Sexverhalen

Je moet je registreren of inloggen om een verhaal te kunnen plaatsen.

• 09-12-19

  Het blijft verrassend 9

  Het was al bijna vijf uur toen Marc weer in z´n truck zat op weg naar de zaak en op naar een weekend met zijn èLèLèL, het koosnaampje voor zijn “Lekkere Lieve Luc”. Maar het was wel zoals Arjan het had voorspeld, toen Marc van het erf reed keek hij met totaal andere ogen naar deze hoeve, het erf en alles en iedereen daarop. Marc had heel veel om over na te denken maar eerst moest hij zien dat hij z’n truc veilig door de vrijdagse verkeersdrukte kreeg, maar dat lukte toch probleemloos en even over zessen plofte hij op de bank. “Biertje”? vroeg Luc, die al met het avond eten bezig was, dat nu op het vuur stond en dus even zijn aandacht kon missen. “Nee doe maar een flinke whisky” was het antwoord. Met een begrijpend knikje schonk Luc een flinke scheut in een glas, knalde er wat ijs in nam zelf een biertje en schoof bij Marc op de bank, onderwijl Marc z’n whisky aanreikend. Luc wist: ‘Er was iets voorgevallen”. En hij wist ook dat Marc tijd nodig had om het te verwerken. Het had geen enkele zin om er nu uitgebreid naar te vragen. Hij vleide zich tegen Marc aan en stil-zwijgend hingen ze in elkaars armen. Luc vroeg zich af wat er gebeurd zou kunnen zijn. Want dit was vaker voorgekomen maar wanneer Marc was geconfronteerd met een ongeluk of iets ander ernstigs, dan zat hij rechtop in de stoel en wilde hij niet zo’n intens lichamelijk contact. Maar had hij iets meegemaakt dat hem had opgewonden dan wilde hij ook wel een whisky, maar die die sloeg hij dan heel vlot achterover om z’n handen vrij te hebben. Want wanneer hij Luc dan in z’n armen had dan gebruikte hij die handjes om zijn Lekkere Lieve Luc in no time uit de kleren te helpen. Maar nu was het anders. Hij wilde dus wel lekker bij elkaar liggen maar bleef verder totaal passief. Dus nam Luc die zich, wachtend op z’n mannetje en met het weekend voor de deur al best wel wat had opgegeild, maar eens heel voorzichtig het initiatief. Luc kon nog altijd intens genieten van de aanblik van  die prachtige bulge aan de voorkant van de spijkerbroek van Marc. En nu kon hij het niet laten om deze heel rustig met z’n volle hand te omvatten. Heel langzaam draaide Marc zijn hoofd naar dat van Luc en toen hun monden elkaar vonden gaven ze zich beiden over aan een intense zoen in slow motion die Marc zijn sores en Luc zijn potten en pannen volledig liet vergeten. Ze zouden stikken wanneer ze niet beide hun neuzen open hadden, en zo kwam het dat ze eigenlijk gelijktijdig in een klap terug in de werkelijkheid kwamen, want de sappige karbonaatjes die Luc op het vuur had gezet waren verworden tot twee zwarte schoenzooltjes, en dat ruik je!  In no time was Luc bij de pannen maar daar was niets meer te redden. Gauw een handdoek gerist en de stinkende braadpan buiten op het terras gezet zodat de bron van de stank in ieder geval het huis uit was. De aardappelen en de andijvie waren inmiddels tot prut gekookt maar nog niet aangebrand, dus dat viel al weer mee. Marc was inmiddels ook in de keuken gekomen, bekeek de situatie en sprak met zijn meest verliefde blik tot Luc “Jongen zie je nu hoe onweerstaanbaar ik ben? Je vergeet gewoon alles zodra je met mij begint te zoenen”.   “Onweerstaanbaar?  Onuitstaanbaar zul je bedoelen. Een hok vol stank en al het eten naar de kloten! En wat nu, weet jij het? “.  “Ja hoor, gewoon Gio bellen, twee pizza zijn met een half uurtje hier, en met wat mazzel is hij in staat om er één pizza’ speciaal van te maken. Eéntje want jij vind mij toch onuitstaanbaar, dus aan jou heb ik vanavond niks en ik wil nog wel wat”. “Doe maar zei Luc, dan ruim ik hier de troep op maar dat speciaal is ook voor mij, en ik neem jou erbij houd daar maar rekening mee!”