Slaaf Thomas: hoe het begon

Geplaatst door: smf op 20-04-23

Slaaf Thomas: hoe het begon

Opmerking: ik heb 3 delen van dit verhaal, hopelijk vinden slaafjes en Meesters en liefhebbers van sm spel het lekker.

Een warme dinsdag in de zomer, iets over middernacht.  Op andere avonden zou ik al in mijn bed liggen, maar nu zat ik in mijn auto. Ver was de bestemming niet, een bos 20 km buiten de stad. Maar man, wat was ik zenuwachtig.

Al jaren zat ik bijna elke avond te geilen hoe het zou zijn gedomineerd en vernederd te worden door een stoere, wat oudere man. Een Meester. Ik  moest er maar aan denken of ik kreeg een stijve. Ook al was ik al 25 jaar oud, tot dan was ik niet verder gekomen dan wat cammen. Geil, dat wel, en spannend te moeten rukken op commando. Maar toch niet echt genoeg. Veilig, zonder face. Cam af en er was niets gebeurd. Maar toch, ik wou meer.  Ik wou het in het echt beleven, echt slaaf Thomas zijn. Vernederd en gebruikt worden, macht afgeven,  zonder dat ik zomaar de cam kon afzetten.

Niet zo lang geleden zag ik op de chatbox het CV van een wat oudere man: ‘Meester, 42j, op zoek naar jongere slaafjes die hij naar hartenlust kan domineren en zwaar vernederen. Fakers en droog geilers dump ik.’  Ik aarzelde nog, maar mijn pik besliste: ik  bood me aan.

Het gesprek verliep vlot, en ik werd steeds geiler. Maar de Meester wou me eerst zien op cam. Ik dacht dat ik weer zou moeten strippen en dan spuiten, zoals zo vaak, maar nee. De cam ging snel weer af, ik had niet eens moeten strippen ‘Die koopwaar ziet er goed uit, zei de Meester, maar ik zoek geen cam slaaf. Ik zie dat je in de regio woont, ben je bereid je in real aan mij over te leveren?’  Mijn pik stond op ontploffen. Ja dat wou ik. Ik was al zo vaak geil geweest, maar had het toch niet gedurfd, en deze Meester leek me betrouwbaar. Het was nu of nooit.  Mijn fantasie sloeg helemaal op hol. Ik dacht dat de Meester me direct zou uitnodigen bij hem thuis, of misschien had hij wel een speelkelder.  Maar toen bleek dat deze Meester echt wel serieus was, en ervaren. Hij wou eerst ‘de slaaf’ beter leren kennen, zeker zijn ‘dat hij goed wist waaraan hij begon, en "het echt wou’.

Dat was de start van een reeks chatsessies, altijd zonder cam. De Meester wilde weten hoe vaak ik aan ‘mijn fluitje’ trok en waaraan ik dan dacht. Ik moest zijn wildste fantasmen vertellen, tot in de details. De Meester deed soms wel zijn duit in het zakje door dingen subtiel te suggereren, maar toch was ik het die me het meeste bloot gaf. Ik vertelde hoe ik ooit vernederd werd, en dat geil vond. Hoe ik gedwongen naakt zijn, zonder kans weg te lopen, zo opwindend vond. Over het verlangen de macht van de andere te voelen, te moeten kruipen, over de spanning van open lucht….

Het leek de Meester te bevallen, en zo kwamen ze tot een datum, een dinsdagnacht twee weken later. Tot die dag spuitverbod.  De dagen erop liet de Meester niets meer van zich horen. Elke avond checkte ik mijn skype en mijn mailbox, maar niets. Zou het toch weer op niets uitdraaien?  Ik was continu geil, rukte wel, maar spuiten deed ik niet. Het mocht niet, en ik  wou echt slaaf zijn.

Deze nacht was het zo ver, eindelijk. Ik zat in de auto naar de afspraak plek. In een donker bos. Een mengeling van opwinding, angst, hoop…

Alles wat ik nu deed was op bevel van de Meester, die besliste alles, het spel was al begonnen. Zelfs mijn kleren waren opgelegd door de Meester. Een boxer, een sportbroekje, een t-shirt en sneakers. Verder niets, het was toch warm genoeg, vond hij. Ook reservekleren waren niet toegestaan. Dat laatste vond ik toch wel eng. Dat hij sprak over ‘reserve-kleren’ kon volgens mij enkel betekenen dat mijn kleren vuil konden worden. En met vuile kleren over straat lopen, ook al was het maar kort, dat vond ik maar niets. Na wat twijfelen, had ik toch een onderbroek, een sportbroekje, een T-shirt en slippers in een plastic zak gestoken en tussen het reservewiel verstopt, je weet maar nooit.

Toen ik het huis van een kennis voorbij reed, was ik bijna teruggekeerd, zoveel stress. Maar eigenlijk was terugkrabbelen al niet meer mogelijk, en dat kwam niet alleen door mijn geilheid.

Immers, de dag voor de sessie een mail : ‘Kom vanavond op 22h00 online op skype’.

Dat maakte me natuurlijk blij, en ook wat gerustgesteld, want ik had al een hele tijd niets van de Meester gehoord. Maar het gesprek verliep anders dan de verkennende gesprekken. De Meester was hard en kortaf. Ik voelde me direct meer slaaf, klein, bang, timide, maar toch ook opgewonden.

•         Strip, ga op de knieën, handen in de nek. Maak zo 3 foto’s.

•         Ja Meester.

•         Met face. Nu.

•         Liever niet met face, Meester, sorry.

•         Wat krijgen we nu klootzak. Gaan we de deal afzeggen?

•         Nee, Meester, maar ik durf niet. Ik heb u nog nooit gezien.

•         Stop met zeuren. Doe wat ik zeg. Ik ga geen kat in een zak kopen, dat snap je toch?

•         Ja, dat snap ik, Meester.

•         Wel dan.

•         Mag ik U dan ook zien, Meester?

•         Domme teef. Heb je nog niet door hoe de verhoudingen zijn? Stel NOOIT meer zulke vragen. DUIDELIJK? Je maakt NU de foto’s, of je hoort nooit meer van mij.

Maar om nu te stoppen, daar was ik  al lang veel te geil voor. Ik was al in de macht van de Meester, maar toch ook bang. Herkenbare foto’s, dat is niet niets. Maar ik wou echt die slavenervaring, en deze Meester was zo dominant en autoritair, zelfs wat arrogant. Opwindend.

•         Wat gaat u dan met de foto’s doen, Meester?

•         Dat zijn godverdomme jouw zaken niet.  Je wil vernedering. Je wil mijn slaaf zijn? Dan is het volgens MIJN regels, en niet anders. 

•         Ja Meester.

•         Je gaat kruipen voor mij, niet leuteren.  Slaven hebben geen recht op privacy. En omdat je zoveel zeurt gaan we het nog wat beter maken. Je heet Thomas he? Schrijf op een papier in vette letters SLAAF THOMAS en hou dat voor je bij de laatste foto. Je hebt nog 5 minuten. Dan houdt het op.

•         Ja, Meester

•         Nog 4 minuten 50

Ik gaf me gewonnen. Zo snel ik kon zette ik een fototoestel op een kastje, trok mijn kleren  uit. Een stijve had ik  al. Flits. De eerste foto. Flits. De tweede. Snel een papier en een stift. Flits, de derde foto. Downloaden. En dan: SEND. Ik had zich nog nooit zo opgewonden gevoeld. Een onbekende Meester had nu  compromitterende foto’s van mij. Shit.