Sexverhalen

Je moet je registreren of inloggen om een verhaal te kunnen plaatsen.

Zoeken

Zoekterm Minimale score

Minimale score

Sorteren op

07-12-19
Het blijft verrassend 7
Het blijft verrassend 7 Dat ik geen rouwbrief kreeg verbaasde me niet. Maar dat ik naar de begrafenis zou gaan stond voor mij vast. Dat het een verschrikkelijke martelgang zou worden wist ik natuurlijk van te voren ook al wel, maar het was de laatste keer dat ik nog dicht bij Joris zou kunnen zijn. Dan zou ik Joris definitief los moeten laten. Diezelfde Joris met zijn eeuwige: “Wij komen nooit meer los van elkaar”. Van de hele begrafenis herinner ik me nog maar één ding. Terwijl ik stil stond bij het open graf voor een laatste groet, werd ik getroffen door de blik van de ouders van Joris die naast het graf stonden. Ik heb nog nooit zoveel kilte en minachting in ogen gezien als in deze vier ogen die ondanks elk gebrek aan emotie toch overduidelijk aangaven dat ze precies wisten wie ik was. Dat voelde ik. Oh het was afschuwelijk. Precies een week na de begrafenis van Joris kreeg ik een brief van een notaris. met de vraag om zo spoedig mogelijk een afspraak te maken voor een bezoek aan zijn kantoor. Ik wist echt niet waar het over ging, en toen ik de het notariskantoor belde om een afspraak te maken kon de secretaresse mij daar ook niet over vertellen. Weer een week later zat ik in de statige kamer van de notaris. Daar kreeg ik te horen dat Joris een week na zijn 18e verjaardag bij deze notaris een testament had laten opmaken waarin ik als enige en universeel erfgenaam van zijn vermogen was opgenomen. Ook vertelde de notaris mij dat Joris een gesloten verzegelde envelop in A-4 formaat had achtergelaten met de opdracht om deze envelop na het overlijden van Joris en bij het openen van het testament persoonlijk aan mij te overhandigen. De notaris wist niets van de inhoud, maar Joris had hem wel gezegd dat de deze voor mij schokkend zou kunnen zijn. Ik mocht de envelop dan ook pas openen en de inhoud lezen wanneer ik vertrouwde mensen in de buurt had. Mijn eerste gedachte was: ‘Dan lees ik hem samen met Joris” om me op hetzelfde moment te realiseren dat Joris er niet meer was. Toen brak ik, en heb vreselijk gehuild, gebruld heb ik, alle opgekropte woede en verdriet kwamen als een golf naar boven en ik deed geen enkele moeite om me op welke manier dan ook, in te houden. Na een tijdje bedaarde ik een beetje en kwam de notaris met een glas water en legde troostend een hand op m’n schouder. En weet je, vraag me niet hoe het kan maar toen ik uiteindelijk weer helemaal rustig was, wist ik precies wat er in die brief stond. Ik vroeg de notaris of ik de brief in zijn aanwezigheid mocht openen omdat de inhoud inderdaad schokkend was, maar dat ik het fijn zou vinden om er direct met hem over te kunnen praten. De notaris vond dat bijzonder maar stemde er mee in. Ik verbrak het zegel op de envelop opende hem en haalde een daar een stapeltje A4-tjes met tekst uit, maar ook een eveneens verzegeld envelopje waarop de tekst: Alleen te openen door Arend de Groot, of ander vernietigen. Dit envelopje legde ik terzijde en begon met het lezen van de A4-tjes waarvan ik absoluut niet verbaasd was dat ik in essentie precies las wat me even daarvoor in en flits glashelder was geworden. Al raakten de eerste zinnen me recht in het hart, ik werd er wel heel rustig en blij van. Marc luisterde nog steeds ademloos terwijl Arjan zei: Dat eerste stukje zal ik je voorlezen en hij pakte het bovenste blad van een stapeltje papier dat al die tijd op tafel had gelegen en begon hardop te lezen: Lieve Arjan, als je dit leest zijn we voor altijd samen. Het lijf dat mijn ouders verwekt hebben bestaat niet meer, en dat zullen zij niet erg vinden want, het voldeed niet aan hun verwachtingen. Maar mijn Geest krijgen ze niet te pakken. Als je het al nog niet gemerkt heb, zul je er vanzelf achter komen, wij zijn voortaan twee zielen in een lijf, en daar komt niemand meer tussen. Ik wil voor jou niet tot last maar slechts een blijvende steun zijn. En tot die tijd leef het leven en haal er alles uit wat er in zit. Voel je niet geremd om te genieten van een andere man, zoals wij samen van elkaar genoten hebben. En het zal wellicht even duren maar zo’n kanjer als jij vind op een goede dag een maatje waar wij samen geestelijk, en jij ook nog fysiek helemaal blij van worden en een mooie toekomst tegemoet gaan. Arjan stopte met voorlezen legde het papier terug op de stapel, wreef even door zijn ogen nam een slok cola en zei, wijzend op de stapel papier, en de rest van wat hier beschreven is zal ik je proberen kort samengevat te vertellen. Joris was niet door een noodlottig ongeval omgekomen. De ziekte van Joris eerder dat jaar was veroorzaakt door een gesprek met zijn ouders over de mogelijkheid dat hij nooit verliefd zou kunnen worden meisje, maar zijn leven wilde delen met een jongen. Dat was onbespreekbaar en hem werd nadrukkelijk bevolen om daar nooit meer over te praten, het was onbestaanbaar, het kon niet! En zijn vader vertelde hem ook dat hij Joris liever dood uit de gierput zou halen, dan springlevend bij een man in bed. Een waarschuwing die hij in de dagen en weken daarna, wanneer Joris ’s morgens op z’n fietsje naar school stapte, nog een aantal malen herhaalde. Voor zijn ouders was, geld, status en aanzien en in die volgorde, het belangrijkste in het leven. Een homozoon paste niet in dat beeld en dat zouden ze daarom nooit accepteren. Maar omdat geld het allerbelangrijkste voor hen was, meenden ze jaren geleden, toen Joris nog maar een kleuter was een belangrijk en wijs besluit te hebben genomen. Toen namelijk stierf zijn opa van moeders kant, die al vele jaren weduwnaar was. Opa woonde nog wel op zijn hoeve, in een eigen appartementje, gemaakt in een gedeelte van het woonhuis van deze hoeve, maar het bedrijf werd gerund door een pachtboer met zijn gezin, die in de rest van de nog altijd riante boeren woning woonden. De moeder van Joris was het enige kind van deze opa maar belasting technisch vond ze het beter om de erfenis te weigeren en door te schuiven naar Joris, toen hun enige kind en ze waren er zeker van dat dat ook zo zou blijven, want een familie fortuin te moeten delen, geeft alleen maar gedoe en versnippering. Bij de notaris werd alles keurig beschreven. Er werd ook een zaakwaarnemer/gemachtigde aangesteld die de belangen van Joris zou behartigen. Deze zou, in overleg met de vader van Joris en de pachtboer niet alleen toezien een zo groot mogelijk rendement uit de hoeve te halen, maar ook het aandelen pakket van opa en de jaarlijkse pacht zo verstandig mogelijk beleggen. Kortom vanaf zijn kleuterjaren was Joris een man in bonus maar daar kwam hij pas vele jaren later achter. Hij was zestien toen hij als vakkenvuller in de supermarkt een extra zakcentje verdiende. Dat leek hem een goed moment om een eigen bankrekening bij de RaBobank te openen. Daar hoorde hij van de baliemedewerker dat er al vele jaren een bankrekening op zijn naam stond, maar dat het beheer en de zeggenschap daarover in handen was van een gemachtigde en het leek de man aan de balie verstandiger om eerst met zijn ouders of met deze gemachtigde te spreken. Van zijn ouders hoorde hij toen hoe de vork in de steel stak. Dat hij zich inderdaad geen zorgen over zijn financiële toekomst hoefde te maken. Maar dat het niet de bedoeling was dat hij zich nu als een playboy zou gaan gedragen. Het geld was met hard werken verdiend en het was niet bedoeld om het er nutteloos doorheen te jagen. Joris kreeg het advies om niet voor een paar centen in de supermarkt te gaan sjouwen,. Hij kon beter contact opnemen met de zaakwaarnemer die hem, beter als zijn vader dat zou kunnen, de kneepjes van het vak om met geld, geld te verdienen zou kunnen bijbrengen. En zo kwam Joris in contact met Arend de Groot die al vele jaren, voor Joris de erfenis van zijn grootvader beheerde. Arend bleek een buitengewoon deskundige maar vooral ook aardige inmiddels gepensioneerde accountant te zijn die maar wat graag Joris, als privé leerling, de kneepjes van het vak wilde leren. Dat resulteerde in regelmatige en uitvoerige gesprekken tussen Arend en Joris die echter gaande weg steeds minder over cijfers en aandelen gingen maar steeds meer over de problemen die Joris voorzag wanneer zijn ouders zouden ontdekken dat hun zoon homo zou zijn. Want in dezelfde tijd dat Joris meer inzicht in zijn financiën kreeg, kreeg hij ook steeds meer inzicht in zijn gevoelens voor jongens. Arend was al jaren gelukkig getrouwd en vader van een groot gezin. Zijn kinderen waren inmiddels al jaren volwassen en gesetteld. Maar dat twee zonen en één dochter hun hart hadden geschonken aan iemand van dezelfde sexe, was voor hem geen enkel probleem toen niet en nu niet, maar Arend, zelf ouderling van zijn Gemeente, kende maar al te zeer de vooroordelen van de mensen en de problemen waar jongeren tegen aan liepen wanneer bleek dat ze aangetrokken werden door iemand van hetzelfde geslacht. En bovendien, in de gesprekken die Arend al vele jaren met de vader van Joris had over het beheer van het vermogen, was hem wel duidelijk geworden dat de opvattingen die vader Goudriaan er over homoseksualiteit en homoseksuelen op nahield, gerust extreem genoemd mochten worden. Arend maakte zich dan ook terecht grote zorgen over dit aspect van de toekomt van Joris. Voor Arend stond dan ook vast dat het zijn taak was dat Joris zo spoedig als mogelijk was, en dus direct nadat hij achttien zou worden, de volledige zeggenschap over zijn vermogen te laten krijgen. De ziekte van Joris in het voorjaar werd veroorzaakt door de reactie van zijn ouders op het feit dat hij opnieuw en met nadruk bij zijn ouders had gesproken dat hij zich zeker wist zich nooit aangetrokken te voelen tot een meisje, op een wijze zoals zijn ouders dat van hem verwachtten. De one-liner van vader over de gierkelder, werd nogmaals en deze keer met hele grote nadruk herhaald. Onze familie kent geen homo’s, nu niet en nooit niet, heb je dat goed begrepen? . Het langdurige verzuim had echter ook te maken met de hoeveelheid zaken die Arend samen met Joris geregeld wilde hebben op de dag dat Joris achttien jaar zou worden. Daarbij was wel voorzichtigheid geboden, want tot de achttiende verjaardag zou vader Goudriaan in ieder geval delen van het vermogen alsnog naar zich toe kunnen trekken. Ouders hebben namelijk een grote zeggenschap over het vermogen van minderjarige kinderen. Aanvankelijk wilde Joris daar niets van weten en kon dat hele vermogen hem letterlijk gestolen worden, maar Arend liet hem inzien dat “Adel verplicht”. Dat niets in het leven toeval is en dat Joris op jonge leeftijd kon beschikken over een groot vermogen was voor deze ouderling geen “prettige toevalligheid” maar en opdracht. Eigenlijk vanaf hun eerste contact drong Arend er bij Joris telkens op aan om goed na te denken over de vraag:” Welk doel wil ik met mijn vermogen bereiken”. Toevoegen aan het vermogen van zijn ouders? Zelf genieten van een uiterst relaxt leventje met weinig verplichtingen en sores? Het vermogen laten groeien tot meerdere eer en glorie van Joris en eventuele erfgenamen? Het vermogen inzetten voor een maatschappelijk doel, wat dat dan ook moge wezen? Dat waren de vragen waar Joris een antwoord op moest vinden. Gaandeweg werd voor Joris steeds duidelijk wat dat doel zou zijn. Wanneer er voor hem als homo, geen toekomst was in deze wereld, dan wilde hij voor anderen die toekomst wel mogelijk maken. Zoals er voor vrouwen Blijf van mijn lijf huizen bestonden, zo moest er voor homo jongens een plaats komen waar ze veilig en vrij zouden kunnen ontdekken wie ze waren en wat ze wilden. Toen hij dit met Arend besprak was deze gelijk enthousiast, maar wist ook dat zoiets heel goed en doordacht opgezet moest worden. Zo’n opzet was niet in een paar weken gemaakt, maar Arend beloofde Joris dat hij tijdens de zomermaanden daarover zou nadenken, dat vervolgens een beetje zou uitwerken en dat hij dan zo half september met Joris zou overleggen wat Joris er van vond. Maar eerst ging Arend aan de slag om te zorgen dat Joris vanaf zijn achttiende verjaardag de volledige beschikking over het vermogen zou krijgen zodat hij van niets en niemand meer afhankelijk was mocht hij door zijn familie worden verstoten. En dat lukte volledig omdat Joris een week na zijn verjaardag samen met Arend de Groot bij deze notaris een uitgebreid testament had laten opstellen het testament dat nu, na enkele weken al geopend en uitgevoerd moest worden. In een kort moment dat Joris alleen met de notaris was, heeft hij de verzegelde brief overhandigd, waar dus niemand behalve de notaris het bestaan van wist, en deze laatste wist de inhoud niet en dus ook niet dat Joris in feite door de brief te overhandigen uit dit aardse leven stapte. Op een middag aan het einde van die zelfde week zei Joris tegen zijn moeder dat hij die middag op zijn kamer ging studeren en dat ze hem maar moest roepen als het eten klaar was. Dat deed ze, maar toen ze geen antwoord kreeg en naar z’n kamer ging vond ze alleen een briefje met daarop de tekst: “Onze familie kent geen homo’s, nu niet en nooit niet, dat heb ik goed begrepen!”. Er werd overal gezocht en uiteindelijk werd Joris door zijn vader gevonden, in de gierkelder. De arts en de dominee waren snel ter plaatse. Kort daarna kwam ook zoals altijd bij dit soort situaties de politie. De agent die het onderzoek moest leiden had in deze maar een enkel ogenblik met de dominee nodig om tot de conclusie te komen dat Joris op tragische wijze door een noodlottig ongeval om het leven was gekomen. Dit alles hoorde ik later van Arend de Groot. In zijn uitvoerig schrijven had Joris mij aangeraden om contact met Arend op te nemen. Ik moest hem dat kleine envelopje geven en nadat Arend kennis zou hebben genomen van de inhoud, van zowel die kleine als de grote envelop, verder de adviezen van Arend opvolgen. Arend was de enige die Joris in deze zaak volledig en onvoorwaardelijk vertrouwde. En, zoals Joris mij schreef, Arend zou de man zijn met wie ik als geen ander, op verantwoorde wijze de idealen van Joris zou kunnen verwezenlijken. En zo zou Arend ook zorgen dat Joris en ik nooit meer los zouden komen van elkaar. Het was een hele klus, maar gelukkig waren er heel veel mensen die er alles aan wilden doen om het ideaal van Joris, dat inmiddels ook mijn ideaal was geworden te realiseren. Arend was de motor, maar ook de notaris, mijn ouders en vele anderen hebben de schouders er onder gezet. Ik werd overal bij betrokken maar omdat ik de anderen volledig kon vertrouwen behaalde ik in het jaar dat volgde op de dood van Joris, toch met mooie cijfers mijn diploma van het Gymnasium. Maar de belangrijkste gebeurtenis dat jaar was toch wel de oprichting van een stichting met als doel een veilige plaats bieden aan jongens en mannen die vanwege hun geaardheid in problemen waren gekomen en geen veilig thuis meer hadden. Na lang wikken en wegen bleek dat onze eigen hoeve daarvoor eigenlijk de meest geschikte plaats was. Hij lag wat afgelegen, wie hier niet hoefde te zijn, kwam hier niet, maar de plaats was aan de andere kant toch wel gemakkelijk bereikbaar. De boomgaard zorgde voor voldoende werkgelegenheid dus de jongens die hier kwamen konden zonder problemen en veilig hun dagen zinvol doorbrengen. Immers uit gesprekken met hulpverleners maatschappelijk werkers en ook een paar dominees werd wel duidelijk dat het dikwijls boerenzonen zouden zijn waarvoor de stichting een veilig onderkomen zou kunnen bieden. Er is lang gezocht naar een passende naam die toch niet zou “verraden” wat de stichting precies beoogde. Immers het moest een veilige plaats zijn voor jongens die letterlijk en figuurlijk een schuilplaats zochten. Die naam is trouwens ook bedacht door een Dominee. Twee mannen uit zijn gemeente wilden gaan samenwonen en vroegen of dominee hun relatie wilde zegenen. Een van de mannen was van huis uit Katholiek en kende uit zijn jeugd nog een kerklied “Ubi Caritas et Amor Deus ibi est” dat was hem altijd bijgebleven. Toen hij tot het inzicht kwam dat hij homo was, was het dàt lied dat, wanneer hij weer eens tobde over zijn geaardheid, in gedachten kwam en hem troost gaf. Dankzij dit lied wist hij: Waar vriendschap is en Liefde daar is God. Daarom heet het hier de UBI stichting.
