Sexverhalen

Je moet je registreren of inloggen om een verhaal te kunnen plaatsen.

• 22-12-19

  Het blijft verrassend 22

  Nog geen twee uur later zaten Arjen en Jos weer in de kamer waarin ze die middag ook al hadden doorgebracht. Maar behalve Arend  was er nu een vierde persoon in de kamer die vroeg of het goed was dat hij zich alleen met z’n voornaam Robert voorstelde. En, zei hij daar achteraan: “Ik ben gepensioneerd huisarts en ik had eerlijk gezegd gehoopt dat ik nooit in deze positie terecht zou komen, maar het is zoals het is, en wat het zwaarste is moet het zwaarste wegen. De reden dat ik het jammer vindt om openheid van zaken te geven is dat er een aantal mensen, waaronder ik, een belofte hebben gedaan om te zwijgen over deze zaak. Helaas dwingen buiten ieders schuld de omstandigheden nu tot openheid. Ik hoop alleen dat jullie niet al te hard zullen oordelen over hetgeen wij destijds met de beste bedoelingen bezield meenden dat het beste was om te doen. En kijkend naar Jos ging hij verder: “Jos ik heb van Arend begrepen dat jij inmiddels door jouw vader op de hoogte bent gesteld van het misdrijf dat jouw vader pleegde bij jouw geboorteaangifte”. En op het instemmend knikken van Jos ging Robert verder: “Ik was destijds huisarts in een echte plattelands praktijk. Weinig patiënten die veelal ver uiteen in het buitengebied woonden. Met onder andere een aantal “eigengeërfde”, zeer welgestelde boeren, die nog altijd van mening waren dat hun wil wet was en die eigenlijk niet anders gewend zijn dan dat ze met hun financiële middelen en invloed, de loop der dingen, en iedereen naar hun hand kunnen zetten. Niet dat deze mensen ooit op mijn spreekuur kwamen. Van ouds her waren ze gewend dat wanneer ze de dokter ontboden deze onmiddellijk naar hun hoeve kwam. Zo werd ik op een dag ontboden om bij een jonge boerin te komen die zich soms, meestal ’s morgens, misselijk voelde. De diagnose was gauw gesteld, mevrouw was in verwachting. Iedereen blij want het hebben van een opvolger op zo’n hoeve is erg belangrijk. Mijn voorstel om gedurende de zwangerschap regelmatig even langs te komen werd instemmend begroet.   Ik moet zeggen ik was daar blij mee want ook mijn schoorsteen moet roken. Je moet weten; een groot deel van mijn patiënten was niet verzekerd en onder hen waren ook mensen, bij wie ik het niet over m’n hart kon verkrijgen om een rekening voor een consult uit te schrijven. Dus zo kon ik de boer die volgens zijn eigen woorden zei: “Nooit een cent aan “armoedzaaiers” te zullen verspillen” in z’n waarde en waan laten, en mensen die het niet konden betalen toch de juiste zorg bieden. Ik heb die zwangerschap van week tot week gevolgd, niet in de laatste plaats omdat ik al snel de indruk kreeg dat het geen standaard zwangerschap was. Na een aantal weken werd mijn vermoeden bevestigd; mevrouw was in verwachting van een tweeling.   Dat dit nieuws in een huishouden waar elk dubbeltje twee keer omgedraaid moet worden niet alleen maar blijdschap oplevert kon en kan ik goed begrijpen. Maar dat deze boer bij het horen van dit bericht bijna uit z’n dak ging van woede, was voor mij een raadsel. Maar eenmaal wat tot rust gekomen wilde hij mij, op mijn concrete vraag waarom hij zo boos werd, best wel eens haarfijn uitleggen “hoe de wereld in elkaar zit”,  zoals hij dat op uiterst belerende wijze uitdrukte.   Het gros van de mensen moet hard werken voor de kost. En als je veel werk te verzetten hebt, kun je maar beter met veel volk zijn. Dan is het goed dat je kunt delen. Daarom moet dat arbeidersvolk veel kinderen krijgen, dan blijven de boeren die dat volk nodig hebben verzekerd van arbeiders. Bovendien hoe meer kinderen, hoe armer,  hoe beter ze luisteren en zonder morren beseffen dat ze dankbaar moeten zijn voor het werk dat ze mogen doen. Maar waar arbeiders moeten zorgen dat ze het werk kunnen delen, moeten boeren zorgen dat hun kapitaal vermenigvuldigd. En doktertje, snap je nu waarom ik niet wil dat er hier in huis meer dan één erfgenaam rond komt te lopen? Het bezit moet groter worden, en dat gebeurd niet als er op een kwade dag gedeeld moet worden. Maar ik zeg je dit: Jij bent dokter en jij zorgt maar dat er hier straks geen twee koters rondlopen! Ik was heel even perplex van zo’n primitieve maar uiterst walgelijke gedachtegang. Het liefst was ik opgestaan om nooit meer een stap op die hoeve te zetten, helaas was dat niet mogelijk, ik had hier een zorgplicht. Bovendien, wat zou er gebeuren als ik niet zou meewerken? Desgevraagd was de boer heel duidelijk, “Dan zorg ik er zelf voor”. Helaas had ik geen enkele reden om te twijfelen of hij dit dreigement waar zou maken. Maar wat kon ik doen?     Ik had en heb vanuit mijn studietijd altijd vriendschappelijk contact gehouden met een collega, en regelmatig spraken we elkaar over zaken waar we in de praktijk tegenaan liepen en die ons aangrepen of waar we niet goed raad mee wisten. Nog diezelfde dag heb ik hem dringend gevraagd om die avond met een goed glas wijn een probleem te bespreken. Hij kwam die avond en ik heb mijn verhaal  gedaan en hem verteld dat ik geen idee had hoe ik dit probleem op een fatsoenlijke manier op zou kunnen lossen. Hij bleef een tijdje stil en vertelde toen: Ik heb ook een probleem, maar het mijne is niets anders dan dat je als arts soms een klote bericht moet overbrengen en dat staat me morgen te wachten. Maar het hele wrange is dat mijn zaak over het compleet tegenovergestelde gaat. Ik moet morgen een echtpaar gaan vertellen dat uit hun liefde nooit een kind geboren zal worden. Robert keek opnieuw naar Jos en vroeg je begrijpt dat dit echtpaar nu jouw ouders zijn?  Om de stilte niet te verbreken knikte Jos begrijpend en Robert ging verder. We hebben lang met elkaar gesproken en uiteindelijk besloten om te kijken of we het ene probleem niet met het andere op konden lossen. Ik was er zeker van dat mijn patiënt met elk aannemelijk voorstel zou instemmen en ook dat hij daar altijd en absoluut over zou zwijgen. Mijn collega kon alleen maar zeggen dat hij te maken had met hele verstandige, goedwillende mensen, en hij zou kijken wat er mogelijk was. Ongeveer twee weken later vertelde mijn collega dat hij, mede dankzij een heel begrijpende en hulpvaardige dominee, een plaats had gevonden voor een baby die nog geboren moest worden. Ik heb nog wel een paar keer heel indringend met zowel de boer als de boerin gesproken of ze nu werkelijk bij hun standpunt bleven dat ze geen tweede kind wensten. Daar waren ze beiden heel stellig in en uiteindelijk hebben we afspraken gemaakt en die zijn vervolgens precies zo uitgevoerd.  Zodra de bevalling zich aandiende ben ik naar de hoeve gegaan. Toen ik zag dat het werkelijk zou gaan gebeuren heb ik mijn collega gebeld en die is ook naar de hoeve gekomen. De bevalling vond plaats in de echtelijke slaapkamer waar alleen wij beiden de boer en de boerin waren. De huishoudster van de familie, een ervaren tante als het op bevallingen en kinderverzorging aan kwam, wachtte in de naast gelegen kinderkamer. Afgesproken was dat zodra het eerste kind geboren was de boer dit naar de kinderkamer zou brengen. De huishoudster zou  dan de baby verzorgen het kind in de wieg leggen en niet meer van de kamer te komen tot de boer haar daartoe toestemming had gegeven.   De bevalling verliep ook verder heel voorspoedig. Nog geen twintig minuten na Joris werd jij, Jos, geboren. Noch de boer noch de boerin hebben ook maar één blik op jou geworpen. Wij hadden geëist dat er stevige wikkeldoeken en een dekentje klaar zouden liggen om jou in de pakken, want jij mocht van de boer echt geen seconde langer op de hoeve blijven dan strikt nodig was. Toen we beiden vastgesteld hadden dat je kerngezond was, heeft mijn collega jou lekker ingepakt. Jullie zijn  als een dief in de nacht door de achterdeur naar buiten gewerkt, waar de auto klaar stond om jou zo snel mogelijk in de armen van je moeder te leggen. Ik kan je zeggen dat jij eerder bij je moeder was dan Joris. Want hoewel ook de nageboorte heel snel afkwam en er verder geen enkele complicatie of bloeding was, zodat de boerin binnen een uur na jouw geboorte frisgewassen tussen de schone laken lag, had ze er geen behoefte aan om Joris in de armen te krijgen. “Dat jong kan ik nog lang genoeg zien, ik ga nou slapen” was het antwoord dat ik kreeg op mijn vraag of ze Joris niet heel even in de armen wou hebben.   Jos, dat is het hele, en complete verhaal van jouw afkomst. Doe er mee wat je denkt dat je er mee moet doen. En als dat voor mij of mijn collega consequenties heeft dan zullen we die moeten aanvaarden”.  Even was het stil. Toen stond Jos op, liep naar de dokter toe, vroeg hem om te gaan staan, sloeg zijn beide armen om de dokter en drukte hem stevig tegen zich aan. En terwijl de tranen uit zijn ogen liepen fluisterde hij, hoe zal ik u ooit kunnen danken voor alles wat jullie hebben gedaan: Het feit dat ik leef en ook voor het leven dat ik tot nu toe heb mogen leven. Ik heb de ouderliefde gekregen die Joris zijn hele leven heeft moeten missen.  Toen was het de beurt aan Arjan om Jos een stevige hug te geven. “Wat er ook gebeurd je blijft in elk geval mijn zwager en daar ben ik heel blij en trots om”.  Voor Arend was dit het moment om als goede gastheer een drankje te serveren en gaande weg kwam het gesprek toch wel op gang. Op een gegeven moment vroeg Arjan aan Arend of hij ook weet had van al deze gebeurtenissen. “Nee ik wist niet wat er gebeurd is, maar ik wist wel dat er iets gebeurd is. In mijn contacten met de ouders van Joris merkte ik wel dat de verhouding tussen de echtelieden veranderde tijdens en na de zwangerschap. En het gekke is, aan de ene kant leek hun relatie nog killer dan hij altijd al was, maar aan de andere kant bespeurde ik toch ook iets van, dat het wel maatjes waren. Nu begrijp ik dat dit gezamenlijke geheim daar de oorzaak van is. En nog iets. Robert hier, heeft mij ooit eens gezegd dat wanneer ik tegen vragen rond deze familie aan zou lopen, ik niet moest aarzelen om met hem in gesprek te gaan. Ik heb die opmerking nooit begrepen, maar ook nooit vergeten. En toen ik vanmiddag Jos zag en jullie vertelden van het NFI onderzoek, toen begreep ik ineens dat raadselachtige aanbod van Robert. En jullie waren hier nog niet de afrit af of ik had de telefoon al in de hand om hem te bellen. Toen heeft hij me verteld wat er is gebeurd en bood aan om direct naar hier te komen als daar behoefte aan was. Nou en de rest is bekend.  Na nog een drankje gedronken te hebben, en Arend nogmaals bedankt te hebben voor alle moeite en de goede zorgen en Robert voor zijn inzet destijds en z’n openhartigheid nu, stapten Jos en Arjan op.  “Gaan we naar huis of zullen we  LuMa, zoals ze Luc en Marc gemakshalve noemden met een bezoekje verrassen?” vroeg Arjan toen ze in de auto zaten. “Nou we hebben wel nieuws te vertellen maar ik weet natuurlijk niet of ze thuis zijn en of het uitkomt” bracht Jos met z’n nog altijd wat verlegen inborst in. “Nou het ergste wat kan gebeuren is dat ze in hun blote kont staan, maar eerlijk gezegd zou ik dat absoluut niet erg vinden” was de reactie van Arjan en zonder een verdere reactie af te wachten zette hij koers naar Zwijndrecht.

