Nieuwe klus

Geplaatst door: lurker op 19-05-22

Ik kom op gesprek voor een nieuwe klus en zit aan tafel bij twee mannen, de relaxte jongere man die de team lead is en zich heeft voorgesteld als Joost en de wat oudere manager Erwin. Het gesprek verloopt voorspoedig en dus hebben we het na drie kwartier niet meer over de inhoud, maar over maatschappelijke zaken waarbij het nog steeds opvalt dat Joost wat losser praat, maar Erwin ook altijd wel een duit in het zakje doet.

Dan komt het gesprek op #metoo waarbij Joost grappend vertelt dat ze wel eens aan sollicitanten vroegen om onder de tafel naar Erwin toe te kruipen, met als toevoeging "Maar ja, dat kan tegenwoordig niet meer". Erwin houdt zich dit keer stil en dus besluit ik hem aan te kijken en te vragen "Is er ooit wel eens eentje geweest die dat ook echt gedaan heeft?" En Erwin antwoordt "Helaas niet, meestal viel er een korte stilte waarna de sollicitant ging lachen en we snel weer door gingen met een ander onderwerp, maar soms werd de stilte lang en zo ongemakkelijk dat we op dat moment eigenlijk al besloten niet verder te gaan met die persoon, want ja, dan blijf je aan dat moment terugdenken als je diegene later op de werkvloer tegenkomt".

Ik geef aan wel in te zijn voor een lolletje en dus wel even naar Erwin toe te willen kruipen en daarna meteen weer terug naar mijn stoel te gaan. Erwin weet even niet wat te zeggen, maar Joost pakt de draad weer op en zegt "Nou, als we dat dan tóch nog een keer mee kunnen maken lijkt me dat wel leuk" en als Erwin stil blijft zegt Joost "toch?" en draait zijn hoofd naar Erwin. Die zegt ietwat vertwijfeld "Ehm, ja".

Dus ik schuif mijn stoel naar achter terwijl ik opsta, ga vervolgens door mijn knieën, buig mijn hoofd onder de tafel en kruip naar Erwin toe die gelukkig nog steeds met zijn benen uit elkaar zit waardoor ik net oogcontact kan maken zonder hem aan te hoeven raken. Ik onderdruk de neiging om te knipogen, maar houd wel net even een paar tellen zijn blik vast, waarna ik me omdraai, weer richting mijn plek kruip en weer plaatsneem.

Als ik vervolgens naar Erwin kijk zie ik dat die nog een beetje afwezig is, dus ik richt me tot Joost en vraag welke dagen mijn teamgenoten op kantoor zijn en of het mogelijk is de andere dagen ook op kantoor te werken als sommigen thuis werken. Joost antwoordt dat iedereen op dinsdag op kantoor is voor de planning e.d., waarbij er best veel op maandag of woensdag ook op kantoor zijn, maar donderdag en vrijdag zelden of nooit. Hij zelf is er ook wel eens op donderdag voor overleg met andere teams of managers, maar vrijdag is zijn vrije dag en dat geldt ook voor vrijwel alle andere teamleiders en managers, eigenlijk is alleen Erwin er op vrijdag.

Ik geef aan op vrijdagen misschien ook wel naar kantoor te willen komen, maar dat nog even te bekijken en ga verder over wat andere inhoudelijke punten, want ja, ik ben voor mijn gevoel al aangenomen.

Twee weken later begin ik en ik besluit ook op vrijdag te gaan werken. Het is niet zo dat Erwin en ik de enigen zijn op kantoor, want in de kantine bij de lunch kunnen we wel degelijk bij andere mensen aanschuiven. Erwin kent veel mensen en zo leer ik ook steeds nieuwe mensen kennen, maar op onze afdeling zijn we wel de enige twee op vrijdag. Toch hebben we aanvankelijk wekenlang op vrijdag eigenlijk geen contact buiten de lunches om buiten een ‘goedemorgen’ en ‘fijn weekend’, maar na een tijdje wordt het wat losser en worden er bijvoorbeeld weekend- en vakantieplannen besproken bij een bakje koffie en weer een paar weken later zijn er vaak al twee of drie van zulke momenten op een vrijdag.