07-12-19
Het blijft verrassend 6
Nadat ze beiden ‘weer een stevige slok van hun cola hadden genomen, vervolgde Arjan zijn verhaal, terwijl Marc ademloos naar hem luisterde. De klik die er was tussen mij en Joris en andersom was zo natuurlijk dat iedereen die ons niet al langer kenden, het gevoel had dat we elkaar al van kindsbeen af kenden. We konden over elk onderwerp met elkaar praten, al waren we het niet altijd eens. Van meet af aan was duidelijk dat we na het gymnasium niet dezelfde studie zouden gaan doen. Joris was echt een filosoof en denker en ik ben veel meer van het concrete. Lang hebben we gedacht dat Joris predikant en ik arts zou worden. Maar dat liep toch anders. Naarmate er een paar jaren verstreken waren begonnen de hormoontjes toch echt door ons lijf te gieren. En waar vrijwel alle mede scholieren steeds meer aandacht kregen voor de meisjes, voelden wij ons steeds meer aangetrokken tot elkaar. Was dat eerst gewoon vanwege de interesses, de hobby’s de verhalen, de kijk op allerlei maatschappelijke en culturele zaken en niet te vergeten de gortdroge humor waar Joris als geen ander over beschikte. Daar kwam van lieverlee, bij alle twee, een component bij die wij aanvankelijk beiden niet wilden toelaten en waar we aanvankelijk ook niet over spraken, maar die zeker in het voorlaatste jaar steeds meer mijn en naar later bleek ook de gedachte van Joris ging beheersen. Maar tegenstribbelen hielp niet, ik moest bekennen dat ik gewoon smoorverliefd op die gozer was. En juist toen ik dat voor mezelf had vastgesteld en een geschikt moment zocht om er met Joris over te spreken werd hij ziek en kwam die week niet op school. Toen Joris ook de volgende week niet op school kwam ging ik me toch zorgen maken en besloot om hem te bellen. Ik kreeg zijn moeder aan de lijn en die vertelde me dat Joris flink ziek was geweest maar dat het al weer beter ging en hij volgende week weer op school kwam. Ik vroeg of ik hem zelf kon spreken maar dat kon volgens zijn moeder niet. De week daarop kwam hij inderdaad weer op school, maar het was toch een andere Joris, afstandelijker en niet meer zo spontaan. Dit moest een oorzaak hebben en die zou ik vinden. Maar ik wilde wel alle tijd voor een gesprek hebben want ik wilde Joris hoe dan ook, toch deelgenoot maken van mijn gevoelens voor hem. Nu hadden we al vaker gesproken over een lange fietstocht van meerdere dagen en de voorjaarsvakantie leek mij een uitgelezen kans. Maar dan wel dit jaar, want volgend jaar zouden we veel te druk zijn met de voorbereiding op het examen. Ik stelde het aan Joris voor en heel even zag ik de oude Joris, maar deze werd onmiddellijk zichtbaar door somberheid overvallen en zei: “Ik weet niet of mijn ouders dit goed vinden. Praat er verder met niemand over, je hoort nog van me”. Ik vond dit zo vreemd maar liet het verder maar zo. Het duurde nog twee weken voor dat het vakantie was en veel voorbereiding zou de tocht niet vergen. Gewoon wegfietsen, en zodra we geen zin meer hadden ergens in een jeugdherberg of goedkoop hotelletje onze intrek nemen. We waren beiden heel spaarzaam, gingen weinig uit dus dat kon bruintje echt wel trekken. Twee dagen later kreeg ik uitsluitsel. Joris ging wel fietsen, maar alleen! Hij had tijd nodig om te denken, en om goed te herstellen van zijn ziek zijn. Een ziekte die hij naar mij had afgedaan als een stevige griep. Hij vertelde dat zijn ouders het een goed idee vonden dat hij er eens even helemaal “uit”zou zijn. En volgens zijn ouders kon dat niet beter dan in je uppie op de fiets, rustig de kilometers wegtrappend en het landschap aan je voorbij te laten trekken. “Dus ik VERTREK alleen !” zei Joris terwijl hij mij heel indringend aankeek, begrijp je dat goed?! “Daar begrijp ik geen barst van!!” zei ik spontaan. En mijn gezicht moet een dermate grote wanhopige aanblik hebben geboden dat Joris spontaan medelijden kreeg. En voor het eerst van mijn leven voelde ik zijn twee grote armen om me heen, gaf me een stevige knuffel en zei toen: “JIJ kunt toch ook alleen vertrekken voor een meerdaagse fietstocht? En je kunt me toch laten weten hoe laat en waar jij de eerste stop denkt te houden?”. Toen viel bij mij het kwartje. En ofschoon ik het geen ideale situatie vond, kennelijk was dit voor Joris de enige manier om wat langer van huis te kunnen. Na deze afspraak zag ik, de dagen die nog resten voor de vakantie, steeds meer van de oude Joris terug komen. Bij mij thuis was het geen enkel probleem dat ik er even tussenuit ging al vonden mijn ouders het jammer dat ik alleen ging. Met een maatje leek hen gezelliger, maar ik wilde Joris op geen enkele manier in de problemen brengen, en dat er bij hem thuis iets goed scheef zat was voor mij wel duidelijk. Maar om mijn ouders gerust te stellen zei ik, overigens geheel naar waarheid: “Ach wie weet tref ik hier of daar wel een maatje waarmee ik samen verder kan fietsen” en dat beaamde mijn ouders volmondig. En zo vertrok ik op de eerste maandag van de vakantie bepakt en bezakt richting Rotterdam en via de grote stad zou ik richting Zeeland en eventueel België rijden en dan wel zien waar ik uitkwam. De bedoeling was om zaterdag terug te zijn, maar dat kon ook later worden. Met Joris had ik afgesproken dat ik in Bergambacht met de pont over zou steken en dat we elkaar dan bij de pont zouden treffen. Dat liep voortreffelijk en juist toen ik de pont was opgereden zag ik aan de andere kant op de dijk een heel bekend figuurtje met een eveneens vol bepakte fiets verschijnen. We hebben een fantastische week beleefd die ik echt mijn hele leven niet zal vergeten. Het was zo vertrouwd, we waren echt een twee eenheid. We hebben nooit naar elkaar uitgesproken dat we ons ook lichamelijk tot elkaar aangetrokken voelden. Maar de eerste avond in een hotelletje ergens in de Hoekse Waard was het zo vanzelfsprekend dat we samen douchten, samen het bed in doken en samen…… Arjan was even stil moest wat wegslikken, …alles gedaan, het was geweldig. We hebben een hele week met elkaar opgetrokken niet zo veel gefietst, maar des te meer gepraat. Voor mij stond vast dat ik met Joris oud wilde worden en heb hem dat ook meermaals gezegd. En pas later werd ik me bewust dat hij daar nooit op in is gegaan. Wat hij wel regelmatig zei was “Wij komen nooit meer los van elkaar. Ik zal altijd een deel van je leven zijn”. Toen vond ik het alleen maar wat raadselachtig ge-orakel, maar dat paste wel bij Joris en ik ging er van uit dat hij hetzelfde voelde en bedoelde als ik. Maar helaas ik heb het laten gaan. Misschien…… wie weet. Joris heeft nog wel gesproken over zijn thuissituatie en dat het ondenkbaar was dat ik ooit bij hun thuis als partner van Joris geaccepteerd zou worden. Maar desondanks zei hij steeds: “Wij komen nooit meer los van elkaar” En achteraf verwijt ik mezelf nog steeds dat ik hem toen niet bij de lurven heb gepakt om hem te dwingen werkelijk uit te spreken wat hij nou precies bedoelde, wellicht….. Maar ja ik was smoorverliefd en leefde steeds meer op een roze wolk. Thuis gekomen was dan ook een van de eerste vragen van mijn moeder: “Kind wat is er gebeurd ik heb je nog nooit zo zien stralen”. Het kostte me geen enkele moeite om aan mijn moeder te bekennen dat ik tot over m’n oren verliefd was. Dat ik verliefd was op een man, was voor haar even slikken, maar ook niet langer dan “even” en m’n vader had er ook geen probleem mee. Ik vertelde haar over Joris en hoe geweldig hij was. Maar over mijn grote zorgen vanwege het feit dat homoseksualiteit bij Joris thuis nog onbespreekbaar was, sprak ik toen nog niet. Ja toen meende ik dat het een kwestie van tijd was, dat het tijdelijk was, maar dat het toch wel goed zou komen….. Ik wilde niet dat de ouders van Joris er op aangekeken zouden worden dat ze ooit zoveel moeite hadden met de homoseksualiteit van hun zoon. Door de vele gesprekken tijdens onze fietsweek waren Joris en ik echt heel dicht bij elkaar gekomen We wisten heel veel van elkaar, kenden elk plekje van elkaars lijf en voelden ons samen beresterk. Laat de toekomst maar komen, wij kunnen hem aan . Met die houding gingen we na de mei vakantie weer aan de slag en voor we er erg in hadden was het schooljaar voorbij. Joris zou in de eerste week van de vakantie 18 jaar worden, maar het leek hem beter dat ik die dag maar gewoon voorbij zou laten gaan. Het is thuis te moeilijk en het leidt tot niets was zijn stellige uitspraak. Ik vond het verschrikkelijk. Joris zes weken niet zien. Maar het was niet anders dus toen we op de laatste schooldag met een dikke knuffel afscheid namen wist ik niets beters te zeggen dan “Fijne verjaardag en tot over zes weken”. Waarop hij zei: “Wij komen nooit meer los van elkaar, en dat is voldoende”. In de vierde vakantieweek kwam ik ‘s morgens de keuken inlopen voor mijn ontbijt. Normaal was mijn moeder dan altijd druk in de weer, ze vond mijn uitslapen maar niks, maar gunde het me wel. Deze morgen zat ze voor zich uit te staren in de stoel en toen ze me zag kwam ze naar me toe met betraande ogen, sloeg haar armen om me heen en zei “Ach jongen toch, het is zo verschrikkelijk”. Dit was helemaal niets voor mijn moeder zo kende ik haar absoluut niet en ik wist er eigenlijk ook niet goed raad mee. Maar het was toch ook wel fijn om mijn moeder in m’n armen te hebben met m’n kin op haar schouder keek ik op de keukentafel waar de krant open lag bij de pagina’s met rouwadvertenties. En ineens zag ik dat ene, dat afschuwelijke, dat onbegrijpelijke, dat niet te vatten bericht, dat JORIS GOUDRIAAN door een noodlottig ongeval was omgekomen op de boerderij van zijn ouders………………..