• 21-12-19

  Het blijft verrassend 21

  Mensen ik blijf het zeggen, want het is echt waar: Ik ben heel blij en verrast voor de onafgebroken hoge score en de reacties. Maar hoezeer ik zou wensen dat mijn fantasie nog veel meer kon produceren, het aftellen drie, twee een is nu toch echt begonnen want na dit deel 21 volgen er nog twee. Ik hoop jullie tot het laatst te kunnen boeien. Jullie genoegen en zo mogelijk, mensen helpen in het maken van ingrijpende keuzes, is het doel van mijn getokkel op dit toetsenbord.      Het blijft verrassend 21 Na een half uurtje rijden kwamen ze tegen de middag bij Arend aan. Ze werden hartelijk ontvangen maar het was duidelijk dat Arend, ondanks de waarschuwing,  toch behoorlijk schrok van de gelijkenis tussen Jos en Joris. Afgesproken was dat ze Arend direct volledig zouden inlichten over de achtergrond van Jos en de vermoedens die er waren. En daarom ook over het onderzoek waar Dirk van het NFI mee bezig was. Ineens leek Arend even met zijn gedachten in een andere wereld. Hij staarde recht voor zich uit naar buiten maar het leek wel of hij niets zag. Tot hij zich wat omdraaide, Arjan recht in de ogen keek en vroeg: “Wil je mij direct bellen wanneer je de uitslag weet?”. “Ja natuurlijk” reageerde Arjan, ‘maar als ik vragen mag; weet jij hier soms meer van?” Het was duidelijk dat Arend in tweestrijd stond maar toch reageerde hij heel neutraal: “Bel me maar wanneer jullie de uitslag hebben”.  Daarna duurde het niet lang of de twee financiële deskundigen waren in een dermate diepgaande conversatie dat Arjan zich niet geroepen voelde ook maar enige bijdrage aan het gesprek te leveren, maar desondanks genoot van de chemie tussen deze twee vakbroeders. Beiden wisten waarover ze spraken waarbij Arend kennis had van details omtrent UBI maar Jos, pas afgestudeerd en in de branche werkzaam, over actuelere kennis van de huidige wet en regelgeving beschikte. Arjan deed niet eens moeite om het allemaal te volgen. Wat hij zag en hoorde voelde goed en hij betrapte zich er op dat hij aan het dagdromen was over de toekomst zoals hij sinds de dood van Joris niet meer had gedaan. Het leek wel of na de kennismaking met Jos, stukje bij beetje een heel nieuwe wereld voor hem open ging. Alles was hetzelfde, en toch leek alles anders. En met een schok herkende hij die situatie, toen hij Joris ontmoette: Hij was opnieuw verliefd! Daarom was het vanaf de eerste kennismaking vertrouwd. En was het in bed heerlijk geweest, nu voelde hij dat het dieper ging. Enerzijds was hij er blij om, maar aan de andere kant vroeg hij zich een beetje angstig af of het wederkerig zou zijn. En wat als Jos hem toch als een leuk sekscontact en UBI als een interessante werkkring  zou zien? Want dat Arend eindelijk de man gevonden had die de zware last die al die jaren op zijn schouders drukte kon verlichten was wel duidelijk. Het enthousiasme van die twee was werkelijk een genot om naar te kijken. Hoewel genot…. Arjan schrok van zichzelf toen hij besefte dat hij gewoon een beetje jaloers was op Arend die werkelijk alle aandacht  van Jos kreeg en hij er voor spek en bonen bij zat. Ja dat kon alleen maar wanneer je was getroffen door verliefdheid. Een kwaal waar geen enkel kruid tegen gewassen is, maar dat in regel vanzelf over gaat. Het was die gedachte waar Arjan zich maar mee troostte, al hoopte hij wel dat hij nog een poosje “ziek” zou blijven; het voelde namelijk toch ook wel heel erg lekker. Toen ze aan het einde van de middag huiswaarts keerden was duidelijk dat Arend, Jos in z’n hart had gesloten. Er waren concrete afspraken gemaakt voor vervolg gesprekken. Maar ze zouden elkaar nog eerder dan de gemaakte afspraak spreken, want ze dachten een rustige zaterdagavond en zondag voor de boeg te hebben, maar dat liep heel anders. Inmiddels bij Arjan thuis op de bank met elk een pilsje in de hand kwamen ze tot een heel serieus gesprek. Arjan sprak uit dat hij niets liever wilde dan Jos beter te leren kennen. Hij wilde heel graag kijken of het mogelijk was om voortaan samen door het leven te gaan, maar wilde daarbij ook beslist niet over één nacht ijs gaan. Jos wilde niets liever dan dat, maar het waren twee andere liefdes die hem deden aarzelen. De eerste was Joris. Was het ten diepste Jos, die de gevoelens bij Arjan opriep, of was het zijn gelijkenis met Joris die Arjan terugwierp in zijn mooiste herinneringen en deze projecteerde op het hier en nu en dus op Jos? Een tweede bedenking was UBI. Vooral door het gesprek met Arend was Jos tot het inzicht gekomen dat UBI de plaats was waar hij al zijn talenten kon inzetten voor zijn eigen ontplooiing maar vooral voor de doelgroep van UBI. Maar wat als bleek dat Arjan en hij toch niet voor elkaar geschapen waren en ze niet als koppel verder zouden gaan?  Het waren deze vragen waar ze heel openhartig en vooral diepgaand over spraken tot de deurbel ging. Dirk kwam binnen met in zijn hand een grote geelbruine envelop. Nadat ook hij met een pilsje was neergestreken in de fauteuil tegenover de bank waar Arjan en Jos op zaten, nam hij eerst een flinke slok, veegde het schuim van z’n mond, zag twee paar ogen strak op zich gericht, en en zei, zwaaiend met envelop, “Hierin zit het onomstotelijke bewijs dat jij,” wijzend op Jos, “uit dezelfde ouders bent geboren als de man waarvan ik gisteren een zakje haren heb gekregen”. En toen was het even stil. Het was Arjan die als eerste reageerde door z’n arm om Jos te slaan en te zeggen: “Jij kunt mijn zwager niet meer worden, maar misschien kan aan de lange lijst van wat Joris en ik wel samen hebben worden toegevoegd dat Joris en ik zwagers worden. Bizar, maar het begint zo zoetjes aan op “Het raadsel van Nijmegen te lijken”. Ja zei Dirk, het is inderdaad gecompliceerd, maar Jos, wat vind jij er van? “ Heel erg dubbel, dat is wat ik nu voel. Ik heb nooit het gevoel gehad dat mijn ouders niet mijn biologische ouders zijn. Ik heb daarom nooit de behoefte gehad om naar mijn wortels te gaan zoeken, mijn ouders zijn mijn wortels. Maar dat ligt nu anders. Ik weet nu dat ik letterlijk en figuurlijk ben verwekt door een klootzak die mijn broer en dus ook mij liever dood ziet dan gelukkig met een man. En ik kan jullie verzekeren dat is geen fijne gedachte. Maar nu ik dit weet wil ik ook het hele verhaal boven tafel krijgen met als voornaamste vraag: Waarom ben ik afgestaan ter adoptie?” “Of je daar ooit antwoord op krijgt weet ik niet, maar ik weet wel dat ik nu eerst Arend ga bellen want dat heb ik hem immers beloofd” zei Arjan. “Ik moet trouwens wel zeggen dat ik vanmiddag het idee kreeg dat hij meer weet, die vreemde aarzeling vanmiddag toen hij hoorde van het DNA onderzoek, maar ik kan het ook helemaal mis hebben”.  Ondertussen had Arjan via z’n mobiel contact met Arend en vertelde hem dat Dirk de uitslag had gebracht en dat Jos inderdaad een broer van Joris was. Arend leek niet verrast maar vroeg heel direct: “Hebben jullie vanavond nog plannen?” “Nee hoezo”reageerde Arjan aarzelend. “Dan stel ik voor dat jullie nu samen naar mij komen, dan ontmoeten jullie hier nog iemand en dan denk ik dat er dan een heel stel puzzelstukjes op z’n plaats vallen”.

