Julian – een gespierde verrassing

Geplaatst door: dutchflo op 03-05-23

“Hier is uw paraplu, meneer.”
Voor mij stond een zichtbaar sportieve, donkergetinte jongeman van ongeveer 25 jaar. In zijn hand had mijn paraplu, die door een windvlaag was gegrepen op het moment dat ik bij station Rotterdam-Noord uit de tram stapte. Het was al laat op de vrijdagavond en ik wilde erg graag naar huis.
“Dank je wel, ik had niet op zo’n sterke wind gerekend.”
“Hij kwam mij letterlijk aanwaaien,” grapte de twintiger. Hij sprak met een aangename baritonstem en had een licht Surinaams accent. Zijn kleding was nat geworden van de regen en plakte aan zijn lichaam. Vooral door zijn natte shirt werd zijn gespierde lichaam nog sterker geaccentueerd. Ook viel me op dat zijn gezicht een vriendelijke uitdrukking had, ondanks het slechte weer en zijn natte kleding. Nadat hij mijn paraplu had teruggegeven, probeerde hij zijn telefoon te raadplegen, wat met een nat scherm niet echt lukte. Hij keek even naar de vertrektijden van de tram, maar het bord was door vandalen onleesbaar gemaakt. “Weet u of er nog een tram naar het centrum gaat?”
“Om deze tijd niet meer,” antwoordde ik licht verontschuldigend. “Waar moet je heen?”
“Eigenlijk naar Amsterdam, maar nachtnet rijdt niet. Daarom moest ik met een sprinter, maar die stopte op dit station vanwege een omgewaaide boom op het spoor. Thuiskomen wordt nu wel lastig.” Ik ‘scande’ de jonge kerel nog eens. Hij rilde en was echt doorweekt. “Loop anders even mee naar mijn huis, dat is hier niet zo ver vandaan en kijk van daaruit dan even wat er nog mogelijk is. Ze gaan het station zo sluiten en dan is het hier niet prettig meer.”
De jongeman keek me even onderzoekend aan en vroeg toen: “Meent u dit serieus?”
“Ja, natuurlijk. Je bent kletsnat. Dat is niet gezond.”
Weer keek hij mij aan en gaf mij toen een hand. “Erg vriendelijk van u… Ik ben Julian.”
“En ik ben Floris.” Zijn handdruk liet me duidelijk weten dat hij een stuk sterker is dan ik. Toen hij losliet, bewoog ik mijn vingers even een beetje.

Snel liepen we naar mijn huis en na tien minuten stonden we in de hal van deze ruime, authentieke, vrijstaande woning. Het huis is comfortabel en stijlvol aangepast aan deze tijd de achtertuin grenst aan de Bergse Plas. Dit deel van Hillegersberg staat goed bekend. Julian keek me vragend aan: “Kan ik mijn schoenen bij de verwarming laten drogen? Anders heeft u straks een zwembad in huis.” Zijn humor beviel me wel, maar van zijn natte kleding vielen druppels op de vloer. Hij rilde weer.
“Neem anders een warme douche,” zei ik. “En hang die natte zooi ook maar over de verwarming.”
De jongeman keek me verbluft aan. “Ik heb geen reservekleding bij me.”
“Pak gerust een badjas of een handdoek en als de kat erop slaapt, schuif je die maar aan de kant. De badkamer is de eerste links bovenaan de trap.”
Julian ging naar boven en ik ging naar de keuken en zorgde voor een grote pot thee. Boven was de douche aangezet, maar hij douchte niet al te lang. “Wat een beleefde kerel,” dacht ik.