05-12-19
Het blijft verrassend 5
“Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik “Arjan” zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ” “Alles op z’n tijd maatje” was toen het antwoord van Marc. Om de plannen die in Marc z’n brein opborrelden te begrijpen is het eerst nodig om te weten wie Arjan is. En daarmee het plan dat zich ineens in Marc zijn gedachten nestelde en daar niet meer weg ging. Maar daarover later. Eerst eens vertellen wie Arjan is. Marc was een paar weken gestopt met internationaal rijden, nu zo’n twee jaar geleden, toen hij op een vrijdagmiddag bij zijn laatste klant voor die week het erf op reed. Een keurige goed onderhouden hoeve in de buurt van Ameide waar overduidelijk sprake was van een gemengd bedrijf. Er moesten een aantal pallets met krachtvoer voor runderen en varkens afgeleverd worden en ook nog wat dozen waarvan de inhoud na lezing van de etiketten nog steeds abracadabra was al vermoedde Marc dat het wel eens Latijn zou kunnen zijn. Marc had de motor nog niet stilgezet of in plaats van een waakhond kwam er uit een schuur een manspersoon naar hem toegelopen waarvan Marc onwillekeurig toch wat kriebels kreeg. Niks boerenpummel maar gewoon een bonk van een vent met een uitstraling om U tegen te zeggen. Met een uitgestoken hand trad hij Marc tegemoet toen hij zich uit z’n cabine liet glijden. Arjan van Putten, Marc Swets, stelden ze zich met een ferme handdruk aan elkaar voor. “Jij komt drie pallets brengen?”vroeg Arjan, en toen Marc dat bevestigde zei Arjan hem: Zet ze maar achterin dan haal ik even de heftruck om ze er uit te halen, dan kan ik ze gelijk op de juiste plek zetten”. Nou, dacht Marc, dat gaat hier makkelijk. Meestal moeten op dit soort bedrijven de pallets op de laadklep naar beneden worden gebracht en dan met een pompwagen ergens in een schuur getrokken worden. Niet dat Marc een hekel had aan trekken, maar dan toch aan wat anders dan een pompwagen. Maar nu hoefde hij ze alleen maar op de klep te zetten en in no time was het gefikst. “Lust je een kop Koffie?” vroeg Arjen, toen Marc hem de papieren wilde laten tekenen “Ja eigenlijk best wel en bovendien ik hoef alleen nog maar naar de zaak te rijden en dan heb ik weekend”. Hij liep met Arjan mee naar het woonhuis en trof daar in de keuken een bejaard, maar vitaal ogend echtpaar. “Dit zijn mijn ouders, en die vinden het altijd gezellig als er wat volk over de vloer komt”. Introduceerde Arjan, Marc bij zijn ouders. Ofschoon volkomen onbekend voor elkaar klikte het direct. Ofschoon vader de tachtig al een poosje was gepasseerd, was duidelijk dat hier “de Boer” van de hoeve zat, geflankeerd door de even oude Boerin. Mensen van de oude stempel, maar met een heldere geest en nog volop in het leven. Na een gezellig half uurtje stond Marc op van z’n stoel, bedankte voor de koffie en liep de keuken uit, direct gevolgd door Arjan. Ze liepen samen een stukje op en voordat ze bij de bij de truc waren aangekomen vroeg Arjan of Marc soms zin en tijd had om even met hem over het bedrijf te lopen. Dat had Marc wel en zo kwam het dat hij niet lang daarna van de ene verbazing in de andere viel. Het bleek dat er op deze hoeve eigenlijk drie verschillende bedrijven aktief waren. Het oude traditionele gemengde bedrijf met koeien, varkens, en kippen, en wat akkerbouw, vooral voor het veevoer en als bestemming voor de mest. Er was een behoorlijke boomgaard met appels- en perenbomen, en toen Marc dacht dat hij alles gezien had nam Arjan hem mee naar een vrijwel nieuw gebouw dat eigenlijk in niets op een boerenschuur leek. “En hier, zei Arjan, “ligt mijn hart en mijn toekomst”. “Dit is mijn Lab, en hier ben ik bezig om steeds betere appel- en perenrassen te ontwikkelen die niet alleen goed smaken maar ook veel beter resistent zijn tegen ziektes en ook beter bestand zijn tegen de steeds extremere weersomstandigheden van de toekomst”. Wat Marc zag, was een compleet laboratorium met allerlei kweekkassen waarin allerlei mini boompjes stonden. Marc snapte er niets van maar zag wel dat dit alles heel bijzonder was. “Dit verwacht je niet op een boerderij” verwoordde Marc z’n verbazing. “Nee”zei Arjan “maar ik ben ook geen boer”. “Nou snap ik er helemaal niets meer van” zei Marc, dat moet je me dan toch eens uitleggen”. “Dat doe ik graag” zei Arjan, “maar ik denk dat we daar nu te weinig tijd voor hebben”.Dat klopt” zei Marc, “want ik moet nu toch echt gaan rijden. Heb je trouwens regelmatig van deze vrachtjes? ”Elke laatste vrijdag van de maand “ was het antwoord. “ Dan zien we elkaar weer, maar ik geef je mijn telefoonnummer, het jouwe heb ik want dat staat op de papieren, dan kunnen we altijd contact leggen”. “Afgesproken zei Arjan”. En terwijl hij van het erf reed viel hem nog iets op. Alles op de hoeve zag er piekfijn uit en dat kon nooit alleen door Arjan en z’n bejaarde ouders bereikt worden. Desondanks had Marc nergens mensen aan het werk gezien, behalve een paar mannen, jongens eigenlijk nog die op een behoorlijke afstand van het erf in de boomgaard bezig waren. En er was nog iets dat Marc opviel: ofschoon het beslist niet zonnig was, droegen die jongens stuk voor stuk een grote zonnebril. Maar Marc draaide inmiddels de smalle openbare weg op, en moest te goed opletten op het verkeer en de weg om zich druk te maken over zonnebrillen op een bewolkte dag. Marc hoorde er verder niets van, maar toen hij op vrijdagochtend, precies een maand later, ’s morgens in z’n truc stapte kreeg hij een app’je van Arjan:. “Heb je vanmiddag tijd om te praten?” Marc had het route schema al bekeken en wist dat hij bijtijds bij Arjan zou zijn en daarna geen verplichtingen meer had en app’te: “Ja hoor alle tijd”. Toen Marc zijn truc het erf opreed, liep Arjan al met een blij gezicht op de truc af . Marc stond nog maar net naast z’n truc toen hij een stevige hand en een nog stevigere klap op z’n schouder kreeg. Arjan was duidelijk blij met het weerzien. “Ik heb de heftruck al hier dus we kunnen snel lossen en dan wil ik graag met je praten, geweldig dat je daar tijd voor hebt “ “Ja ik heb er op gerekend en het rijden zat ook mee dus ik heb de rest van de middag alle tijd” zei Marc. “Bovendien ben ik toch wel razend benieuwd naar jouw verhaal. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt en ik heb best wel wat vragen”. “Komt goed uit want ook ik heb alle tijd en ik ben vandaag maar alleen want mijn ouders zijn naar een uitvaart aan de overkant (de Lopikerwaard). “Hoezo alleen, heb je dan geen personeel”. Deze vraag bracht Arjan duidelijk in verlegenheid en na enig onverstaanbaar gestotter, keek hij Marc met zo’n ongelukkige blik aan deze onmiddellijk spijt van z’n vraag had. “Dat wordt je straks wel duidelijk”, maar nu gaan we eerst lossen zei Arjan beslist. Toen de pallets op hun plekje in de schuur stonden nodigde Arjan Marc uit om mee te lopen naar het Lab. Ze liepen dwars door de op zichzelf ongezellige steriele ruimte die Marc nog kende van de vorige keer naar een deur die Arjan eerst nog van het slot moest draaien. Het verschil met de ruimte waar ze net uit kwamen kon bijna niet groter zijn. Marc wist niet wat hij zag. Een woonkamer met open keuken maar zo gezellig en warm ingericht met een eethoek en een hele grote uitnodigende bank, in een stijl die het midden hield tussen klassiek en modern maar die een mens onmiddellijk een thuisgevoel gaf. “Koffie, cola, malt, radler, wat wil je drinken?” ‘Doe maar cola”zei Marc. Arjan schonk twee grote glazen vol zette de fles op tafel en nodigde Marc uit een stoel te pakken en zich aan de hoge tafel te zetten. “Ja bij moeilijke gesprekken zit ik liever hoog” zei Arjan. “Denk je dan dat het moeilijk wordt? ”vroeg Marc. “Zeker ook moeilijk, maar in ieder geval zal het je verrassen wat je gaat horen. Hoe dan ook ik weet nu al dat, wanneer je hier van het erf rijdt, je ook heel anders tegen dit stukje van de Waard, tegen mij en tegen de mensen hier op de hoeve zult aankijken” zei Arjan. Voordat ik met mijn verhaal begin moet ik je wat bekennen. Ik weet meer van jou dan je denkt en daarom zitten we nu ook hier. Met jouw collega die tot nu toe hier als vaste chauffeur kwam had ik een goede band en hij wist wat er hier op de hoeve speelt. Hij wist van mijn zorgen voor de toekomst van deze plaats. Toen hij via zijn chef hoorde wie voortaan hier de spullen zou brengen heeft hij mij het een en ander over jou verteld met de mededeling dat ik jou als de sodemieter in vertrouwen zou moeten nemen, omdat niemand beter dan jij zou weten waarom deze plaats zo belangrijk is. Jij bent, net als ik homo, en jij weet net als ik dat dit in deze streken van het land niet altijd een feest is. Dit was de eerste verrassing voor Marc. Niet dat Arjan homo was. Zijn “gaydar” had hem nog nooit bedrogen, maar wel dat hij er tegenover hem, toch een relatieve vreemde zo open over was. Dat betekende in elk geval dat Arjan hem echt vertrouwde en daar was Marc heel blij om, al liet hij dat niet blijken en bleef belangstellend naar Arjan kijken die na een slok cola voorstelde bij het begin te beginnen. Na mij lagere school in Ameide ben ik naar het Gymnasium in Gouda gegaan. Daarna naar de LU in Wageningen. Na de afronding van mijn studie daar ben ik nog gepromoveerd met een proefschrift over de mogelijkheid tot het verminderen van het gebruik van bestrijdingsmiddelen door het veredelen van fruitboomrassen. Dat verklaard dus waarom ik vorige keer zei: ”Ik ben geen boer”. Ik ben een wetenschapper die daarnaast ook nog formeel het boerenbedrijf van mijn vader runt. Maar het is niet de wetenschap en het is ook niet het boerenbedrijf waarover ik met jou wil praten. Dat gaat over het derde en in mijn ogen belangrijkste aspect van het werk op deze hoeve; de opvang van; door hun familie en omgeving uitgekotste homojongeren en jongens die met zekerheid weten dat door hun geaardheid ook hen dit lot te wachten staat. Als het goed is heb jij daar nog niets van gemerkt “Dat klopt” bevestigde Marc, maar net als in de oorlog bij mijn opa, wemelt het hier van de onderduikers. Arjan schonk de glazen nog eens vol en vervolgde: Ik was nog net geen dertien toen ik me in de grote vakantie aan het voorbereiden was op mijn leven als middelbare scholier. Vanaf dat ik kon lezen verslond ik boeken en liever dan op mijn kamer in de hoeve deed ik dat al een aantal jaren in een stil hoekje op de zolder van de schuur. Daar had ik een oude fauteuil naar toe gesleept en dat was mijn hoekje waar ik kon wegdromen naar iedere plaats op de wereld, waar de boeken die ik las me naar toe brachten. Maar de belangrijkste ontdekking en de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven tot dan toe vond plaats live, recht voor mijn ogen en op nog geen drie meter van mijn neus. Wanneer ik eenmaal in een boek zat kon men een kanon naast me afschieten zonder het op te merken. Maar ik was net begonnen aan een nieuw boek en ik zat er nog niet helemaal in waardoor ik hoorde dat iemand de schuur kwam binnenlopen. Dat was vreemd want op dit tijdstip kwam daar eigenlijk niemand. En toen ik even later zachtjes hoorde praten werd ik toch wel nieuwsgierig wie daar beneden in de schuur was. Nu besloeg die zolder alleen maar het achterste deel van de schuur en je kon dus van boven zo de ingang van de schuur zien. Iemand die vanuit de volle zon naar binnen liep zag die zolder alleen maar als een zwart gat, maar vanaf de zolder had je een perfect uitzicht op alles wat er in de schuur gebeurde. Toen ik opkeek van mijn boek zag ik Gerrit en Nico. Twee jonge mannen die al een paar jaar bij ons werkten. Gerrit was 24 en Nico was net 20 geworden. Ik wilde ze begroeten maar iets in me zei me dat ik me beter stil kon houden en dat bleek een juist besluit. Terwijl ze de schuur inliepen begonnen ze een beetje te stoeien en aan elkaars armen te trekken en omdat ze onder de zoldervloer liepen verdwenen ze uit mijn blikveld. Maar omdat het in de schuur gortdroog was zaten er tussen de planken van de vloer centimeters brede kieren waardoor je, wanneer je plat op je buik ging liggen, precies kon zien wat er beneden gebeurde. Gerrit drukte Nico met z’n billen tegen een stapel dekzeilen en begon begon hem intens te zoenen. Ik wist niet wat ik zag. Natuurlijk had ik wel eens gezien dat jongens en meisjes met elkaar zoenden, maar twee mannen….. En ik lag er recht boven dus ik zag hoe hun tongen telkens langs elkaar kronkelden en in de ander zijn mond verdween. En natuurlijk bleef het daar niet bij. Terwijl ze stevig bleven zoenen zag ik dat ze elkaars blauwe overall losknoopten en binnen de kortste keren stonden ze in hun onderbroek. Ze stopten met zoenen en Gerrit deed een stap terug, zakte door zijn knieën en ging op zijn hurken zitten. Met zijn tanden beet hij in het elastiek en trok zo de onderbroek naar beneden. Ik zat er recht boven en zag op misschien twee meter afstand voor het eerst van mijn leven een volwassen pik in volledige erectie. Natuurlijk had ik als bijna dertienjarige zelf ook regelmatig een stijf pikkie maar dat kwam en ging spontaan en had er nooit echt gevoelens bij. Nu echter merkte ik dat ik een heel bijzonder gevoel in mijn onderbuik kreeg en werd mijn pikkie knoerthard. Omdat ik plat op mijn buik lag deed dat behoorlijk pijn en ik moest even met de hand in mijn broek om hem recht te leggen. Maar ik moest dat wel heel voorzichtig doen want ik was als de dood dat ik geluid zou maken en daarmee mijn aanwezigheid zou verraden. Inmiddels had Gerrit de pik van Nico in zijn mond genomen en zoog en likte eraan alsof het een heerlijke lolly was. Ik kon goed zien dat Nico het heerlijk vond want met z’n hoofd achterover en z’n ogen dicht pakte hij met twee handen het hoofd van Gerrit vast en bewoog hen heen en weer over z’n pik. Opeens stopte Gerrit met zuigen liet de pik van Nico uit z’n mond glijden en kwam overeind. De stapel dekzeilen was nog geen meter hoog en Gerrit die een stukje groter was dan Nico pakt Nico onder zijn oksels en zette hem met z’n blote billen op die stapel zeilen. Het leek er op dat ze dit vaker gedaan hadden want terwijl Gerrit zijn onderbroek afstroopte waardoor ik een nog grotere pik dan die van Nico zag, trok Nico zijn onderbroek van zijn voeten en ging op zijn rug liggen met zijn billen iets over de rand en met zijn bovenbenen op zijn borst. Gerrit spuugde een paar keer flink tussen de billen van Nico en ging toen met een vinger in zijn gat. Ik vond dat zóóóó’ raar en vies, maar ik bleef kijken en zag dat Nico het kennelijk heel erg lekker vond. Hij hing met z’n hoofd achterover, de ogen gesloten en kreunde, waarbij duidelijk was dat dit niet van pijn was maar van puur van genot. Na eerst met één, en later met twee vingers in het hol van Nico te hebben gepeuterd, drukte Gerrit nu ook zijn duim er bij. Dit ontlokte bij Nico een kreetje van pijn. Gerrit trok daarop even z’n vingers terug maar Nico riep gelijk doorgaan! doorgaan! Waarop Gerrit weer twee vingers en een duim in dat gaatje van Nico drukte. Ik zag dat allemaal heel duidelijk gebeuren want het gebeurde op hooguit twee meter voor mijn ogen, en de kier tussen de planken was groot genoeg om niets te hoeven missen. Het was duidelijk dat Nico het steeds lekkerder begon te vinden en op een gegeven moment hoorde ik hem tegen Gerrit zeggen: “Kom maar op met je pik, ik ben er klaar voor”. Prompt trok Gerrit