• 20-12-19

  Het blijft verrassend 20

  Ik heb altijd alleen in m’n bed gelegen, ik wil graag eens ervaren hoe het is om het bed te moeten delen. En wat dat naakt slapen betreft, ik ben niet anders gewend. Daarop liepen ze samen naar de ruime badkamer van waaruit niet alleen de logeerkamer, maar ook de slaapkamer van Arjan te bereiken was. Op weg naar de slaapkamer pakte Arjan een nieuwe tandenborstel en een schone handdoek uit een kast en liep gelijk door naar de slaapkamer. “Ik lig altijd aan deze kant dus die kant is voor jou” wees Arjan terwijl hij zich naast het bed begon uit te kleden. Jos volgde zijn voorbeeld, maar aarzelde toch heel even toen hij alleen nog z’n boxer aanhad. In een snelle blik richting Arjan zag hij dat deze al  in z’n blootje richting badkamer liep. Daarop overwon hij z’n schroom en eenmaal in z’n blootje liep hij ook naar de badkamer om tanden te poetsen, een plas te plegen en z’n handen te wassen. Het gemak waarmee Arjan zich in z’n blootje bewoog maakte het voor Jos ook gemakkelijker om  zich vrij te bewegen ofschoon er toch ook wel een bepaalde spanning was. Uit voorzorg besloot Jos om eerst maar eens z’n blaas te legen want hij voelde wel dat, al bungelde zijn pik nog lekker slap aan z’n lijf deze toch wel wat dikker werd. En toen hij even later schouder aan schouder met Arjan aan de ruime wastafel stond zag hij via de spiegel dat er ook bij Arjan wel sprake was van enige groei. Maar al poetsend en spetterend schonk hij daar verder geen aandacht aan en even later schoven ze samen onder het dekbed. Nog even werd er nagepraat, ze keken elkaar even in de ogen, wensten wel te rusten, draaiden zich op hun zij en gingen slapen.    Tenminste…. Dat was de bedoeling. Maar hun onuitgesproken verlangen naar elkaar, hun terughoudendheid om de ander niet te kwetsen door iets te doen wat de ander niet prettig zou vinden of waar hij nog niet aan toe was, dat alles zorgde er voor dat ze na een half uur draaien en woelen nog steeds klaarwakker waren. Het was Jos die besloot dat dit zo niet zou gaan werken. “Arjan mag ik nog wat vragen?” “Natuurlijk”. “Vind je het geen risico om je bed met mij te delen, terwijl je een logeerbed hebt klaarstaan”. “Ja maar soms moet je een risico nemen, en dan is het ook nog de vraag wat is dan het risico”. “En wat was dan het risico dat jij in dit geval vreesde? ” “Dat jij met een andere bedoeling bij mij in bed zou komen dan dat ik hoopte”. “En waar hoopte je dan op?” “Dat we nog een poosje lekker zouden kunnen knuffelen”. “En waarom doe je dat dan niet? ”.  “Omdat ik de indruk had dat jij daar op dit moment geen behoefte aan hebt”.  “En wat als ik je nu zeg dat jouw indruk helemaal verkeerd is”. “Als mijn indruk verkeerd is dan vind ik dat vrijwel altijd niet leuk, maar dit is dan de uitzondering die de regel bevestigd”. En terwijl Arjan dit zei rolde hij zich een halve slag om en sloeg beide armen om Jos z’n nek. Die beantwoord dit door hetzelfde te doen, met dit verschil dat hij door zijn draai met zijn volle gewicht op Arjan kwam te liggen. Dat voelde goed. En het duurde ook niet lang of hun lippen vonden elkaar en na een tijdje heel voorzichtig aftasten met de puntjes van hun tongen, raakten ze steeds meer opgewonden tot ze tenslotte verwikkeld waren in een potje tongworstelen waar ze op de Olympische spelen beslist en medaille voor zouden krijgen, ware het niet dat het geen Olympische sport is. Ofschoon dit laatste de heren kennelijk absoluut niet boeide, want ze gingen stug door. Maar uiteindelijk werd het volle gewicht van Jos, Arjan toch wel iets te veel dus draaide hij zich op een gegeven momnet langzaam onder deze last uit. En terwijl hij met z’n ene hand een heel zacht schemerlampje ontstak, streelde hij met z’n andere hand over de borst van Jos om te eindigen bij zijn linker tepel. Uit de reactie van Jos maakte hij op dat deze tepelgevoelig was maar dit wel lekker vond.  Dus ging Arjan met het puntje van z’n tong op zoek naar die rechter tepel en toen hij deze gevonden had en er met een harde tongpunt rondjes om draaide kreunde Jos van genot. Plat op z’n rug volkomen ontspannen liet hij zich deze heerlijk behandeling met gesloten ogen een poosje welgevallen. Tot ook Jos weer wat actiever werd en met zijn beide handen de rug van Arjan begon te strelen. Ook dit bleef niet zonder resultaat want Jos voelde dat de inmiddels behoorlijk gezwollen pik van Arjan die op Jos z’n dijbeen rustte langzaam staal hard werd. En terwijl Jos zo draaide dat hij Arjan tussen zijn benen kon vangen waarbij hun stijve pikken lekker langs elkaar op schuurden, voelde Jos ineens een sensatie door zijn onderlijf trekken die hij, onervaren als hij was, niet direct herkende als de voorbode van een niet te stuiten ejaculatie. Jos kwam klaar op een manier zoals hij nog nooit ervaren had, maar Arjan die door alles wat er deze avond aan vooraf was gegaan ook al behoorlijk was opgegeild hoefde tijdens het spuiten van de verschillende stralen sperma van Jos maar een paar keer stevig tegen die spuitende pik op te rijden of ook hij kwam op een gigantische manier klaar. Uitgeput bleven ze in elkaars armen liggen, tot ze heel langzaam in elkaars ogen keken en een blik van totale voldoening en bevrediging in elkaars ogen  lazen. Na elkaar nog en korte maar stevige zoen gegeven te hebben veranderden hun kwakkies die hen niet lang daarvoor nog de hoogste graad van genot hadden bezorgt langzaam tot en kleffe smerige plakboel waar ze beiden niet echt vrolijk van werden. “Kom we gaan douchen” zei Arjan en trok Jos mee naar de badkamer en regelrecht onder de ruime inloop douche waar een weldadige regenkop hen beiden in  no time veranderden in verzopen katten. Maar waar ze eerder in de badkamer nog niet echt naar elkaar durfden kijken, namen ze nu alle tijd om elkaar in hun volle naakte schoonheid te bewonderen. Jos zag toen bij de wat forsere maar iets kleinere Arjan een niet zo lange maar wel tamelijk dikke pik, met aan het einde een forse glimmende eikel en daaronder een forse stevige zak.  Dat kon Jos ook heel goed zien omdat op het hele klok en hamerspel van Arjan geen haartje te bekennen was.  Arjan daarentegen was ineens weer jaren terug in het hotel waar hij met Joris was en waar ze elkaar voor het eerst gepijpt hadden. Hetzelfde donkere schaamhaar dat hij vanavond met Dirk had meegegeven stond bij Jos  bij wijze van spreken “nog op het land”. En vanuit dat schaamhaar priemde een mooi slanke maar best lange leuter en aan het einde een duidelijk zichtbare maar niet veel dikkere eikel. Arjan moest even slikken want het beeld dat hij een aantal jaren op zijn netvlies had en alleen in zijn fantasie tot leven kwam, stond hier inlevende lijve voor hem. Maar het maakte hem niet verdrietig, integendeel hij werd er blij van. Na het douchen droogden ze elkaar af en toen ze daarna weer onder het dekbed kropen was het nog even kroelen, maar zeker geen woelen: ze vielen als een blok in slaap.     Wanneer Jos de andere ochtend ontwaakt weet hij even niet waar hij is, maar dat is dan ook maar heel even. Zodra hij naast zich de nog in diepe slaap rustig ademende Arjan ontdekt is hij meteen klaar wakker. Kennelijk heeft Arjan het warm gekregen want  alleen zijn onderbenen liggen nog een beetje onder het dekbed, en omdat hij plat op zijn rug ligt heeft Jos alle tijd om rustig van deze naakte schoonheid te genieten. Tot ineens ook Arjan z’n ogen openslaat om direct in in het bewonderend starende gezicht van Jos te kijken. Arjan beseft dat op dit moment weinig van zijn lichaam voor Jos verborgen is. Daarom vraagt hij ook maar op de man af: “Bevalt het wat je ziet? ”. “Nee” is verrassende maar stellige antwoord van Jos. “En wat bevalt er dan niet” “Alles”.”Wat had je dan willen zien?” “Precies wat ik nu zie”. “En waarom bevalt dat dan niet?” “Omdat uitsluitend zwangere vrouwen kunnen bevallen en wat ik nu zie is alles behalve een zwangere vrouw”. “Volgens mij is meneer aardig uitgeslapen, maar ik houd er eigenlijk niet zo  van om in m’n eigen bed in de maling genomen te worden”.  “Wat zou je dan in je eigen bed willen doen?” “Dat zal ik je laten zien” en met een snoekduik dook hij op Jos die dit totaal niet verwacht had maar zich heel graag liet overmeesteren door deze naakte bonk energie. Met z’n volle gewicht drukte hij Jos op zijn rug, omklemde zijn polsen en drukte ze met wijd uitgestrekte armen tegen de matras. Jos kon alleen nog spartelen met zijn benen maar juist daardoor zag Arjan kans daar gemakkelijk met zijn onderlijf tussen te komen zodat hun “gereedschap” ook stevig tegen en langs elkaar schuurde. Uiteraard bleef dit niet zonder gevolgen. Niet alleen werden ze beiden knoerthard maar de eigenaren van dit gereedschap raakten hierdoor in een loom geile bui waardoor ze beiden ontspanden en het lichamelijke contact nog intenser was.  Arjan liet zij hoofd langzaam zakken en raakte zo met zijn mond de gesloten lippen van Jos. Deze hield zijn mond plagerig stijf dicht. Arjan probeerde met het harde puntje van zijn tong  ergens een opening in deze gespeelde verdediging te vinden maar dat lukte niet. Arjan bleef aandringen en begon met zijn onderlijf de pik van Jos te masseren en dat was teveel.  Met een “aah” reageerde Jos op deze heerlijke stimulans, waarop Arjan de kans kreeg voor een tweede ronde tongworstelen. En Jos wilde duidelijk niet anders dus het duurde niet lang of ze verloren zich in een machtig gepassioneerde zoen partij. Het was heerlijk maar na een poosje zo bezig te zijn voelde Jos dat dit niet veel langer zo door moest gaan omdat hij dan zonder enige verdere actie, zijn kwakje ochtend zaad zou gaan verliezen en dat moment wilde hij eigenlijk nog een poosje uitstellen. Bovendien droomde en hij er al heel lang van om eens een keer te ervaren hoe voelde om een pik in je mond te krijgen. En terwijl Jos in een gevoel tussen waken en dromen intens genoot van het zoenen met Arjan, het intense huidcontact en het gevoel van twee stijve palen op zijn buik, kwam ineens dat verlangen naar een pik in zijn mond boven drijven en in een reflex besefte hij dat dit het moment was om dat waar te maken te maken. Slechts één seconde had Jos nodig om vanuit rugligging onder Arjan, tot buikligging op Arjan te komen. En terwijl Arjan nog even beduusd was vanwege de totaal andere aanblik die hij ineens voor ogen kreeg, schoof Jos heel doelgericht naar het kruis van Arjan, waar hij na een korte blik op dit prachtige stukje schepping, er met zijn mond naar toe ging, en na een hele korte aarzeling met getuite lippen een natte zoen op gaf. Dat was het moment waarop Arjan uit zijn beduusdheid ontwaakte en een hartstochtelijke kreun uit zijn keel ontsnapte. Dit was voor Jos het signaal om letterlijk toe te happen. Door de kreun die hij achter zich hoorde en de verrassend aangename smaak van het voorvocht op de eikel zoog hij deze heerlijke tamp  naar binnen tot zijn mond er helemaal mee gevuld was. Zo bleef hij even zitten om het memorabele van dit moment heel goed in zich op te nemen. Ofschoon hij zo geil was als boter, wilde hij iedere seconde van deze bijzondere ochtend met volle bewustzijn beleven. Langzaam haalde hij met zijn lippen strak om de schacht, vervolgens zijn hoofd terug, tot zijn lippen achter de eikel bleven hangen. Met het harde puntje van zijn gespitste tong proberend in het pisgaatje binnen te dringen, liet hij zijn mond op nieuw vullen met pik. Maar nu wachtte hij niet,  zodra hij niet verder kon haalde hij zijn hoofd terug om daarna gelijk weer toe te happen en zijn mond met deze “zoete” spermalolly te vullen . En rustig het tempo opvoerend duurde het niet lang of het leek of het hoofd van Jos ging op en neer als bij een fietser die zo snel mogelijk een stevige heuvel opploetert. Ondertussen lag ook Arjan intens te genieten van hetgeen hem hier overkwam. Volkomen ontspannen onderging hij deze fantastische pikmassage, maar met alles wat er aan voorafgegaan was, duurde het niet lang of Arjan voelde dat het niet lang zou duren voordat zijn nog altijd keiharde toonbeeld van mannelijkheid, de vloeibare variant van diezelfde mannelijkheid zou gaan produceren. En hoe lekker het zou zijn, Arjan wilde deze eerste keer niet in de mond van Jos klaarkomen. Langzaam omvatte hij dan ook met beide handen het hoofd van Jos zonder hem in zijn beweging te belemmeren. Maar op het moment dat hij voelde dat hij ging spuiten en uitriep : “Ik kom!” trok hij Jos van zich af en schoof zijn onderlijf wat weg zodat op tien centimeter voor zijn neus Jos voor het eerst in z’n leven getuige was van het fascinerende schouwspel van een cumshot uit een andere pik dan die van jezelf. Terwijl Arjan met het sperma op zijn buik tot aan zijn kin, zwaar hijgend lag bij te komen kroop Jos op die buik om zo lekker soppend en glijdend Arjan recht in de ogen te kijken. Ogen met een veelzeggende blik waarmee Jos nog nooit aangekeken was, maar waarop Jos instinctief antwoordde met een stevige zoen op de mond. En als vanzelf draaiden ze een halve slag om gemakkelijk in elkaars armen en benen liggend te kunnen nagenieten van dit fantastische moment. En ofschoon Jos niet fysiek was klaargekomen voelde ook hij zich toch volledig bevredigd. Nog een tijdje bleven ze zo liggen, maar op een gegeven moment voelden ze beiden iets dat hen herinnerde aan de dubbelfunctie van die organen die hen die ochtend al zoveel genot hadden verschaft; Ze moesten pissen!    En om dat nu ook maar de vrije loop te laten zagen ze geen van beiden zitten. Dus wipten ze uit het bed en liepen naar de badkamer waar ze hun inmiddels slappe pikken tussen duim en wijsvinger richtten op de toiletpot waar langs ze zich ieder aan een kant wijdbeens hadden geposteerd. Vrijwel direct kletterden twee gouden stralen in de pot, en zonder enige afspraak stuurden ze beiden hun straal zodanig dat wat op twee plaatsen begon uiteindelijk als een straal in de pot belandde. “Je bent nog geen 24 uur hier maar het lijkt er op dat wij in ieder geval op een aantal vlakken zonder veel woorden tot een goede samenwerking kunnen komen” stelde Arjan vast. “Ja” zei Jos, “dat klopt zeker en wat mij betreft ben ik best benieuwd of dat ook nog op ander gebied zo is. Weet je Arjan, hoewel ik uitstekend geslapen heb, is er toch ook nog heel wat door mijn hoofd gegaan en ik moet je bekennen dat ik inmiddels met nog veel meer vragen zit als toen ik hier gisteren aankwam. Maar ik hoop dat ik de tijd krijg om mijn vragen te stellen en dat jij me de antwoorden kunt geven” “Die tijd krijg je en die antwoorden komen, maar nu gaan we eerst douchen en dan ga ik voor een ontbijt zorgen, ik heb honger als een paard, hengst om precies te zijn. Ik heb teveel eiwit verloren om niet zonder extra aanvulling de dag te kunnen beginnen ”. “Nou wat mij betreft, ik heb dan ogenschijnlijk minder eiwit verloren, ik heb wel het gevoel dat ik hoognodig mijn reserves moet aanvullen dus graag drie met hele dooier en flink wat spek eronder.  Samen doken ze onder de grote regendouche, en hoewel ze allebei met grote belangstelling naar elkaars lijf keken was deze douchebeurt heel snel ten einde. Op dit moment wilden ze maar één ding lekker fris worden en dan van het ontbijt genieten. Toen ze afgedroogd en gekleed in een luchtig sportbroekje in de keuken kwamen plaatste Arjan twee koekenpannen op de kookplaat, met wat bakolie, een doosje eieren en een pakje  ontbijtspek ernaast. “Zo, als jij nu voor de eieren zorgt, zorg ik voor de koffie en dek de tafel. Ik wil ook drie  spiegeleieren met spek en kijk maar wat en hoe je het zelf wil”. En zo kwam het dat ze een klein kwartiertje later aan een eenvoudig maar voedzaam ontbijt zaten. Toen dat achter de kiezen zat was de volgende vraag wat gaan we vandaag doen.  Al tijdens het ontbijt had Jos een aantal vragen over UBI gesteld, waaronder ook een paar over de financiën en de bedrijfsvoering. Daarop meende Arjan dat dit  het moment was om Jos op de man af te vragen of hij interesse had om zich voor UBI in te gaan zetten. “En bedoel je dan als vrijwilliger of als medewerker” was de wedervraag van Jos. “Nou ik zou zeggen voorlopig als vrijwilliger en als je daar dan uiteindelijk je dagtaak van wil maken dan kunnen we kijken of dat mogelijk is”. “Het lijkt me echt een uitdaging om aan dit werk een bijdrage te kunnen leveren, in welke vorm dan ook ” was het duidelijke antwoord van Jos. Daarop stelde Arjan voor om dan zo gauw mogelijk een gesprek met Arend de Groot te regelen omdat dit de man was die het beste overzicht over de hele stichting had. Arjan belde naar Arend en vertelde in het kort dat er iemand bij hem zat waarvan Arjan het belangrijk vond dat Arend daar eens kennis mee  maakte. In ieder geval voor wat betreft UBI maar wellicht ook nog om andere redenen. Toen was een afspraak gauw gemaakt en de beide heren werden direct uitgenodigd voor de lunch bij Arend thuis. Nog juist voordat het gesprek beëindigd werd realiseerde Arjan zich dat een waarschuwing wel op z’n plaats was. Hij waarschuwde Arend dat zijn gast dermate sprekend lijkt op Joris dat hij er zelf even confuus van was geworden.

