Eindelijk afgesproken

Het was net zomer en ik zat op ieder vrij moment achter mijn laptop op de site Homochat. Velen noemen het Bullshit en daar zitten ze niet heel erg ver vandaan. Eigenlijk durfde ik nog geen jaar voor mijzelf uit te komen voor mijn homoseksualiteit. Als ik heel eerlijk tegen mijzelf was, wist ik het eigenlijk al heel erg lang. Ik geloof dat ik rond mijn 16/17e merkte dat ik jongens veel interessanter vond dan meisjes. Maar als bij zovelen strookte dat niet met het verwachtingspatroon van de omgeving. In mijn geval een tamelijk conservatieve omgeving in de uitlopers van de biblebelt. Maar om een lang verhaal kort te maken: ik trouwde, kreeg kinderen en scheidde uiteindelijk en pas ruim 25 jaar kon ik langzaamaan die gevoelens van toen weer herontdekken en de veiligste plek is online. Ik kwam er al snel achter dat niet iedereen was die hij zegde te zijn. Dat viel tegen en maakte mij erg onzeker en terughoudend. Maar het gebeurde dan toch! Ik raakte aan de praat met een man en ik voelde een eerlijke klik. We deelden een gelijksoortig verleden. Hij was al wel een aantal jaartjes verder dan ik, maar het voelde goed. We deelden ook een liefhebberij. Het klinkt misschien vreemd, maar ik wilde voor mijzelf markeren dat ik mijn homoseksualiteit geaccepteerd had en daarom had ik besloten mijn tepels te laten piercen.

Ik vind het altijd al heel erg mooi en het zou iedere dag voor mij in de spiegel weer een geheugensteuntje zijn dat ik mijzelf accepteerde zoals ik werkelijk was. Het bijzondere was dat ook hij deze markering bij zichzelf had laten aanbrengen. Er was een band. We spraken af elkaar te ontmoeten. Het zou pas het volgende weekend zijn en de spanning liep gedurende de week behoorlijk op. Zou hij zich aan zijn woord houden? Was het echt een goed gesprek? Zou hij werkelijk in mij geinteresseerd zijn? Was hij niet één van die fakers waar je zoveel over leest? Maar misschien denkt hij er er niet zo over en vraagt hij zich ook af of ik wel kom opdagen? Hij was natuurlijk al wat meer ervaren omdat hij een paar jaar op mij vooruitliep. Maar uiteindelijk kwam het er dan toch van. We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten bij de piano in het centraal station. Aangekomen op het station zag ik dat de piano verplaats was en ontving ik bovendien een bericht dat zijn trein vertraagd was. Zou het allemaal dan toch nog in de soep draaien? Maar nee, tien minuten later kwam de man aanlopen die voldeed aan de beschrijvingen: lang, slank, wat grijzig en een vrolijke glimlach. Dat moest hem zijn en ik zag aan zijn blik dat ook ik voldeed aan de beschrijving. We gaven elkaar wat stuntelig een hand en gingen wandelen. Ik voelde een zeer aangename kriebel in mijn buik en we liepen zoals we hadden afgesproken naar de achterkant van het centraal station om daar de GVB-boot naar de overkant te nemen. We konden nu in alle rust wandelen en praten. Niet veel later al wandelend lang het IJ volgde onze eerste zoen. Dat was heerlijk en ik verbaasde mij hoe snel dit een reactie uitlokte op mijn piemel. Het leek slechts enkele seconden te duren voordat ik een haast pijnlijk harde, maar toch zeer prettige erectie had. Ik wist het nu echt zeker, ik val op mannen en op dit moment is dat deze man! Met deze man wilde ik mijn homoseksualiteit verder ontdekken. Ik kon niet wachten en ik kan zeggen dat het ook zeker niet lang meer geduurd heeft...