zijn hand terug, pakte zijn snoeiharde pik en richtte die precies op dat gaatje waar hij net zijn vingers had uitgehaald. Heel langzaam zag ik de pik van Gerrit in het hol van Nico verdwijnen. Nico vertrok wel z’n gezicht, dus het deed wel wat pijn, maar je kon ook zien dat hij niets liever wilde dan dat die pik van Gerrit zo diep mogelijk in zijn hol kwam te zitten. Toen Gerrit er tot z’n ballen in zat stopten ze even, en keken elkaar aan, Nico liet z’n benen los en kwam wat overeind, Gerrit boog zich voorover zodat hun wijd uitgestoken tongen elkaar raakten en versmolten in een partijtje tongworstelen. Tot Nico zich achterover liet vallen op de dekzeilen en z’n benen om Gerrit’s middel sloeg. Toen zag ik dat Gerrit, eerst langzaam maar later steeds vlugger met zijn heupen heen en weer bewoog, waardoor zijn pik telkens een klein stukje in en uit de kont van Nico kwam. Ik zat daar recht boven dus kon precies zien wat er gebeurde. Nico leek het steeds lekkerder te vinden want terwijl hij met zijn hoofd van links naar rechts rolde straalde zijn gezicht puur genot uit, terwijl hij zijn benen steeds strakker om het middel van Gerrit klemde. Ineens hoorde ik Gerrit zeggen: Ik kom! ik kom! Wat stom dacht ik nog, je bent toch al hier? Ja zo grasgroen was ik toen nog. En ofschoon het hele tafereel zich recht voor mijn ogen afspeelde wist ik figuurlijk absoluut niet wat ik zag. Maar voor Nico was de opmerking voldoende om in aktie te komen. Hij liet zijn benen zakken zodat Gerrit uit de omklemming kwam. Daarop pakte hij zijn loeistijve pik in zijn rechtervuist en begon deze razendsnel op en neer te bewegen. Gerrit trok zijn pik uit het hol van Nico, pakte net als Nico zijn pik in de rechtervuist drukte zijn zak stevig tegen het onderlijf van Nico, die nu met gespreide benen de voeten aan de grond, plat op zijn rug lag. Dit tafereel duurde maar heel even, want ze begonnen alle twee te kreunen als bronstige hengsten en wat ik toen zag..!? Zonder te weten wat het was, zag ik twee mannen klaarkomen op een wijze waar je alleen maar van kunt dromen. Eerst dacht ik dat het pis was wat er uit Nico z’n pik sprietste. Drie, vier, keer kwam er een straal die recht over z’n buik tot op z’n gezicht terecht kwam. Direct daarna begon Gerrit nog harder te kreunen en spoot wel zes stralen op Nico z’n buik. En toen kon ik duidelijk zien dat het geen pies was maar veel witter en slijmeriger. De klodders bleven ook gewoon op Nico z’n buik liggen. En Gerrit, die een volkomen uitgebluste indruk maakte, ging naast Nico op de dekzeilen liggen. Nico bleef op z’n rug liggen terwijl Gerrit hem zijn rechterarm om z’n nek sloeg. Ze draaiden hun gezichten naar elkaar en Gerit begon de klodders slijm van het gezicht van Nico te likken. Zo te zien vond hij het wel lekker want hij wreef met z’n linkerhand over de buik van Nico om vervolgens letterlijk z’n vingers af te likken. Toen vonden hun tongen elkaar in een intense zoen. Onderwijl wreef Gerrit met zijn linkerhand dat slijmerige goedje heel behoedzaam over de borst en de buik van Nico. Zo bleven ze nog een paar minuten lekker tegen elkaar aan liggen tot Gerrit ineens opsprong en zei: “Kom luie flikker we moeten weer aan het werk”. Hoor wie het zegt zei Nico, maar je hebt gelijk we moeten weer wat gaan doen onze theepauze zit er op. Ik zag dat Nico met en schone poetslap z’n buik nog wat droogwreef en ze beiden hun onderbroek en overall weer aantrokken. Na nog één stevige omhelzing liepen ze de schuur uit, alsof er niets gebeurd was. Ik was te overdonderd van alles wat ik gezien en gehoord had dat ik nog even op m’n buik op die zoldervloer ben blijven liggen. Maar m’n pikkie, want meer was het toen nog niet, stond nog steeds loei stijf en het onbestemde gevoel in m’n onderbuik was ook beslist niet weg. Uiteindelijk ben ik overeind gekomen en in mijn leesstoel gaan zitten, maar van lezen kwam niets. Mijn pikkie bleef stijf dus deed ik wat ik daar nog nooit had gedaan; ik trok mijn broek naar beneden en ging in m’n blote kont onderuitgezakt in de stoel zitten. Ik pakte zoals ik Nico had zien doen m’n pikkie vast. Niet in m’n vuist want daar was het ding veel te klein voor, maar tussen duim en twee vingers en ging er wat mee heen en weer zoals ik Nico had zien doen. Dat voelde heel apart en heel lekker dus ging ik wat sneller heen en weer, en dat maakte het gevoel nog sterker en lekkerder. Het was zo lekker dat ik niet wilde stoppen, maar helaas ik moest ineens nodig pissen. Maar wel zo nodig dat ik nooit meer op tijd op de WC kon zijn, Gelukkig stond er op die zolder ook een emmer en ook nog onder handbereik dus terwijl ik met mijn linkerhand die emmer pakte, bleef ik met m’n rechterhand op en neer m’n pikkie bewegen. Tot ik voelde dat ik de pis niet meer kon houden en ik hem in de emmer richtte. Maar in plaats van de gebruikelijke gele onafgebroken straal spoot er nu een paar keer een straaltje slijmerig goedje uit. Ik schrok me rot. En ineens voelde ik me doodmoe en werd m’n pikkie ook weer helemaal slap. Wat was dit??? Ben terug in de stoel geploft en wist even niet wat ik moest doen. Maar langzaam kreeg ik toch alles weer op een rijtje. Ik besefte dat mij hetzelfde was overkomen als Gerrit en Nico en kwartier daarvoor. Ik wist nog steeds niet wat het was, maar die twee vonden het kennelijk heel gewoon, dus zou het wel niet zo erg zijn. Na een half uurtje was ik weer een beetje tot rust gekomen, kleedde me weer aan, maakte met een poetslap de emmer schoon, en ging een eind lopen door de boomgaard want daar kreeg ik altijd, en nog steeds en heel rustig gevoel van. De rest van die vakantie is er niets bijzonders meer gebeurd maar in mijn hoofd hield het me wel bezig. Tot de laatste maandag in augustus het Gymnasium in Gouda wachtte. Onwennig zette ik mijn fiets in het daarvoor bestemde rek en terwijl ik mijn zware boekentas van de fiets aan het halen was, schoof er een fiets in het rek naast me. Ik keek op, en keek recht in het mooiste gezicht dat ik ooit gezien had. Een mooie kop met krullend haar, twee staalblauwe ogen en een lachende mond die me vroeg”: “Jij ook voor het eerst hier? ” “Jjjjaa” stotterde ik een beetje. “Ik ook, antwoordde de mooie kop, maar als je even op me wacht en we samen gaan dan zijn we allebei niet alleen”. Ik moest even lachen om deze simpele waarheid, maar werd er wel heel erg warm en blij van. Nog niet eens in de school en dan al een maatje, dat kon niet beter. Toen ook deze jongen zijn fiets op slot en de tas in de linkerhand pakte, stak hij zijn rechterhand naar me uit en zei: “Ik ben Joris Goudriaan en kom bij Ouderkerk vandaan”. “Arjan van Putten, van bij Ameide” beantwoorde ik zijn uitgestoken hand. Samen liepen we de school in, en we zijn samen gebleven, tot…,.tot… , Arjan begon te hakkelen moest een paar keer slikken en zei Marc aankijkend, ach eigenlijk zijn we nog steeds samen al leeft Joris al jaren in het leven dat ons uiteindelijk ook is beloofd als we tenminste een beetje lief zijn voor elkaar. “Nog een cola?”vroeg Arjan, “Want je begrijpt dit verhaal is nog lang niet uit.” “Ja doe maar zei Marc” terwijl hij net deed of hij de twee dikke tranen in de ogen van Arjan niet zag.
05-12-19
Naakstrand trio en meer
 En of ik lekker wakker werd. Ik heb een lekker groot bed. Ik slaap er alleen behalve als er een leuke vent of meid blijft slapen. Vent of meid ja, ik ben een actieve bi-man. Hoewel meer man gericht, kan ik een lekkere vrijpartij met een vrouw ook waarderen. Maar goed, lekker geslapen na een gezellige avond en een vermoeiende nacht. Ik had gisteren lekker geborreld met hem, de stud die ik al een tijdje ken. Hij was langsgekomen, we hebben lekker gegeten, enorm lang gekletst, Netflixje gedaan, en lekker met elkaar gespeeld. Dat spelen begon tijdens de film en eindigde in een lekker lange vrijpartij waarin hij in ieder geval een paar keer aan zijn trekken kwam. Ik kijk verlekkerd opzij. Hij ligt daar nog, op zijn rug gelukkig, dus ik kan langzaam het dekbed opzij leggen, en daar ligt hij, heerlijk verstopt in zijn velletje rustend op zijn buik. Ik streel zijn buik, en ga langzaam naar beneden, beroer zijn pik. Het duurt even, dan hoor ik een luide zucht en een langzaam harder wordende lul. Ik geef hem een paar rukjes en zie hoe hij in mijn hand hard wordt. Rustig trek ik door, mijn gezicht langzaam naar zijn borst, mijn lippen zoekend naar zijn tepel, die, als ze hem gevonden hebben, zuigend hard maken. Je gaat wat beter liggen en kreunt ten teken dat ik het goed doe. Maar ik heb geen zin om hem nu weer naar een hoogtepunt te brengen. Ik geef hem een zoen en zeg hem dat hij over een kwartiertje naakt zijn ontbijt kan komen halen. Zo gezegd zo gedaan, ik heb een makkelijk ontbijtje klaargezet, en daar komt hij binnen. Zijn pik heeft een mooie houding, een beetje stijf en met zo’n mooie boog naar beneden. Zo zie ik ze het liefst, gevuld als bewijs dat er lust inzit, maar niet stijf. zo in de ochtend hoef ik geen harde paal aan tafel. Hij gaat zitten en samen genieten we van het eten en van elkaar. Onze handen vinden onze gezichten, rug, borst, benen en pik. We eten, zoenen, lachen en genieten. Ik heb een idee zeg ik hem en stel hem voor naar het stand te gaan. Hoewel het de laatste dagen koeler wordt, is het vandaag nog een mooie zonnige start. Hij stemt in en zo zitten we niet veel later in de auto naar het strand. We lopen wat langs de kustlijn, geen haast en lekker pratend. We zien hoe het geklede deel langzaam overgaat in het naaktstrand. Omdat het gemengd is kun je duidelijk zien hoe bikinitopjes verdwijnen en niet veel later gevolgd wordt door de slipjes en broekjes. Het is gezellig druk, hier en daar wat stelletjes en wat losse vrouwen. De mannen liggen meer richting de duinen, wel duidelijk, het is lust wat hen drijft, mij ook trouwens. Mijn nek verrek ik een paar keer door een mooie vrouw die open en bloot op de rug aan het zonnen zijn. De aanblik maakt me opgewonden, niet veel later staat mijn pik paraat. Grappig om te zien dat een naakte vrouw hem niks doet, hij kijkt verbazend naar mijn pik en vraagt zich af waarom tieten mij kunnen opwinden…… ik ga het hem niet uitleggen. Sommigen willen dit niet en draaien hun gezicht af, af een toe krijg ik een lach of een complimentje. Wij lopen nog een beetje door en vinden een lekker beschut plekje onder aan de duinen. Iets hoger, dus met een lekker zicht naar het strand, de zee en de horizon. We smeren elkaar in en gaan lekker liggen. Ik ben zeker in slaap gevallen want ik schrik wakker van een vrouwenstem. He leukerd, mag ik erbij komen liggen? Ik moet even wennen, kijk om me heen zie hem met een glimlach kijken en zie dan een mooie dame. Alles in de juiste proporties, mooie borsten, strak buikje en beneden lekker geschoren, het ziet er uitdagend uit. Dan besef ik me dat ik haar nog niet in de ogen heb gekeken. Ze lacht en stelt zich voor, haar accent verraad iets Brabants. Ze komt naast mij zitten en we beginnen wat te kletsen. Ik ben benieuwd waarom zij naast mij komt zitten. Dan legt ze uit dat ze ons over het strand had zien lopen en het haar opviel dat het mij kennelijk opwond en hem minder. Zij gaf aan dat zij niet alleen naar het strand was gekomen om te zonnen, maar ook op zoek was naar gezelschap. Op zich niks mis mee, hoewel ik hoopte dat ik met mijn date nog wat kon vrijen en genieten, dacht ik dat het wellicht nog wel tot meer zou kunnen leiden. We gingen zitten, dronken en aten wat en genoten van leuke gesprekken. Het viel mij wel op dat zij haar hand vaak over haar borsten liet gaan en af en toe mijn buik streelde. De hitte, wijn en ontspanning zorgde er in ieder geval wel voor dat mijn pik groter en harder werd. ze gaat iets verliggen en met haar mond gaat ze richting mijn buik. ze geeft kusjes, likje en langzaam gaat ze richting mijn eikel.. die neemt ze in de mond terwijl haar handen mijn ballen en benen strelen. Ik sluit mijn ogen en zoek met mijn handen het lichaam van mijn date. met mijn rechterhand streel ik hem, zijn borst, zijn buik en langzaam voel ik zijn inmiddels harde pik. Rustig trek ik hem af, mijn linkerhand over het haar van de vrouw die gulzig mijn pik in haar mond heeft. we genieten en ik zie dat er wat mensen zich om ons heen komen staan. hun handen om hun pik, verlekkerd kijkend. dan duw ik de vrouw van mijn pik, laat haar op haar rug draaien, zoen haar borsten, haar buik en ga langzaam naar beneden. ik geef mijn date een teken dat hij moet opstaan. en terwijl ik mijn tong richting haar kut laat gaan, duw ik mijn kont omhoog. dat is een signaal voor de date dat hij mij mag rijden. ik voel hoe een vinger mijn kutje inglijdt en mij opent. dan verdwijnt de vinger en merk ik hoe hij zich tussen mijn benen plaatst. Ik voel zijn warme eikel tegen mijn billen zich een weg naar binnen zoekend. Mijn tong gaat langs de clit van de vrouw die kirrend geniet. even de druk en dan voel ik hoe hij langzaam bij mij naar binnen komt. zacht stotend neukt hij mij terwijl ik in hetzelfde ritme aan het beffen ben. Niet veel later voel ik hoe het ritme opgevoerd wordt en zijn pik harder worden en dan komt hij in mij klaar. Een paar stoten zaad zoeken zich een weg bij mij naar binnen. de vrouw ligt nog steeds te genieten en ik blijf doorgaan. Likken en pijpen is mijn specialiteit, maar deze kut is zo lekker zo nat, zo nauw. Ik voel hoe de man uit mij gaat en een drup zaad mee naar buiten komt. Ik merk dat hij van mij wegdraait maar ook hoe er nog iets gebeurt. Een andere man lijkt de plaats in te nemen en zonder iets te zeggen voel ik nu een toch wat grotere pik makkelijk mijn darm ingaan. wat ruwer deze keer stoot de man zijn pik bij mij naar binnen. Ik merk dat de prostaat overuren draait want een klodder zaad stroomt uit mijn pik, dat is dat geweldige gevoel van de P-massage. Zo gaat het een tijdje door en ook dan voel ik ineens een harde stoot waarbij de vreemde in mij klaarkomt. Ook nu gaat hij snel van mij af. Om te voorkomen dat er nog een man mij zal gebruiken, duw ik de benen van de vrouw uit elkaar en laat mij over haar heen zakken. Mijn pik vindt haar grotje snel en zo ben ik haar aan het neuken. Onze monden zoeken elkaar en we tongen lekker terwijl we lekker vrijen. Ik merk aan haar kreunen dat er een hoogtepunt aan zit te komen, en het mooiste moment is daar, we komen samen klaar. Zij schokt een beetje met haar lichaam en ik stoot mijn zaad in haar kut. We bewegen nog wat door, dan liggen we uitgeput op elkaar. Ik kijk opzij en zie mijn date een pik in zijn mond nemend een kijker lekker pijpen. Ik kijk rond en zie een paar mannen duidelijk opgewonden kijken wat wij deden. Dan zie ik die lekkere jonge vent. wijs hem naar ons toe, ik vraag hem om de vrouw te verwennen De vrouw gaat op haar handen en knieën zitten, en de man laat zijn pik bij haar naar binnen glijden. ik ga naast de vrouw zitten en kijk hem verlangend aan. ik zie hoe hij geniet terwijl hij haar neemt. Op het moment dat hij zijn ogen sluit en lijkt klaar te komen, zeg ik hem te stoppen en zijn zaad over mijn gezicht te spuiten. Hij trekt zich terug, pakt zijn lul in zijn handen en met vlijtige halen trekt hij zich klaar. Zijn zaad spuit hij over mijn gezicht heen. Dan is het genoeg. we gaan de zee in om ons schoon te spoelen. Gaan terug, nemen nog wat te drinken en genieten van de middag die lekker voorbij is gegaan.
