Spit

Het grint knarste onder zijn sportschoenen en aan zijn bewegingen te zien had hij er al een paar uur op zitten. Twan zwoegde meer dan hij voortbewoog, het volgeladen dienblad begon zijn tol te eisen en zijn rug stond op begeven. Hij wilde het niet toegeven, want dat gaf geen pas voor een jonge vent zoals hij. Vanachter zijn tafeltje in de vroege namiddagzon aanschouwde Mendel het tafereel. Vanuit zijn oorspronkelijke professie had hij redelijk kijk op de fysieke conditie van de kelner. Nadat hij een drankje had besteld en bezorgd gekregen sprak hij hem daarop aan. Als voormalig sportmasseur had hij oog voor rugproblemen en dat gesjok door het grint en gezeul met zware dienbladen konden fnuikend zijn voor een rug. Twan verkleurde in het begin iets, het is ook wat om iets toe te geven wat jezelf ontkent en wat blijkbaar zomaar een ander, een vreemde nota bene meteen opviel.  “Geneer je maar niet” sprak Mendel geruststellend en vervolgde: “een goede reden voor je vriendin om je eens flink te verwennen en goed te masseren”. Wederom een blos: “ik heb geen vriendin”. Het hart van Mendel maakte een huppeltje, zo’n lekker joch en dan niet aan de vrouw: “wat raar, zo’n gezonde Hollandse jongen en vrouwloos”. Hij hoopte dat de suggestie voor zich zou spreken. “Mijn verkering is al enige tijd uit en ik heb het te druk met studeren, werken, sporten enzo.” Dat “enzo” intrigeerde Mendel, maar hij vroeg niet door, want Twan maakte een onverwachte beweging en aan zijn met pijn doortrokken gezicht was af te lezen dat het hem moest bezuren.

Mendel: “ik heb jarenlang geblesseerden gemasseerd als sportmasseur, ik heb er best wel kijk op en constateer dat hier wel iets aangedaan moet worden, anders vervalt het van kwaad tot erger en ben je straks enige tijd aan bed gekluisterd”. Twan haalde zijn schouders op en mompelde dat hij thuis wel een hete douche en een paracetamolletje zou nemen in de hoop dat de pijn na een goede nachtrust over zou zijn. Mendel hoopte het beste voor hem, alhoewel hij betwijfelde of de remedie zou helpen, hetgeen hij ook aangaf. Twan ging verder met zijn werkzaamheden en het was duidelijk dat hij dat niet lang zou volhouden. Mendel betaalde, opperde een gratis behandeling (het woord “intake” liet hij veiligheidshalve buiten wege) en ging huiswaarts. Twan reageerde niet, wat eigenlijk een afwijzing inhield, en Mendel liet het daarbij, aandringen zou averechts werken, wist hij uit eigen ervaring. Grintgeknars achter hem deed hem opkijken en jawel Twan deed moeite om hem bij te houden. Misschien had hij wat tips of eigenlijk goed advies zou misschien toch wel helpen. Mendel: “ik woon een paar straten verderop, de massagekamer en dito –tafel zijn gereed voor gebruik en momenteel heb ik toch verder even niets om handen, dus kom maar gerust mee”. Twan leek nog even te twijfelen, Mendel moedigde hem aan: “wees gerust. Ik bijt je niet”. Twan moest eens weten. Bij zijn huis aangekomen, zag Mendel dat Twan wel heel erg moeilijk liep en duidelijk zijn pijn verbeet. “Hier kan je jezelf even afspoelen, neem een handdoek en een badjas en ga daarna maar alvast op de massagetafel liggen, op de buik, dan leg ik wel een handdoek over jouw billen, uit discretie.” Zo gezegd zo gedaan. Twan liet zich de warme douche wel bevallen, de stralen leken iets van de spierpijn weg te nemen, droogde zich af, sloeg de badjas strak om zich heen en met enig terughoudendheid kroop hij op de massagetafel.

Mendel had deze in zijn laagste stand gezet, waardoor het geen extra pijn voor Twan met zich mee bracht. Ondertussen had Mendel zich ook afgespoeld en kwam in tanktop en sportbroekje de kamer in. Twan was nog enigszins terughoudend, daar lag hij nou eenmaal moedertje naakt voor een vreemde man. Mendel dirigeerde hem buikwaarts en vleide een handdoek over diens onderrug en billen. Hij complimenteerde Twan met zijn gespierde lichaam, het sporten was duidelijk terug te zien. Twan hakkelde een bedankje. De handen van Mendel verrichtten wonderen, enerzijds schoten de pijnschichten door de rug van Twan, anderzijds brachten ze ook verlichting. Hij viste: “met zo’n goed geproportioneerd lichaam zouden de meisjes wel niet van hem af te slaan zijn”. Twan hakkelde weer, dat hij na zijn laatste verkering niet meer was uit geweest en dat zijn hoofd momenteel niet naar meisjes en relaties stond. Mendel haalde de handdoek weg, masseerde de onderrug en de bovendien en streelde voorzichtig de gespierde billen, waar hij een wellustige blik op wierp. Hij vergewiste zich of Twan hem in de spiegel kon zien en zag hem net wegkijken. Twan ging even verliggen alsof er enige onderdruk was die hem last bezorgde. Mendel liet dat zo, niet naar de bekende weg vragend. Het was tijd om voor Twan om te draaien. Twan protesteerde iets, duidelijk waarom, zijn onderlichaam speelde een weinig op. Mendel negeerde dat professioneel, maar complimenteerde hem uiteindelijk toch toen de handdoek vanzelf een paar maal opwipte. “Zo zo, daar  heeft jouw ex dan vast wel van genoten, welke meid krijgt daar geen water van in haar mond?”, het handdoekje verried een flinke daaronder gelegen opleving. Twan weer blozend: “dat viel wel mee, we hebben tweemaal seks gehad” en na enig aandringen van Mendel vervolgde hij duidelijk beschaamd: “de eerste keer kwam ik te vroeg klaar en de tweede maal kwam hij niet omhoog waarop zij mij uitlachte en het niet lang daarna uitmaakte”. Van verdere activiteiten was het dus nooit gekomen en zij was de enige en tot nu toe laatste in zijn leven geweest.

