Roleplay: vernederend doktersonderzoek

Geplaatst door: smf op 07-06-23

Ik had contact met een ‘dokter’ via homo chats. Ik noem hem dokter D.
We hadden de setting op voorhand in grote lijnen besproken. Ik had immers een paar verhaaltjes gelezen over (speel-) doktersonderzoeken, met onnodig en eenzijdig naakt, focus op intieme organen, handtastelijkheden, schaamte… en dat wond me wel op. Maar Dokter D had op voorhand gezegd dat hij zeer dominant was, op het hardhandige af, en geen tegenspraak duldde. Hij wist wat nodig is, de patiënt heeft sowieso geen privacy, hoe vernederend het ook kan worden…
Samengevat: zonder dat ik het goed besefte had dokter D mijn psyche al doorgrond, en daar zou hij stevig gebruik van maken. Hij zou alle afspraken samenvatten in een ‘Onderzoeksovereenkomst’, zodat er geen terugweg was.

Toen ik op het afgesproken tijdstip op zijn appartement kwam, stond de deur op een kier. De hall deed dienst als wachtkamer, er stond een stoel. Na een paar minuten kwam hij binnen. Ik schrok een beetje. Hij was een stuk ouder dan ik verwacht had, groot en stoer, kalend met een stoppelbaard. Maar een dokter die kies je niet, en al zeker niet op uiterlijk.
Nors bromde hij : ‘Papieren’  
Ik gaf hem mijn ID , wat op zich al zeer vernederend was. Hij vulde mijn naam in op een A4 print.
‘Ondertekenen!’
Dat was dus de Onderzoeksovereenkomst. Zonder de tekst te lezen zette ik mijn handtekening. Je moet in een hospitaal zoveel ondertekenen, dat lees je toch ook niet allemaal in detail? Achteraf bleek dat het toch behoorlijk hard en eenzijdig was, bijna een slavencontract.
‘Kleed je uit tot op je onderbroek, en leg je kleren in deze doos. Wacht tot je geroepen wordt’.
En hij was alweer weg.

Het strippen deed ik snel. Ik was al blij dat ik mijn boxer kon aanhouden, voorlopig toch.
Na 5  minuutjes ging de deur weer open en hoorde  ik  ‘Binnen’ roepen. Een beetje beschroomd  stond ik op. ‘Neem de doos mee’. Ik had snel door dat hij niet alleen was. Immers, hij zat aan een bureau, maar de deur werd open gehouden door een veel jongere kerel, smal en slungelachtig. Hij leek nog geen twintig. Ook hij droeg een witte jas.
‘Ga zitten. Dat is mijn assistent hij zal helpen bij het onderzoek’.
Ha, zo dus. Over een assistent hadden we het bij de voorbereidende chat niet gehad. Maar er was ook niet gezegd dat het niet kon.  
Ik wist niet wat ik nu het ergste vond, vernederd worden door een man van misschien 60 of net door een nerd van nog geen 20 die er een beetje lacherig bij stond. Maar er was geen weg terug. Hij duldde geen tegenspraak, en ik had de overeenkomst ondertekend. Ik wou dit toch meemaken...

De dokter begon met een ondervraging. Naam en zo had hij al. Gezinstoestand, seksuele geaardheid, fantasmen, ervaring, geschiedenis van SOA’s, rukgedrag, omgaan met porno… alles werd gevraagd. Privacy volledig weg. De assistent noteerde af en toe iets op een laptop.
Korte tijd controleerde hij mijn ogen, mijn oren, en ging met zijn handschoenen in mijn mond om mijn tanden te onderzoeken. Hij dicteerde een paar vaststellingen aan de assistent.