04-12-19
Het blijft verrassend 4
Zelden was een dag zo lang als deze vrijdag voor Jos. Gisterenavond had hij een afspraak gemaakt met Marc. Zoals meestal met afspraken was Jos er van uit gegaan dat het zeker nog wel een week en wellicht nog langer zou duren voordat ze dit met elkaar zouden kunnen praten. Maar het liep anders en vanavond zou hij al met de billen bloot moeten. Hoewel met de billen bloot… eerlijk gezegd was Jos helemaal niet bezig met seks maar veel meer met zijn geaardheid en hoe hij zijn leven verder in zou moeten richten. En het was duidelijk dat Jos die gewend was zich klein en vooral stil te houden, wanneer hij ooit voluit van het leven zou willen genieten, vanavond toch echt openheid van zaken zou moeten geven. Voor de middag was er op het werk nog voldoende reuring om de tijd nog enigszins door te kunnen komen. Maar na de middag leek de klok wel stil te staan en om half drie besloot Jos een paar snipperuren te nemen en ging naar huis. Dat had ook als voordeel dat hij Marc niet onder ogen hoefde te komen. Hij zou zich geen raad weten omdat hij dan net zou moeten doen alsof er niets aan de hand was terwijl hij er volledig door in beslag genomen werd. Maar hoe dan ook het was met lood in de schoenen dat Jos het appartement naderde en hij aarzelde zelfs nog om op de bel te drukken. Wat zou er vanavond allemaal worden los gemaakt ? En die Luc wat zou dat voor type zijn? Zou die wat invoelingsvermogen hebben? Of zou dat zo’n ruige motormuis of beter gezegd -rat zijn? Dat spookte door Jos zijn hoofd maar bijna mechanisch drukte hij op de bel…. En toen kon hij niet meer terug. “Jij bent waarschijnlijk Jos?” klonk het heel vriendelijk uit de intercom. “Klopt”, pfffoe, dat viel niet tegen hij hoefde weinig te zeggen want direct zwaaide de deur open en werd Jos uitgenodigd om naar de bovenste etage te komen. Tot in de kleinste vezel gespannen arriveerde hij daar, maar toen de liftdeur open ging en hij daar een ontspannen vriendelijk lachende Marc zag staan viel er al iets van die spanning af, en terwijl ze samen door de gang naar het appartement liepen waar hij, bijna letterlijk met open armen, werd ontvangen door een heel sympathiek ogende Luc, leek het wel of er een loden last van hem afviel. Was het een reactie op een jarenlang opgebouwde spanning die in de laatste uren tot een toppunt was gekomen? Was het de allerhartelijkste ontvangst in een totaal vreemde maar voor Jos direct heel vertrouwde omgeving? Hoe dan ook binnen de kortste keren en zonder enige aarzeling liet Jos alle reserves varen en stortte zijn hart volledig uit. Jos waande zich in een andere, ongecompliceerde wereld, waar hij volledig zichzelf kon zijn. Los was van alle narigheid uit die werkelijke wereld, die Jos tot nu toe zo onbarmhartig bejegende. Maar hoe aangenaam het bier, het zich vrijelijk kunnen uitspreken, de heerlijke maaltijd, de begripvolle reactie in woord en gebaar ook waren, het waren vooral de troostende armen van Luc die voor Jos voelden als balsem op een schrijnende wond. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan het verblijf in deze bijna droomwereld. Langzaam keerde Jos terug in de echte wereld en daarmee keerde ook het echte gevoel bij Jos terug. En hoe meer hij voelde, hoe aangenamer het werd. Twee stevige armen om hem heen, de warmte en de geborgenheid van een mens ervaren, met een man lijf aan lijf zitten… maar waar Jos zelf van dit alles steeds rustiger werd, werd kleine “jos” tussen z’n benen steeds onrustiger. En het was de fysieke pijn van een pik die stijf wordt, maar aan alle kanten te klem zit om zich vrijelijk te kunnen ontplooien, die Jos in een klap terug bracht in de werkelijkheid. En het besef dat hij heel close en inmiddels met een flinke erectie op een bank zat met een man wiens vriend dit tafereel vanaf een meter afstand kon waarnemen, deed Jos schrikken zoals hij nog zelden was geschrokken. Terwijl Jos zich losmaakte van Luc en snel in de andere hoek van de bank ging zitten keek hij naar Marc in de hoop dat die niet gezien had wat er precis gebeurde. “Hij is echt lekker hè ” zei Marc lachend wijzend op Luc , die ineens een beetje verloren met lege handen op de bank zat. Jos wist echt niet hoe hij hierop moest reageren en kon alleen maar met een steeds roder wordend hoofd wat onsamenhangends stamelen. Bedoelde Marc nu dat hij het helemaal niet erg vond dat ie zo close met Luc was geweest? “Dat gestamel van wat jij er van vindt “ zei Marc, “ kan ik niet verstaan, maar dat híj het wel lekker vindt”, duidelijk wijzend op Jos z’n kruis, “is meer dan duidelijk. “En dat vind JIJ niet erg?’ vroeg Jos, die inmiddels weer normaal kon praten ,vol verbazing. “Nee natuurlijk niet. Het zou pas erg zijn wanneer het je niets deed wanneer zo’n lekker ding als Luc je in zijn armen neemt en je even alle sores laat vergeten. Jongen neem van mij aan er zijn weinig dingen waar een mens meer energie van krijgt dan zich geborgen te weten bij mensen”. “Ben jij dan niet boos op me dat ik zo lekker in Jos z’n armen lag, dat ik er ..unne.. unne” Jos begon weer te stotteren “Er een stijve pik van kreeg” maakte Marc de zin van Jos af. “Ja, inderdaad, dat heb je dus ook gemerkt” zei Jos die er nu helemaal niets meer van begreep. Natuurlijk, was het heerlijk om zo ongeremd jezelf te mogen zijn. Maar hoe was het mogelijk dat iemand zo tolerant was dat hij zonder en spoor van afgunst of jalousie op deze wijze z’n partner met een ander bezig kon zien? En inmiddels was Jos toch ook al zo vrij om deze vraag dan maar gewoon te stellen. En terwijl Luc nog drie biertjes haalde kreeg hij van Marc een antwoord dat Jos enerzijds verbaasde, maar anderzijds ook heel erg aan het denken zette. “Wij zijn wel elkaars meest dierbare personen, maar dat betekend niet dat we elkaars eigendom zijn”. De meeste relatieproblemen ontstaan doordat men vindt dat dit laatste wel het geval is. Vroeg of laat veranderd de relatie dan in slavernij. Waarbij de partners heel dikwijls elkaars slaaf zijn, zonder dat zelf goed te beseffen”. Luc en ik horen dan wel bij elkaar, maar we zijn niet van elkaar. En in de ruimte die deze houding naar elkaar toe schept is heel veel mogelijk zonder dat dit tot problemen leidt. In deze ruimte kan een mens vrij bewegen en blijft zowel de geest als de spieren soepel. Behalve natuurlijk die ene spier die regelmatig laat weten te weinig ruimte te hebben en daardoor al zijn souplesse verliest”. “Ja maar hebben jullie dan ook wel eens seks met een ander?! “, vroeg Jos in opperste verbazing. “Ja waarom niet?. Luister, wij weten wat we aan elkaar hebben. Wij weten dat we het met niemand beter hadden kunnen treffen dan met elkaar, maar dat wil niet zeggen dat wij anderen en anderen ons niets meer te bieden hebben. En dat geldt voor alle aspecten van het leven. Luc is helemaal weg van kunst en musea, ik heb veel meer interesse in techniek en infrastructurele bouwwerken. Natuurlijk praten we over en weer wel over datgene dat ons boeit, maar echt diep ingaan op de materie is voor de een geweldig en voor de ander dood saai. Nou dan ondervinden we toch beiden veel meer voldoening aan een contact met iemand buiten onze relatie. En hoe vertrouwder we met elkaar worden, des te gemakkelijker kunnen we ons onvoorwaardelijk open stellen voor een ander. We weten dat de gezamenlijke basis onverwoestbaar is. Luc kon er even helemaal voor jou zijn, omdat hij zich geen seconde druk hoefde te maken over de vraag wat ik er van zou vinden. Proost !” “Maar wanneer Luc nou ook eens een stijve pik had gekregen wat dan. Dat was dan toch heel lastig geworden want daar zou hij dan niks mee kunnen? ” bracht Jos in. “HAHAHA”de schaterlach van twee mannen schalde door de kamer. “Wil je weten wat ik allemaal had kunnen doen met de stijve pik die ik beslist zou hebben gekregen als jij niet zo plotseling naar de andere kant van de bank was gevlogen? “ vroeg Luc lachend aan Jos. “Nou ja, nee, eh, ik weet het niet, of ja, maar…… ik denk dat ik nog veel moet leren” was het uiteindelijke antwoord van Jos. “En zou je dat willen leren?” vroeg Marc. “Ja dat wel, ik heb leren altijd geweldig gevonden maar hier is toch geen school voor”. “Nee dat niet”, zei Marc “maar er zijn wel leraren die hierin graag privé les geven”. “Nooit van gehoord, of iets van gezien” zei Jos. “Nee zei Luc dat zou kunnen, want wij bijvoorbeeld, hebben ook nog steeds geen tijd gehad om een bord naast de voordeur te spijkeren om dit bekend te maken. Maar we hebben de vooropleiding inmiddels wel afgerond en hebben ook al voldoende lesuren bijgewoond en stageplekken bezocht om een leerling die dat wenst voldoende basiskennis bij te kunnen brengen”. “En hoe gaat dan de aanmelding? ” vroeg Jos met een ondeugend lachje? “Nou dat kan schriftelijk en mondeling , maar de eerste les is altijd minimaal 24 uur na de aanmelding” zei Marc.” En die regel is vooral belangrijk voor mensen die met grote aarzeling en onzekerheid hier komen in de hoop wat meer te weten te komen over zichzelf en hun gevoelens. Deze mensen horen en ervaren dan vaak dingen waardoor hun bloed zich gaat concentreren in een sponsachtige massa tussen hun benen, waardoor de hersenen te weinig bloed krijgen om nog helder te kunnen denken. Deze mensen willen we absoluut niet in een zwak moment verleiden tot daden of handelingen waar ze later spijt van krijgen. Vandaar die 24 uur bedenktijd. Wie dan opnieuw aangeeft een proefles te willen ondergaan zo’n leerling helpen wij graag ”. “Dan geef ik mij bij deze op voor zo’n proefles”, maar morgen op zaterdag wordt waarschijnlijk geen cursus gegeven?” “Dat ligt er aan” zei Luc “de eerste les is altijd privé en zaterdags hebben we nog wel eens een groepscursus” . Terwijl hij dit zei opende hij de agenda in z’n smartfone, keek Marc aan en zei: “Arjan”. “Nee zei Marc, dat kan niet samengaan, maar……………… “ Marc zweeg verder en leek even in gedachten verzonken tot hij vervolgens met een glimlach om de mond zei Luc aankijkend: “Volgende week vrijdag kan dat wel? “ Luc knikte ja en zich tot Jos wendend: “Volgende week vrijdag zelfde tijd zelfde plaats lijkt je dat wat”? Jos vond het prima en dus werd dit zo afgesproken. Inmiddels was het ook al best laat geworden en dus besloot Jos maar eens naar huis te gaan, en stond op uit de bank. Marc en Luc liepen op hem af en gaven Jos een hele dikke knuffel. Met een hoofd vol gedachten maar wel met een heel erg goed gevoel in zijn hart ging Jos terug naar zijn huisje. Hij wist het zeker, deze avond zou wel eens een keerpunt in zijn leven kunnen worden. Marc en Luc waren ook best moe en na de boel wat opgeruimd te hebben zochten ze ook hun bedje op. Naakt als altijd kropen ze tegen elkaar en toen ze lekker genesteld waren vroeg Luc aan Marc: “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik Arjan zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ” “Alles op z’n tijd maatje”. Nu wil ik jou eerst een stuk “Verse Worst” geven en als je lief bent krijg je er nog een sausje bij!” Typisch Marc. Hij kon zo gevoelig en teder zijn, maar af en toe, zeker na een serieuze en emotionele avond als deze, dan werd het een beest. Gelukkig kon Luc daar heel goed tegen sterker nog hij kon er intens van genieten. Wanneer hij werd genomen als het slachtoffer van een aanranding. Kennelijk was Marc al aardig opgegeild want terwijl hij Luc zijn onderbenen vastpakte en zijn schouders bij Luc in de knieholte plaatste, droop er al een slier voorvocht uit z’n eikel. Met z’n rechterhand melkte Marc nog wat extra van dit beste smeermiddel ter wereld uit z’n pik en smeerde daar Luc z’n ster, die al verlangend open stond, mee in. Marc zette de eikel op de ster, keek Luc recht in de ogen om te zien of hij er klaar voor was, en toen Luc dat met ene bijna onmerkbaar knikje bevestigde, ramde Marc zijn paal in een keer bij Luc naar binnen. Zo deden ze het niet vaak, dat ruige rammen, maar af en toe dan was dit toch wel lekker. Luc wist wat hem te wachten stond en hij merkte dat hij zich er steeds beter op kon prepareren. De eerste keren hield de pijn die deze plotselinge penetratie veroorzaakte zo lang aan, dat er voor Luc eigenlijk geen plezier aan te beleven was. Maar Luc vond het wel heel spannend om zo “genomen” te worden dat ze het zijn blijven proberen. En inmiddels was Luc zover dat hij geen kik meer gaf als Marc doorstootte. En zat hij er eenmaal in dan bleef Marc muistil leunen tegen de bovenbenen van Luc. En het was dan Luc die door het samentrekken van zijn kringspier aangaf dat hij er klaar voor was. Die ”massage” van zijn op knappen staande pik was dan voor Marc het teken om met kleine stootjes beginnend Luc uiteindelijk met lange halen plat te neuken . Als een zuigerstang van een stoommachine in een poldergemaal haalde Marc zijn pik tot het uiterste puntje van zijn eikel uit Luc zijn ster, om hem er vervolgens tot zijn op knappen staande ballen in te rammen. Steeds sneller en steeds woester ging die stang op en neer tot Marc met een woeste brul zijn pik er in ramde en zich trillend en schokkend helemaal leegspoot in Luc z’n darmen. En Luc….? Die wist wat ging komen en lag al die tijd met uitgespreide armen plat op z’n rug. Bij de laatste schok waarmee Marc het laatste restje sperma afleverde liet hij zich als een slappe vaatdoek voorover vallen in de gespreide armen van Luc, die Marc met armen en benen, als ware het de tentakels van een inktvis, tegen zich aantrok. De prostaat massage van Marc z’n zuigerstang en een klein naschokje van Marc die nu stevig tegen de paal van Luc werd aangedrukt waren voldoende om de minieme ruimte die er tussen de buiken van deze mannen nog was, op te vullen met vier vijf golven sperma die uit de pik van Luc gulpten. Helemaal uitgeteld tot niets meer in staat, vielen ze zo in slaap. Het was Marc die na een halfuurtje wakker werd omdat zijn rug toch ging protesteren vanwege de oncomfortabele houding. Luc sliep nog al een roos. Heel voorzicht kroop Marc tussen de benen van Luc uit en bekeek het “slagveld” van half opgedroogd sperma dat bijna tot aan zijn kin in z’n borstharen zat en besloot het daar maar lekker te laten zitten. Hij vleide zich naast zijn “Luccie” en viel prompt weer in diepe slaap.