. Grijnzend pakte Marc z’n telefoon belde de pizzeria en zoals gehoopt kon Gio binnen een halfuur twee piza’s speciaal leveren. Iets meer dan een half uur later ging de bel van de intercom. Gio was gearriveerd en was met twee pizza’s met de lift in no time ook bij hun appartement. Ze kenden elkaar al een tijdje. En met enige regelmaat bezorgde Gio deze heren een heerlijke pizza en wanneer met Gio was afgesproken dat er een pizza speciaal geleverd zou worden betekende dat, dat ze na de pizza  mochten genieten van zijn puur Italiaans temperament en jeugdige potentie. Met zijn 19 jaren was hij oud genoeg om zelf te bepalen wat hij leuk en lekker vond, en nog jong genoeg om volop te genieten van alles wat hem onderweg overkwam.  En wanneer Marc en Luc zo’n pizza bestelde, altijd aan het einde van zijn dienst, dan zorgden ze er voor dat de door een hele lange dag hard werken afgepeigerde jongeling, kon bijkomen in hun gereedstaande jacuzzi. Hij wist de weg en nadat hij de pizza’s op tafel had gezet, beide heren een stevige hug had gegeven en daarbij niet schroomde om even te voelen of niet alleen de pizza’s maar ook de heren al opgewarmd waren door ze na de hug vol in hun kruis te grijpen en grijnzend vast te stellen dat het een lekkere avond zou worden, liep hij gelijk naar het afgeschermde dakterras waar de jacuzzi al stond te borrelen. Ontdeed zich van z’n kleren en liet zich lekker naakt in het warme borrelende water zakken. Met zijn hoofd achterover op de zachte badrand liet hij met gespreide benen en armen alle vermoeidheid uit zijn lijf glijden. Net niet in slaap vallend maar wel heerlijk doezelend met gesloten ogen genieten van het moment. Intussen hadden Marc en Luc hun pizza verorbert, hun monden afgeveegd de handen gewassen, de kleren uitgetrokken en liepen naakt naar het dakterras. Na elkaar met een dikke zoen en heel eventjes stevig omarmt te hebben lieten ze zich aan weerszijden van Gio die met een glimlach om z’n mond en gesloten ogen afwachtte wat er zou gebeuren, in het water zakken. En toen gebeurde er niets.  Zowel Marc als Luc gaven zich over aan de weldaad die het warme en borrellende water voor hun vermoeide lijf betekende. Maar Gio had zijn moment natuurlijk allang gehad en was eigenlijk wel toe aan wat meer actie. Hij voelde duidelijk en wist dat er aan weerszijde van hem een heerlijk naakt mannenlijf zat, waar hij feitelijk alles mee mocht doen. Gio wilde rustig beginnen met het vaststellen van de temperatuur. Niet zo zeer van het water, maar meer van de heren. Dus voelde hij in een gelijke beweging links en rechts van hem aan de thermometers in het kruis. Hij stelde vast dat het er beslist niet vroor, maar van een kookpunt was ook absoluut geen sprake. Dus begon hij met een heel langzame treksessie. Bij Luc steeg de temperatuur duidelijk sneller dan bij Marc want terwijl de paal van Luc vrij snel keihard werd moest er bij Marc toch iets meer gebeuren. Gio liet Luc  los, draaide een kart slag zodat hij recht voor Mark kwam te zitten. En terwijl hij met z’n ene hand doorging om die leuter van Marc te masseren, zocht hij met z’n andere handnaar een ruimte onder het scrotum om via de bilspleet met een vinger bij z’n sterretje te komen. Omdat Marc dit niet erg vond spreidde hij z’n benen wat verder en drukte zich even omhoog. Dit was voor Gio voldoende om te vinden wat hij zocht, een wat openstaand sterretje waarin hij al vibrerend zijn middelvinger naar binnen schoof. Dit verschafte Marc dermate genot dat hij met z’n hoofd achterover en wijd open mond genotskreetjes slaakte. Dit was voor Luc een uitnodiging om zijn mond op die van Marc te zetten en zich te verliezen in een heerlijk potje tongworstelen. En terwijl Marc de pik van Luc pakte om hem lekker te masseren deed Luc hetzelfde bij Gio.  