Het blijft verrassend 21

Geplaatst door: thei op 21-12-19

Mensen ik blijf het zeggen, want het is echt waar:

Ik ben heel blij en verrast voor de onafgebroken hoge score en de reacties.

Maar hoezeer ik zou wensen dat mijn fantasie nog veel meer kon produceren, het aftellen drie, twee een is nu toch echt begonnen want na dit deel 21 volgen er nog twee.

Ik hoop jullie tot het laatst te kunnen boeien.

Jullie genoegen en zo mogelijk, mensen helpen in het maken van ingrijpende keuzes, is het doel van mijn getokkel op dit toetsenbord. 

Het blijft verrassend 21

Na een half uurtje rijden kwamen ze tegen de middag bij Arend aan. Ze werden hartelijk ontvangen maar het was duidelijk dat Arend, ondanks de waarschuwing,  toch behoorlijk schrok van de gelijkenis tussen Jos en Joris. Afgesproken was dat ze Arend direct volledig zouden inlichten over de achtergrond van Jos en de vermoedens die er waren. En daarom ook over het onderzoek waar Dirk van het NFI mee bezig was. Ineens leek Arend even met zijn gedachten in een andere wereld. Hij staarde recht voor zich uit naar buiten maar het leek wel of hij niets zag. Tot hij zich wat omdraaide, Arjan recht in de ogen keek en vroeg: “Wil je mij direct bellen wanneer je de uitslag weet?”. “Ja natuurlijk” reageerde Arjan, ‘maar als ik vragen mag; weet jij hier soms meer van?” Het was duidelijk dat Arend in tweestrijd stond maar toch reageerde hij heel neutraal: “Bel me maar wanneer jullie de uitslag hebben”.  Daarna duurde het niet lang of de twee financiële deskundigen waren in een dermate diepgaande conversatie dat Arjan zich niet geroepen voelde ook maar enige bijdrage aan het gesprek te leveren, maar desondanks genoot van de chemie tussen deze twee vakbroeders. Beiden wisten waarover ze spraken waarbij Arend kennis had van details omtrent UBI maar Jos, pas afgestudeerd en in de branche werkzaam, over actuelere kennis van de huidige wet en regelgeving beschikte. Arjan deed niet eens moeite om het allemaal te volgen. Wat hij zag en hoorde voelde goed en hij betrapte zich er op dat hij aan het dagdromen was over de toekomst zoals hij sinds de dood van Joris niet meer had gedaan. Het leek wel of na de kennismaking met Jos, stukje bij beetje een heel nieuwe wereld voor hem open ging. Alles was hetzelfde, en toch leek alles anders. En met een schok herkende hij die situatie, toen hij Joris ontmoette: Hij was opnieuw verliefd! Daarom was het vanaf de eerste kennismaking vertrouwd. En was het in bed heerlijk geweest, nu voelde hij dat het dieper ging. Enerzijds was hij er blij om, maar aan de andere kant vroeg hij zich een beetje angstig af of het wederkerig zou zijn. En wat als Jos hem toch als een leuk sekscontact en UBI als een interessante werkkring  zou zien? Want dat Arend eindelijk de man gevonden had die de zware last die al die jaren op zijn schouders drukte kon verlichten was wel duidelijk. Het enthousiasme van die twee was werkelijk een genot om naar te kijken. Hoewel genot…. Arjan schrok van zichzelf toen hij besefte dat hij gewoon een beetje jaloers was op Arend die werkelijk alle aandacht  van Jos kreeg en hij er voor spek en bonen bij zat. Ja dat kon alleen maar wanneer je was getroffen door verliefdheid. Een kwaal waar geen enkel kruid tegen gewassen is, maar dat in regel vanzelf over gaat. Het was die gedachte waar Arjan zich maar mee troostte, al hoopte hij wel dat hij nog een poosje “ziek” zou blijven; het voelde namelijk toch ook wel heel erg lekker.

Toen ze aan het einde van de middag huiswaarts keerden was duidelijk dat Arend, Jos in z’n hart had gesloten. Er waren concrete afspraken gemaakt voor vervolg gesprekken. Maar ze zouden elkaar nog eerder dan de gemaakte afspraak spreken, want ze dachten een rustige zaterdagavond en zondag voor de boeg te hebben, maar dat liep heel anders.