04-12-19
Wandelen
Op een goede dag dacht ik bij mezelf: Wanneer ga je nu eens beginnen met wandelen, je wilt toch afvallen. En zo gezegd zo gedaan. Op internet een mooie wandelroute opgezocht en met de auto er naar toe. 15 Kilometer moet te doen zijn dacht ik in mijn rit er naar toe. Aangekomen bij de startplaats verwonderde ik me een beetje dat het gewoon een parkeerplaats is, zonder restaurant of iets. Alleen een oude boerderij iets verder op. Auto geparkeerd en het bord aan het bestuderen hoe de route een beetje loopt. Zo te zien valt het mee denk ik en begin vrolijk te wandelen. Na een uurtje of 2 wandelen zie ik een bankje en ga ff zitten om te rusten. Nog een klein uurtje schat ik in, dus ik neem nog een slok water. In gedachte verzonken hoor ik opeens iemand vragen: Mag ik erbij komen zitten. Ik schrik op en zie een oudere man mij lachend aankijken. Natuurlijk zeg ik snel en zeg er achteraan ik loop zo toch verder. Wilt u ook wat drinken, mijn fles is nog half vol en we zijn er bijna. Graag zegt de man en neemt een paar slokken. Samen lopen we verder en babbelen wat over het weer, de politiek en zo. Plots struikelt de oudere man en valt voor over op de grond. Ik probeer nog hem te helpen, maar helaas. Ik help hem overeind en hij heeft last van zijn enkel. Wat nu zeg ik. Ach zegt ie, nog 300 meter en dan zijn we bij de finish en 200 meter verderop woon ik. Als je me zo ver wilt helpen dan is het geen probleem. Ok en al ondersteunend lopen we verder. Nog geen 100 meter verder slaat het weer om, het begint te waaien en te stortregenen. Binnen 1 minuut zijn we allebei doorweekt, maar zijn huis is in zicht. Aangekomen bij zijn huis zegt ie kom maar ff mee naar binnen, kun je douchen een kop thee drinken terwijl je kleding wat kan opdrogen.Snel gaat Bert, zo als ie zich voorgesteld heeft zich douchen en zegt doe maar rustig, dan maak ik de open haard aan en zet een bakje thee voor ons. Ik hen een badjas voor je klaargelegd en zal je kleding ff te drogen hangen.Heerlijk zo'n warme douche op je koude lijf. Snel afgedroogd en de badjas aangetrokken. Beetje kort maar ja.Deze kant riep Bert door de open deur en ik liep een warme kamer binnen met een grote open haard. Voor de open haard zat Bert op een zitzak en zei ga lekker zitten. De thee is klaar. Wil je een scheut rum er in.Eentje mag hoor als je nog moet rijden. Ok zei ik lachend doe maar en Bert deed een flinke scheut in de thee. Al drinkend van de thee voelde ik de warme gloed van het vuur en dacht terug aan mijn jeugd jaren bij de scouting. In gedachte verzonken hoorde ik Bert vragen, waar ben je met je gedachte, lust je nog een kopje thee.Ik dacht aan mijn jeugd bij de scouting, een jaar of 40 geleden. Gingen we vaak in de winter kamperen en dan hoorde een groot kampvuur erbij om warm te blijven. Vaak zo groot dat we in de blote buik erbij konden zitten. O zegt Bert en dan zeker lekker met elkaar spelen zei hij lachend. Helaas moest ik bekennen, dat is er jammer genoeg nooit van gekomen .Jammer zei Bert en kwam zachtjes naast me zitten. Je weet niet wat je mist. Hij legde zijn hand op mijn been en keek me indringend aan. Toen sloeg ie een arm om me heen en vroeg, mag ik je een zoen geven omdat je mee hebt geholpen thuis te brengen. Zonder een antwoord af te wachten gaf ie me een zoen op de mond en zijn tong gleed in mijn mond. Een beetje overrompeld beantwoordde ik zijn zoen en hij trok me stevig tegen hem aan. Ik voelde zijn anders hand langzaam omhoog kruipen en ongewild begon mijn pik zachtjes te groeien. Zou mijn droom dan eindelijk uitkomen. Zijn hand wreef zachtjes over mijn slip en ik hoorde hem fluisteren: lekker he. Ik wist zo snel niets te zeggen en Bert zei zeg maar niets schatje, je vriendje vind het lekker toch. Dat kon ik niet ontkennen en kuste hem nogmaals.Kom zei Bert, dan gaan we naar de slaapkamer en nam me mee aan de hand. Op zijn slaapkamer aangekomen legde hij me op bed en begon me weer lekker te zoenen. Dit keer gleed zijn hand in mijn onderbroek en behendig trok ie die uit en masseerde mijn pik en ballen. Voorzichtig liet ik mijn hand naar zijn pik glijden en voelde dat die al flink stijf was. Bert duwde mij zachtjes naar beneden en zei doe maar wat je altijd al een keer wou doen. Toe maar, dat is niet vies. Voorzichtig nam ik zijn zijn stijve pik in mijn mond en begon hem te pijpen. Blijkbaar deed ik het goed want hij kreunde zachtjes en zijn hand gleed naar mijn billen. Hij haalde zijn pik uit mijn mond en begon mijn billen zachtjes te kneden. Lekker kutje schatje, dat zullen we eens lekker gaan vullen. Voorzichtig drukte hij een vinger naar binnen wat eerst vreemd aanvoelde, maar al snel heerlijk geil aanvoelde. Met behulp van wat glijmiddel gleed al snel een tweede en derde vinger naar binnen. Ik lag te kronkelen van genot en opeens stopte Bert, haalde zijn vingers uit mijn kutje en draaide mij op mijn buik. Nu komt ie jongen en hij zette zijn stijve pik tegen mijn kutje. Langzaam gleed ie naar binnen. Eerst wat onwennig, maar al snel een heerlijk gevoel. Langzaam neukte hij me en fluisterde geil in mijn oor: Dit wou je toch schatje. Dit heb je je hele leven al gemist. Hij draaide mij een beetje en begon al neukend met mijn pik te spelen. Nog nooit had ik me zo geil gevoeld en ik voelde mijn pik groeien en voelde dat ik ging klaarkomen. Op het moment dat mijn zaad naar buiten spoot kwam ook Bert klaar in mijn kutje. Ik hoorde en voelde hem genieten. Ook ik was nog nooit zo heerlijk klaargekomen. Uitgeput bleven we zo liggen, Bert zijn pik nog in mijn kutje en mijn pik heerlijk in zijn hand. Ik voelde zijn pik uit mij glijden, maar mijn pik bleef op volle sterkte. Bert boog zich voor over en begon mijn pik lekker te pijpen. Ook mijn ballen werden heerlijk verwend door hem en al snel spoot ik een 2e lading zaad in zijn mond. Helemaal uitgeput vielen we samen in slaap.Een paar uur later werd ik wakker en voelde hoe Bert lekker met mijn pik en ballen aan het spelen was. Dag schatje, ben je weer geil vroeg ie ondeugend. Nu is hou beurt om mij lekker te neuken en hij begon me eerst lekker stijf te pijpen. Daar had ie niet lang voor nodig en toen mijn pik weer lekker stijf was ging ie op zijn knieën voor me zetten en zei neuk deze geile teef maar eens lekker. Ik zette mijn stijve pik tegen zijn kutje, dat ie al had ingesmeerd met glijmiddel en gleed makkelijk naar binnen. Heerlijk zo'n strak kutje. Al neukend pakte ik zijn pik en begon hem zachtjes af te trekken. Ik voelde dat ik ging komen en liet zijn pik los en concentreerde me helemaal op mijn eigen hoogtepunt. Wat een geil gevoel, mijn zaad ongegeneerd in hem spuiten. Nadat ik klaar was gekomen ging ik snel op mijn knieën, want ik wilde zijn pik in me voelen. Bert begreep me meteen en zijn stijve pik gleed in mijn kutje. Heerlijk voelde ik hoe hij me neukte en al snel klaar kwam.Daarna nog heerlijk samen gedoucht en onder de douche elkaar nog een keer gepijpt.Hopelijk wordt deze droom snel een keer waar gemaakt.
04-12-19
Het blijft verrassend 3
Het was donderdag in de week na het schoolfeest toen Jos tegen tienen half slaperig z’n bed uit kwam en de gordijnen open schoof. Met en schok was hij klaarwakker, en dat kwam niet van het zonlicht. Recht voor zijn raam stond zo’n meter of tien van het huis in het grasland een groot bord met daarop de tekst: “Geen flikkers in de Waard”. Jos hoefde geen tel na te denken om te weten wat er was gebeurd. Die beweging achter die boom. Een van die homofobe pummels uit de Waard had hem bezig gezien met Wim, en hem deze gore streek geleverd. Jos brak en viel luid snikkend op z’n bed terug. Met lange halen schreeuwde hij zijn woede, ellende, verdriet en machteloosheid uit. Het duurde dan ook niet lang of zijn moeder kwam de kamer in om te kijken wat er loos was. Staande in de deur keek ze recht uit het raam, las de tekst op het bord, en riep uit””Ach kindje schat van me, huil maar eens goed uit, dat zal je opluchten” en vleide zich naast hem op bed en sloeg een arm om hem heen. Het duurde nog een tijdje voordat Jos langzaam bedaarde en zich een klein beetje, omdraaide en met een door tranen drijfnat gezicht zijn moeder aankeek. Deze pakte zijn hoofd tussen beide handen drukte en stevige kus op z’n voorhoofd en zei: ”Jongen wij staan achter je en jou krijgen ze niet klein, wie het ook zijn”. Jos omhelsde z’n moeder en als een klein kind bleef hij zo een tijdje tegen haar aan leunen , tot hij zich ineens vermande, overeind kwam een broek aan schoot en met een “Eerst die rommel weghalen “ beende hij de kamer uit. Vanachter het raam zag zijn moeder hoe hij met een woeste trap het bord omver smeet en vervolgens kapot sloeg. Hoofdschuddend pinkte ze een traan uit haar ogen en ging toen naar de keuken om voor Jos een ontbijt te maken. Jos kwam binnen ging in de badkamer naar het toilet, haalde een koude waslap door z’n gezicht en plofte vervolgens in de keuken op een stoel. Ze moeder schonk een kop thee in en ging tegenover hem zitten, wachtend op Jos, of hij wat zou zeggen. “Mam begrijp je wat er aan de hand is?”. “Ik denk het wel, maar zou je het me toch willen vertellen?. Dan praten we niet langs elkaar heen en bovendien denk ik dat het goed is dat je het gewoon hardop uitspreekt”. “Mam je zoon is een flikker”. “Nee!” riep moeder en sloeg met de vlakke hand op de keukentafel. “Flikkers dulden wij niet in ons huis”. Verschrikt en met grote angstogen keek Jos z’n moeder aan. Zouden zelfs zijn ouders hem ook laten vallen? Moeder liep om de tafel opende haar armen en voor de tweede keer die dag drukte ze haar bijna volwassen zoon aan haar hart. “Jongen je bent geen flikker, degenen die dat bord geplaatst hebben, dat zijn flikkers! Jij bent een waardevol en uniek mens, je bent in staat om liefde te ontvangen en om liefde te geven, maar omdat je niet precies dezelfde gevoelens hebt als de meeste mensen en omdat tweeduizend jaar geleden, in een andere cultuur, in een hele andere context daar een uitgesproken mening over bestond, die ook nog eens is opgeschreven, daarom denken veel mensen dat jij niet mag zijn wie je bent. Daarom denken veel mensen dat ze jou nu naar hartenlust mogen beledigen en kleineren en omdat er nu eenmaal ook mensen zijn die het prettig vinden om hun anders zijn uitbundig te etaleren, daarom bestaan er zoveel vooroordelen, scheldpartijen en nog erger. Maar wat er ook gebeurd dit is jouw huis, jouw thuis en daar ben je altijd welkom zoals je bent”. “Mam wist je dan dat ik zo was”?. “Jongen wat is weten….? Ken je juffrouw Liza nog? ”. “Juffrouw Lizaaaaa? M’n kleuterjuf? Die?, ja die ken ik nog wel maar wat is daar mee”. “Jongen toen jij drie maanden bij haar in de groep zat, heeft ze ons verteld dat wij er rekening mee moesten houden dat wij van jou nooit een schoondochter zouden krijgen”. “Hoe kan dat nou?, ik was net vier”. “Ja dat vonden wij ook vreemd en we hebben er om gelachen, maar van lieverlede raakten wij er ook steeds meer van overtuigd dat ze gelijk had. En nu ben ik haar zo dankbaar, want ze heeft ons bijna vijftien jaar voorsprong gegeven om aan het idee te wennen. Want hoe dan ook het is gewoon wel iets waar ook wij even aan moesten wennen .Maar ik weet zeker dat je vader ook blij is dat we er nu open over kunnen praten. En vader was opgelucht en praten deden ze. En ze kwamen tot de vaststelling dat Jos het beste snel een kamer in Rotterdam kon zoeken, dan was hij uit beeld van de anonieme pestkoppen, hoefde hij niet dagelijks te reizen en kon hij zich volledig op zijn studie richten. En dat lukte. En wel zodanig dat Jos naast zijn geplande studie economie ook nog een studie fiscaal recht ging volgen en het lukte om, zonder hapering in beiden af te studeren. De lasagne smaakte voortreffelijk en tijdens het eten werd nog een poosje doorgepraat over de studie van Jos. Na het eten nestelden ze zich weer in de bank en zei Marc: “Maar als ik het goed begrijp”, dan bij jij toch veel te hoog opgeleid voor de baan die je nu hebt?”. “Misschien wel, maar vergeet niet, ik ben nog best jong en de afgelopen vier jaar heb ik me volledig op m’n studie gestort. Nu wil ik eerst in alle rust werken aan mezelf en eens heel goed nadenken wat ik nu feitelijk wil. En neem van mij aan ik ben heel veeleisend en ik vraag me af of datgene wat ik zou willen überhaupt te realiseren is”. “En zijn dat materiële zaken waar je zo’n hoge eisen aan stelt of ook aan je leefomgeving en een eventuele partner”?” vroeg Jos. Jos begon een beetje te lachen en kreeg zelfs een beetje rode konen toen hij zei: ”Beiden! Maar daarom neem ik er ook de tijd voor en daarom ben ik ook heel blij en dankbaar dat ik hier zomaar bij jullie aan tafel mag komen om m’n hart te luchten en te sparren over wat wel en niet realistisch is. Want ik weet een paar dingen zeker, ik wil wonen in de vrije natuur en ik wil een man voor wie ik nummer één en de enige ben en hij voor mij. Laat heel duidelijk zijn; ik respecteer ieders levensstijl en manier van werken en wonen. Ik vind jou Marc een geweldige vent en de paar uur dat ik Luc nu ken kan ik alleen maar zeggen ik vind jullie een fantastisch stel waarvan ik zou wensen dat ik jullie mijn vrienden zou mogen noemen. Maar ik denk dat wij op een aantal vlakken toch wel heel verschillende opvattingen hebben. Dat werd me al helemaal duidelijk toen ik hier bij jullie prachtige wooncomplex kwam en hier dit prachtige appartement zag. En nu zullen jullie mij wel een hele verwaande arrogante zak vinden, maar als ik heel eerlijk ben, wanneer ik hier werkelijk moest wonen, werd ik stapelgek”. Marc en Luc keken elkaar en ogenblik aan en schoten beiden in een schaterlach!” En wij maar denken dat we een lot uit de loterij hebben! terwijl een verstandig mens hier blijkbaar gek wordt! ”.”Nou wil ik wel eerst een borrel, wie doet er mee”? vroeg Luc. Even later zaten ze alle drie met een grote pot bier onderuitgezakt in de bank en werd het gesprek voortgezet. “Jos” vroeg Marc ”ik waardeer je openheid maar ik ben wel erg benieuwd waarom jij denkt hier gek te worden”. “Het is te hoog om contact te hebben met de aarde. Ik wil rond mijn huis kunnen lopen, en ik wil beesten om me heen”. “Dan had je boer moeten worden!” was Luc z’n spontane reactie. “Ja daar heb je gelijk in alleen was dat voor mij geen optie want ik haal veel te veel voldoening uit studie en alles wat je daar dan mee kunt, dan dat het boerenbedrijf, hoe fascinerend ook ,mij ooit zal kunnen geven. Maar wonen op een boerderij ergens midden in een polder of waard lijkt me geweldig. Ik woon nu in een verbouwd kippenhok op het erf van een voormalige boerderij. Vergeleken met dit appartement is het helemaal niks, maar ik zou echt niet willen ruilen. Als ik ‘s morgens uit m’n bed rol en achter m’n huisje ga zitten, hoor ik de vogels fluiten, kijk de polder in, zie de konijntjes huppelen, dan voel ik me de rijkste mens op aarde. Maar dat ik die momenten niet kan delen met een maatje stemt me dan weer verdrietig”. Er viel een lange stilte. Ieder was even met z’n eigen gedachten bezig maar het gezicht van Jos kreeg een heel verdrietige uitdrukking en plotseling welden er tranen in z’n ogen en terwijl hij beide handen voor z’n gezicht sloeg barste hij in huilen uit. Marc en Luc keken elkaar aan en wisten beiden dat er nu even helemaal niets anders moest gebeuren dan lekker uit laten brullen. Na een paar minuten kalmeerde Jos een beetje sloeg z’n ogen op en keek met een zo’n doodongelukkig gezicht recht in de kijkers van Luc dat deze niet anders kon doen dan beide armen stevig om dit hoopje ellende slaan waarop een nieuwe uitbarsting van verdriet volgde. Maar ook daaraan kwam een eind en langzaam kalmeerde Jos, het schokschouderen stopte, hij ademde weer gelijkmatig, dat duurde en paar minuten om plotseling, als door een wesp gestoken, naar de andere hoek van de bank te schieten en met een verschrikt gezicht naar Marc aan te kijken en ondertussen met zijn hand een en ander in zijn kruis te ordenen.
