Corona Lockdown (ofwel: Terug naar mijn Jeugddromen)

In zekere zin voelde me ik me op mijn ietwat voortgschreden leeftijd eenzaam worden. Niet omdat ik eenzaam was, maar het was een soort door de overheid opgelegde eenzaamheid: de corona lockdown! En omdat ik scheen te behoren tot de risikogroep van de “ouderen” hield ik me er maar aan. Ik was niet bang dat ik er aan zou overlijden, maar een quarantaine zag ik niet zo zitten. Wat ik toen niet en nu wel wist: in feite was het één grote quarantaine van kontaktbeperkingen en een sluiting van alle mogelijkheden, waar een gay man zo nu en dan toch eens plezier wil beleven. Na 31 weken was zelfs buitenfun niet meer mogelijk, maar dat had te maken met de herfst en niet zozeer met een rondwarend virus.

En zeg nu zelf:  moeten we na het kondoom tegen HIV-besmetting ook nog sex gaan hebben met een mond-/neusmasker tegen besmetting met corona? Zo nog wat jaartjes en we kunnen alleen nog onze driften uitleven, als we compleet beschermd zijn door een virusdicht pak. Dan zijn de rubberfetishisten alvast toch in het voordeel!

Maar alle gekheid op een stokje:de enige dodelijke gevolgen van corona die ik ondervond, waren verveling en frustratie. Want het kon wel zijn dat zo’n geniepig klein virusje het hele openbare leven lamlegde, maar op mijn hormonen had het geen enkele schadelijke werking.

Die bleven gewoon doorgaan. Natuurlijk wist ik, dat ik niet de enige was met dat probleem. Maar dates waren gewoonweg een onmogelijkheid: als ik al een heerlijke man zag, die me, tegen beter weten in, er toe bracht het risico van besmetting te lopen, dan zag hij het toch even anders en nam hij het zekere voor het onzekere met als gevolg: geen date! Het joeg me zo nu en dan in een soort van “razende depressie” van alles overheersende geilheid, die ik met niemand kon delen. In het begin was er dan nog “zelfhulp”, maar na een paar weken bevredigde dat ook niet meer, althans absoluut onvoldoende. Het was meer alsof een raffinaderij het gas affakkelde, zonder daarmee ook maar de geringste uitwerking te hebben op het explosiegevaar van de hele installatie.  

Zonder het zelf te merken ontwikkelde ik gaandeweg een methode om met die isolatie en frustratie om te gaan. Het begon op een mooie morgen, toen ik onder de douche stapte. De eerste stralen warm water waren net over me heen gelopen toen ik voelde hoe mijn kruis begon te kloppen en mijn pik zich schokkend oprichtte. Onmiddellijk begon de bioscoop in mijn hersens te lopen: ik zag de heerlijkste jongens bij me in de douche staan, wier jongenskutje ik teder al vingerend waste en stelde me voor hoe ik hun heerlijke stijve piemels zacht inzeepte...uiteraard met bijzondere aandacht voor de eikel en het toompje. Al snel kwam ik klaar. Geloof het of geloof het niet: zonder mijn eigen pik aangeraakt te hebben.

Naderhand vond ik het belachelijk: ik was toch geen puber meer! Ik weet niet welke ervaringen de pubers van 2020 al hebben, maar in mijn tijd bestond het sexleven van een puber uit dromen en fantasieën over het komende hemelrijk van sexuele hoogtepunten, dat zich ooit voor hen zou openen. En dat was voor hetero’s en homo’s precies hetzelfde, niettegenstaande alle blufverhalen tijdens de schoolpauzes over veroveringen, die zich alleen in het hoofd hadden afgespeeld.  

Hoe dan ook: ik was geen puber meer! Ik was de zestig al voorbij en had een hoop ervaringen opgedaan, mooie en, zoals dat nu eenmaal bij het leven hoort, minder mooie. Dus ofschoon het heel bevredigend was geweest, kwam het hele gebeuren me toch absurd voor.

Toch bleef het terugkomen. Niet de volgende morgen, maar na een paar dagen leek mijn klokkenspel weer te reageren op de allereerste stralen warm douchewater en herhaalde de geschiedenis zich. Met een even bevredigend resultaat.

In de loop van de weken veranderde het geheel. Ik droomde niet meer over denkbeeldige mooie jongens, maar de oude dromen uit mijn eigen puberteit drongen zich op.

Opnieuw kon ik die mooie jongen in mijn klas bijna uittekenen, althans in aangeklede vorm. Naakt heb ik hem helaas nooit gezien of aangeraakt. Maar bij een puber, die hem vanuit de achterste rij bestudeerde met de ogen van een verliefd stierekalf, kon het wel eens voorkomen dat ik spontaan in mijn broekje klaarkwam bij alle voorstellingen, die ik me over hem maakte. Zodat ik vervolgens weer toestemming moest vragen of ik naar de wc mocht. Ik schaamde me er toen niet voor. Het was volgens mij normaal voor een hormonenbom in het ongeleide projektiel dat ik toen eenmaal was. Uiteraard kreeg ik dan van de hele les niets mee. Dat moest ik dan weer anders oplossen.

Ook die prachtige tengere jongen, die om de hoek woonde, kwam weer terug. Goed, ik viel op tenger en hij was het. Als ik hem zag lopen met zijn sluike, lange blonde haren dan sloeg mijn hart vijf keer over en begon een bepaald lichaamsdeel toch wel erg groot te worden. En toen ik hem toevallig tijdens een zomer in het zwembad in zijn zwembroekje zag lopen, wist ik het zeker: zijn tengerheid bleef beperkt tot zijn lichaam, maar de bult in zijn zwembroekje maakte duidelijk dat wat daar inzat zeker niet tenger was. Om die twee heb ik aardig wat sperma verkwist in die tijd, het moet in de liters gegaan hebben.

Maar ook de eerste echte keer kwam terug in mijn geheugen, onder de brandende junizon in dat weilandje, waar het gras letterlijk “twee kontjes hoog was”. Na al die jaren kon ik bijna letterlijk zijn in mijn geheugen grote pik voelen, eerst in mijn mond, daarna diep in me begraven en ik herbeleefde elke stoot in me. Ik wil best toegeven dat het douchen die ochtend langer heeft geduurd als gebruikelijk.

Vreemd genoeg maakte mijn geheugen toen een stapje terug in de tijd en maakte Daniel zijn opwachting uit mijn onderbewuste, mijn eerste echte vriendje! In de weken er na herbeleefde ik zo ongeveer alles wat we uitgevoerd hebben: de eerste keer elkaar naakt zien en de eerste schuchtere aanrakingen, de eerste keer samen douchen, de nieuwe ervaring van elkaar pijpen. We moesten er wel een boek bij pakken, want we hadden wel eens vaag van standje 69 gehoord, maar hadden geen idee hoe dat dan wel moest! En de eerste keer warme, verse sperma proeven. Om vervolgens hem het mijne te schenken. Dan laat ik nog een aantal dingen buiten beschouwing, zoals het uitzinnige gevoel wat je hebt als je als jong ventje voor het eerst een tong over je kutje voelt glijden. Voor mij was dat toekomstige hemelrijk geen toekomst meer, maar had het zich al geopend.

Hoe dan ook: behalve dat het wat meer water kost is het een heerlijke en efficiënte manier om je frustraties tijdens de lockdown kwijt te raken. Natuurlijk is de real thing nog beter, maar dit is een erg goede tweede. In ieder geval gaf corona me één positief ding: ik kan me als zestiger zo`n twintig minuten per dag weer een puberaal ongeleid projectiel voelen. En dat op zich is toch ook al mooi!