaal niet erg vond dat ie zo close met Luc was geweest?  “Dat gestamel van wat jij er van vindt “ zei Marc,  “ kan ik niet verstaan, maar dat híj het wel lekker vindt”, duidelijk wijzend op Jos z’n  kruis, “is meer dan duidelijk.

 “En dat vind JIJ niet erg?’ vroeg Jos, die inmiddels weer normaal kon praten ,vol verbazing.

 “Nee natuurlijk niet. Het zou pas erg zijn wanneer het je niets deed wanneer zo’n lekker ding als Luc je in zijn armen neemt en je even alle sores laat vergeten. Jongen neem van mij aan er zijn weinig dingen waar een mens meer energie van krijgt dan zich geborgen te weten bij mensen”. “Ben jij dan niet boos op me dat ik zo lekker in Jos z’n armen lag, dat ik er ..unne.. unne”  Jos begon weer te stotteren  “Er een stijve pik van kreeg” maakte  Marc de zin van Jos af.  “Ja, inderdaad,  dat heb je dus ook gemerkt” zei Jos die er nu helemaal niets meer van begreep.

Natuurlijk, was het heerlijk om zo ongeremd jezelf te mogen zijn. Maar hoe was het mogelijk dat iemand zo tolerant was dat hij zonder en spoor van afgunst of jalousie  op deze wijze z’n partner met een ander bezig kon zien?  En inmiddels was Jos toch ook al zo vrij om deze vraag dan maar gewoon te stellen. En terwijl Luc nog drie biertjes haalde  kreeg hij van Marc een antwoord dat Jos enerzijds verbaasde, maar anderzijds ook heel erg aan het denken zette.  “Wij zijn wel elkaars meest dierbare personen, maar dat betekend niet dat we elkaars eigendom zijn”.  De meeste relatieproblemen ontstaan doordat men vindt dat dit laatste wel het geval is. Vroeg of laat veranderd de relatie dan in slavernij. Waarbij de partners heel dikwijls elkaars slaaf zijn, zonder dat zelf goed te beseffen”. 

Luc en ik horen dan wel bij elkaar, maar we zijn niet van elkaar. En in de ruimte die deze houding naar elkaar toe schept is heel veel mogelijk zonder dat dit tot problemen leidt.  In deze ruimte kan een mens vrij bewegen en blijft zowel de geest als de spieren soepel. Behalve natuurlijk die ene spier die regelmatig laat weten te weinig  ruimte te hebben en daardoor al zijn souplesse verliest”. “Ja maar hebben jullie dan ook wel eens seks met een ander?! “, vroeg Jos in opperste verbazing.

“Ja waarom niet?.  Luister, wij weten wat we aan elkaar hebben. Wij weten dat we het met niemand beter hadden kunnen treffen dan met elkaar,  maar dat wil niet zeggen dat wij anderen en anderen  ons niets meer te bieden hebben.  En dat geldt voor  alle aspecten van het leven. Luc is helemaal weg van kunst en musea, ik heb veel meer interesse in techniek en infrastructurele bouwwerken.  Natuurlijk praten we over en weer wel over datgene dat ons boeit, maar echt diep ingaan op de materie is voor de een geweldig en voor de ander dood saai. Nou dan ondervinden we toch beiden veel meer voldoening aan een contact met iemand buiten onze relatie. En hoe vertrouwder we met elkaar worden, des te gemakkelijker kunnen we ons onvoorwaardelijk open stellen voor een ander.  We weten dat de gezamenlijke basis onverwoestbaar is. Luc kon er even helemaal voor jou zijn, omdat hij zich geen seconde druk hoefde te maken over de vraag wat ik er van zou vinden.  Proost !”

“Maar wanneer Luc nou ook eens een stijve pik had gekregen wat dan. Dat was dan toch heel lastig geworden want daar zou hij dan niks mee kunnen? ” bracht Jos in. “HAHAHA”de schaterlach van twee mannen schalde door de kamer. “Wil je weten wat ik allemaal had kunnen doen met de stijve pik die ik beslist zou hebben  gekregen als jij niet zo plotseling naar de andere kant van de bank was gevlogen? “ vroeg Luc lachend aan Jos. “Nou ja, nee, eh, ik weet het niet,  of ja, maar…… ik denk dat ik nog veel moet leren” was het uiteindelijke antwoord van Jos. “En zou je dat willen leren?” vroeg Marc. “Ja dat wel, ik heb leren altijd geweldig gevonden maar hier is toch geen school voor”. “Nee dat niet”, zei Marc “maar er zijn wel leraren die hierin graag privé les geven”. “Nooit van gehoord, of iets van gezien” zei Jos. “Nee zei Luc dat zou kunnen, want wij bijvoorbeeld,  hebben ook nog steeds geen tijd gehad om een bord naast de voordeur te spijkeren om dit bekend te maken.  Maar we hebben de vooropleiding  inmiddels wel afgerond en hebben ook al voldoende lesuren bijgewoond en stageplekken bezocht om een leerling die dat wenst voldoende basiskennis bij te kunnen  brengen”.  “En hoe gaat dan de aanmelding? ”  vroeg Jos met een ondeugend lachje?   

“Nou dat kan schriftelijk en mondeling , maar de eerste les is altijd minimaal 24 uur na de aanmelding” zei Marc.” En die regel is vooral belangrijk voor mensen die met grote aarzeling en onzekerheid hier komen in de hoop wat meer te weten te komen over zichzelf en hun gevoelens. Deze mensen horen en ervaren dan vaak dingen waardoor hun bloed zich gaat concentreren in een sponsachtige massa tussen hun benen, waardoor de hersenen te weinig bloed krijgen om nog helder te kunnen denken. Deze mensen willen we absoluut niet in een zwak moment verleiden tot daden of handelingen waar ze later spijt van krijgen. Vandaar die 24 uur bedenktijd. Wie dan opnieuw aangeeft  een proefles te willen ondergaan  zo’n leerling helpen wij graag ”.