03-12-19
Het blijft verrassend 2
Precies om 5 uur ging de zoemer en werd het camerabeeld gevuld met het ietwat verlegen gezicht van een jongeman. Luc nam de hoorn van het toestel en zei: “Jij bent waarschijnlijk Jos”. “Klopt”. “Mooi ik maak de deur open, bovenste etage rechtsaf, kan niet missen”. Luc drukte op de deuropener en zag Jos uit beeld verdwijnen. Marc had een en ander gehoord en riep vanuit de slaapkamer dat hij klaar was met z’n toilet maken en dat hij Jos wel op zou vangen. Toen de lift met Jos de bovenste etage had bereikt en deur open schoof stond Marc klaar om hun gast te verwelkomen. Samen liepen ze het appartement binnen en Jos keek z’n ogen uit. “Tsjee dat is wel wat anders dan het verbouwde kippenhok van mij” was zijn eerste reactie bij binnenkomst en het uitzicht over de stad en de iets verderop gelegen rivier met de markante toren van Dordrecht aan de overkant. Nadat Luc en Jos met elkaar hadden kennisgemaakt nodige Marc, Jos uit te gaan zitten in loungebank en vroeg wat hij wilde drinken. “Doe maar een pilsje”, “Met een glas of uit het flesje?” vroeg Luc. “De fles is ook glas! Was het duidelijke antwoord en Luc verdween naar de keuken, om met drie pilsjes terug te komen. “Kennelijk hebben wij alle drie dezelfde smaak” zei Luc terwijl hij Jos en Marc ieder een flesje gaf”. “Ja en ik denk niet alleen wat het drinken betreft” flapte Jos er uit . “Oh en wat dan nog meer” maar in plaats van een antwoord keek Jos vervolgens beschaamd en roodwordend tot achter z’n oren naar de punten van z’n schoenen. Marc en Luc keken elkaar veelbetekenend aan en lieten de stilte rustig z’n werk te doen. Immers dit kon wel eens een hele snelle weg zijn naar de kern van het probleem waarover Jos wilde praten. En inderdaad na nog enkele ogenblikken stilte keek Jos naar Marc aan en zei: “Ik ben bang dat ik ook homo ben”. Marc zei zei daarop, Jos recht in de ogen kijkend: “ Jos dat zou zo maar kunnen, maar je moet twee dingen heel goed beseffen: Dat je homo bent daar kun en moet je helemaal niets aan doen, maar dat je er bang voor bent is iets waarvan het goed is dat we daar over praten”. “Proost” zei Luc, terwijl hij z’n bierflesje omhoog hield, “Op onze toekomst”. Met een duidelijk opgeluchte blik keek Jos naar de beide mannen, hief z’n flesje op en zei:”Ja en dat die toekomst maar een beetje mooi mag worden”. Ieder nam een flinke teug en daarna vroeg Luc, “Je wenst dat de toekomst nog mooi mag worden, maar is hij dat dan nog niet?”. “Misschien wel, maar ik zie het niet en daarom en omdat ik het alleen maar donkerder zie worden heb ik uiteindelijk toch maar besloten om er eens met iemand over te praten. De eerst aangewezene is dan voor mij de Dominee, maar die hield afgelopen zondag nog een hele preek over de verderfelijkheid van onze maatschappij, omdat abortus en homoseksualiteit daarin steeds meer als normaal worden beschouwd. En Marc ik moet bekennen dat jij de enige homo ben die ik in levende lijve ken”. Luc wilde wat opmerken, maar hield zich op tijd in want het was belangrijk dat Jos, de eenmaal begonnen monoloog ongestoord af kon maken.”Ik wist uit het P-dossier al een tijdje dat jij wel een homo bent, en hoe oneerlijk het naar jou ook is, sindsdien houd ik je heel nauwkeurig in de gaten. En hoe langer ik dat doe hoe meer ik tot de ontdekking ben gekomen dat jij een van de meest sociale, collegiale, vakkundige, en menselijke collega’s ben die er bij de firma rondlopen. Terwijl ik dacht dat alle homo’s alleen maar in hun blote kont door de Amsterdamse grachten willen varen. En dat wil ik absoluut niet. Ik wil een heel normaal en sociaal leven leiden zonder opzichtige kleding of daden. Alleen zou ik niet weten hoe ik dat voor mekaar zou moeten krijgen. In mijn kennissenkring is niemand homo, en ik betwijfel of ik de man waar ik m’n leven mee wil delen in een homo kroeg, een sexbios, een sauna of op een internetsite ga vinden. Van die type’s krijg ik kippenvel. Jos, nog steeds wat voorovergebogen in de bank zittend, lurkte even aan z’n pilsje en keek naar Marc en Luc. Ineens realiseerde hij zich dat hij misschien wat doms had gezegd en werd al weer een beetje rood. “Eh, eh ik zeg niet dat daar ook geen goede mensen zouden komen maarre maaare, ikkke, ik bedoel, mag ik vragen hoe hebben jullie elkaar ontmoet ? “. Marc nam het woord en met een uitgestreken gezicht vertelde hij: “Ik stond ’s nachts met m’n truck op een parkeerplaats, en daar is Luc bij me in de cabine gekropen en nooit meer weggegaan”. Jos keek naar Luc, omdat hij daar verwachtte eerst een ontkenning en vervolgens het echte verhaal te horen. Maar Luc kon alleen maar bevestigen wat Marc zei, deed dat ook en toen klonk er een luide PINGGGGG!!!. De oven had z’n werk gedaan en er kon getafeld worden. Jos leek ook wel opgelucht dat hij even kon verzitten en dat de aandacht niet meer exclusief op hem gericht was. Maar hij was ook blij dat hij vóór het eten al de kern van zijn verhaal had kunnen doen. Hij voelde ook dat de steen die steeds zwaarder op z’n maag drukte naarmate dit bezoek dichterbij kwam goeddeels was verdwenen en had plaatsgemaakt voor een gezonde trek. Terwijl Jos de keuken in liep om het eten uit de oven te halen, liepen Marc en Jos naar de eettafel waarbij Marc even een arm om Jos z’n schouder sloeg en hem even stevig tegen zich aandrukte. Jos reageerde daarop door Marc een dankbare blije blik te schenken. “Jongen geen zorg”zei Marc “alles komt goed” en schoven aan tafel terwijl Luc daar een lasangaschotel op deponeerde. Het smaakte voortreffelijk en terwijl aanvankelijk “de katjes niet mauwden onder het muizen” ontspon zich van lieverlede een gezellig gesprek over van alles koetjes en kalfjes. Vooral ook over ieders verleden, de persoonlijke omstandigheden en opleidingen. Jos bleek echt een kind van de Alblasserwaard. Opgegroeid op een klein boerderijtje net buiten Alblasserdam. Zijn opa had daar nog een boerenbedrijfje gehad maar dat was op het laatst niet meer lonend maar gaf wat om handen en ook een beetje aanvulling op de AOW. Jos was net geboren toen opa en oma naar een bejaardenhuis gingen en hij met z’’n ouders verhuisde naar het boerderijtje. Zijn vader werkte op de staalfabriek en met het geld dat de grond opbracht kon het boerderijtje gemakkelijk verbouwd worden tot een mooi woonhuis, niet ver van het dorp, maar toch midden in de polder. Jos had een heerlijke onbezorgde jeugd, kon heel goed leren, dus de toekomst lachte hem toe. Tot het afscheidsfeest van de middelbare school. Hij had al langer het gevoel dat hij jongens veel leuker vond dan meisjes maar dat kon gewoon niet. Volgens de Dominee was het een gruwel die met wortel en tak moest worden uitgeroeid, en alle jongens uit de buurt waren het daar volkomen mee eens. “Geen flikkers in de Waard” was het stereotiepe antwoord wanneer het op een of andere manier ter sprake kwam. Dus Jos hield zich gedeisd en ging onopvallend door z’n middelbare school jaren. Met Wim, een klasgenoot, kon hij het wel goed vinden maar echte vrienden waren ze niet. Soms dacht Jos wel eens dat Wim ook meer van de jongens was, maar dat zou hij zich wel inbeelden. Maar tijdens het afscheidsfeest na de diploma uitreiking vloeide het bier rijkelijk en het was al laat en donker. Het was een mooie avond en Jos stond buiten op op het terras achter de school dat grensde aan een bosgebied. Hij voelde dat hij moest plassen en de gemakkelijkste manier om dat probleem op te lossen was het bos inlopen en de natuur aan de natuur schenken. Terwijl hij met z’n broek los wijdbeens stond te genieten van de opluchting die dat bracht voelde hij ineens dat er iemand achter hem stond en hoorde de stem van Wim die zei: “Dat ziet er lekker uit”. En omdat hij nog volop aan het plassen was en Wim die een stuk groter en forser was hem van achteren eigenlijk gelijk in een klem had, kon Jos geen kant op en allen maar afwachten wat er zou gebeuren. De bedoeling van Wim was al heel gauw duidelijk: “Weet je dat ik er al heel lang van droom om eens een keer heel stevig met jou te vrijen? En dit is mijn laatste kans en die laat ik me niet ontglippen”. Nog voordat Jos kon antwoorden had Wim de pik van Jos al met twee handen omklemt. Even wilde “grote” Jos protesteren maar de “kleine jos” schakelde op de aanraking van die twee grote vreemde zachte handen ineens over van de plas modus naar die ander functie waarvoor het belangrijk is dat hij knoerthard en lekker groot moet zijn. “Kijk” zei Wim “dat heb ik goed ingeschat, jij vindt dit ook heel lekker en wij gaan er samen een onvergetelijk avondje van maken. En dat werd het, in meer dan één opzicht. Grote Jos was ook al gauw van de schrik bekomen en wat Wim kon kon hij ook. Het bleek dat Wim z’n broek al los had gemaakt dus kon Jos zonder moeite achter de band van de boxer en terwijl hij die in een vloeiende beweging naar beneden drukte kon hij met beide handen de enorme paal en volle zak omvatten. Wat voelde dat fijn. Zowel de massage van Wim als het gevoel beide handen gevuld te hebben met de pik en de ballen van een ander gaf Jos een overweldigend gevoel dat hij nog nooit ervaren had. Bijna vanzelf vonden hun monden elkaar en na een aarzelend begin kregen ze er steeds meer zin in en duurde het niet lang of ze waren intens aan het tongzoenen. Dit, en het gestreel en de spanning van het onbekende was voor beide viriele scholieren voldoende om in no time tot een hoogtepunt te komen. Bijna gelijktijdig lieten ze elkaar los draaiden zich van elkaar af en spoten elk een paar krachtige stralen jongenssap de vrije natuur in. Heel even nog hijgden ze na en toen waren ze terug in de realiteit. Terwijl ze hun kleren weer in orde maakten zei Wim, Jos het was heerlijk, maar we kennen elkaar goed genoeg om te weten dat wij elkaar waarschijnlijk nooit meer zien. Vrienden zijn we nooit geweest dus dat gaan we ook niet worden, Jij gaat in Rotterdam studeren en ik naar de kwekerij van m’n vader op Putten en zo hebben we ieder onze eigen toekomst, maar dit was echt geweldig en onvergetelijk. Nu weet ik hoe het is om met een jongen te vrijen en ik wil nooit anders meer. Jos deed er het zwijgen toe maar onbewust knikte hij instemmend want ook hij wist dat dit een cruciale ervaring voor de rest van z’n leven zou zijn. Hij was wat hij absoluut niet wilde zijn: homo. Terwijl Wim hem een schouderklop gaf, zich omdraaide en terug naar het feestrumoer liep, bleef Jos nog even staan. Even dacht hij dat hij achter een dikke stam iets zag bewegen, maar toen hij nog eens keek zag hij niks, dus zou het wel een duizeling zijn geweest als gevolg van het fenomenale klaarkomen, want dat was wat hij had gedaan. Hij mengde zich ook weer in het feestrumoer maar de avond was al ver gevorderd en er waren al een aantal mensen weg dus begon ook hij aan een afscheidsrondje, waarbij het hem opviel dat Wim kennelijk ook al vertrokken was. Hij liep naar het fietsenhok startte z’n scooter en reed richting de “Waard” een lange welverdiende ontspannende vakantie tegemoet….. dacht hij.