• 20-12-19 - hans492

  Op de kerstborrel uit de kast

  Ik ben zelf een bi-man van 60 jaar. En ik vind het heerlijk af en toe om seks te hebben met leuke mannen. Sinds ongeveer een jaar heb ik een nieuwe collega Rik genaamd. Een leuke vlotte vent van rond de dertig jaar. Ik had al wat projecten met hem gedaan en had gelijk een hele goede klik met hem. Ik merkte wel dat het niet alleen zakelijk was. Hij vertelde me dingen die je normaal niet zo snel met een collega deelt en ik had ook al snel in de gaten dat het een hele lieve gevoelige jongen was. Ik kon eigenlijk ook niet plaatsen dat hij met een vriendin samenwoonde. Nu hadden we deze week van het werk een kerstborrel en zag ik hem alleen nogal verdrietig aan de bar staan.. Toen ik hem voorzichtig vroeg wat er was vertelde hij dat zijn vriendin er met een ander vandoor was en dat ze hem maar een watje vond. Hij stond gewoon te huilen en was er zichtbaar kapot van. Omdat het opviel bij andere collega’s nam ik hem mee naar buiten. Daar hadden we een heel lang gesprek en op een gegeven ogenblik vertelde hij mij dat hij had ontdekt dat hij meer gaf om mannen dan om vrouwen en dat hij dit absoluut niet kon vertellen aan zijn ouders die in een klein dorpje woonde. Hij had gedacht dat het wel over zou gaan. Ik heb hem toen eerlijk verteld dat ik bi was en dat hier niets mis mee is. En dat zijn moeder het waarschijnlijk niets uitmaakt zolang hij maar gelukkig was. Hij was na ons gesprek heel erg opgelucht en sloeg uit blijdschap de armen om mij heen. We zijn daarna naar binnen gegaan en hebben heerlijk samen gedanst, wat gedronken en veel gelachen. Toen het feest afgelopen gingen we naar huis en zaten we samen in de trein lekker dicht naast elkaar. Hij kroop als het ware helemaal naar mij toe. Toen wij er bijna waren vroeg hij of ik met hem mee ging naar zijn huis voor een afzakkertje. Ik woon nu toch alleen zei hij met een grote glimlach. Ik vond het wel een geil idee en  liep met hem mee naar zijn huisje. Het was er lekker warm en hij schonk een heerlijk wijntje in en kwam toen naast me op de bank zitten. We hadden behoorlijk gezweet van het dansen en toen ik daar een opmerking over maakte fluisterde hij hees “zullen we samen douchen’ Het was eigenlijk meer dan ik durfde te hopen maar zei zachtjes dat mij dat een fijn idee leek. We hadden al snel de kleren uit en stonden heerlijk samen onder zijn grote inloopdouche. Ik waste zijn rug en zijn heerlijke billen. Toen hij zich omdraaide met een heerlijke stijve lul die recht overeind stond had ik geen aanmoediging meer nodig en ging op mijn knieën zitten en begon hem heel langzaam en diep te pijpen. Hij kreunde het uit van geiligheid en het duurde niet lang of hij spoot met kracht een paar ferme stralen heerlijk zoet mannenzaad in mijn mond. Heerlijk Rik, zei ik en zoog de laatste druppels zaad uit zijn lekkere pik. Ik waste hem verder en droogde hem helemaal af. Ga maar vast op bed liggen dan kom ik er zo aan en geef ik je nog even een lekkere massage. Ik droogde mezelf af en zag in een van de kastje een lekkere massage olie liggen die ik meenam. Hij lag op zijn buik op bed en zei tegen mij dat hij lag na te genieten en dat hij nog nooit gepijpt was en zo’n heerlijk orgasme had gehad. Ik zei dan is het nu tijd voor een heerlijke ontspannende massage want dat is een van mijn specialiteiten. Ik begon bij zijn schouders en toe ik bij zijn sterretje was en hem zo zag kronkelen en hoorde kreunen van geiligheid vroeg ik of hij daar nog nooit eerder gemasseerd was. Hij beaamde dit en zei dat hij het de eerste keer was en hij het heerlijk vond. Af en toe raakte ik met mijn harde lul ondeugend zijn billen aan en ze dat ik graag de eerste wilde zijn die dat heerlijke mannenkutje mocht neuken. Hij zei dat hij het niet zeker wist of hij dat wel wilde. Ik zei dat niets moest maar alles mocht en ging door met de massage. Af en toe een liet ik een vinger in zijn maagdelijke mannenkutje glijden en toen ik zijn prostaat voorzichtig  masseerde werd hij zo geil als een krolse kater en zei hij dat ik het wel mocht proberen maar heel voorzichtig moest zijn. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Ik ging voorzichtig achter op zijn gespierde rug  liggen en hield hem stevig vast over zijn hele lichaam. Zachtjes drukte ik mijn grote geile lul tegen zijn sterretje en heel langzaam gleed hij er stukje voor stukje in . Bij iedere uitademing van hem  ging ik  een stukje dieper totdat ik er helemaal tot aan mijn ballen inzat. Ik fluisterde lieve geile woordjes in zijn oor en merkte dat hij totaal van de wereld was. Het was net of ik op een ijsblok lag die aan het ontdooien was. Al die jaren van frustratie en emoties kwamen er nu uit. Hij huilde er gewoon van.  Ik bleef wel een minuut of 10 zo liggen. Toen ik voelde dat zijn hele lichaam begon te schokken en hij met zijn hele lichaam op een ongelofelijke manier klaarkwam. Dit was teveel voor mij en mijn eikel zwelde tot ongekende proporties op en ik spoot met kracht mijn hele zak met ferme stralen leeg. Het bleef maar komen. Zelden ben ik op zo’n heerlijke liefdevolle manier klaargekomen. Al genietend bleven we nog een tijdje zo liggen en daarna draaide we ons op onze rug en bleven zo nog een tijdje nagenieten. Vond je het lekker Rik vroeg ik daarna. Rik zei dat deze ervaring zijn voorstellingsvermogen ver te boven ging. En dat hij nog nooit zo heerlijk was klaargekomen. Mooi zei ik dan was het vast niet de laatste keer met een dikke knipoog.  Allebei schoten we toen in de slappe lach. Ik heb hem daarna een dikke knuffel gegeven. Hij was ontzettend blij met deze geweldige eerste ervaring en mij dankbaar dat ik zo liefdevol naar hem toe was geweest. Met een ‘Fijne kerst jongen’ nam ik afscheid van hem. Hij vroeg of ik met de kerstdagen nog eens langs kwam. Rik, Je hebt mijn nummer zei ik maar ik denk dat hij me niet hoeft te bellen en dat ik met de kerstdagen zelf nog maar eens langs loop om te kijken of hij niet te eenzaam is. Want eenzame kerst is voor niemand leuk toch! Allemaal een hele Fijne kerst. En dat het zaad maar rijkelijk mag vloeien Hans492