Ik had net de thee op de salontafel in de woonkamer geserveerd, toen Julian de kamer binnenkwam: een schitterende atleet met slechts een witte handdoek om zijn middel. Ik zag dat hij nauwelijks lichaamsbeharing had, behalve een fraai getrimd, kort baardje en wat okselhaar. Dat laatste zag ik toen hij even door zijn kapsel streek, dat speelse plukjes bevatte. Hij was zichtbaar blij dat hij de regen was. “Dat was heerlijk, meneer. Dit kwam als geroepen.” Hij nam ontspannen plaats op de grote bank en ik op een lekkere leunstoel die ernaast stond. Ik schonk thee in en Julian pakte een klontje suiker en roerde wat. We praatten wat over ons werk. Julian werkt als recruiter bij een uitzendbureau en ik ben gemeenteambtenaar. Hij bleek 25 te zijn (ik ben 42) en bij zijn ouders in een betere buurt van Amsterdam te wonen. Hij vroeg waar de bijzondere kunstvoorwerpen vandaan kwamen, die in de kamer te zien waren. Met plezier vertelde ik dat ik tot mijn dertiende in Tanzania had gewoond, waar mijn ouders werkten. Mijn broer woont er nog steeds, die is met een Tanzaniaanse vrouw getrouwd. Het feit dat ik nog steeds Swahili spreek, fascineerde Julian. “U heeft misschien wel meer binding met Afrika dan ik,” zei hij, terwijl hij een soort etalerend gebaar langs zijn lichaam maakte.

“Sport je veel?”, vroeg ik. Het was een overbodige vraag.
“Ja, zo’n vijf keer in de week, fitness en voetbal,” antwoordde Julian.
“Voor zo’n sportieve kerel staan de dames zeker wel in de rij,” zei ik grinnikend.
De twintiger lachte: “Die rij wordt niet korter. Ik val op mannen”.
Om mijn zelfbeheersing niet te verliezen, nam ik snel een slok thee en ik vroeg: “Heb je al een slaapplaats kunnen vinden?”
Julian keek me even wat sip aan. “Een paar hele dure hotels in het centrum.
Ik zei dat ik hem niet weg kon brengen, omdat mijn auto bij de garage stond. “Weet je, blijf anders hier overnachten.”
Julians mond viel open: “Echt? Maar… vindt vrouw dat wel goed?
“Mijn partner is vlak voor corona overleden bij een verkeersongeval,” antwoordde ik wat stroef.
“O, dat spijt me!” zei Julian en in alles merkte ik dat hij dat oprecht meende. Hij keek even naar zijn telefoon en stuurde toen een bericht naar Amsterdam dat hij ‘een slaapplaats’ had gevonden en een nacht in Rotterdam bleef vanwege de problemen op het spoor. Daarna keek hij om zich heen. “Heeft u een hond? Ik zag een halsband op de trap liggen douchen.”
Ik voelde dat ik begon te blozen. Een kletsverhaal over een logeerhond had gekund, maar Julian was te puur en te vriendelijk om hem hiermee te belazeren. “Ik geef bondagetraining,” zei ik stroef.
Julian bekeek me van top tot teen en vertelde dat hij daar wel eens iets van op internet had gezien.  “Komen er vrouwen hiervoor naar uw huis?”
Ik schudde mijn hoofd. “Ik val ook op mannen,” zei ik schuw.
De atleet keek me weer aan: “Serieus? Wat een toeval.” Zijn ontwapenende lach brak bij mij de spanning. “Kunt u me iets over bondagetraining vertellen?”

Ik legde hem uit dat het op SM leek, maar het feitelijk geen SM was. Julian luisterde aandachtig en stelde af en toe korte vragen. Aan de hand van een magazine met spannende foto’s en openhartige reportages liet ik zien hoe ik het wel aanpak: geen slaven, maar subs, die het spel serieus, maar ook met een knipoog nemen. Geen vieze dingen, geen gevaarlijke situaties, maar veilig en spannend spel, waarbij heftige bondage en lieve tederheid elkaar afwisselen of door elkaar komen. Nooit dwang en de sub mag altijd nee of stop zeggen. Vertrouwen is de basis van alles.
Tijdens mijn uitleg streek hij een keer over de handdoek. “Denkt u dat ik dit aankan?”
Ik knikte bedachtzaam. “Fysiek zeker, als ik je zo zie. Maar weet je zeker dat je mij vertrouwt?”
Hij spande een paar spieren even heel lichtjes aan om zijn kracht te laten zien. “Als ik u niet zou vertrouwen, was ik niet met u meegegaan.” Zijn lach ontwapende me weer. “Wilt u het me laten ervaren? Het lijkt me heel spannend en beschouwt u het maar als mijn betaling voor de slaapplek.” Snel vulde hij aan: “Als u wilt… ik wil me niet opdringen.”
“Ik voel me zeer vereerd, Julian. Zal ik je de bondageruimte laten zien?”
De jongeman knikte – maar liet meteen een app op zijn telefoon zien: de meest recente testresultaten. Hij was volledig clean. Ook ik kon laten zien dat ik volledig gezond ben.