Dan moest ik opstaan, en kwam de assistent voor het eerst echt in actie.
‘Die boxer moet wel uit, he’.  Hij zei het met een hautaine glimlach, ik twijfelde even maar hij was sneller, en trok mijn flodderig ondergoed naar beneden. Ik werd rood van schaamte.
Zo mat hij mijn lichaamslengte, mijn armlengte, mijn borstomtrek, en nog veel meer… Ook moest ik op de weegschaal. Alles werd netjes genoteerd op de laptop.
Dan gebaarde hij me om met mijn gezicht tegen een witte muur gaan staan, handen plat op de kop. Het was weer de beurt aan dokter D zelf. Hij kwam naar mij, betastte mijn schouders mijn rug, mijn dijen. Dan gingen zijn handen zonder aarzelen tussen mijn benen, en bepotelden mijn balzak en mijn piemel.  Onmiddellijk een stijve.
‘Omdraaien’
Opnieuw een shock: er stond een fototoestel opgesteld. Voor ik het wist had de assistent al afgedrukt.
Ik wilde protesteren.
‘Ja maar…’
‘Mijn kabinet, mijn regels. We hebben radiografie nodig, en je wil toch niet dat ons dossier onvolledig is!…. En daarbij, je hebt de overeenkomst voor akkoord ondertekend’ en tegen de jongen ‘Ga maar door’.
Drie foto’s volgden, en dan moest ik een halve draai maken voor nog meer. Vernedering compleet, maar mijn pik, die dacht er anders over.

Het volgende onderzoek was op de tafel. Eerst nog routine: bloeddruk meten enz. Daarna betastte de dokter mijn ballen, mijn kont en dan weer mijn stijve piemel.
Nu is mijn voorhuid nogal nauw, zelfs stijf zie je maar een deel van mijn eikel. Dat vond de nerd-assistent blijkbaar erg interessant.
‘Is dat normaal bij een man, dokter?’  
‘Dat komt wel meer voor. Hier valt het nog mee, als je een beetje moeite doet, krijg je de eikel  wel helemaal te zien hoor! Probeer maar’
Nu pakte het joch met zijn blote hand mijn stijve vast en trok nogal ruw mijn voorhuid naar achteren. Dan trok hij de ze weer omhoog, en dan omlaag. Pijnlijk, maar toch: een beetje voorvocht vormde zich in het pisgaatje.
‘Kijk hij wordt nat... En hij staat wat schuin.’
‘Ja, dat kan, er zijn er in alle soorten. Bij sommigen is hij echt krom, maar vaak wijst de piemel naar links. De ballen zijn ook vrij stevig, voel maar.’
Onhandig betaste hij ook mijn zak, en ik had het vreemde gevoel dat ik het moest laten gebeuren.  

Dokter D kwam nu zelf weer in actie.
‘Aftrekken!’
‘Wat? ‘
‘Trek je af, ik wil een sperma staal!’
Ik deed het, terwijl de hij stond te geilen , want ik zag hoe hij zijn kruis betastte, onder de doktersjas door. De jonge assistent grinnikte, en nam nog een foto op de koop toe.
Maar ondanks alles kwam ik snel klaar, ze vingen het op in een potje, met etiket. Met het spuiten werd mijn schaamte ineens veel groter. Maar wat kon ik doen? Ineens opstappen, dat zou ik laf vinden, en overigens: waar waren mijn kleren? Waar was mijn identiteitskaart?

De dokter bekeek het potje erg zorgvuldig, en richtte zich weer tot de assistent.
‘We zullen dit staal onderzoeken op de kwaliteit van de zaadcellen. Bij mannen met een zittend beroep kan dat wel eens tegen vallen. Aan de andere kant, deze patiënt rukt wel heel erg vaak, bijna een obsessie. Op zich kan dat wel goed zijn voor de zaadkwaliteit, dat weet je nooit. Je hebt alles toch  goed genoteerd?  Kijk zijn piemel is alweer heel wat gekrompen, eigenlijk meer een piemeltje. Neem daar ook maar een foto van.’

Daarna pakte hij een plastieken bekertje en duwde het in mijn handen:  
‘Vol pissen’
Eigenlijk ben ik pee shy: ik kan niet plassen als er iemand in de buurt is. En nu al zeker niet, het lukte niet, hoe ik ook probeerde. Opnieuw stonden ze me uit te lachen.
‘Ga maar in de wachtzaal, tot je denkt dat het kan... Er staat een kan met water klaar om wat te helpen’.
Naakt ging ik naar de wachtzaal, zij hadden mijn kleren. Ik dronk om te kunnen pissen. Mijn vernedering was nog niet ten einde. En toch… het was een van de geilste belevenissen ever.