• 19-12-19

  Het blijft verrassend 19

  Het was vrijdagavond bijna half zes dat Jos met z’n auto het erf van UBI opreed. Toen hij uitstapte zag hij Arjan al aan komen lopen. En het gevoel dat de aanblik van deze gozer gisteren al opwekte werd nu alleen maar sterker. Z’n postuur, z’n loop, z’n uitstraling die bulge in z’n jeans, ja Jos was hard op weg smoorverliefd te worden maar wilde daar eigenlijk niet aan toegeven. Door de manier waarop Arjan gisteren over Joris sprak kon Jos niet anders concluderen dan dat er in het hart van Arjan ( nog) geen plaats was voor een ander. De begroeting was joviaal hartelijk en Arjan stelde voor om eerst even over het terrein te lopen; dan om zes uur bij z’n ouders aan te schuiven voor een lekkere maaltijd, en dan naar de stulp van Arjan te gaan. Jos vond het best, maar ook wel een beetje vreemd. Waarom gelijk naar z’n ouders? Tijdens de ronde over het terrein keek Jos z’n ogen uit en  met de uitleg van redenen en achtergronden van hetgeen er te zien was merkte Jos dat er niet alleen een heel verborgen wereld voor hem openging maar ook dat hij daar graag op een of andere manier en steentje aan wilde bijdragen. En zei Arjan toen ze een half uurtje later richting de hoeve liepen. “Verkijk je niet op dit werk want het is heel intensief, maar aan de andere kant zo mooi dat daar niets tegenop kan. En de reden dat ik je direct ook met mijn ouders laat kennismaken is heel eenvoudig, beiden zijn op dit moment nog een heel wezenlijk onderdeel van UBI  en zonder dat deel heb je geen goed beeld van wat wij hier doen. Eenmaal in de hoeve  werd Jos heel hartelijk ontvangen en ofschoon ze waren voorbereid schrokken de beiden ouders  toch wel van de meer dan sprekende gelijkenis van Jos met de overleden Joris. Maar al snel ging het gesprek over hele andere dingen waarbij ze zich ondertussen alle vier tegoed deden aan de heerlijke maaltijd die op tafel stond. Zonder opsmuk of mooipraterij vertelden de ouders over hun gesprekken met jongens die volledig vastgelopen, angstig en vooral heel onzeker aan deze tafel, soms voor het eerst van hun leven, durfden praten over hun meest verborgen geheimen en gevoelens. En ook hier voelde Jos een verbondenheid met het werk dat hier aan die keukentafel werd gedaan. Werkelijk onbevangen, ongeremd en onbevooroordeeld in gesprek gaan met mensen was misschien wel het belangrijkste dat op UBI plaatsvond. En dit was iets waar Jos niet bij stil had gestaan toen hij een uur geleden buiten al, werd overspoeld met allerlei informatie en beelden. Dit alles bij elkaar bracht Jos tot totaal andere gedachten en inzichten dan hij tot nu toe als “normaal” had beschouwd. Hier op UBI ging er letterlijk een wereld voor hem open. Toen Arjan en Jos na het eten samen terugliepen naar het “stulpje” van Arjan sloeg Arjan een arm om Jos zijn schouders met de vraag “Mag ik?” Zonder woorden maar met een duidelijk non verbaal antwoord van Jos liepen ze geschouderd zwijgend over het erf. Het voelde voor beiden vertrouwd en vooral heel natuurlijk. Eenmaal gesetteld in de woning zorgde Arjan voor koffie, en nam Jos de tijd om de kamer waarin hij zat eens rustig in zich op te nemen. Direct werd z’n aandacht getrokken door een niet eens grote foto in zwart wit maar waarvan het leek alsof Jos naar zichzelf zat te kijken. Toen Arjan met twee mokken koffie aanschoof op de bank was het dan ook onvermijdelijk dat het gesprek al heel snel over Joris ging. Zijn aanwezigheid in deze woning was haast tastbaar en dat kwam zeker niet alleen door dit portret. Maar het vreemde was dat Jos hier eerder blij van werd dan dat het hem stoorde. Maar het was Arjan die moeite had met de situatie. Tot hij ineens moest denken aan de tekst uit de brief die Joris voor Arjan bij de notaris had achtergelaten: “Voel je niet geremd om te genieten van een andere man, zoals wij samen van elkaar genoten hebben. En het zal wellicht even duren maar zo’n kanjer als jij vind op een goede dag een maatje waar wij samen geestelijk, en jij ook nog fysiek helemaal blij van worden en een mooie toekomst tegemoet gaan” Al die jaren was dat voor Arjan een compleet dode letter geweest. Arjan was er van overtuigd dat hij nooit meer een andere man zo dicht bij hem zou laten komen dan dat Joris bij hem had kunnen doen. Natuurlijk had hij nog wel eens wat met mannen gerommeld en met Djeff was het ook wel heel bijzonder geweest, maar altijd had de nuchtere werkelijkheid bij Arjan de boventoon gevoerd. Maar woensdagavond bij Mark en Luc was dat toch,  al was het maar heel even,  anders geweest. Jos had wat in hem losgemaakt. Maar in de loop van donderdag had de nuchterheid gewoon weer de overhand gekregen. Arjan maakt zichzelf wijs dat het alleen de gelijkenis met Joris was waardoor hij Jos met andere ogen bekeek. Maar hij was er van overtuigd dat dit, wanneer hij eenmaal gewend was aan het idee dat Joris een dubbelganger had snel over zou zijn. Maar tijdens de rondleiding over het terrein van UBI, de maaltijd bij zijn ouders, de korte maar indrukwekkende wandeling naar zijn woning, en nu het zwijgend maar toch veelzeggende samenzijn in zijn eigen woonkamer zorgden voor een merkwaardig gevoel in zijn lijf dat Arjan wel herkende maar dat hij al jaren niet meer gevoeld had. Zwijgend dronken ze hun koffie, elk bezig met hun eigen gedachten, maar beiden voelden de aanwezigheid van de ander tot in hun diepste vezels, en dat voelde goed. Die serene stilte werd wreed verstoord door de voordeurbel die ineens luid klonk. Dirk kwam binnen en dat betekende een grote wolk van gedruis. Na een hartelijke begroeting en nadat iedereen voorzien was van koffie, kwam het gesprek al snel op het doel waarvoor Dirk was gekomen. Arjan liep naar een kast en haalde er een klein geldkistje uit. Darmee liep hij terug naar de bank, opende het kistje en haalde er een plastik zakje ter grootte van een briefkaart uit. Sloot het kistje zette het op de grond en na er nog even goed naar gekeken te hebben gaf hij het zakje aan Dirk. Die legde het op zijn open hand en nu was duidelijk te zien dat het zakje was gevuld met donkere haren. Dirk vertelde dat hij  niet heel veel haren nodig had, maar dat het wel belangrijk was dat ze zo min mogelijk in contact met andere zaken moesten komen. Hij stelde voor om het zakje zo gesloten als het was mee te nemen en het pas op het lab te openen. “ik begrijp hoe belangrijk dit voor jou is” zei hij tegen Arjan, ik zal er dan ook heel voorzichtig mee zijn en ik kom het jou, met de uitslag, persoonlijk terug brengen. Zijn jullie morgenavond thuis? “  “Ik wel” zei Arjan en hij keek daarbij naar Jos. “Als ik hier morgenavond weer terug mag komen”zei Jos, “dan ben ik er ook”. “Nou ja over de vraag of je morgen al mag terugkomen moeten we het nog maar eens even hebben, maar Dirk ga jij maar gauw aan de slag des te eerder hebben we duidelijkheid”.   Lang tijd om over deze toch wel weinig hartelijke opmerking na te denken kreeg Jos niet, want Dirk vroeg hem gelijk om even mee te komen omdat hij wat wangslijm moest hebben om het DNA van Jos vast te kunnen stellen. Uit zijn tas viste Dirk een aantal zakjes op. Uit het eerste steriele zakje haalde hij en mond kapje, uit een ander zakje een paar steriele handschoenen en tenslotte een zakje met een afgesloten ampul en een wattenstaafje. Toen was het snel klaar. Zorgvuldig ging Dirk met het wattenstaafje langs de binnenkant van Jos‘ wangen en stopte het staafje toen onmiddellijk in de ampul en sloot die af. “Zo en dan ga ik nu naar het lab. Ik heb namelijk nachtdienst maar ik ga er van uit dat ik uit beide stalen gemakkelijk een spoor kan halen. En wanneer ik die heb is het een kwestie van vergelijken. Als er sprake is van een eeneiige tweeling dan zijn de sporen identiek. Er kunnen dan in het DNA toch wel kleine minieme verschillen zitten maar die kunnen met de huidige technieken nog niet goed vastgesteld worden. Ik bel hoe laat ik morgenavond kom aanwaaien. Als er in dit geval met dit soort zuiver materiaal een match is, dan is die voor ruim 99% betrouwbaar”. Met een hug voor beide mannen verdween wervelwind Dirk bijna net zo snel als hij gekomen was.   Nadat Arjan Dirk had uitgelaten kwam hij terug in de kamer en vond daar Jos met een bedrukt gezicht op de bank, voor zich uitstarend naar de punten van z’n schoenen. “Kerel is er wat?” vroeg Arjan bezorgd. “Ja eigenlijk wel” bekende Jos met timide stem en een diepe zucht.  “En dat is?” vroeg Arjan, terwijl hij naast Jos op de bank plofte. “Ik zou er morgen toch wel graag bij zijn als Dirk met de uitslag komt”. “Ja natuurlijk ben je daar bij, wat dacht je dan?!”vroeg Arjan met grote stelligheid en verbazing.  “Ik maakte uit jouw woorden op dat voor jou het niet vanzelfsprekend is dat ik hier morgen terugkom”. Met een grote schaterlach liet Arjan zich achterover op de bank vallen en toen hij een beetje bijgekomen was van het lachen en de totaal niet begrijpende blik van van Jos zag kon hij zich niet meer beheersen, kwam overeind, sloeg twee armen om Jos en knuffelde hem bijna fijn. Nu wist Jos helemaal niet meer hoe hij het had, maar het voelde wel fijn of beter gezegd het voelde goed,  het voelde heel erg lekker. Toen ze elkaar na een tijdje loslieten straalde Jos maar was Arjan ineens heel serieus. “Jos, om hier morgenavond terug te kunnen komen moet je hier tussen nu en morgenavond weggaan. En ik vraag me af of jij in die tijd werkelijk zoiets belangrijks te doen hebt dat het niet een dag uitgesteld kan worden. Want ik wil je namelijk vragen of je de rest van het weekend hier bij  mij op UBI zou willen blijven?” “Ik heb niks op het programma staan en er wacht dit weekend ook niemand op me” wist Jos direct te vertellen. “Daarin vergis jij je” was het antwoord van Arjan.  “Weet je, sinds ik je woensdag heb ontmoet, ben je niet meer uit m’n gedachten, en ik kan niet wachten om je beter te leren kennen. Maar ik kan heel goed begrijpen wanneer dat voor jou moeilijk is. Ik kan wel zéggen dat ik jou niet als Joris, maar echt wel als Jos zie, maar dat moet jij dan maar aannemen. En hoewel het lijkt dat ik heel hard van stapel loop, wil ik ons echt de tijd gunnen om elkaar goed te leren kennen. Ten minste, als jij dat ook zou willen.”  Jos liet even in stilte deze woorden op zich inwerken. “Dus je vind me wel de moeite waard om het te proberen?”. “Ja natuurlijk, anders vroeg ik het niet, maar eigenlijk vind ik dat een overbodige vraag want ik vind jou heel aantrekkelijk”. “Ja logisch, ik lijk sprekend op je grote liefde”. Weer was het even stil tot Arjan zachtjes als voor zichzelf sprak; “Ja, als het wat zou worden met ons samen, dan ligt daar mijn grote uitdaging: Jouw overtuigen dat je een eigen plaats in mijn hart hebt en dat mijn hart groot genoeg is om er twee kanjers in te bergen. En jij,” ging Arjan verder terwijl hij Jos aankeek, “jij zult moeten leren om te leven met de wetenschap dat je altijd de eerste plaats moet delen met Joris en ik besef dat dat niet altijd gemakkelijk zal zijn“.  “Nou, zei Jos”, “ik zou niets liever willen dan dat gewoon eens rustig uit te proberen, volgens mij gaat me dat echt wel lukken”. “Nou ja proberen gaat altijd maar dan moeten we wel een keer beginnen”sprak Arjan en schoof dicht tegen Jos aan op de bank, onderwijl een arm om hem heenslaand, waarbij Jos zich een kwartslag draaide en Arjan omhelsde. Met hun voorhoofden tegen elkaar keken ze elkaar recht in de ogen en als vanzelf vonden hun lippen elkaar. Heel stil bleven ze zo zitten, alsof ze dit moment voorgoed wilden vasthouden en nooit meer wilden laten eindigen.  Maar ach die brute werkelijkheid…… Langzaam maakte Arjan zich los uit deze omarming en sprak als ware hij een filosoof: “Zullen we daar dan eerst maar eens een biertje op nemen?, het weekend is nog lang”. Even later lurkend aan z’n pilsje vroeg Jos: “Dus als ik het goed begrijp heb je me uitgenodigd om het weekend bij je te blijven?”. “Ja je bent aardig snel van begrip moet ik zeggen” was het laconiek antwoord van Arjan. “Nou daar heb ik best wel zin in, dus voorlopig ben je nog niet van me af”. “Volgens mij moet ik om van je AF te komen, eerst OP je komen? ”.  “Ik zei toch dat ik het rustig wou proberen, dus kalm aan dan breekt het lijntje niet!. Maar ik kan je wel verklappen dat ik je wel steeds leuker ga vinden”. “Nou dan doen we het rustig aan en zien wel waar we uitkomen” “Eh moet je dan eerst niet ergens in voor je er uit kunt komen??” “Ja en als je zo nog even doorgaat dan verzeker ik je dat ik zal zorgen dat dat ook echt gebeurt” zei Arjan, terwijl hij een zich als een tijger op Jos wierp, hem van de bank drukte en letterlijk rollend over de grond ging. Jos vond helemaal niet erg en speelde het spel graag mee. Om en om rollend, elkaar lekker vasthoudend, aankijkend zoenend, stilliggend, eigenlijk allemaal nog heel onschuldig, maar wel een heerlijke manier om heel langzaam maar wel stevig met elkaar kennis te maken. Maar aan alles komt en eind en dus ook aan deze avond. Na nog een biertje gedronken te hebben vonden ze het tijd om te gaan slapen. “Waar wil je liggen? Ik heb een mooie logeerkamer, met tussendeur naar de badkamer en ik ikzelf slaap in een ruim tweepersoons bed, maar ik waarschuw je alvast ik slaap wel naakt”. “Nou sorry maar dan is voor mij de keuze niet moeilijk……” sprak Jos..   