Inmiddels bij Arjan thuis op de bank met elk een pilsje in de hand kwamen ze tot een heel serieus gesprek. Arjan sprak uit dat hij niets liever wilde dan Jos beter te leren kennen. Hij wilde heel graag kijken of het mogelijk was om voortaan samen door het leven te gaan, maar wilde daarbij ook beslist niet over één nacht ijs gaan. Jos wilde niets liever dan dat, maar het waren twee andere liefdes die hem deden aarzelen. De eerste was Joris. Was het ten diepste Jos, die de gevoelens bij Arjan opriep, of was het zijn gelijkenis met Joris die Arjan terugwierp in zijn mooiste herinneringen en deze projecteerde op het hier en nu en dus op Jos?

Een tweede bedenking was UBI. Vooral door het gesprek met Arend was Jos tot het inzicht gekomen dat UBI de plaats was waar hij al zijn talenten kon inzetten voor zijn eigen ontplooiing maar vooral voor de doelgroep van UBI. Maar wat als bleek dat Arjan en hij toch niet voor elkaar geschapen waren en ze niet als koppel verder zouden gaan?  Het waren deze vragen waar ze heel openhartig en vooral diepgaand over spraken tot de deurbel ging.

Dirk kwam binnen met in zijn hand een grote geelbruine envelop. Nadat ook hij met een pilsje was neergestreken in de fauteuil tegenover de bank waar Arjan en Jos op zaten, nam hij eerst een flinke slok, veegde het schuim van z’n mond, zag twee paar ogen strak op zich gericht, en en zei, zwaaiend met envelop, “Hierin zit het onomstotelijke bewijs dat jij,” wijzend op Jos, “uit dezelfde ouders bent geboren als de man waarvan ik gisteren een zakje haren heb gekregen”. En toen was het even stil. Het was Arjan die als eerste reageerde door z’n arm om Jos te slaan en te zeggen: “Jij kunt mijn zwager niet meer worden, maar misschien kan aan de lange lijst van wat Joris en ik wel samen hebben worden toegevoegd dat Joris en ik zwagers worden. Bizar, maar het begint zo zoetjes aan op “Het raadsel van Nijmegen te lijken”. Ja zei Dirk, het is inderdaad gecompliceerd, maar Jos, wat vind jij er van? “ Heel erg dubbel, dat is wat ik nu voel. Ik heb nooit het gevoel gehad dat mijn ouders niet mijn biologische ouders zijn. Ik heb daarom nooit de behoefte gehad om naar mijn wortels te gaan zoeken, mijn ouders zijn mijn wortels. Maar dat ligt nu anders. Ik weet nu dat ik letterlijk en figuurlijk ben verwekt door een klootzak die mijn broer en dus ook mij liever dood ziet dan gelukkig met een man. En ik kan jullie verzekeren dat is geen fijne gedachte. Maar nu ik dit weet wil ik ook het hele verhaal boven tafel krijgen met als voornaamste vraag: Waarom ben ik afgestaan ter adoptie?”

“Of je daar ooit antwoord op krijgt weet ik niet, maar ik weet wel dat ik nu eerst Arend ga bellen want dat heb ik hem immers beloofd” zei Arjan. “Ik moet trouwens wel zeggen dat ik vanmiddag het idee kreeg dat hij meer weet, die vreemde aarzeling vanmiddag toen hij hoorde van het DNA onderzoek, maar ik kan het ook helemaal mis hebben”.  Ondertussen had Arjan via z’n mobiel contact met Arend en vertelde hem dat Dirk de uitslag had gebracht en dat Jos inderdaad een broer van Joris was. Arend leek niet verrast maar vroeg heel direct: “Hebben jullie vanavond nog plannen?”

“Nee hoezo”reageerde Arjan aarzelend. “Dan stel ik voor dat jullie nu samen naar mij komen, dan ontmoeten jullie hier nog iemand en dan denk ik dat er dan een heel stel puzzelstukjes op z’n plaats vallen”.