Slaaf Thomas (3): Stevig aangepakt

Geplaatst door: smf op 22-04-23

Slaaf Thomas (3): Stevig aangepakt

Opmerking: vervolg op ‘Slaaf Thomas: hoe het begon’ en ‘Slaaf Thomas (2): Overgeleverd’. Voor een goede beleving leest je beter eerst deze verhalen.

Anders dan eerst gezegd, is dit niet het einde van het verhaal. Er volgt nog een vierde deel!

 Samenvatting wat voorafging: de ikfiguur (slaaf Thomas dus) is via een chatbox in contact gekomen met een Meester. Autoritair en arrogant. Hij heeft zichtzelf gestript en  geblinddoekt, dan is de Meester gekomen en die heeft hem ook nog eens geboeid. Op dat moment hoort hij een naderende auto….

 

Het geluid van de naderende auto werd luider en luider, en daardoor groeide ook de paniek :

•         Meester echt, ik hoor het, er komt iemand aan. Alstublieft Meester, waar bent U?

Plots de stem van mijn Meester vlakbij:

•         Jij leert verdomme niets. Ik had gezegd dat je stomme bek te houden, als ik niets vraag.

•         …

•         Hardleerse slaven spijker ik wel bij. ik denk dat het eerste kledingstuk gescheurd moet worden, zo dom, zo koppig!

•         Nee Meester,aub, dat niet Meester. ik zal me gedragen

•         Had ik gezegd dat je je stomme bek moest houden?

•         Ja, Meester… maar ik was bang.

•         Je hebt de kans gehad klootzak. Of niet?’

•         Ja Meester. Maar ik wist niet...

•         Je hebt het verpest jongen. Die mooie slaven onderbroek gaat er aan!

•         Alstublieft Meester, dat niet, Meester.

•         Kleine klootzak, dat smeken maakt me echt geil. En dat is jouw schuld!

 

En toen hoorde ik een scheur, en nog een.  Gevolgd door een gemeen lachje.

•                     Bek open.

Hij duwde stukken stof in mijn mond, als een prop. Mijn onderbroek! Mijn paniek was voorbij, maar de vernedering niet kleiner. En toch werd mijn slaven piemel weer harder.

 

Ondertussen was er effectief een auto aangekomen. Er stapte iemand uit, een deur sloeg dicht.

De stem van de Meester, niet tegen mij, maar tegen… ja, tegen wie eigenlijk?

•         Dat is hem.  Wel bruikbaar toch.

Gelach

•         We temmen hem wel.

Stappen dichterbij. Een hand greep me bij de kin, groot, eeltig, ruwer dan van de Meester. Een andere hand pakte me bij de kloten, trok me omhoog en naar voren.

•         Auw. Auw.

•         Niets van aantrekken. Ik ben hem aan het leren zijn stomme smoel te houden als de grote mensen zich amuseren.

En dus ging die man verder. Harder en gemener nog. Hij leek het ook lollig te vinden om een slaaf bij de oren te trekken.  Dikke vingers trokken mijn mond open. Een vette klodder spuug. Ik schrok, maar dat vonden ze grappig. Protesteren deed ik  niet, ik kende de gevolgen.

 

Twee handen gingen nu naar mijn tepels, en knepen er zacht in. Tegelijk grabbelde een andere hand in mijn kruis en begon me te rukken. Eerst langzaam, dan weer wat sneller. Een vinger over de eikel. Ik hijgde. Dit was zo geil. Ik zou zo kunnen spuiten, maar ik wou het nog rekken. Deze geilheid, dit genot, dit was waarvoor ik het deed.

•         Je gaat toch nog niet spuiten, teef.

•         Nee Meester

Dat wat eigenlijk een leugen

•         Spuiten zonder toestemming, dat accepteer ik niet. Dan ga je afzien, ik denk niet dat je dat wil.

•         Nee, Meester, zeker niet.