• 18-12-19

  Het blijft verrassend 18

  Iedereen was stil en met z’n eigen gedachten bezig. Het was de bel van de oven en het lege gevoel in de magen van vier mannen die er een werkdag op hadden zitten, waardoor ze toch terug kwamen in de werkelijkheid. Aan tafel kwam het gesprek langzaam op gang en met name Arjan en Jos hadden over en weer wat vragen en elk antwoord leverde nieuwe gespreksstof op zodat het niet lang duurde of Arjan durfde het wel aan om in het gesprek met Jos voorzichtig over UBI te beginnen. Het zal niet verbazen dat Jos, met de herinnering aan zijn eigen nare ervaringen, heel erg geïnteresseerd was in dat project waarvan hij tot dan het bestaan niet wist. En niet alleen heel veel vragen had, maar gaande weg ook wel met suggesties en ideeën kwam. Het was duidelijk dat zijn eigen nare ervaringen en de wanhopige vragen waarmee hij lange tijd worstelde diepe indruk op hem hadden gemaakt. Het kon eigenlijk niemand verbazen dat Jos, afgestudeerd econoom met als extra studie fiscaal recht, op een gegeven moment vroeg naar de middelen en de financiering van dit project. Het kostte Arjan duidelijk moeite om, al was het maar in grote lijnen de ontstaansgeschiedenis van UBI te vertellen. Maar hij deed het omdat hij het gevoel had dat het hele verhaal ook bij Jos veilig was. Nadat Arjan zijn verhaal had verteld was het even stil. Iedereen begreep natuurlijk wel dat  dat dit verhaal Jos ook zeker niet onberoerd liet, maar toch was zijn reactie wat merkwaardig. Het leek wel alsof ook hij ergens mee worstelde en twijfelde of hij dat zou delen met de anderen…..   “Ik moet jullie iets bekennen…….” fluisterde Jos heel aarzelend. “ Ik was niet van plan er ooit over te spreken, maar na wat hier vanavond gebeurd is en het verhaal van Joris wil ik jullie toch deelgenoot maken van iets dat maar een paar mensen weten en waarvan we vinden dat het nooit openbaar mag worden. Mijn ouders zijn niet mijn biologische ouders, maar ik ben ook nooit geadopteerd. Mijn vader heeft mij aangegeven als zijnde geboren uit zijn huwelijk met mijn moeder. Daar zijn een klein aantal mensen bij betrokken geweest, waarvan mijn ouders slechts één naam kennen en daarvan hebben ze plechtig moeten beloven die nooit met mij te delen. Mijn ouders kregen alleen de verzekering dat er met mij helemaal niets mis was, maar dat ze er verstandig aan zouden doen mij niet te informeren over het feit dat ik niet door hen verwekt ben. Het doen van een valse geboorteaangifte is immers zwaar strafbaar. En het zou mijn vader in grote problemen brengen wanneer dit bekend wordt. Toch wil ik zo gauw mogelijk met mijn ouders spreken of het toch niet tijd is om meer duidelijkheid te krijgen over mijn afkomst. De gelijkenis met Joris is te groot om toevallig te zijn. Bovendien, ik heb altijd het gevoel gehad deel te zijn van een tweeling. Ik heb daar wel eens over gesproken met mijn moeder en die vertelde dat dit niet onmogelijk was maar dat ze absoluut niet wist waar ik vandaan kwam. Ze heeft me wel eens de luier en de wikkeldoek laten zien waarin ik, in het holst van de nacht bij hen ben gebracht. Ik zag er niks bijzonders aan maar volgens mijn moeder zijn die van uitzonderlijke kwaliteit en bovendien, heel erg oud. Wat ik nu echt wil weten, wie heeft mij bij mijn ouders afgeleverd, want volgens mij ligt daar de sleutel naar de oplossing van de vragen die nu rijzen.   “Ik moet jullie ook iets bekennen” zei Arjan, met toch wel een ondeugende glimlach op z’n gezicht. Ik heb nooit met iemand gedeeld wat wij tijdens onze fietstocht allemaal hebben uitgespookt met en bij elkaar. Iedereen mag daar zijn eigen fantasie op los laten, en dan hoop ik dat ie er net zo van geniet als wij gedaan hebben. Ik beschouw het als het beschadigen van de nagedachtenis van Joris wanneer ik daar over uit zou weiden. Maar een ding wil ik wel verklappen. Op zeker moment lagen we elkaar in standje 69 te pijpen. Het was de eerste keer dat we orale seks hadden, en we gunden elkaar het maximum aan genot, dus ofschoon ik het best griezelig vond mocht Joris klaarkomen in mijn mond en slikte ik alles braaf door. Overigens deed hij bij mij precies hetzelfde en dat was puur genieten. Na afloop lagen we nog en poosje lekker bij elkaar, na te praten over hoe we onze pijpbeurt hadden ervaren. Het bleek dat we allebei toch wel wat last hadden gehad van het schaamhaar. Dat was misschien nog wel leuk om te zien en zeker om er lekker in te kroelen, maar bij het pijpen, hoe lekker dat ook was,  was het echt hinderlijk. Ter plekke besloten we dan ook om ons glad te scheren. En bij Joris moest zoiets dan ook direct gebeuren Dus hoe lekker we ook lagen, even later stonden we in de badkamer en begon Joris met een schaar de grootste plukken van mijn zak en m’n buik te knippen. We hadden een aantal van die zelfsluitende plastic zakjes bij ons om papieren of andere dingen droog te houden als we in een stortbui zouden komen. En Joris zou Joris niet zijn wanneer hij niet keurig alle haren in zo’n  afsluitbaar plastic zakje verzamelde. Ik wil voor altijd het eerste schaamhaar van mijn eerste vriendje bewaren en dat zou jij ook moeten doen, was zijn opvatting. Als we dan later oud en grijs zijn kunnen we nog genieten van elkaars donkere lokken. En mocht ik niet oud en grijs worden, dan heb jij altijd nog een heel intiem blijvend aandenken aan mij.……. Alsof hij het toen al voorvoelde. Maar hoe dan ook, dat zakje met haren ligt nog altijd luchtdicht afgesloten in mijn documenten kistje. Uit die haren is tegenwoordig heel goed een DNA profiel te maken. Als we dat vergelijken met het DNA van Jos weten we in elk geval of Jos werkelijk een tweelingbroer van Joris is. Het lijkt er op, maar we weten het natuurlijk niet zeker. En zo krijgen we zekerheid zonder dat er iemand zijn  zwijgplicht hoeft te verbreken. Tenminste” en hierbij keek hij naar Jos, “als jij dat natuurlijk ook zou willen”. “Ja ik heb er nooit behoefte aan gehad om naar mijn wortels te gaan zoeken, maar na wat ik hier vanavond allemaal heb gehoord ben ik toch ook wel nieuwsgierig naar wat er nou precies op die 30e juni is gebeurd. Ik ga in elk geval mijn ouders vragen wie mij bij hen heeft gebracht. En Arjan ik heb ook een vraag aan jou: Zou ik die foto van Joris ook mogen hebben?”. “Dat mag je, maar dan moet je hem bij mij thuis op komen halen”. “Als ik jouw adres krijg dan wil ik dat heel erg graag doen”. “OK deal”, zei Arjan wanneer kun je?” Jos keek even in z’n agenda en toen met een glimlach naar Mark: “Vrijdag avond heb ik eigenlijk een cursusafspraak maar die kan ik tot 24 uur van te voren afzeggen” Een met een knipoog naar Mark en Luc die samen heel instemmend knikten, was de afspraak gemaakt. Vrijdag zou Jos naar UBI gaan en drie mannen waren er zeker van dat dit een keerpunt in de geschiedenis van UBI maar vooral van Arjan en Jos zou worden. Al had die laatste daar nog niet zo’n erg in. Hoewel, gaande de avond had hij Arjan wel steeds interessanter gevonden. Deze man wilde hij wel beter leren kennen, maar verlegen als hij toch altijd nog was, durfde hij niet te geloven dat Arjan hem ook bijzonder zou vinden. Want dat hij nog steeds helemaal weg was van Joris dat was wel duidelijk. En Jos begreep ook wel dat Joris voorgoed bij Arjan hoorde. Maar stel je toch eens voor dat Joris werkelijk zijn tweeling broer was… “Arjan weet jij hoe je dat aan moet pakken om zo’n DNA test te doen? “ vroeg Jos toen hij ontwaakt was uit z’n overpeinzing. “Oh dat is voor mij heel gemakkelijk. Ik heb een studievriend en die is niet alleen zo hetero als de pieten, hij is ook een expert in het ontrafelen van DNA. Hij werkt bij het NFI, dus wat wil je? “ “Zo gauw mogelijk een test” haakte Jos in op de retorische vraag van Arjan. Het was nog niet heel laat, maar morgen moest iedereen weer vroeg op en dus kwam er na het uitwisselen van adressen en telefoonnummers een einde aan deze hele merkwaardige, emotievolle avond.  Wanneer het enigszins kon zorgde Jos er voor dat hij op donderdagavond bij zijn ouders mee at. Gezellig bijkletsen en lekker eten uit moeders pot. Die donderdag zou het bijkletsen wel iets meer inhoud krijgen als andere avonden. Jos vertelde openhartig wat hij de avond er voor allemaal gehoord had, welke afspraken er waren gemaakt maar vooral: Of zijn ouders hem niet wilden vertellen of ze de persoon die hem in die nacht van 30 juni had afgeleverd kenden, of deze persoon nog leefde, en of hij daar niet eens mee zou mogen praten. En waar in dit soort precaire zaken vrijwel altijd zijn moeder het woord nam, keek deze met een hulpeloze blik naar haar man, die daarop z’n keel schraapte, Jos aankeek en met zachte stem zei: “Jos, toen ik voor mijn nummer in dienst zat heb ik de bof gekregen. Normaal krijg je dat als kind maar ik was al bijna volwassen toen ik het opliep. En wanneer een man met volgroeide testikels de bof krijgt is er grote de kans dat hij onvruchtbaar wordt. Dat heb ik je moeder verteld toen we verkering kregen, maar ze wilde mij en geen ander. Toen er een jaar na ons huwelijk en na vele gepassioneerde pogingen geen zwangerschap volgde ben ik naar onze huisarts gegaan en heb hem gevraagd om te kijken of mijn vermoeden dat ik nooit vader zou worden juist was. Dat is onderzocht en toen we een week later in zijn spreekkamer zaten vertelde hij ons dat er in mijn sperma alles zit behalve een levend spermazoide en dat zou er ook nooit meer in komen. Dat was toch even slikken maar tot onze verbazing vroeg de dokter om daar voorlopig even met niemand over te praten. Er was namelijk ”ergens een groot probleem”, en misschien zou onze kinderwens daar wel eens een oplossing voor kunnen zijn, maar dan was wel absolute geheimhouding geboden. Een maand later kwam de dokter bij ons en vertelde dat er, als alles goed ging, einde juni een baby geboren zou worden die absoluut niet bij de moeder kon blijven en waarvan het ’t allerbeste leek wanneer dit kind ook niet officieel geadopteerd zou worden maar gewoon door de wensouders als eigen kind zou worden aangegeven. Dat zagen we aan de ene kant eigenlijk niet zitten, maar het feit dat de dokter, die we niet anders als een heel integer en gelovige man kenden het vroeg, woog voor ons ook heel zwaar. We hebben een paar dagen bedenktijd gevraagd en twee dagen later kregen we ’s avonds onverwacht bezoek van onze toenmalige Dominee. Hij vertelde dat de dokter bij hem was geweest om te spreken over een hele zware kwestie. Dat de dokter hem precies heeft verteld wat er aan de hand is, en ofschoon het niet conform de wereldlijke wet is, denk ik dat we een groter kwaad kunnen voorkomen wanneer jullie het op zouden kunnen brengen om in te gaan op het verzoek van de dokter. Dat bezoek gaf voor ons de doorslag en we hebben nooit meer getwijfeld of ergens naar gevraagd. Alleen onze ouders hebben we ingelicht en verder waren we voor iedereen zwanger.  Je moeder ging steeds wat wijdere kleding dragen en met op het laatst een klein kussentje onder de jurk, was ze toch wel duidelijk zwanger. Bovendien zie je bij de eerste zwangerschap meestal ook niet zo veel en die rare gewoonte dat iedereen aan een zwangere buik moet voelen bestond ook nog niet. In de avond van 29 juni kwam dokter langs om te zeggen dat wij waarschijnlijk vóór de ochtendzon zou gaan schijnen, vader en moeder zouden zijn. “Ik zeg het nu maar vast, want dan doen jullie vannacht tenminste geen oog dicht en ziet in ieder geval de vader er morgenvroeg bij het aangeven een beetje “echt” uit. Ik ben jullie intens dankbaar en wens jullie en de baby alvast heel veel geluk”. En ’s morgens om een uur of half vier, het begon net dag te worden, stopte er een auto, dokter kwam binnen met een bundeltje en legde dat in de armen van je moeder. Je gaf geen kick en toen we het bundeltje open maakten had je je ogen wagenwijd los en geloof het of niet: je lachte naar ons! Wie dit niet ervaren heeft kan zich het niet voorstellen, maar vanaf het moment dat je in onze armen lag was je ons kind, ons vlees en bloed. En toen ik later op de dag op het Raadhuis het briefje van de dokter overhandigde dat er op 30 juni om 03.30 uur uit ons een kind was geboren, voelde dat absoluut niet als bedrog, maar veel meer als werkelijkheid”. Jos kon zich niet herinneren dat hij zijn vader zo lang en onafgebroken had horen vertellen, maar hij vond het wel heel bijzonder en was er intens dankbaar voor dat hij dit stuk van het verhaal rond zijn eigen geboorte nu uit eerste hand mocht vernemen. Maar hoe nu verder. Want dit was het verhaal van direct na de geboorte. Maar wat was daar aan vooraf gegaan? Dat wilde Jos nu ook wel weten maar daar konden zijn ouders hem niets over vertellen. Maar, en Jos zijn vader was heel stellig toen hij zei:  “Jos als het zalig is, dan zal de volledige waarheid boven tafel komen, daar ben ik zeker van en daarvoor zal niemand een gegeven woord hoeven te breken. Wanneer bepaalde feiten op tafel liggen dan hoeft niemand iets te verklappen, dan is het een kwestie van eerlijk ja of nee zeggen. Alles moest in het diepste geheim gebeuren en wat een mens niet weet hoeft hij ook niet te verantwoorden. Maar als straks uit DNA onderzoek zou blijken dat je een tweelingbroer hebt gehad en waarvan naam en adres bekend zijn, dan denk ik dat je grote kans maakt dat het hele verhaal wel op tafel komt. Ik kan je zeggen dat de persoon die jij zoekt nog springlevend is en dan ga ik hem vragen of hij met jou contact op wil nemen. Meer kan ik niet doen want ik weet ook niets meer dan dat.  Maar wat er ook gebeurd je bent en blijft ons kind!” “En jullie mijn ouders!” riep Jos spontaan en gaf ze allebei een dikke knuffel.       Diezelfde donderdag had Arjan contact gezocht met Dirk, zijn studievriend bij het NFI, en in grote lijnen verteld wat er gaande was. Dirk schatte in dat wanneer dat schaamhaar al die tijd in een afgesloten plastic zakje had gezeten er vrijwel zeker een betrouwbaar DNA spoor uit te halen was. “Maar ik weet natuurlijk niet hoe vaak jij met je vieze vingers in dat prachtige materiaal heb zitten wroeten? “ hoorde Arjan, Dirk zeggen. “Nou dat valt reuze mee ik heb er wel eens naar gekeken,  maar ik geloof niet dat ik het ooit heb opengemaakt”. “Nou dat valt me dan al weer mee van jou, want volgens mij doe jij niks liever dan met je vingers in het schaamhaar van andere mannen te zitten! Maar zonder gein, jou kennende wil je gisteren de uitslagen hebben, dus hoe doen we dat? ”. “Ja wat dat eerste betreft ken je mij dus helemaal niet, maar dat laatste klopt wel. Vast staat dat Jos vrijdag bij mij komt. Dus als jij dan even een uurtje aanschuift kun je bij Jos wangslijm pakken en kun je kijken hoe je het beste een staal uit die haren kunt halen”. “Mag het ook iets langer dan een uurtje zijn?” Nou vooruit twee uurtjes dan. Maar houd er rekening mee Jos is dan mijn gast en jij komt even hinderlijk je werk doen, laat dat duidelijk zijn!” “Ja ik weet het als dat soort mannen als jij bij elkaar zijn, dan is er geen enkele interesse in zo’n vieze hetero die het met vrouwen doet. Toch kan ik je zeggen dat ik vrijdag om een uur of half negen bij je ben om het benodigde materiaal te vergaren. En jij hebt ook altijd mazzel, want ik heb uitgerekend dit weekend piket dienst, dus ik kan gelijk aan de slag om te kijken of er een match is”. “Nou als dat zou kunnen dan neem ik al die schunnige insinuaties van jou voor lief, en kan niet anders zeggen dan dat je me echt blij gemaakt heb”. “Als je dát maar voor je houd! Stel je voor! Wanneer jij gaat rondbazuinen dat ik jou heel erg blij heb gemaakt en verder niet zegt op welke wijze,  dan zouden er zomaar grote misverstanden kunnen ontstaan. En verder uitweiden over deze zaak lijkt me ook niet gewenst dus ik zou zeggen mondje dicht, graag gedaan en tot morgen”.

