Slaaf Thomas (6): de slavencompetitie

Geplaatst door: smf op 30-06-23

Na het veelbelovende nachtelijke avontuur met beginnend slaafje Thomas, had mijn maat Ben besloten een party te organiseren.
Met zijn drieën zaten we in de gezellige zitkamer van het weekendhuis: Ben zelf,  Karel, een bevriende Meester, en ik, ‘Meester Fred’.
De slaven hadden we in afwachting vastgezet in de ruime garage  annex werkhuis.  Ze waren geblinddoekt. Om hun polsen leren boeien, die we op hun rug met karabijnhaken aan enkele ringen in de muur hadden vastgemaakt. Perfect.
Ben had ze ontvangen met een bivakmuts op, zodat ze zijn gezicht niet konden zien. Spannend voor iedereen.

De vaste slaaf van Ben was in het buitenland, maar dat was niet erg, hij had een stevige vervanger, slaafje Nicolas. De foto die hij ons getoond had, gaf al veel van hem bloot. Hij was vernederslaaf, maar kon ook wel wat pijn hebben. Een allrounder eigenlijk.
Karel had een nog grotere verrassing. Geert is een kennis van mij, met wie ik een paar keer was gaan volleyballen. Ik had eigenlijk wel een beetje een crush op hem, maar ik wist niet dat hij ook hield van het Meester-slaaf spel. Volgens Karel had hij wel een beetje ervaring als dominant, maar hield hij toch het meest van de andere kant. Dat ik erbij was, wist hij niet. Ik vond het hele idee zeer opwindend, en voor hem zou de verrassing niet minder zijn.
En dan was er natuurlijk Thomas. In de sessie in het bos had hij zich meer dan bewezen, daar waren Ben en ik het over eens. En de jongen zelf wou ook verder gaan, zoals hij ons op opwindende wijze duidelijk gemaakt.
Samengevat: drie slaafjes van wie we zeker wisten dat ze goed bruikbaar waren, maar die we ook niet door en door kenden. Dat is soms nog het spannendste.

Enkele dagen tevoren waren we samengekomen om wat te brainstormen. We wilden een party, en een feest zou het worden, voor de Meesters natuurlijk, en als de Meesters genieten, dan de slaven ook.  
Karel speelde met het voorstel om er een mini-slavenmarkt dan te maken.  Dat zit sowieso in het verlanglijstje van vele subs. En zo konden we ongegeneerd het materiaal keuren en uittesten, kijken hoe ze reageren. Hij wilde wel eens weten hoe hard hij de tepels van Thomas moest bewerken om hem aan het janken te krijgen. Daarna, zo stelde hij voor, doen we een soort verkoop, maar we zorgen er wel voor dat elk zijn voorkeur-diertje kan ‘kopen’. Thomas in zijn geval dus. Dan kan elk zijn gang gaan.   
Wel een geil idee, vond Ben, maar eigenlijk, vond hij,  moet zo’n veiling met meer slaven, met meer Meesters, en ook met publiek, dan is het pas echt. De koopwaar moet door iedereen kunnen gekeurd worden, niet alleen door  geïnteresseerde kopers. Zo met drie zou het toch te veel een toneeltje zijn.

Pokeren was een ander idee dat zomaar uit de lucht viel. We zouden kunnen strip-pokeren, de Meesters onder mekaar. Niet voor onze kleren, wel voor die van ons slaafje. En eens eentje geen kleren meer te verliezen had, dan verzinnen we opdrachten als inzet. We laten ze een liedje zingen en een dansje doen? Of ze mogen push-ups doen? Spuug vangen?  
Op het einde doen we nog een poker ronde om te bepalen wie welke slaaf kon gebruiken, de rest van de avond.
Zo waren we tegen mekaar op opdrachten als inzet aan het verzinnen.  Soms grappig en vermakelijk, soms hard en pijnlijk, altijd vernederend. Het leek wel een competitie tussen de Meesters, wie het creatiefste is, en wie de origineelste spelletjes kon bedenken.
Maar eigenlijk: we konden toch ook competitie tussen de slaafjes organiseren?
De Meester van het winnende slaafje zou dan vrij zijn favorietje mogen kiezen om de rest van de nacht mee door te brengen. Dat zagen we alle drie direct zitten. En ook nu weer werd het ene nog waanzinniger idee dan het andere op tafel gegooid. We hadden al veel voorpret.