We gingen samen naar boven. In het voorbijgaan liet ik hem even de logeerkamer zien: een gezellige kamer met een heerlijk bed en een grote boekenkast. Voor we de tweede trap opgingen, legde ik hem uit dat bondageboys altijd naakt moeten zijn in de speelruimte. Dat was geen probleem voor hem en boven haalde hij meteen de handdoek weg. Zijn prachtige lichaam was nu volledig naakt. Hij had naturel schaamhaar. Hij hing de handdoek over een rekje, dat bij de deur stond.

“Je bent prachtig, Julian,” zei ik, toen ik hem bekeek. “Echt, een plaatje.”
Hij lachte. “Dank u wel. En u ziet er ook echt leuk uit. Blijft u gekleed?”
“Vooralsnog wel, vind je dat erg?”
“Nee, spannend juist.”
Ik vroeg wat hij aan ervaring met mannen had. Julian vertelde dat hij het liefst bottom is, maar dat er steeds weer gasten zijn die willen dat hij hen neukt vanwege het vooroordeel dat er over donkere jongens bestaat. Ik stelde hem gerust door te zeggen dat hij niet hoeft te neuken, omdat ik zelf top ben.
“Gelukkig,” zei hij, een beetje opgelucht.

De zolderruimte was allesbehalve een vieze SM-ruimte. Het was juist een open ruimte, die in frisse kleuren was geschilderd. Zware gordijnen hielden inkijk tegen en alle tools en toys lagen in afgesloten kasten. In deze kamer is een uitgebreid arsenaal aan ‘speelgoed’ voor assplay, CBT, spanking, bondage en vergelijkbare geile spelletjes. Ik liet Julian alles zien en, als hij dat wilde, aanraken. De sling, maar vooral ook de spankingbank en de neukmachine maakten indruk op de jonge atleet, maar hij bleef een goede, positieve en zelfverzekerde indruk maken. Ik verzekerde hem dat ik geen vieze dingen zou doen en dat alles discreet, veilig, schoon en spannend zou worden.
Zijn veelzeggende antwoord stelde mij gerust: “Ik vertrouw erop dat ik bij jou in goede handen ben.” Hij legde een arm om mijn schouder en daarna omhelsden we elkaar.

Ik begon met een lekkere lichaamsinspectie. Julian stond met zijn handen achter zijn hoofd in het midden van de kamer met zijn voeten een beetje uit elkaar. Mijn vingers betastten hem overal en hij anticipeerde op mijn aanrakingen door steeds de juiste spieren te spannen als mijn vingers hem daar aanraakten. Zijn penis groeide al een beetje. “Dit voelt goed, Floris.”
“Ik ben blij dat je geen meneer meer zegt,” zei ik, en aaide hem even over zijn haren. Hij glimlachte.

 Ik mat hem op. Julian was maar een fractie kleiner dan mijn 1m87 – maar wel veel gespierder. Hij onderging het rustig en plaatste zijn ledematen in elke pose die ik wenste om hem te ‘onderzoeken’. Aan zijn pik te zien, vond hij het opwindend. “Leun nu met je handen op je knieën.” Ik gaf hem een speelse pets tegen zijn kontje en dat vond hij zichtbaar lekker. Hij deed wat hem gevraagd was. “Even je temperatuur meten, of je geen kou hebt gevat in de regen.”
Hij keek over zijn schouder: “Dat vind je vast geil om te doen.” Hij deed zijn benen iets verder uit elkaar, zodat ik de thermometer goed in zijn gaatje kon duwen, wat ik voorzichtig deed.” Ik hoorde zijn adem even stokken en daarna weer regelmatig doorging. Gewoon omdat het kon, liet ik de thermometer iets langer in zijn gaatje zitten dan nodig, maar Julian bleef netjes in dezelfde houding staan.

Toen ik de thermometer uit zijn kontje haalde, was de uitslag duidelijk: alles in orde. “Gezonde boy, Julian.”
Hij lachte. “Daar werk ik hard aan.” Zijn penis was inmiddels goed stijf. Ik zei hem dat hij weer in de beginhouding moest gaan staan en mat zijn grote jongen op: 22 centimeter. Het vooroordeel was in zijn geval bevestigd. “Lekker jong, Julian,” en ik wees naar zijn pik. “Geen zorgen, jij bottom, ik top.”
Julian lachte weer en ontspande zich.