Mendel masseerde borst en buik, vervolgde met de benen en het handdoekje kroop verder op. Hij trok het weg en masseerde de binnenkant van diens dijen. Twan protesteerde en verontschuldigde zich over zijn blijkbare opgewondenheid, Mendel had alles al gezien in zijn carrière en sprak verder niet uit dat dit wel een heel mooi en lekker exemplaar was. Af en toe streek hij langs de balzak of stootte per ongeluk zowel lid als eikel aan. Twan huiverde, het deed hem duidelijk was. Mendel pestte hem: “dus jouw ex vriendin heeft hem nooit eens een kusje gegeven?”. Twan schudde zijn hoofd, zijn mond was droog, hij kon geen woord uitbrengen. “Dat zou anders toch wel graag willen, neem ik aan?” Op zijn beurt knikte Twan nu, nog steeds zwijgend. Mendel zei hem zijn ogen te sluiten en aan de mooiste vrouw op de wereld te denken. “Houd je ogen dicht en kijk niet onverwacht op, anders is het misschien een teleurstelling”. Voor Twan wist wat er gebeurde, streelde Mendel diens balzak, woog lichtjes de ballen en liet zijn vingertoppen van beneden naar boven kietelden tot net onder de eikel. Hij streelde diens toompje en Twan begon te hijgen, hij vond het duidelijk lekker. Mendel boog zich voorover, kuste en likte pik en eikel, zijn tong gleed over de rand van de eikel en omsloot deze met zijn lippen. Alsof hij om permissie vroeg, terwijl hij wist dat er geen terugweg meer mogelijk was: “zal ik doorgaan?”. Een instemmende gekreun klonk vanaf de tafel. Mendel aarzelde niet meer en zoog de eikel zijn mond in en begon tergend langzaam te bewegen. Hij nam die heerlijke pik steeds dieper in zijn mond en liet hem in zijn keel glijden, wat een gevaarte, in tijd was hij niet meer zo gevuld geweest.

Even keek hij op, Twan had ogen open keek Mendel verwachtingsvol aan op de dingen die te gebeuren stonden. Mendel nam de tijd en genoot van hetgeen hij teweeg bracht. Een bijna maagdelijke jongen die hij in de zevende hemel zou brengen. Twan begin te schokken, waarschuwde Mendel dat hij zou komen, het teken waarop hij wachtte en zoog stevig door. De explosie in zijn mond was meer dan waarneembaar en dikke stralen sperma dropen over zijn tong en al slikkend vulden die zijn keel. Heerlijk, wat smaakte die Twan zalig. Dit was meer dan een beloning en duidelijk voor beiden. Even vreesde Mendel dat het ondanks deze spannende massage het weer in de rug van Twan zou schieten, maar die bleef ontspannen en voldaan liggen. “En aan welke vrouw dacht je?” plaagde Mendel. “Aan geen enkele, ik zag alleen jou en voelde alleen jou en wilde dat alleen jij dit bij mij deed, dit was het lekkerste wat ik heb meegemaakt en zelfs oversteeg het al mijn fantasieën”. Mendel liet zich het compliment welgevallen: “bij dit soort blessures is een vervolgbehandeling meer dan raadzaam”. Bij het weggaan gaf hij Twan een voorzichtige kus en streek met zijn lippen over diens mond. Twan trok zich niet terug en nam het kaartje met telefoonnummer dankbaar in ontvangst. De volgende dag belde hij al, hij had zich ziek gemeld op het werk en merkte dat ondanks de verbetering er toch nog pijntjes aanwezig waren. Hij mocht meteen komen. Mendel knoopte diens strakke spijkerbroekje open, pijpte hem met verve, liet zijn eigen badjas van zich afvallen en besteed hem op de massagetafel om zijn heerlijke pik diep in zijn ingevette kontje te laten glijden. Voor alles is een eerste keer, Twan bleek een snelle leerling en stootte zijn pik in en uit het gladde gaatje van Mendel. Nadien kreeg hij een ouderwetse tienrittenkaart voor de vervolgafspraken. Die was binnen de kortste keren vol en Twan heeft nu een vast abonnement bij Mendel.

En de rugpijn?

Daar was Twan van af, daar zorgde de nazorg wel voor, hij was in goede handen bij Mendel!

Frankie Admiraal