Terwijl de slaafjes braaf stonden te wachten in de garage – wat konden ze anders? – dronken we rustig ons glaasje bier leeg. Eentje maar, want alcohol en sm gaan niet samen, dat zou iedereen moeten weten.
Dan was het tijd voor een eerste keuring, kwestie van iedereen in de juiste stemming te brengen.  Geblinddoekt en geboeid stonden ze klaar voor ons. Je voelde de stress, maar dat maakte ons extra geil. We pakten ze bij de haren of de oren, inspecteerden muil en tanden. Dan volgde de nek, de armspieren, de schouders, de tepels. We lieten ze nog gekleed al beseften ze wel dat dit maar uitstel was. Stevig grabbelen in het kruis was ook al prettig, zeker omdat we zo letterlijk konden voelen dat ze er klaar voor waren. Het enige geluid was hun gezucht, met af en toe een korte kik of wat gekerm. Wijzelf zwegen, en dus wisten ze niet wie met wie bezig was. Maakte niets uit, die avond deelden we de buit broederlijk.
-  Bruikbaar, volgens mij
Dat was Ben, en het was meteen ook het startsein we ons competitiespel, al hadden zij nog geen flauw benul. We maakten hun handboeien los, zij zouden het niet wagen om zonder toestemming hun blinddoek af te doen, of welke beweging ook te maken.

De eerste test was een kleine quiz.  Elk kreeg 3 vragen, de stomste eerst: Wat is de hoofdstad van  ... ? Welke boomsoort ...? Wie schilderde… ?
Onze vriend Geert deed erg zijn best, en had als enige een antwoord voor alle drie zijn vragen,  het juiste antwoord nog wel.
Nu werd Karel wakker, ik zag een gemene grijns.
-  Zo we hebben een streber in de stal, eentje dat denkt dat hij het slimste is…  Onze nerd van dienst! 
Nu lachten we alle zes.  
- STRIP! 
Geert schrok merkbaar. Wat had hij dan verwacht? Een medaille? Hij herpakte zich snel, en trok gedwee zijn kleren uit. Als laatste een dom geel onderbroekje, met een klein plekje voorvocht.
Ik had hem al eerder naakt gezien in de douche van de sportclub, maar dit was heel anders. Het was niet sportief naakt, zoals onder maten, nee, het was intimiderend naakt, in een machtsverhouding. Het was eenzijdig, hij wist niet eens wie er stond te kijken, want hij was nog steeds geblinddoekt, hij wist dat Karel er was, maar over Ben en mijzelf had hij geen enkele informatie. Ik hoefde ook niet steels te loeren, maar heel openlijk, zonder enige gêne… En als klap op de vuurpijl maakte  Ben heel luidruchtig een paar foto’s.

Karel ging verder.
- Hard maken!
Met twee vingertjes pakt Geert zijn vette piemel net onder de eikel, en masseerde hem hard, dat ging vrij snel. Rukken. Iedereen doet het net iets anders, en dat vind ik heel fascinerend. Het is privé. Maar niet hier… privé bestaat niet voor onze slaafjes.
- Prima, nu jij kan wat afkoelen, terwijl we het andere vee bekijken”
Zonder aarzelen trok Karel Geertje naar buiten, een eindje de tuin in, en klikte zijn polsboeien vast aan een hek.  Het was zomer, maar toch niet zo warm. So what?

Terwijl amuseerden Ben en ikzelf ons met de verliezers van de quiz, de ‘domme kloten’, zoals we ze noemden. We trokken brutaal hun shirt over hun kop,  het  scheurde net niet.
Het prettige lijf van Thomas kende ik natuurlijk al, maar ook Nicolas bleek over een mooi gebeeldhouwde torso te beschikken. Een beetje borsthaar, en ook op de armen flink wat zwarte haartjes. Een otter zeg maar.

We zetten de twee rug aan rug, trokken hun armen naar achteren, en klikten ze weer vast rond het lijf van hun lotgenoot. Ter hoogte van elkaars kruis dus. Dat was al aardig om te zien, maar natuurlijk pas het begin.
Zonder dat we ze moesten aanporren, begonnen ze mekaar onmiddellijk te wrijven, te strelen, te knijpen, terwijl ze bij zichzelf konden voelen hoe de andere open en vrij zijn best deed. Welke homo, slaafje of niet, zou hiervan geen stijve krijgen? We zagen dus snel twee tentjes tevoorschijn komen. Prettig.
- Bij GO strippen jullie mekaar. De eerste die de andere naakt krijgt, en ik bedoel poedelnaakt, wint… GO!
Ze leken even te aarzelen, en zich af te vragen of dit ook een valstrik was, zoals de quiz. Reden genoeg voor Ben om wat aan te moedigen met de riem. Het petsende geluid, het gesukkel, de kreetjes…. Ik werd er ook hard van.
Karel was al lang weer binnen, en nam weer ongegeneerd foto’s, en ook een korte video We zouden hier nog lang kunnen van genieten.

Thomas verloor dit leuke spelletje, maar Nicolas had nog enkel zijn onderbroek, en die hing al ter hoogte van zijn enkels.  We maakten ze onmiddellijk los van mekaar, maar boeiden ze opnieuw. De verliezer duwden we op de knieën. Hij kreeg de opdracht de andere met zijn tong en mond hard te houden. Geert haalden we weer binnen. Ik kon het niet laten hem warm te wrijven –  de softie die ik ben – maar genoot tegelijk op een perverse manier van het idee dat hij nog steeds niet wist wie ik was. Daarna duwden we hem op de knieën en mocht hij de harige kont van Nicola met de tong bewerken.