“Ga op handen en voeten voor me zitten, Julian.”
Hij gehoorzaamde. Door met de rug van mijn handen tegen de binnenkant van zijn dijbenen te tikken, had hij door dat hij zijn benen uit elkaar moest toen. Dat deed hij. Ik bond een dun touw om zijn ballen, wat hij rustig toeliet. Daarna opende ik een kast en pakte een spankingzweep. Zijn blik volgde mij. De binnenkant van de kastdeur bevatte een verticale spiegel. “Kijk Julian, zo zie je er nu uit,” zei ik en ik wees op de spiegel.
De gespierde twintiger bekeek zichzelf en knikte: “Ziet er spannend uit, Floris. Het voelt ook zo.”

“Kruip maar naar me toe.”
Julian gehoorzaamde en draaide zich daarna op commando met zijn kontje naar mij toe. Ik sloot de kast en pakte het touw in de ene hand en hield de zweep in de andere. “Dit is een kleine gehoorzaamheidstraining. Een beetje africhten, zeg maar. Als ik aan het touw schud, moet je naar voren kruipen. Als ik eraan trek, moet je meteen stoppen. Een tikje op je linkerbil betekent links afslaan en op je rechterbil… “
“… is vast rechts afslaan,” viel Julian me in de rede.
“Heel goed,” zei ik. “Niet door me heen praten, Juliboy.”
Julian moest even lachen om die bijnaam en ik gaf hem een speelse tik op de billen met de zweep. Ik hoorde lucht uit zijn mond ontsnappen, een kreun was het zeker nog niet. “Volgens mij heb jij een hoge pijngrens, Juliboy.”
Hij keek over zijn schouder: “Er is maar één manier om daarachter te komen, Floriman.”
De verbastering van mijn naam werd vanzelfsprekend bestraft met nog een pets, wat Julian alleen maar lekker leek te vinden.

Ik gaf het touw een slinger en de atleet kroop netjes rechtdoor. Na een paar meter kreeg hij een tik op de rechterbil en hij sloeg rechtsaf. Vlak voordat hij een kast zou raken trok ik aan het touw. Dat voelde hij natuurlijk aan zijn ballen, maar hij stopte netjes. Toen trok ik nog een keer aan het touw en hij kroop een stukje achteruit, totdat hij een tik op zijn linker bil voelde. En zo maakte we een mooie ‘tocht’. Aan zijn pik te zien, vond hij het knettergeil, want er druppelde al wat voorvocht uit.

“We zullen het wat moeilijker maken, Julian. Kies maar of je je handen op je rug wilt laten binden of een blinddoek voor wil.”
De prachtige atleet dacht even na: “Bind mijn handen maar vast, een blinddoek is nog wel lastig, denk ik. Is dat erg?”
Ik schudde het hoofd: “Helemaal niet, ik vind het juist heel goed dat je dit soort zaken aangeeft.” Mijn hand woelde even door zijn haar, wat Julian zichtbaar fijn vond. Daarna pakte ik wat touwen en bond eerst zijn polsen aan elkaar. Vervolgens ging er een touw over zijn bovenarmen en dat trok ik over zijn borst en rug. Een derde touw verbond beide andere touwen, zodat zijn armen netjes in één houding bleven en zijn kontje vrij bleef voor tikken met de zweep. “Hoe voelt het?”, vroeg ik.?
Julian keek me aan: “Ik had verwacht dat het superstrak zou zitten. Het voelt gek genoeg zelfs een beetje comfortabel.” Op mijn verzoek rukte hij een beetje. Loskomen was geen optie, maar het zag er spannend uit. Hij keek weer in de spiegel en nam een stoere pose aan. Prachtig!

En weer legden we een ‘route’ door de grote zolderruimte af. Nu hij zich alleen op zijn knieën kon voortbewegen en ook zijn evenwicht moest bewaren, was de uitdaging een stuk groter. Julian deed echt zijn best en ik kreeg de indruk dat hij niet alleen zichzelf wilde bewijzen, maar mij ook een beetje probeerde te pleasen. Een mooie combinatie, die een getalenteerde sub siert. De tikken met de zweep werden wel steeds wat harder, maar Julian deed wat ik van hem vroeg. Stiekem was ik best een beetje trots op de jonge twintiger, die voor het eerst bondage onderging.

