De Kleine Dingen

De kleine Dingen

(Voor de Liefde van mijn jeugd, 50 jaar geleden)

Een keer een gedicht, wat me zo maar te binnen viel

Nu pas weet ik

Wat ik vroeger heb gemist

Het waren die kleine dingen

Het enige wat ik met twintig wist

Was, wie ik begeerde

Omdat het leven me nog zo weinig leerde

Maar die kleine dingen

Die heb ik nooit gevoeld

Lichaam tegen lichaam, armen om elkaar

Mijn vriendje teder kussen

Stiekem of in het openbaar

Lief en zachtjes het verlangen blussen

Met tweeën liggen in het gras

De zomerzon boven ons

Echt alleen maar knuffelen

Elkaars hartstocht drinken

Aan de lichaamsgeur snuffelen

En in een hemels paradijs verzinken

Samen iets opbouwen, ver weg van alle vrouwen

Want die vonden we niet interessant

Het verkennen van een onbekend land

Wat we voor elkaar zouden wezen

En schuchter glimlachend

De liefde in zijn mooie ogen lezen

Die kleine oh zo mooie dingen, die mis ik nu

Dingen die nu nooit meer kunnen

Met de zelfde jeugdige onbevangenheid

En het doet erg veel pijn.

Pas nu voorgoed te weten:

Die kansen ben ik voor altijd kwijt

Maar ja, het was de Gruwel Gods

Het was het werk van de Satan

Het was smerig en vies

Maar wat kan er vies aan liefde zijn?

Dat begrijp ik nog steeds niet.

Onschuldige liefde moet toch mooi zijn