02-12-19
Het blijft verrassend
Even vooraf: Begin 2018 heb ik hier een verhaal geplaatst onder de titel Een verrassende reis. Ik kreeg daarna de vraag of ik nog wat meer zou willen schrijven en dat heb ik gedaan. Maar ik ben een hele trage schrijver dus ik wilde het verhaal eerst af hebben zodat jullie niet heel lang hoeven te wachten op het volgende deel. In dit fantasie verhaal vertel ik wat Mark en Luc na hun besluit om samen verder te gaan zoal beleven. Het gaat over meer dan platte seks. Dus wie geen zin heeft in een lang verhaal moet gewoon niet aan beginnen. Maar wie het leuk vind om een verhaal met spanning, verrassende wendingen en een behoorlijk portie homo seks te lezen, wens ik heel veel leesplezier. Voor alle duidelijkheid: Alle namen en plaatsen in dit verhaal zijn puur verzonnen, en dat geldt ook voor de gebeurtenissen die ik beschrijf. Ik probeer alleen wel dat hetgeen ik beschrijf wel zo gebeurd zou kunnen zijn. Ik wens jullie veel leesplezier, en hoor/lees wel of jullie interesse hebben in het vervolg. Het blijft verrassend. 1 Marc stuurde zijn truck het goed verlichtte terrein van de Firma op en parkeerde hem keurig naast de dito van een collega die vandaag meer mazzel had dan hij en nu al naar huis was. Maar Marc hoorde je niet klagen. Hij vond dat hij het prima voor elkaar had. Mooie baan, fijne collega’s, wel hard werken maar ook goed verdienen, een prachtig huis en vooral, en Marc begon te stralen toen hij er aan dacht, in dat huis de liefste en de mooiste mens die hij kende: Luc van Andel. ”De “Verrassende reis” die hem en Luc anderhalf jaar geleden samenbracht zou Marc nooit meer vergeten, al was het maar vanwege het best wel flinke litteken rechtsonder op z’n buik. Hij kon nog altijd niet geloven dat hij ’s morgens meende de hele wereld aan te kunnen, zich gedurende de voormiddag steeds beroerder ging voelen en na de middag als een peuter uit zijn chauffeursstoel getild moest worden omdat hij daar op eigen kracht absoluut niet meer toe in staat was. Binnen een uur lag hij onder volledige narcose op de operatietafel en werd hij verlost van een acuut ontstoken blinde darm. En nadat hij uit de narcose was ontwaakt, bleek hem allengs dat niets in zijn leven meer was zoals voorheen, behalve dan zijn truc en z’n werk. Maar zelfs daar keek hij toch iets anders naar. Tijdens de revalidatie ontdekte hij wat een geweldige maat hij in Luc had gevonden. Ontdekte aan de gastvrijheid bij Steve en Kees dat ook een mannen koppel heel goed in staat was om gastvrije warmte uit te stralen naar de omgeving, maar vooral dat er in het leven belangrijkere zaken zijn dan werken en geld verdienen. Daarom was hij nu ook blij dat hij meer op binnenlandse transporten zat en bijna iedere avond bij z’n mannetje was. Hij schoot hoofdschuddend in de lach toen hij bedacht hoe hij nog geen twee jaar geleden tekeer kon gaan over, alleen maar de gedachte dat er iets mooiers zou zijn dan INTERNATIONAAL chauffeur. Dat “Rondjes rond de kerk rijden” was toch echt helemaal niks! En nu…wacht!….ineens hoorde Marc aan de ander kant van de oplegger een kuch en heel aarzelend “Eh, eh, goeienavond” Marc, die dacht helemaal alleen op dit terrein te zijn, schrok op uit zijn zoete gepeins en was direct op z’n hoede. Je hoorde de laatste tijd teveel ellende met overvallers en smokkelaars om hier niet heel alert op te zijn. Ook realiseerde Marc zich dat hij zo het terrein op had kunnen rijden, terwijl de laatste man dit had moeten sluiten. Hij was de laatste wagen en het kantoor was ook helemaal donker dus daar was ook niemand meer. Langzaam trok Marc geruisloos een koevoet uit een klem, en klaar om te meppen liep Marc naar de andere kant van de truc. Toen hij achter de wagen en over het parkeer terrein keek slaakte hij een zucht van verlichting. Achter de wagen stond een hulpeloos figuurtje dat hij onmiddellijk herkende als Jos van de administratie. Een ietwat stille vriendelijke maar bovenal, vakkundige en behulpzame meedenker, op wie je nooit een vergeefs beroep deed als je met vragen zat of tegen problemen aan liep, tenminste zolang het juridische of financiële zaken betrof. Vorig jaar was duizendpoot van Prooijen met pensioen gegaan en was planning en administratie gesplitst. Soms was dat lastig maar over salaris, overuren en pensioenzaken wist Jos je precies te vertellen hoe het zat en gaf je graag advies waar je dan ook nog eens wat aan had. Marc mocht Jos wel en voelde zich heel vervelend met die koevoet in z’n hand. Dat had Jos door en zei dan ook direct: “Groot gelijk dat je voorzichtig bent, want eigenlijk had het hek dicht moeten zitten en was je hier alleen geweest”. “En waarom is dat niet zo” vroeg Marc half opgelucht half verbaasd. Jos deed een paar passen in zijn richting en toen hij vlak bij Marc stond zei het zachtjes: “Omdat ik graag even met jou wil praten zonder dat iemand dat ziet of hoort. Ik wist dat je vanavond de laatste was en daarom heb ik binnen gewacht tot ik je het terrein op zag rijden”. “En waarover wil je me dan spreken?” “Ja dat vind ik heel lastig, zie je het is heel erg privé en ik weet het zelf ook niet en, en, en, en, ik zou je graag spreken, maar niet hier, en ik wil je ook niet lastig vallen en, en, misschien vind je me wel heel stom, ik doe ook stom maar ik dacht misschien helpt het als ik eens met jou praat”. Marc had geen idee wat er aan de hand was maar begreep wel dat het serieus was en dat er iets moest gebeuren. “Jos praten kan altijd maar moet het hier en nu of kan het ook later ?”. “Nee, nee, er is geen haast bij als ik weet dat ik een keer met je mag praten dan ben ik al opgelucht”. “Nou dat is dan al gauw, maar waarom wil je uitgerekend met mij praten?”. “Omdat jij de enige bent die mijn probleem zal kunnen begrijpen”. Toen ging bij Marc een lichtje branden. “Omdat ik homo ben? “ JA!! “ riep Jos, duidelijk opgelucht. “En wil je dat onder vier ogen of mag Luc het ook horen?” “Is Luc de man waar je mee samenwoont?” Marc moest inwendig lachen want hij vroeg zich al af hoe Jos wist dat hij homo was, maar dat had hij natuurlijk in z’n personeelstaat gezien waarin staat dat hij “samen woont met de heer L.v. Andel”. En dat zinnetje had zich vastgebeten in het geheugen van Jos. “Nee hoor” zei Jos iedereen die jij vertrouwt vertrouw ik ook. Maar ik hoop wel dat dit onder ons blijft”. “Jos”, zei Marc “daar kun je van op aan.. Maar zou je het leuk vinden om een keer bij ons te komen eten en een avondje te buurten? ”. “Ja heel graag”. “Mooi, dan spreken we zo af. Volgens mij hebben we morgen geen verplichtingen en het rijk voor ons alleen, maar het kan zijn dat Luc andere plannen heeft gemaakt. We gaan nu allebei naar huis , ik overleg met Luc en ik stuur je een berichtje of het morgen schikt”. “Oh wat fijn! Ik wacht je berichtje af . Maar nogmaals ik wil eigenlijk niet dat dit hier bekend wordt, begrijp je?”. “Ja jongen dat begrijp ik geen zorg dat komt helemaal goed.”. Ze gaven elkaar en hand Marc liep naar z’n auto en Jos pakte z’n fiets. “Ik sluit het hek wel” zei Jos, dus Marc kon in een keer doorrijden naar huis. Dat huis was inmiddels een niet heel groot maar wel mooi penthouse boven op de bovenste etage van een gebouw dat het hoogste in z’n directe omgeving was. Zodoende was er alle ruimte om volledig vrij te zitten, te liggen, of te bubbelen in de jacuzzi. ’s Zomers in de buitenlicht. ’s Winters, zoals nu, in de verwarmde serre die rond en boven het dakterras kon worden uitgeklapt. Sinds Marc en Luc in Breda een paar weken bij Steve en Kees hadden gelogeerd waren ze helemaal weg van zo’n warm bubbelbad. Binnenshuis hadden ze daar niet de ruimte voor maar op deze manier was daar toch een vier seizoenen oplossing voor gevonden. Maar nu had Marc honger als een paard en wilde niets liever dan gauw aan tafel. Gelukkig was dit voor Luc geen verrassing en zoals als altijd wanneer Marc belde wanneer hij thuis was, stond er op deze donderdag avond een eenvoudige voedzame maar beslist ook lekkere maaltijd op tafel. Dus Marc kon direct aanschuiven. Maar niet dan nadat hij eerst even heel lekker met Luc geknuffeld en gezoend had. “Oh wat heb ik je vandaag weer gemist” “Jaja dat zal wel maar meer “hem” dan mij, zei Luc lachend terwijl hij zijn kruis vol tegen Marc aandrukte. “ Zou zo maar kunnen” zei Marc lachend, maar nu eerst eten.“ ‘Je bent trouwens wat later dan ik dacht, was het druk op de weg? ”. “Nee juist helemaal niet en dat was maar goed ook want ik had wat oponthoud op de zaak”. “Oh, toch geen problemen hoop ik”. “Nee dat niet, alhoewel, iemand heeft een probleempje en dat mogen wij oplossen”. “Zo lekker is dat, en wie en wat mogen wij dan oplossen”? Marc vertelde wat er was gebeurd en dat hij had aangeboden dat Jos maar eens een avondje moest komen buurten. Luc vond het prima en wat hem betreft kon dat mooi morgenavond. Hij was toch vrij en had nog geen inkopen gedaan dus dat kon prima. “Maar weet je ook wat het probleem is?”. “Nee, maar ik heb wel een vermoeden. Jos wilde met mij praten omdat ik homo ben en daarom mag jij er ook gerust bij zijn. Ik denk dat deze jongen op het punt staat uit de cast te komen maar niet goed weet hoe”. “Maar hoe weet je dat hij homo is? Is het echt zo’n relnicht, dan zal hij het niet gemakkelijk hebben op de zaak tussen al die “fijnbesnaarde” vrachtrijders. “Nee Jos is echt het type ideale schoonzoon, zeker in de Alblasserwaard waar hij vandaan komt”. “Woont hij daar ook nog?”. Z’n ouders wel maar volgens mij heeft hij een klein appartementje hier in de buurt. Hij komt tenminste op de fiets naar het werk. “Zou jij ook moeten doen, goed voor je conditie en je buikspieren” “Hoor wie het zegt en wat die conditie en buikspieren betreft pas maar op want als ik ze ga gebruiken blijft er niets van je over” “Mwah lijkt me wel lekker om dat weer eens te ervaren”. “Oke dat doen we straks, maar eerst zal ik zo Jos even appen dat hij morgen kan komen. Vijf uur? of wat later?”. “Nee doe maar 5 uur dan kunnen we even wat drinken en dan aan tafel en daarna zien we wel”. “Ja bijvoorbeeld lekker met z’n drieën in de jacuzzi”. “ Ik vind het best maar dan zou ik me vanavond maar inhouden als ik jou was! Maar zonder dollen ik denk toch dat we dit heel behoedzaam moeten oppakken en niets forceren. Die gozer wil geholpen worden maar dan dienen we eerst een rustig te kijken waarmee. Misschien heeft hij wel geld problemen?” “Dat denk ik niet”zei Marc “maar als dat zo is dan moeten we hem maar inhuren als kamer jongen hij ziet er best lekker uit en de kneepjes van het vak kunnen wij hem wel leren”.”Jongen laat ik je dit zeggen: De butler die van Marc Swets de manieren en het vak heeft geleerd komt nergens meer aan de bak”. Dit had Luc niet moeten zeggen. In een kattensprong was Marc aan de andere kant van de tafel, plukt Luc van de stoel en trok hem in dezelfde beweging naar de grote loungebank. Dat Marc dit zomaar voor elkaar kreeg dankte hij minder aan zijn kracht dan aan de bereidheid van Luc om het spelletje mee te spelen. Stevig om omhelst begonnen de heren aan zeer intense zoenpartij. Van lieverlede werd de omhelzing minder en daalden de handen van Luc, die in deze “strijd” de onderliggende partij was, af naar de rug, heupen en billen. De focus werd duidelijk verlegd want ook de handjes van Marc daalden af tot de broekband van Luc. Vanwege zijn werk in de keuken, had deze een makkelijke ruimvallende broek met elastieken band aan en het duurde dan ook maar enkele tellen of Luc lag in z’n blote kont. Om de stevige jeans van Marc uit te krijgen was veel meer nodig en eigenlijk vond Luc het wel lekker zo, Mark met z’n volle gewicht wrijvend over z’n knoertharde pik. Langzaam liet Marc zich van de bank glijden en al strelend en wrijvend draaide hij zich een kwartslag zodat hij die heerlijke pik van Luc al likkend en zuigend in z’n mond kon nemen. Hij wist dat Luc, (toch altijd een beetje een luie flikker) dit heerlijk vond. Lekker lui op de bank liggend naar een hoogtepunt gebracht worden. Nou Marc vond het best want hij was nooit zo van de toetjes na het eten, maar van het kwakkie van Luc lustte hij letterlijk en figuurlijk wel pap. En hij wist dat hij z’n toetje met spoed kon krijgen door z’n natgemaakte middelvinger tegen Luc z’n sterretje te zetten, even te drukken zodat deze volledig naar binnen gleed. Het gezuig aan z’n pik, en de massage van z’n prostaat was bij Luc voldoende om hem in no time een hoeveelheid sperma te laten produceren waar een olifant, niet jaloers op zou worden maar zich ook beslist niet voor zou hoeven schamen. Nadat Marc z’n toetje had opgepeuzeld en Luc helemaal uitgeteld op de bank lag, kroop Marc nog even lekker op z’n mannetje en zo bleven ze een tijdje lekker rustig liggen. Na een tijdje kreeg Luc het toch wel zwaar want Marc was langzaam aan in slaap aan het sukkelen, niet zo vreemd na een dag werken, lekker eten en een stevige vrijpartij, al was hij dan zelf niet klaargekomen..”Wat gaan we doen? ”vroeg Luc dan ook luidop, zodat Marc wakker schrok. “” Euhh, ik denk dat we in bad gaan”zei Marc. Heerlijk beerduit in een warme jacuzzi, `en dan heb ik tenminste kans om ook nog aan m´n trekken te komen`. `Nou jongen als jij wil trekken dan mag je dat hier gewoon zelf doen hoor, daar hoef je niet voor in bad`. `Nee LUL, op jou rust dan de mooie plicht om deze lieve, hardwerkende, knappe, intelligente, bundel spieren, op een door hem gewenste wijze naar een seksueel hoogtepunt te brengen, dat weet jij donders goed en dat vind je niet eens erg, onterik dat je bent!”. Lachend keken ze elkaar recht inde ogen. `Nee schat daar heb je groot gelijk in, behalve natuurlijk dat hardwerkende, knappe, en intelligente, maar dat zal wel komen door het feit dat je bloed óf in je hersens óf in je pik zit en dat er onvoldoende is om beiden te vullen! Kom op; in de teil!`. Het kostte echt maar een enkele minuut of de heren lagen languit in hun bubbelbad. Eerst en tijdje ieder voor zich lekker loom de bubbels langs het lijf laten kriebelen, maar vervolgens kropen ze toch weer naar elkaar toe omdat ze elkaars nabijheid zeer prettig vonden, maar vooral Marc die de hele dag nog niet was klaargekomen voelde dat het de hoogste tijd was om z’n ballen te verlossen van een hoeveelheid zaad. Hoe dat zou gebeuren wist hij ook al. Sinds ze hun eigen jacuzzi hadden konden ze naar hartenlust experimenteren maar ze waren er achter gekomen dat er toch wel een favoriet standje was. Ze voelden zich beiden zoals dat dan heet versa, maar Marc was wel iets meer top en Luc bottom. Terwijl Marc loom achterover tegen de rand van de jacuzzi lag met een behoorlijke stijve leuter vanwege het voorwerk op de bank sloeg hij zijn armen om Luc zijn middel en trok hem naar zich toe. Luc wist wat hem te wachten stond en daar kon hij alleen maar van harte mee instemmen. Terwijl Marc hem naar zich toe haalde trok Luc met twee handen zijn billen uit elkaar zodat het niet lang duurde of hij voelde de eikel van Marc stevig precies tegen z’n sterretje drukken. Nog altijd als Luc dat voelde trok er nog steeds een siddering door z’n lijf. En dan kon Luc zich niet meer houden en liet zich langzaam maar beslist op die heerlijke stamper van Marc zakken tot hij er helemaal in zat. Dat voelde voor beiden zo fijn dat ze dan meestal een poosje muistil bleven zitten. Marc sloeg z’n armen stevig om Luc en die nestelde zich behaaglijk tegen Marc aan. Na een tijdje begon Luc z’n kringspier aan te spannen en de toch al harde pik van Marc werd zo mogelijk nog harder. Marc had stevige gespierde chauffeursbenen en het was dan ook geen enkel probleem om z’n hielen van de vloer te tillen en op z’n tenen te steunen. Op die manier tilde hij Luc een klein stukje op en liet hem vervolgens weer zakken. Dat was precies voldoende stimulans voor beiden om langzaam neer een hoogtepunt te werken dat zo onherroepelijk moest komen. Terwijl Luc de pik van Marc stimuleerde met z’n nauwe holletje, pakte Marc de paal van Luc in z’n handen en begon daar langzaam knedend aan te trekken. Dit was toch wel hun favoriete standje in de jacuzzi en het duurde dan ook niet heel lang of ze kwamen vrijwel gelijktijdig tot een hoogtepunt. Marc spoot Luc vol en die liet z’n kwakkie heerlijk de vrije loop in het bubbelende water. Nog even bleven ze zo zitten en toen lieten ze zich ieder een kant op achterover vallen om nog even te genieten van het heerlijke klaarkomen, de heerlijke gewichtloosheid en de masserende werking van de bubbels. Maar aan alles komt en eind en ook aan dit heerlijke badsermoen. Voor Marc was het morgen weer vroeg dag en dus gingen de heren zich lekker douchen, droogden elkaar stevig en dus heerlijk af en doken linea recta de koffer in. Innig verstrengeld onder het dekbed, vielen ze al gauw als een blok in slaap. Nog totaal onwetend hoe bijzonder de komende dag zou zijn…..
01-12-19 - just58
Een heerlijk ervaring Msssage
Het was Zondag, ik die naar de zestig loop en wel ervaring heeft en jarenlang bisexueel was en af toe wel eens een wat had maar nog nooit een pik in zich had gevoeld. Ik kreeg contact met iemand via de chat na een poosje een afspraak gemaakt om elkaar te masseren. Ik had de olie al klaar gezet en toen hij binnen kwam na even gepraat te hebben richting slaapkamer hij ging eerst liggen en ik smeerde zijn rug goed in en begon zo goed als te masseren zijn rug zijn billen en af en toe richting zijn kringspier na een tijdje ruilde we om Hij begon mij te masseren ook ik voelde een duim tussen me kringspier heerlijk die olie deed zijn werk. Ook af en toe roken we aan de rush. We draaiden de rollen weer om en ik begon hem weer te masseren en soms gleed mijn pik door zijn bilspleet maar probeerde naar binnen te gaan maar lukte niet, weer draaide de rollen om ik lag onder voelde hem weer over me heen komen zijn grote pik voelde ik door me bilspleet heen gaan even een duim naar binnen en toen gebeurde het naar een paar keer heen en weer gegaan drukte hij door me sluitspier voor de eerste keer werd ik genomen, ik kreunde van genot. Na ern tijdje kwam die klaar met heftige schok.Dit is was een heerlijk ervaring en zal altijd bij me blijven untill next time

<< Vorige

1 2...222 223 224 225 226 227 228...317 318

Volgende >>

Aanraders

Beginners Bondage Fantasy Kit

Sexverhalen

Zoeken

Wij gebruiken cookies