Ik maakte het touw om zijn ballen los en ruimte het op. Daarna opende ik een andere kast, aan de andere kant van de kamer en wenkte Julian.
De vastgebonden atleet kroop op zijn knieën naar me toe. De vloerbedekking was van veilig materiaal, zodat hij zijn knieën niet open zou halen of wrijvingsplekken zou krijgen.
Ik tikte even op zijn kin. “Netjes rechtop zitten, bondageboy.”
Hij richtte zich op en keek toe hoe ik een setje tepelklemmen uit de kast haalde. De klemmen waren verstelbaar en voorzien van een zacht laagje. Met een beginnende boy moet je toch een beetje voorzichtig zijn. “Dit zijn klemmen voor op je tepels, Julian.” Hij bekeek de klemmen, terwijl ik zijn tepels zachtjes opwreef. Die werden snel al een beetje harder en aan zijn ademhaling en gezicht kon ik merken dat hij het prettig vond. Voorzichtig zette ik de klemmen op zijn tepels. Daarbij hield ik hem goed in de gaten. Het deed echt even pijn. Julian beet op zijn tanden, maar hij liet zich niet kennen. Tussen de beide klemmen zat een kettinkje, dat ik even vasthield. Ik trok er – nog – niet aan. “Voel je de klemmen?”
Julians adem stokte even en hij knikte. “Ja, Floris.” Daarna ademde hij weer regelmatig.
Ik trok zacht aan het kettinkje en hij kreunde even, maar vermande zich meteen weer.
Weer trok ik eraan, net ietsje harder. Hij sloot zijn ogen ook even en blies een ademtocht uit en perste daarna zijn lippen op elkaar. Ik legde een arm om zijn schouder en liet het kettinkje voorzichtig los. Even ging zijn ademhaling sneller, daarna herpakte hij zich weer. Ik merkte dat hij al een beetje was gaan zweten van de opwinding. Zijn penis had zich ook al verder opgericht en ik zag weer een druppel voorvocht. Ik stond op. “Niet stiekem spuiten, Juliboy. Pas als ik toestemming geef.”
De gespierde twintiger keek een beetje uitdagend naar me op. “Ik garandeer niks.”
“Je leert je maar in te houden,” antwoordde ik lachend. Stiekem was ik erg blij dat hij zich niet als een willoze slet ging gedragen. Een paar minuten bleef ik zijn tepels pijnigen. Ik liet hem op zijn tenen staan door het kettinkje steeds verder omhoog te trekken. Julian deed erg zijn best en hield het zelfs even vol, maar ik zag dat het hem nu echt wel moeite kostte. Ik liet het kettinkje rustig los, waarna het mooi in een boogje tussen zijn tepels kwam te hangen. De atleet hijgde van opwinding en zweette flink.  

Het leek me een mooi moment om hem van zijn klemmen te verlossen. Dit is ook altijd een pijnlijk moment. Er verscheen een grimas op zijn gezicht en hij kreunde even stevig. “Ah, fuck…” Hij hijgde even flink en ik wreef over zijn tepels om de pijn te verzachten. Hierdoor ontspande hij weer een beetje “Dat was best heftig, Floris,” zei hij. “En kapotgeil. Toch bedankt…”
Ik legde even een hand op zijn schouder. “Goed gedaan, Julian. En dat het afnemen ook pijnlijk is, ligt aan het feit dat het bloed weer goed kan stromen. Dat voel je even. Nogmaals, goed gedaan.”
Er verscheen even een glimlach op zijn gezicht. Hij legde zijn hoofd schuin en ik deed hetzelfde. Even een momentje intiem met de vastgebonden twintiger.