•         Gewoon stop zeggen. Dan stoppen we wel.

•         Ja Meester

Toen het weer zo ver was, zei Thomas dus:

•         Bijna Meester, ik kom bijna. Stop aub.

Het effect was dat ze onmiddellijk stopten, en een paar meppen gaven op mijn stijve piemel. Maar lang duurde dat niet, een van beiden begon opnieuw. Opnieuw de zaligheid van super heet en vernederd te zijn, opnieuw bijna spuiten, maar angstig voor wat het gevolg zou zijn. Opnieuw stoppen…. En opnieuw. En nog eens.

 

Plots waren ze dat spelletje beu.  Ze wilden gaan wandelen. Maar zomaar wandelen, dat zou te eenvoudig zijn. Eerst maakten ze mijn handboeien los. Een tegemoetkoming dacht ik. Had ik het even mis. Het rugzakje met mijn spullen hadden ze blijkbaar bij zich, maar nu moest ik het dragen. Het was veel zwaarder geworden. Wat zou er allemaal in zitten?

Eens het om mijn schouders hing, boeiden ze me opnieuw. 

Dan begonnen ze me te ‘versieren’, zoals ze dat noemden. Ze zetten wasknijpers op mijn tepels. Daarna op mijn zak en op de schacht van mijn piemel. Dan ook op de voorhuid.

Dan trokken hard aan de leiband.  Het begin van een spannende wandeling, geen idee in welke richting.

 

Geblinddoekt vooruit getrokken worden is een aparte ervaring. Of je nu wil of niet, je kan niet anders dan vertrouwen op degene die je voort trekt, in dit geval met een halsband. Af en toe stoten aan een tak of pijn op een keitje, dat hoort erbij . Ook de angst  te vallen. 

Na een tijdje viel dat de Meester blijkbaar ook op.

•         Bang om te struikelen, ventje?

•         Ja Meester. Maar ik vertrouw U.

•         We zullen zorgen dat je niet meer kan vallen.

Daar begreep ik niks van, tot ik voelde dat de handboeien op zijn rug losgemaakt werden.

De knijpers werden een voor een weg gehaald. Op zich was ik daar blij mee, sommige begonnen serieus te knellen. Maar het afnemen op zich zorgde telkens voor een hevige pijnscheut.

•         Kom, op vier poten!

Zo kroop ik nu door een nachtelijk bos, op handen en voeten. Naakt natuurlijk. En geblinddoekt.  Af en toe een korte stamp als het niet snel genoeg ging. En ook een paar tikken met de riem.

•         Hier staan wat netels, jongen. Toch niet erg?

In een reflex stopte ik met kruipen, maar dan kreeg ik weer een tik met de riem, en schoot ik weer vooruit. Ik voelde geen netels, gelukkig. Maar de Meester en zijn maat lachten zich een breuk.

 

Toen hielden ze halt. Ik moest op de knieën, maar zijn handen werden weer geboeid.

•         Wil je ons ook eens zien, ventje?

•         Ja Meester… Als U dat wil Meester.

•         OK

Eindelijk namen ze de blinddoek weg. In het donker zag ik de twee mannen.

Dichtste bij stond de man van wie ik vermoedde dat hij de Meester was. Zijn gezicht was verborgen onder een donkerkleurige bivakmuts, enkel de ogen kon ik zien. Hij was stevig gebouwd, maar niet dik, eerder gespierd. Een zwart T-shirt, daaronder een jeans en zware botinnen. De tweede man was iets groter maar iets smaller. Hij droeg shorts in camouflage kleur, een tanktop daarboven, maar ook zijn gezicht was verborgen.

Toch was ik blij dat ik ook kon kijken. Deze stoere mannen hadden mij nu volledig in hun macht, en dat voelde goed.