Dan komt het moment dat Erwin het intakegesprek aanhaalt en zegt dat hij daar nog wel eens aan terugdenkt ... bij het aftrekken. Meteen nadat hij dat heeft uitgesproken krijgt hij een rood hoofd en zegt "Dat had ik beter niet kunnen zeggen", maar daarop antwoord ik, besef me heel goed dat ik expres even oogcontact hield destijds: "Dat weet ik niet, nu heb je kans dat er nog iets mee gebeurt". Erwin wacht even en zegt dan "Wat bedoel je?" en ik antwoord "Het klinkt alsof je je graag aftrekt terwijl ik je, in gedachten, aankijk van onder de tafel, waarom zouden we dat dan niet een keer in het echt doen? Of beter gezegd: zullen we dat nu doen?". Erwin is totaal verrast, maar als ik opsta en aanstalten maak om naar de kamer te lopen waar mijn intake was loopt Erwin mee en als we op de kamer zijn aangekomen neem ik weer plaats op de stoel waar ik destijds zat en Erwin doet hetzelfde.

Ik sta op, schuif mijn stoel naar achteren en kruip weer onder de tafel, waarna Erwin zijn broek openritst, wat omlaag trekt en ook zijn boxer omlaag trekt en als ik weer oogcontact maak met hem heeft hij zijn piemel al in de aanslag, waarna hij er meteen aan begint te sjorren en zijn blik afwendt. Het duurt ook echt niet lang voordat hij klaarkomt in zijn hand, maar aan één ding hebben we niet gedacht: papier. Dus ik kruip weer onder de tafel vandaan, loop naar de wc en kom terug met een rol wc-papier, waarna Erwin zijn hand schoonmaakt en mij vraagt "Wat vond je er van om daar te zitten terwijl ik mezelf aftrok?" Daarop antwoord ik "Onderdanig", geef hem nu wel een knipoog en loop weer naar mijn werkplek. Erwin zou ik de rest van de dag niet meer zien.

De week erna komt Erwin 's ochtends niet langs voor een praatje, lunchen we wel samen (maar zijn daar ook anderen bij) en komt hij 's middags aanvankelijk ook niet totdat hij pas na vieren opeens weer naast me staat, ik had hem eigenlijk niet meer verwacht. Enigszins gegeneerd zegt hij "Dat van vorige week, zou dat nog een keer kunnen?" en ik zeg "Tuurlijk, we vonden het toch beiden leuk?" en dus sta ik meteen weer op loop naar de wc voor een rol papier en begeef me daarna naar diezelfde kamer. Erwin is reeds gaan zitten, dus ik zet de rol papier bij hem neer en ga niet eens meer naar de andere kant van de tafel, maar kniel naast hem om daar onder de tafel te kruipen.

Weer tussen de benen van Erwin aangekomen heeft hij wederom zijn hand alweer om zijn piemel en begint hij er weer aan te sjorren nadat we oogcontact hebben, maar ditmaal blijft hij me aankijken en dat zorgt ervoor dat hij aanvankelijk in mijn gezicht klaarkomt, al herstelt hij zich en belandt de rest alsnog in zijn hand. Erwin zegt "Sorry" en ik antwoord "Geeft niet", waarna hij me wat papier aanreikt en ik mijn gezicht schoonmaak. Daarna kom ik weer onder de tafel vandaan en als ik aanstalten maak om weg te lopen vraagt Erwin of ik het echt niet erg vind dat hij per ongeluk in mijn gezicht is klaargekomen? Ik kijk hem aan en zeg "Nee hoor, volgende week mag je alles in mijn gezicht spuiten", daarop doet Erwin van verbazing zijn mond open, zonder wat te zeggen, maar komt er even later alsnog "Ik kan niet wachten" uit. Ik sluit het gesprek meteen af door "Fijn weekend!" te zegen en Erwin zegt nog "Fijn weekend" terug, als ik de kamer uit loop.