• 17-12-19

  Het blijft verrassend 17

  In aflevering 3 vroeg Luc aan Mark “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik Arjan zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ” Waarop Mark toen antwoordde “Alles op z’n tijd maatje”. Nou, na een intermezzo van acht hoofdstukken is die tijd nu wel aangebroken zou ik zo zeggen. Het blijft verrassend 17 Door het gesprek met Erik en Thijs kwam  Arjen voor het eerst bij Mark en Luc. Tot dan toe was het contact beperkt gebleven tot de maandelijkse ritten van Mark naar UBI  waarbij Mark dan wel vaak en graag nog een tijdje bleef praten. Arjan was druk met zijn werk , met UBI, en met van alles en nog wat op de hoeve. En Mark en Luc waren in het weekend ook vaak druk met sociale  en andere verplichtingen. Natuurlijk was er wel eens geopperd om ”Een bakkie te komen doen” maar tot een concrete afspraak was het nooit gekomen. Tot die dag waarop er zaken geregeld moesten worden rond Thijs en dat was alle drie de heren zo goed bevallen dat er, alsof het een zakelijke transactie betrof, agenda’s werden getrokken en er vier maal per jaar een meeting gepland werd. Om beurten in Zwijdrecht of op UBI. En nu was het de beurt voor Arjan om naar Zwijndrecht te komen. Dat deed hij graag want het was altijd heel relaxt, maar wel met en serieuze ondertoon. Het leven van Arjan speelde zich grotendeels af op de hoeve, en dan was het toch wel lekker om  eens zonder verplichtingen in een andere omgeving neer te strijken. En hoewel de heren heel vertrouwelijk met elkaar omgingen en geen geheimen voor elkaar hadden kwam het nooit tot seks. Er werd wel over seks en gevoelens gesproken maar op een of andere, niet te verklaren manier had geen van drieën in dit contact behoefte om het uit te breiden tot ook een seksueel contact.     Bij dat  bezoek van Jos,  leek Mark bij het horen van de naam Arjan ineens elders met zijn gedachten. Dat had Luc goed opgemerkt want de gedachten van Mark waren op dat moment ineens bij een eerdere opmerking van Arjan: “Gelet op onze zwakste punten nu, zou hij  goed geschoold moeten zijn  om vooral alle financiële/fiscale en  juridische aangelegenheden goed en in de geest van onze stichting te kunnen afhandelen.”. En daarna herinnerde Mark zich ook een regel uit de brief van Joris aan Arjan: En het zal wellicht even duren maar zo’n kanjer als jij vind op een goede dag een maatje waar wij samen geestelijk, en jij ook nog fysiek helemaal blij van wordt en een mooie toekomst wacht.   En hoe meer Mark  er over nadacht hoe meer hij tot de conclusie kwam dat hij hier wel eens onderdeel van een groter plan dan “puur toeval” zou kunnen zijn. Voor Mark stond vast dat hij in elk geval moest kijken of Jos wellicht de man was waar Arjan voor UBI naar op zoek was, en of dit dat ook nog het maatje was waarover Joris al een uitspraak had gedaan dat moest dan maar blijken. Op het eerste oog waren er in elk geval voldoende parallellen om het niet bij voorbaat uit te sluiten. Toen hij hij daar later met Luc over sprak kwam die tot dezelfde conclusie: “Dit gingen ze met Arjan bespreken”. Dat gebeurde dus die zaterdag onder het genot van een lekker glas bier. Nadat ze Arjan het levensverhaal van Jos en zijn kijk op het leven hadden verteld, werd hij toch wel heel erg nieuwsgierig naar Jos.  “Ik zou hem graag eens ontmoeten om te zien of er een klik is, want dat is voor mij echt een voorwaarde om goed te kunnen samenwerken. En mocht het zo zijn dat ik het  wel zie zitten met hem, dan zal hij toch ook  een diepgaand gesprek met Arend de Groot moeten hebben. Voor mij is in deze mening van Arend, doorslaggevend”.  “Nou ja zei Luc ik denk dat die eerste kennismaking dan het beste op een beetje neutraal terrein kan plaatsvinden. Ik stel voor dat we een avondje organiseren dat jullie beiden bij ons een happie komen eten en dat jij dan heel rustig kunt kijken of het wat is. En als je het niet zit zitten dan praten we verder nergens over en laten het er verder bij. En wanneer je denkt: “Dit is wel wat”, dan moet jij maar het initiatief nemen om Jos verder te informeren en te bevragen”. Dat leek wel een strak plan en Luc zou Luc niet zijn als hij niet direct de agenda tevoorschijn toverde om te zien op welke dag dit als eerste zou kunnen. Woensdag leek heel geschikt, het was alleen de vraag of Jos ook zou kunnen. Die vraag bleef maar heel kort een vraag want Luc belde direct naar Jos, die overigens wel heel verbaasd was om op zaterdagavond een telefoontje van Luc te krijgen. Woensdag avond bleek ook  voor Jos geen enkel probleem om te komen eten, maaarrree vroeg Jos aarzelend, “Is dat in de plaats van de afspraak die we vrijdag hebben?” “Nee, nee, absoluut niet, integendeel. Maar we krijgen dan iemand te eten en met vieren aan tafel is meestal leuker dan met drie, dus je bent eigenlijk niet meer dan tafelvulling”. “Nou dank je voor je openhartigheid maar ik zou maar oppassen dat ik jou niet nog eens een keer als vulling ergens voor ga gebruiken!” “ Die zit! We staan gelijk, riep Luc, je bent een snelle leerling. We zien je heel graag woensdagavond verschijnen”.  “Ay Ay sir, ik zal er zijn”.   Luc was woensdagmiddag al vroeg thuis en had alle tijd om het eten zover klaar te maken dat ze snel aan tafel konden als iedereen er was. Mark kwam tegen vijven, douchte zich snel en zat fris en fruitig op de bank toen Arjan arriveerde. Met en biertje als aperitief zat hij  rustig op de ruime bank toen de bel ging en Jos zich aankondigde. Toch een klein beetje gespannen wachtte Arjan af wie er binnen zou komen. Luc ging even naar de keuken om daar te zien of alles in orde was, Mark liep naar de voordeur om Jos binnen te laten,  en liet hem voorgaan  richting woonkamer. En toen gebeurde het…..   Arjan was juist aan het overeind komen uit de bank om de onbekende gast een hand te geven, maar op het moment dat hij Jos zag binnenkomen en in zijn ogen keek riep hij: “Neeeeee, draaide met zijn ogen en zou een smak op de grond gemaakt hebben waanneer Jos hem niet had opgevangen op het moment dat zijn benen het begaven en als een zoutzak in elkaar zakte. “Hij is toch niet dood !!??” vroeg Mark in paniek . “Nee, nee, ik denk dat dit wel mee valt” zei Jos met en hele rustige stem, terwijl hij Arjan voorzichtig op de vloer legde en er zelf naast knielde. Juist op het moment dat Jos wilde controleren of er nog een polsslag was, deed Arjan al weer z’n ogen open en keek een beetje verdwaasd om zich heen.  Toen hij weer naar Jos keek slikte hij een paar keer en fluisterde: “Joris”, “Nee het  is gewoon Jos hoor” zei Jos met een glimlach, “maar het feit dat je mijn naam  opgepikt heb en hem ook nog kan herinneren maakt wel duidelijk dat je gewoon heel eventjes een flauwte hebt gehad en dat we ons dus geen zorgen hoeven maken”. Terwijl Arjan met z’n hoofd nee schudde probeerde hij overeind te komen om weer op de bank te gaan zitten. Met de hulp van Jos  en Mark lukte dat ook, maar ze zorgden er wel voor dat hij zodanig in een hoek van de bank zat dat hij niet opnieuw om zou kunnen vallen. Het glas water dat Luc inmiddels aanreikte nam hij gretig aan, dronk een paar slokken en van lieverlede kreeg hij ook weer kleur op de wangen. Na even rustig gezeten te hebben leek alles weer gewoon. Behalve dat Arjan met verbijsterde ogen naar Jos bleef staren en constant voor zichzelf mompelde dit kan niet, dit kan niet….   Mark wist ook niet goed raad met de situatie maar vroeg toch maar of iemand wat wilde drinken. Nadat iedereen en drankje had en Arjan nog steeds naar Jos zat te staren waagde Luc het toch om op de man af te vragen: “Mogen wij ook weten wat er niet kan?”. “Ja” zei Arjan “dat mogen jullie”. Hij pakte zijn smartfone bladerde er heel even in en liet Jos als eerste de door hem gezochte afbeelding zien. Toen was het Jos die heel erg verbaasd keek en Arjan vroeg: “Hoe kom jij aan een foto van mij? Ik ken deze foto zelf niet eens! ”. Toen keken ook Mark en Luc naar de foto en keken recht in het gezicht van een breed lachende Jos zij het dat hij op de foto duidelijk, misschien wel tien jaar jonger was. “Dit” zei Arjan, starend naar de foto, “dit is mijn vriend, dit is mijn Joris”.  “Hoe kan dat nou?”. Was de vraag van Mark”. “Men zegt, iedereen heeft een dubbelganger, dus het kan wel ” bracht Luc in. “Ja” zei  Arjan, ‘een dubbelganger oké, maar de gelijkenis met Joris is toch zo sterk dat Jos zelf niet eens in de gaten had dat hij naar een dubbelganger keek”. “Arjan” vroeg Jos timide,”hoe oud zou Joris nu zijn?”. “Zevenentwintig”.  “En welke dag is Joris geboren ?”. “ Dertig juni, hoezo”. Zwijgend pakte Jos zijn portemonnee, haalde zijn rijbewijs er uit en gaf het aan Arjan. Deze wierp een blik op het pasje, keek nog een keer heel goed, sloot zijn ogen liet zijn hoofd op de leuning van de bank rusten en mompelde: ”Onbegrijpelijk, ongeloofelijk”. Ja en toen wist eventjes niemand meer wat te zeggen, want zonder dat Mark en Luc het gezien hadden begrepen ze wel dat Jos en Joris dus op dezelfde dag waren geboren……  

• 17-12-19

  Interracial sex (vervolg)

  Na mijn laatste date met Rens wist ik dat ik uiteindelijk meer zou willen. Veel meer. Een paar weken daarna stuurde ik hem een bericht dat ik geil was en nu zijn pik nodig had. Hij reageerde niet op mijn bericht door te type maar belde me gelijk op. Hij zei dat hij nu een hotel aan het zoeken was (aangezien hij getrouwd was en niets thuis kon doen) en dat ik klaar moest staan om opgehaald te worden. Na een kleine half uurtje belde hij me terug dat hij bij de afgesproken plek stond. Ik liep snel er naartoe en stapte in ze auto. Zonder te aarzelen wreef ik over zijn lul en zei dat ik niet kon wachten op zijn paal die me vorige keer aangepakt had. Hij reed zo snel als die kon naar de hotel. Hij parkeert achter het hotel naast een boom met veel hangende takken. Ik weet waarom hij dat deed, want zodra hij geparkeerd stond trok hij ze lul uit ze broek en pakte me hoofd en propte ze lul zo in mijn mond. Ik stribbelde niet tegen en begon gulzig te zuigen. Na 5 min zei ik tegen hem dat ik naar de kamer wil gaan want ik wil naakt zijn en beter kunnen bewegen. Eenmaal de deur achter ons dicht van de kamer en ik was alweer op me knieen met zijn lul in me mond. Hij neukte me keel alsof het me kont was, ik kokhalste best vaak aangezien hij een stevige lul had maar ik bleef ze lul zuigen alsof er geen morgen was. Net voordat hij kwam telkens liet hij me stoppen. Maar de laatste keer bleef ik doorzuigen ook al zij hij stop. Hij hijgde: Stop .. Stop.. maar ik bleef zuigen tot die zijn volle lading spoot. De sperma kwam langs me mondhoeken uit me mond terwijl ik doorging. Hij sloeg met ze halve slappe pik een paar keer op me gezicht en tong die ik uitgestoken had. We keken elkaar en ik zei : 'We zijn nog lang niet klaar toch' ? Waarop hij antwoorde : 'Indd sletje we zijn nog lang niet klaar' :) .