 

De Meester kwam dichterbij, opende zijn gulp, en haalde een grote half stijve pik boven. Wat een voorrecht dat ik dat te zien kreeg! Ik wist wat er nu van mij verwacht werd.  Ik stak gewillig mijn tong uit en begon de harige ballen te likken. De Meester pik werd harder en stijver, en het duurde niet lang of ik kreeg hem in mijn bek. De geur was een beetje smerig maar opwindend tegelijk. Na een tijdje kreeg ik een paar meppen in het gezicht. Daar werd hij blijkbaar heter werd. Zijn pik begon te kloppen, en het sperma spoot diep in mijn keel.  Ik kon enkel maar slikken. Zo veel, zo geil. Maar ik wist dat ikzelf niet mocht spuiten, dus ik concentreerde me.

 

Even rust. Dan, tegen zijn maat:  

•         Jij ook zin?

•         Ja, maar ik ga eerst even pissen.

•         Ga je gang, dat moet hij toch ook leren, he

•         Ha, zo bedoel je! Geen probleem makker.

Ik had nu ook door waar de Meester naartoe wilde, al kon ik het nauwelijks geloven. Maar toch… de angst kwam weer.

•         Nee Meester, dat wil ik niet!

•         Heb ik je iets gevraagd?

•         Nee, Meester, maar…

•         Je houdt je bek, als ik je niets vraag.

•         Maar…

•         Dat was duidelijk. Je leert niets bij.

En dan pakte de Meester het T-shirt uit de rugzak en scheurde het kapot.

•         Zo. Iets bijgeleerd, stomme slaaf?

•         Ja Meester.

•         En nu vraag je mijn maat hier of je zijn pisbak mag zijn.

•         …

•         Vraag het! Smeek erom!

•         Maar meester...

•         -.. nu slaaf, smeken! ik hoor je niet! smeek erom, of ...

•         Alstublieft meneer, mag ik uw pisbak zijn, alstublief!

•         Dat is beter.

 

De vreemde man stapte nu zonder aarzelen naar mij, opende zijn gulp en stak een stevig onbesneden halfslappe lul in mijn mond. Bijna onmiddellijk stroomde de pis in mijn ‘muil’ zoals hij het noemde. Ik kokhalsde, maar ik kon niet weg, ze hielden me vast bij de oren en bij mijn haar. De vieze pissmaak vulde mijn mond, ik wilde stop roepen maar dat ging niet, ik kon enkel slikken of stikken. En toch, mijn pik werd stijver en stijver. De Meester lachte:

•         Kijk eens naar zijn slavenpiemel! Die vindt het leuk.

En onmiddellijk nam hij een paar foto’s.

Toen voelde ik hoe de nog druipende piemel al snel harder en nog groter werd, en nog dieper geduwd werd. Ik deed mijn stinkende best om de man zo goed mogelijk te behagen, maar toch gaf die nog instructies.

•         Likken, klootzak, speeksel gebruiken, de ballen niet vergeten enz….

Hij spoot niet in mijn ‘muil’ zoals de Meester, nee, net wanneer ik het kloppen voelde, trok hij  terug en ik kreeg nu de volle laag in mijn gezicht en mijn haar.

 

Het geil droop langs mijn ogen, neus en mondhoeken, en ik wilde nu echt zelf ook spuiten, maar niets was mogelijk: de handboeien waren stevig vast. De Meester en zijn compagnon daarentegen, waren klaargekomen en wilden wat rusten. Ze blinddoekten me opnieuw en lieten me waar ik was.  

Bij mij steeg de frustratie . Naakt, geboeid, op de knieën, in het bos. Het werd weer stil. De indrukken waren te groot om tegelijk te verwerken. De pissmaak en de vernedering dit te moeten slikken, en daarbovenop het sperma over mijn gezicht.

 

Hoe erg dit allemaal was, ik was ook intens gelukkig. Mijn dromen waar geworden. Mijn pik bleef kei hard. Ja ik was een slaaf. Ja, deze mannen wisten hoe ik aangepakt moest worden.