De week daarna vraagt Erwin meteen na de lunch of het al tijd is voor onze bila en ik zie geen reden om te wachten, dus ja, meteen na de lunch is goed. Wederom loop ik via de wc naar de kamer waar de intake was en ik geef weer de rol wc-papier aan Erwin , waarna ik onder de tafel kruip en meteen voor hem ga zitten en oogcontact maak. Wederom komt Erwin na een aantal keer sjorren vrij snel klaar, ditmaal komt alles in mijn gezicht terecht. Erwin vraagt of ik weer onder de tafel vandaan wil komen en pas als ik weer naast hem sta mijn gezicht af wil vegen. Dat wil ik best doen en doe ik dus ook, waarna Erwin me bedankt voor deze bila en aangeeft in het vervolg graag altijd meteen na de lunch af te spreken. Ik stem daarmee in, verlaat de kamer en ga weer aan het werk. Erwin komt 's middags nog wel een keer langs voor een gezelligheidspraatje maar dat geeft een aparte sfeer na zo'n bila en aangezien we dat beiden merken spreken we af gezelligheidspraatjes op vrijdag in het vervolg alleen nog 's ochtends te doen.

De week erna zit ik alweer onder de tafel naar Erwin te kijken die zichzelf aftrekt als er niet zo veel voortgang is dus ik vraag hoe dat komt, hij geeft aan met zijn gedachten ergens anders te zijn en dus niet te weten of het vandaag wel gaat lukken. Daarop stel ik voor hem af te trekken en daar stemt Erwin mee in. Door hem af te trekken krijg ik hem toch opgewonden en het ook voor elkaar dat zijn sperma opnieuw in mijn gezicht belandt. Uit mezelf kruip ik nu met zijn sperma nog op mijn gezicht weer onder de tafel vandaan en veeg mijn gezicht pas af als ik naast hem sta, waarna ik met de wc-rol in de hand weer wegloop en Erwin achter laat, hem nog wel een goed weekend wensend.

In de daaropvolgende week stemmen we niet eens af wat we gaan doen, dus pak ik Erwins piemel weer vast en begin ik hem af te trekken, maar zelfs dat lijkt Erwin nu amper op te winden, het helpt ook niet dat hij niet eens naar mij kijkt. Daarop zeg ik "Kijk eens!" en als Erwin naar me kijkt neem ik zijn piemel in mijn mond en begin ik hem te pijpen, dat zorgt ervoor dat ik zijn aandacht weer heb, hij opgewonden raakt en even later in mijn mond klaarkomt. Ik toon hem de vangst en haal het daarna uit mijn mond met wat papier. Vervolgens kruip ik weer onder de tafel vandaan en als ik de wc-rol die bij hem staat pak vraagt Erwin waarom ik zijn sperma niet heb doorgeslikt en ik zeg "Dan heb je iets om naar uit te kijken voor volgende week ... fijn weekend!" en weg loop ik weer.

De week erna speelt zich hetzelfde scenario af als de week ervoor, behalve dan dat ik Erwins aandacht meteen heb als ik onder de tafel vlakbij hem plaatsneem, daarnaast kost het deze keer amper moeite om hem klaar te laten komen. Ik toon de vangst en slik het vervolgens meteen door, waarna ik mijn lege mond toon. Als ik weer onder de tafel vandaan gekomen bent zegt Erwin "Als we toch elke week een stap verder gaan, kan ik dan volgende week een striptease van je krijgen?" Daar moet ik even over nadenken en vervolgens geef ik aan dat ik daar ergens wel toe bereid ben, maar dan niet hier op kantoor. Ik vraag Erwin of het misschien bij hem thuis zou kunnen aangezien hij in de buurt woont en ik niet. Daar moet hij dan weer over nadenken, zegt hij, dus ik wens hem een fijn weekend en loop de kamer weer uit.

Op de daaropvolgende vrijdag zegt Erwin aan het eind van de lunch "Laten we om 16:00 naar mijn huis gaan, dan hebben we onze bila daar. Je kunt gewoon 8 uur schrijven, het laatste uur van de werkdag ben je dan niet op kantoor, maar bij mij thuis en die tijd beschouw ik dan als werktijd, ik ben toch degene die je uren goedkeurt." Ik stem in met Erwins voorstel en probeer me weer op mijn werk te focussen, het is immers pas 12:45 ...