Fijn schouwspel, toch voor een paar minuten.
Maar nu de slaafjes vrij waren van hun kleertjes, konden we een versnelling hoger gaan, want we hadden nog andere wedstrijdjes in petto. Hun blinddoek mocht af – dat zou praktischer zijn  – maar tegelijkertijd zetten wij bij onszelf zwarte bivakmutsen op, zichtbaar intimiderend.
We gingen buiten in het nachtelijk bos voor een race wedstrijd. Naast het weekendhuisje was een zandweg.  Daar gingen we de slaafjes om het snelste laten racen. Maar niet te gemakkelijk natuurlijk. Het eerste idee was:  de voeten aan mekaar geklikt, en de handen op de rug. Maar uiteindelijk kozen we voor een race op handen en knieën, doggy style. De voeten bleven geboeid, en ook de handen zetten we vast, maar nu niet op de rug natuurlijk .
Om niet teveel lawaai te maken, tenslotte woonden de buren nu ook weer niet zo ver, knevelden we ze met onze sokken.

We stelden ze netjes op, en Ben het startsein. Mooi om te zien hoe ze er echt voor gingen, ook al was er hier en daar wat kiezel en een occasionele plas. Elke Meester mocht zijn slaaf aanmoedigen met de riem of de zweep, en dat maakte het extra leuk.
Bij Thomas leek dat wel averechts te werken, van het schrikken viel hij soms stil, of week hij van zijn baan af, en hinderde Geert, maar dat hoorde erbij. Elk een mep en daar gingen ze weer.
Eens mijn doggy het juiste ritme gevonden had, was hij  niet meer te houden. Uiteindelijk haalde hij ook Nicolas nog in, en hadden we een winnaar. En Geert de verliezer, wat me dan weer verbaasde, want hij is echt wel een sportman.

Elk knuffelde zijn slaafje heel even. Maar al snel wat het tijd voor het volgende spel: wie kan het meest aan zijn zak hebben?
We hadden eerst aan parachuutjes en gewichten gedacht, maar kozen uiteindelijk voor touwtrekken. We bonden het ene eind van een touw aan de balzak van Thomas, en de andere kant van Nicolas. Zo moesten ze mekaar over een streep  in het zand proberen te trekken. De gezichten, de pijn, maar ook de wil om te winnen. Deze jongens meenden het. Toch was het Nicolas die vrij gemakkelijk won. Net op tijd want het touw dreigde over de balletjes van Thomas te schieten, dat zou een stevige pijnscheut gegeven hebben.

Als verliezer kreeg hij nog een kans, we stelden hem op tegen Geert. Een jonkie tegen een sportman, maar toch, het werd nog spannender dan verwacht. Dat mannetje heeft wel een willetje, hij wilde me niet in verlegenheid brengen. Maar Geert bleek sterker, en verdroeg de pijn beter.  Thomas verloor opnieuw.
Bij alles wat hij al had mogen beleven, leek de vernedering om 2x te verliezen hem nog het zwaarste te vallen. Zouden we hem toch aan het janken krijgen?
Ruw pakte ik hem bij de gepijnigde balzak, en trok hem opzij om plaats te maken voor de finale van de winnaars, dus Nicolas tegen Geert.

Om het wat pittiger te maken – het was toch een finale – zetten we knijpers op hun tepels, en op hun voorhuid.
Ben en Karel zijn zeker niet minder hard dan ik, dus zodra hun pupil een paar centimeters toegaf, gaven ze stevige meppen met de riem, er waren al strepen te zien. Geen van beiden gaf zich gewonnen, maar Nicolas veranderde plots van techniek, liet even een beetje los en trok dan plots heel hard. Beide gezichten vertrokken van de pijn, maar Nicolas won het pleit!

Ondertussen hielden we een stand bij: telkens 3 punten voor de winnaar, 1 voor de tweede, en 0 voor de verliezer. Bij het rug aan rug spel had Geert niet kunnen meedoen, maar wij vonden dat de nerd met zijn 3 punten voor de quiz al meer dan genoeg bevoordeeld was.  Zo was in de tussenstand Ben de voorlopige winnaar, want zijn inbreng Nicolas had het vaakste gewonnen. Karel en ik stonden nek aan nek.

Omdat het steeds frisser werd, wreven we elke ons slaafje wat in het warm en gingen weer in het weekendhuisje. Daar zou de laatste proef plaatsvinden: het pisspel. Dat was uit het perverse brein van Ben gesproten, dat was bekend:  die pist al eens graag in de muil van een slaaf.