Vervolgens pakte ik een kruk en een paar spankingtools: een paar paddles, een kleine flogger, een houden lineaal, een tafeltennisbatje en een haarborstel. De tools legde ik aan de andere kant van de kamer. De handdoek, die Julian had gedragen na het douchen, pakte ik van het rekje. Ik ging op de kruk zitten en legde de handdoek over mijn schoot. “Kom maar even lekker op schoot liggen, Juliboy,” zei ik en ik tikte even op mijn eigen schoot.
Julian maakte aanstalten om te komen zitten, maar ik corrigeerde hem: “Ik zei liggen, niet zitten. Veel spieren, weinig verstand.” De atleet stak even het puntje van zijn tong tussen zijn tanden, wat ik stiekem wel grappig vond. Hij had ook wel door dat ik niet de keiharde SM-meester ben. Sommigen vinden mij te lief, maar dan moeten ze snel een ander zoeken. Hij ging voorover op de handdoek liggen, netjes dwars op mijn schoot. Even schoof hij nog een paar keer heen en weer om zo comfortabel mogelijk te liggen. Zijn pik raakte de handdoek aan – en lekte weer even.  

“Julian, laten we eens kijken of dat gespierde kontje van jou tegen een spanking kan.”
De jonge gast spande zijn spieren even aan, maar zei niets. Mijn ene hand wreef over zijn kontje en de andere hand over zijn nek en schouders. Daarna tikte ik een paar rustig op zijn billen. “Ben je er klaar voor, Juliboy?” Zonder op antwoord te wachten, begon ik zijn billen te spanken. Links, rechts, pets, pets, steeds een serie slagen en af en toe even wrijven om de pijn te verspreiden.
Julian bleef rustig doorademen, maar het was wel duidelijk dat hij de spanking voelde.
Steeds verder voerde ik de intensiteit op, al moest ik stilte toegeven, dat ik mijn eigen hand ook wel voelde. Julians gespierde kont was een taaie en hij leek me niet iemand die snel op zou geven.

Na een paar minuten spanken, pauzeerde ik wat langer – ook om mij eigen hand wat rust te gunnen. “Hoe voelt dat nou, dat jij, een gespierde boy, naakt en vastgebonden op schoot ligt bij een veertiger, die je kontje spankt?”
“Als een stoute jongen bij zijn pa,” grinnikte Julian. “Jeugdherinneringen.”
“Was jij zo stout dan?”, vroeg ik. “Je lijkt zo’n beleefde jongen.”
“Dat is er wel ingeramd, Floris. Mijn ouders waren streng voor me.”

Weer volgde een langere reeks van klappen op zijn gespierde billen. Aan zijn ademhaling te horen, voelde Julian ze wel degelijk, maar hij hield zich sterk. Hij schokte even toen ik met een vinger over zijn gaatje bewoog. Zijn penis lekte meteen wat voorvocht. “Dat vind je lekker hè, Juliboy.”
Julian kreunde een beetje van genot. “Ja, Floris.”
Ik masseerde zijn billen even lekker. De eerste ronde was voorbij.

“Julian, ga op je knieën naar de spankingtools zitten en kies er een uit.”
De gespierde twintiger deed wat hem gezegd was en bekeek alle tools. “De haarborstel, Floris”
“Pak die maar en geef hem hier.”
Hij leek even na te denken, ik zag een beweging alsof hij zijn handen wilde gebruiken, maar meteen daarna boog hij voorover en pakte het handvat van de haarbostel in zijn mond. Vervolgens kroop hij op zijn knieën naar me toe en liet de borstel op mijn schoot vallen. Met zijn prachtige ogen keek hij mij aan, waarna ik op mijn schoot tikte en Julian weer in spankingpositie ging liggen.

Er volgde een lange afstraffing. Wederom begon ik heel rustig, maar al snel voerde ik snelheid en intensiteit op. Julian kreunde nu ook echt wel meer dan eerst.
“Hoeveel tikken heb je nu gehad, Juliboy?”
De atleet hijgde even van inspanning en opwinding. Uit zijn pik hing een sliertje precum. “Ik… weet het niet, Floris.”
“Je gaat nu hardop meetellen, jongeman.” Ik begon weer met het aanpakken van zijn kontje. Julian telde elke slag hardop mee. Het tellen werd vaak voorafgegaan door een harde kreun, omdat hij de pijn nog maar moeilijk kon negeren. Na elke reeks van 25 slagen pauzeerde ik even om zijn kontje rust te gunnen en te masseren. Daar genoot hij zichtbaar van. Een keer bedankte hij me zelfs. Zijn beloning? Nog drie series van 25 slagen. Zijn kontje gloeide lekker en werd zelfs een beetje paars. Ik zag wel dat hij echt moeite moest doen.