“Dan geef ik mij bij deze op voor zo’n proefles”, maar morgen op zaterdag  wordt waarschijnlijk geen cursus gegeven?”

“Dat ligt er aan” zei Luc “de eerste les is altijd privé en zaterdags hebben we nog wel eens een groepscursus” . Terwijl hij dit zei opende hij de agenda in  z’n smartfone,  keek Marc  aan en zei: “Arjan”.  “Nee zei Marc, dat kan niet samengaan, maar………………  “  Marc zweeg verder en leek even in gedachten verzonken tot hij vervolgens met  een glimlach om de mond zei Luc aankijkend: “Volgende week vrijdag kan dat wel? “ Luc knikte ja en zich tot Jos wendend:  “Volgende week vrijdag zelfde tijd zelfde plaats lijkt je dat wat”?  Jos vond het prima en dus werd dit zo afgesproken.  Inmiddels was het ook al best laat geworden en dus besloot Jos maar eens naar huis te gaan, en stond op uit de bank. Marc en Luc liepen op hem af en gaven Jos een hele dikke knuffel. 

Met een hoofd vol gedachten maar wel met een heel erg goed gevoel in zijn hart ging Jos terug naar zijn huisje. Hij wist het zeker, deze avond zou wel eens een keerpunt in zijn leven kunnen worden.

Marc en Luc waren ook best moe en na de boel wat opgeruimd te hebben zochten ze ook hun bedje op.  Naakt als altijd kropen ze tegen elkaar en toen ze lekker genesteld waren vroeg Luc aan Marc: “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik Arjan zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ”  “Alles op z’n tijd maatje”. Nu wil ik jou eerst een stuk “Verse Worst” geven en als je lief bent krijg je er nog een sausje bij!”

Typisch Marc. Hij kon zo gevoelig en teder zijn, maar af en toe, zeker na een serieuze en emotionele avond als deze, dan werd het een beest. Gelukkig kon Luc daar heel goed tegen sterker nog hij kon er intens van genieten.  Wanneer hij werd genomen als het slachtoffer van een aanranding.  Kennelijk was Marc al aardig opgegeild want terwijl hij Luc zijn onderbenen vastpakte en zijn schouders bij Luc in de knieholte plaatste, droop er al een slier voorvocht uit z’n eikel. Met z’n rechterhand melkte  Marc nog wat extra van dit beste smeermiddel ter wereld uit z’n pik en smeerde daar Luc z’n ster, die al verlangend open stond, mee in. Marc zette de eikel op de ster, keek Luc recht in de ogen om te zien of hij er klaar voor was, en toen Luc dat met ene bijna onmerkbaar knikje bevestigde, ramde Marc zijn paal in een keer bij Luc naar binnen.  Zo deden ze het niet vaak, dat ruige rammen,   maar af en toe dan was dit toch wel lekker. Luc wist wat hem te wachten stond en hij merkte dat hij zich er steeds beter op kon prepareren.  De eerste keren hield de pijn die deze plotselinge penetratie veroorzaakte  zo lang aan, dat er voor Luc eigenlijk geen plezier aan te beleven was. Maar Luc vond het wel heel spannend om zo “genomen” te worden dat ze het zijn blijven proberen. En inmiddels was Luc zover dat hij geen kik meer gaf als Marc doorstootte.  En zat hij er eenmaal in dan bleef Marc muistil leunen tegen de bovenbenen van Luc. En het was dan Luc die door het samentrekken van zijn kringspier aangaf dat hij er klaar voor was. Die ”massage” van zijn op knappen staande pik was dan voor Marc het teken om met kleine stootjes beginnend Luc uiteindelijk met lange halen plat te neuken . Als een zuigerstang van een stoommachine in een poldergemaal haalde Marc zijn pik tot het uiterste puntje van zijn eikel uit Luc zijn ster, om hem er vervolgens tot zijn op knappen staande ballen in te rammen. Steeds sneller en steeds woester  ging die stang op en neer tot Marc met een woeste brul  zijn pik er in ramde en zich trillend  en schokkend helemaal leegspoot in Luc z’n darmen. En Luc….?  Die wist wat ging komen en lag al die tijd met uitgespreide armen plat op z’n rug. Bij de laatste schok waarmee Marc het laatste restje sperma afleverde liet hij zich als een slappe vaatdoek voorover vallen in de  gespreide armen van Luc, die Marc met armen en benen, als ware het de tentakels van een inktvis, tegen zich aantrok.  De prostaat massage van Marc z’n zuigerstang en een klein naschokje van Marc die nu stevig tegen de paal van Luc werd aangedrukt waren voldoende om de minieme ruimte die er tussen de buiken van deze mannen nog was, op te vullen met vier vijf golven sperma die uit de pik van Luc gulpten.  Helemaal uitgeteld tot niets meer in staat, vielen ze zo in slaap. Het was Marc die na een halfuurtje  wakker werd omdat zijn rug toch ging protesteren vanwege de oncomfortabele houding. Luc sliep nog al een roos. Heel voorzicht kroop Marc  tussen de benen van Luc uit en bekeek het “slagveld” van half opgedroogd sperma dat bijna tot aan zijn kin in z’n borstharen zat en besloot het daar maar lekker te laten zitten. Hij vleide zich naast zijn “Luccie” en viel prompt weer in diepe slaap.