• 17-12-19

  Het blijft verrassend 16

  Zodra Erik het dakterras op liep was hij direct helemaal weg van het uitzicht. Uiteraard kende hij dit beeld als zijn broekzak. Werkelijk ontelbare malen had hij dit aanschouwd als hij er langs kwam varen, maar dan bekeek hij het altijd vanaf het water. En nu keek hij OP het water, met daarachter het markante silhouet van Dordrecht met zijn imposante kerktoren het het Groot Hoofd. Als in trance was hij naar de rand van het terras gelopen en leunde op de vrij hoge muur die het terras omsloot. Heel even dacht hij wat jammer want wanneer je nu in een luie stoel ligt kun je niet genieten van het uitzicht, maar ja het zal wel en ging verder met genieten van al het moois voor zijn neus waardoor hij niet merkte wat er achter zijn rug gebeurde. Zodra Thijs zag dat Erik alleen nog oog had voor Dordrecht, voelde hij even of de jacuzzi op temperatuur was. Dat bleek het geval maar door de opmerking van Luc over de handdoeken vermoedde hij dit al. Door die opmerking wist hij nu ook zeker dat men niet anders verwachtte dan dat hij samen met Erik van deze jacuzzi zou genieten en dat wilde hij maar wat graag. Terwijl Erik van het uitzicht genoot trok Thijs gauw al z’n kleren uit, ging pal achter Erik staan, sloeg zijn armen om hem heen en fluisterde in zij  oor: ‘Mooi he? ”,  “Ja heel mooi” reageerde Erik bijna automatisch maar op hetzelfde moment dat hij dat zei voelde hij door de dunne stof van de broek die hij droeg, een keiharde opstaande paal die over de volle lengte een plaatsje tussen zijn bilnaad probeerde te veroveren. Vol ongeloof draaide Erik zich langzaam om en zag de voor hem mooiste jongen van de wereld, onder een prachtige sterrenhemel, met uitzicht op een fantastisch stadsgezicht, spiernaakt voor hem staan. En terwijl hij Thijs omhelsde en hun monden elkaar zochten en vonden, maakte Thijs de broek van Erik los die direct op z’n enkels zakte, en terwijl Erik zich al zoenende van broek boxer en slippers ontdeed, trok Thijs zijn shirt omhoog en heel even onderbraken ze hun zoenen omdat het shirt er tussendoor moest, maar daarna gingen ze met verhoogde passie verder. Onderwijl hun onderlichamen langs elkaar op wrijvend, waarbij het leek alsof hun pikken een vreugde dansje om elkaar heen aan het maken waren. Alsof ook zij blij waren met de hernieuwde kennismaking. Hoelang dit duurde is niet van belang, maar het duurde lang voor ze beiden ontwaakten uit deze vreugdevolle, botergeile roes. Thijs was de eerste die weer een klein beetje op aarde kwam en zich zijn omgeving bewust werd. Al zoenend en strelend, maar zonder een woord te zeggen dirigeerde hij Erik richting jacuzzi. Toen Erik deze gewaar werd bedacht hij zich geen moment, sloeg de ene arm om de schouders van Thijs, legde de ander in de knieholtes en tilde hem van de grond. Voor Thijs besefte wat er gebeurde lag hij als een kleuter in de armen van Erik. Erik ging op de rand zitten draaide zich een halve slag en liet zich met Thijs in z’n armen in het weldadig warme water glijden. Dromen zijn bedrog maar Erik besefte, net als eerder die dag toen Thijs fris gedoucht de kamer in kwam stappen dat dit geen droom maar werkelijkheid was. Wat een intens genot om zo samen, verlost van de zwaartekracht. Elkaar te mogen strelen, zoenen, en voelen. Ongemerkt was Thijs met z’n hand naar het bedieningspaneeltje gegaan en in no time werden ze beiden gehuld in een milde zee van bubbels die natuurlijk alleen maar stimulerend werkte op de werking van hun teelballen die sowieso al in een behoorlijke productiestand stonden. Het duurde dan ook niet zo heel lang toen Erik aan Tijs de vroeg “Mag je in het water klaarkomen” in het oor fluisterde. Duidelijk was de teleurstelling op het gezicht van Erik te zien toen Thijs met kort maar duidelijk nee aan gaf dat dit niet de bedoeling was. Maar z’n gezicht klaarde op toen Thijs hem overeind trok en op het latex bed wees. Dat was voor Erik het signaal voor actie. Snel dook hij op het bed en ging zo veel als mogelijk was op z’n rug liggen en trok Thijs op zijn buik op zich. Daarbij zorgend dat zijn opstaand paal bij Thijs tussen de benen kwam. Vervolgens klemde hij die benen tussen z’n knieën stevig tegen elkaar zodat de druk op z’n pik maximaal was. En vervolgens ging hij met z’n hand tussen die benen en billen van Thijs waarbij met zijn duim z’n holletje bewerkte en met zijn vingers z’n balzak vibreerde. Dit hielden ze beiden niet heel lang uit. Niet omdat het niet lekker zou zijn, integendeel. Maar zeker na alles wat er aan vooraf was gegaan duurde het niet lang Erik voelde de eikel van Thijs die klem zat tussen hun buiken opzwellen, kloppende bewegingen maken en vervolgens volkomen onzichtbaar maar des te meer voelbaar een aantal stralen sperma uitspugen. Dit extra glijmiddel zorgde er voor dat ook Erik spoedig daarop een kwakkie zaad  toevoegde aan de feestvreugde. Waar ze die ochtend nog wreed waren gestoord in hun naspel, konden ze nu nog minuten lang heel stil op elkaar liggen. Intens genietend van elkaar,  even de wereld om hen heen vergetend. Toch kwam die wereld heel langzaam toch weer binnendruppelen, al was het wellicht meer het plakken aan elkaar van alle eerdere druppels tussen hun buiken dat ze eigenlijk op hetzelfde moment elkaar loslieten om de plakzooi van hun lijf te spoelen. Samen liepen ze de naar inloop douche en staande onder de stralen van de grote regendouche wreven ze elkaar letterlijk van top tot teen schoon waarbij geen plekje vergeten werd, maar toch ook wel werd doorgewerkt  zodat ze niet heel lang daarna keurig aangekleed het dakterras verlieten om zich bij de drie heren in de woonkamer te voegen. “En hoe was het?” vroeg Mark. “Heerlijk!” liet Thijs zich spontaan ontvallen, “Ja dat uitzicht is werkelijk heerlijk om zo te zien”, redde Erik de situatie maar dat kon niet meer voorkomen dat Thijs zich met een kop als een biet, enorm betrapt voelde. Maar het plezier op de gezichten van  de vier anderen om deze “blunder” zorgde er toch ook wel voor dat ook Thijs er al gauw de humor van inzag. Ja en al waren ze het alle vier helemaal eens met de feiten, er moesten natuurlijk nog wel even een paar praktische dingen duidelijk afgesproken worden. Thijs zou de rest van de week gewoon volgens afspraak met Mark mee rijden. Thijs zou zondag voor een periode van twee weken als vakantieganger mee gaan varen op de Adonis om te bezien of het varen werkelijk zo leuk was als het hem nu leek. En als dat het geval zou blijken, zou Erik zorgen dat Thijs bij de praktijkopleiding matroos zou worden ingeschreven.  En zo gebeurde het ook. Hoe het verder met Erik en Thijs op die Adonis is afgelopen is misschien wel een onderwerp voor een ander verhaal.     Nu terug naar het verhaal met Mark, Luc en Arjan, hoewel, er was toch ook die hoogopgeleide, ietwat verlegen, maar beslist niet onaardige Jos….??  

• 16-12-19 - duobreda

  Een dagje pretpark

  TRING TRING langzaam word ik wakker uit een geile droom waarin ik een lekkere vent aan het pijpen ben.TRING ik pak mijn telefoon en hoor mijn broer opgewekt vragen of ik nog in bed lig, Nee hoor lieg ik.Ik zou nog even doorgeven dat wij om 10.30 uur in de Efteling zijn dus zie je dan bij de ingang.Snel neem ik een douche en gris een jogging broek en t-shirt uit de kast en stap in mijn auto.Onderweg kijk ik even in de binnenspiegel en bedenk me dat ik er met mijn 28 jaar en mooi getraind lichaam nog best goed uit zie.Bij de ingang zie ik mijn broer en zijn vrouw al staan, 2 boys van 6 en 10 jaar rennen enthousiast naar mij toe.Ze zijn dol op hun oom maar dat komt denk ik hoofdzakelijk omdat ik ze af en toe een ijsje geef of een paar euro voor in de spaarpot.Eerst koffie en een paar attracties en na de lunch was het tijd voor het sprookjesbos waar ik absoluut geen zin in had.Ik verzin een smoes dat ik last krijg van een oude blessure aan mijn voet , en zo gaan wij even ieder ons weegs.Eerst Villa Volta en daarna in de rij voor Droomvlucht.Het is redelijk druk dus moet aansluiten , wat ik niet erg vind want voor mij staat een lekkere hunk met een bobbel in zijn broek (of verbeeld ik het mij ?) maar er begint wel iets te groeien in mijn broek.Overduidelijk hetero want hij kan niet van zijn vriendin afblijven.Bij het instapstation aangekomen zie ik aan de andere kant een medewerker staan, ik schat een jaar of 10 ouder maar wel met een ontzettend leuke kop.Even kruisen onze blikken en ik kan een glimlach niet onderdrukken.Eenmaal in het karretje leg ik bij de eerste donkere scene mijn inmiddels aardig opgekomen pik even recht maar dat heeft alleen maar als effect dat hij nog stijver wordt.Dus ik besluit om mijn pik uit mijn broek te halen en in het donker me langzaam te trekken.Voor de afdaling alles zo goed en kwaad als gaat het zaakje weer opgeborgen want ik denk dat de term ACTIE foto niet zo letterlijk genomen hoeft te worden.Bij het uitstapstation kom ik die leuke medewerker weer tegen en hij ziet overduidelijk een heuvel landschap daar beneden.Heb bijna pauze fluistert hij wacht even op het terras naast de attractie.Na 5 minuten zie ik hem boven de houten poort uitkomen en wenkt om mee te komen.Ik zie hem nog net een houten schuur inlopen en nadat ik de schuifdeur dicht heb gedaan staat hij al met zijn pik in zijn hand geleund tegen een ijsco karretje.Ik zak naar beneden en lik langs zijn schacht naar beneden en neem zijn onbehaarde zware zak in mijn mond.Rustig zuig ik eerst op zijn ene bal en daarna op zijn andere bal om daarna zijn heerlijke genotsstaaf helemaal in mijn mond te nemen.Ik hoor zacht gekreun boven mij en hij pakt mijn hoofd beet en bepaalt zo het tempo.Plotseling word ik omhoog getrokken, over het ijsco karretje gelegd en in een oogwenk zit mijn broek op mijn enkels.Hij spuugt op mijn sterretje en gaat er eerst met een vinger in maar al gauw zijn het er 2 en 3.Dan voel ik zijn dikke eikel tegen mijn sluitspier die het al gauw opgeeft en met lange halen wordt ik vrij ruw geneukt.Zijn 20 cm gaat er helemaal in en ik hoor zijn ballen tegen mijn billen aankletsen, ik hijg van genot.Ik voel hoe zijn lekkere stamper steeds dikker wordt en met een ingehouden brul komt hij klaar in mijn kont met een paar ferme stralen sperma.Even blijft hij zo stil staan met zijn nog steeds stijve pik waar het zilte vocht uit druipt.Maar dan blijkt dat hij alleen voor zijn eigen genot hier is want even plotseling als hij begonnen is trekt hij zijn broek omhoog, geeft mij een klap op mijn billen en mompelt iets van ik moet weer aan het werk.Zo sta ik daar voorover gebogen op een ijsco karretje met een stijve leuter en een druipende kut.Ik fatsoeneer mijn eigen, pak een raket ijsje en loop de schuur uit en sla linksaf.gedesoriënteerd loop ik al likkend aan mijn ijsje, waarbij ik moet denken aan een sketch van Philippe Geubels (tot welke kleur geraakt gij??) tot ik word opgeschrikt van het geluid van de stoomtrein.Het blijkt dat ik op een pad loop die alleen bestemt is voor personeel dus ik besluit net te doen of mijn neus bloed en steek vriendelijk mijn hand op naar de machinist.Zo beland ik op het terras van de Fata morgana met een cola en pak mijn telefoon.Daar ik nog steeds geil ben ga ik op de chat om te kijken of er nog iemand in de buurt is.Niet veel later krijg ik bericht van een jongen, 16 jaar , die hier met zijn klas op schoolreisje is.Hij heeft wel zin in iets spannends dus spreken wij af bij de toiletten van de Fata morgana.   Eerst moet ik plassen en achter mij komt de toilet dame uit een deur gelopen.Ik wenk mijn vers verworven date en samen glippen wij naar binnen.Het blijkt een aparte toilet unit te zijn die waarschijnlijk alleen gebruikt word met grote drukte.Al snel zijn wij verwikkeld in een heftig potje tong worstelen en verkennen onze handen ieder plekje van ons lichaam.Weer zak ik af naar zijn heerlijke totempaal en zuig dat het een lieve lust is, draai hem om en lik zijn heerlijk roze sterretje.Zo rim ik hem een tijdje en probeer met mijn tong zo diep mogelijk naar binnen te dringen totdat het allemaal een beetje opgerekt is en lekker nat. Ik druk mijn pik tussen zijn strakke billen en al gauw voel ik mijn pik omsluiten met heerlijk jongensvlees.Langzaam dring ik steeds iets dieper naar binnen en al snel neuk ik hem rustig en soms plagend trek ik hem er bijna helemaal uit om hem dan in een keer naar binnen te stoten.Ik ben natuurlijk al heel de middag geil en met mijn pik aan het spelen dus veel te snel komt mijn vulkaan tot uitbarsting .Ik spuit 5 - 6 ferme stralen zijn maagdelijk grotje in, er lijkt geen einde aan te komen.Nu wil ik je neuken zeg je zachtjes tegen mij en ik aarzel geen moment en draai mijn kont uitnodigend naar je toe.Dankzij mijn eerder neukbeurt zit zijn lolly er zo in en soms rustig soms snel neukt hij mij heerlijk.Dan hoor ik hem sneller ademen voel ik voor de tweede keer deze middag zijn heerlijke jongenssap mijn darmen in stromen.Zo blijven wij nog even verstrengeld in elkaar tegen de muur aan geleund om daarna onze kleren weer aan te trekken.Met een lange tongzoen nemen we afscheid en lopen door de tussendeur naar de andere toilet unit.Als ik mijn handen sta te wassen zie ik in de spiegel de toilet dame weer naar achteren lopen door de deur waar achter wij nog geen 2 minuten geleden een naakte liefdes dans uitvoerden.PING er is een WhatsApp bericht van mijn broer."zijn bij de sprookjesboom naar een verhaaltje aan het luisteren, kom je naar het restaurant bij de uitgang van het sprookjesbos"Daar onder het genot van wat drinken vraagt mijn broer of ik me heb vermaakt zo alleen.Ja hoor het was een gei   eh gezellig uurtje  zeg ik en daar was in principe niks aan gelogen.Ons jochie van 10 jaar beweert dat hij zeker wel de python in durft maar dat betwijfel ik want ik had acuut last van doofheid aan een kant toen we uit de Python waren.Zo zijn we onder het genot van een ijsje naar de uitgang gelopen en nemen we afscheid van elkaar.Onderweg naar de auto passeer ik een beveiliger,  en zie ik nou een knipoog??Ik groet hem en met een voldaan gevoel rij ik weer terug naar huis van een toch nog onverwachte dag.Al mijn verhalen zijn puur fantasie en niet op waarheid berust.Vind je het een leuk \ geil verhaaltje plaats dan een berichtje.