“Julian, ga weer op je knieën en haal een laatste spankingtool en leg de borstel terug.”
De jongeman pakte met zijn mond de haarborstel uit mijn hand en kroop op zijn knieën naar de andere kant van de kamer. Hij twijfelde even en kwam toen terug met een flogger.
Ik knikte: “Goede keuze, Julian. Ga netjes rechtop staan.”
Met wat moeite kwam Julian overeind. Opstaan met vastgebonden handen is lastig.
Mijn hand ging even lekker over zijn lichaam en daar genoot hij zichtbaar van. “Klaar voor de laatste spankingronde?”
Julian knikte lichtjes.
Rustig begon ik zijn kont weer te bewerken, dit keer met de flogger. De slierten raakten het warme kontje stevig, maar niet te hard. Af en toe week ik uit naar zijn bovenbenen of zijn schouders. Vanzelfsprekend vermeed ik zijn hoofd. De grote penis van de gespierde atleet stond recht naar voren en af en toe kietelde ik deze met de flogger. Julian sprong bijna op van geilheid, maar wist zich met moeite te beheersen. Zijn ademhaling ging snel en na een paar minuten van onafgebroken spanking leek het me verstandig de serie te beëindigen. Julian stond intens geil voor me.

Ik kleedde me helemaal uit. De blik van Julian was er een vol lust en geilheid. "Wat ben je een mooie kerel, Floris." Hij keek naar mij en uiteindelijk bleef zijn blik op mijn pik rusten.
Ik hoefde er alleen maar naar te wijzen en de jongeman viel op zijn knieën en begon mij lekker te pijpen. Gulzig schoof hij zijn mooie lippen om mijn pik. Zijn blik was omhoog gericht, hij probeerde oogcontact te maken. Ik keek op hem neer, legde mijn handen losjes op zijn schouders. Zijn gespierde lichaam kon hij goed in evenwicht houden, ondanks dat zijn handen op zijn rug waren gebonden. Hij was duidelijk een ervaren pijper, want hij zorgde ervoor dat zijn tanden mijn pik niet raakte. Af en toe maakte hij slurpende geluiden. Onverwacht snel kreunde ik: “Ik moet spuiten”.
Net op tijd haalde Julian zijn hoofd van mijn pik vandaan en ik spoot recht in zijn mooie gezicht. Hij genoot letterlijk met volle tuigen en likte een paar druppeltjes van mijn zaad. Ondanks dat hij best vermoeid was, lachte hij – zijn vrolijke, ontwapenende lach.

Hij bleef op zijn knieën zitten en ik kwam naast hem zitten en nam zijn prachtige penis in mijn hand. Met de andere hand op zijn schouder begon ik hem te rukken. Een paar lange, krachtige halen en ook Julian kwam hijgend klaar. Hij liet zich tegen me aanvallen, terwijl ik mijn met cum bedekte hand naar zijn mond bracht. Hij likte zijn eigen cum op en fluisterde “Recycling…”

We bleven een tijdje in deze intieme houding zitten. Ik raakte zijn touwen aan, maar hij zei: “Het zit eigenlijk wel lekker…”
“Hoe vond je je eerste keer in bondage?”
Julian keek me aan. “Ik… totaal onverwacht, alles ging anders dan ik dacht en… ik voelde me helemaal geborgen bij je, wat je ook deed. Heb je het bewust rustig gehouden?”
Ik knikte. “Bij zo’n eerste keer met een onbekende jongen bouw ik serieus rustig op. Ik wil niet dat je hier met een trauma weggaat, snap je.”
Julian lachte: “Hoe deed ik het?”
Nu lachte ik ook. “Ik ben trots op je.”

Na een tijdje maakte ik de vriendelijke atleet los. We namen samen een douche en gingen toen slapen. De volgende dag nam Julian afscheid: “Mag ik nog eens terugkomen?”
Ik wilde niets liever. “Je bent altijd welkom. Ook als de treinen gewoon rijden.”
Hij lachte en nam afscheid met een heerlijke omhelzing.

Julian, mijn gespierde verrassing. Een geile atleet. En bovenal een onwijs aardig mens.