Wat een geil en opwinden gezicht was dit. Drie prachtige lijven in een bubbelbad verstengeld in een kluwen van graaiende handen en benen. Alleen niemand zag het want ze hadden van pure geilheid hun ogen strak gesloten om nog intenser te kunnen genieten van het gevoel dat tot in elke vezel van hun lijf voelbaar was. Minuten lang hielden ze dit vol maar langzaam raakten ze dermate opgegeild dat een climax niet zo lang meer op zich zou laten wachten. En die wilden ze eigenlijk niet in het water maar op het droge beleven. Naast de jacuzzi  stond een bed met daarover een zwart latex laken. Dit had Marc via Karim* in Frankrijk op de kop getikt. Het was heerlijk soepel, niet koud en perfect afwasbaar. Bovendien was dit bed in hoogte verstelbaar en zo kon het op de juiste I.P.H. (ideale pijphoogte) gezet worden. *( hoofdstuk 3  van “Een verrassende reis”.) Eenmaal uit het water ging Luc op het bed liggen, met z’n benen wijd bungelend over de rand. Gio ging tussen die benen staan, boog voorover en nam in een keer de hele paal van Luc in z’n mond. Dit betekende dat Marc vrij uitzicht op het heerlijke sterretje van Gio had, dat al een klein beetje open stond alsof het wou zeggen vul mij, vul mij. Nu dat wilde Marc wel.  Condooms en gel waren hier onder handbereik en terwijl Gio zich volledig concentreerde op de pik van Luc en deze een professionele pijpbeurt gaf, schoof Marc een condoom om zijn nog altijd keiharde staaf, spoot een golf glijmiddel in zijn handen om dit wat op te warmen, over zijn pik te smeren en met het sterretje van Gio klaar te maken voor het echte werk. Toen Marc voelde dat Gio er klaar voor was en zette hij zijn ingepakte eikel tegen het sterretje en eigenlijk gleed hij vanzelf naar binnen. Zo geil was dit Italiaantje dat hij de toch echt niet kleine pik van Marc als het ware naar binnen zoog. En terwijl Marc begon te pompen door zich telkens zover terug te trekken zodat zijn eikel nog net binnen de kringspier bleef, om zich vervolgens  diep tot aan z’n ballen in Gio te drukken. Die genoot van deze behandeling en dat vertaalde zich in een nog intensievere pijpbeurt. Maar daar bleef het niet bij. Luc zag kans om, terwijl Gio hem pijpte met zijn voeten diens lul te vangen zodat Gio in het ritme waarin Marc hem neukte pompte hij zichzelf tussen de voetzolen van Luc tot een hoogtepunt. En wat voor een! Na de opwarming in de jacuzzi  het gevoel van die harde sappige pik van Luc in zijn mond en dan de heerlijke neuksessie van Marc, het kwam allemaal samen in een geweldig orgasme waarbij het sperma tussen de zolen van Luc door alle kanten uit werd geperst. Maar op hetzelfde moment dat Gio met een brul klaarkwam en in een reflex de pik van Luc vastgreep begon de te spuiten op een wijze waar de Trevi fontein jaloers op zou worden. En daar bleef het niet bij want bij elke straal die Gio tussen de voetzolen van Luc perste trok zijn kringspier samen en dat was teveel voor Marc die daarop met kracht het condoom vulde met een hoeveelheid dat het een wondertje was dat het niet knapte.  Het bed was breed en het bed was zacht en dat was ook nodig ook. Want na deze climax vielen ze alle drie als een kluwen over elkaar om daar eerst een even rustig bij te komen. Pffffhoei, wat was dat lekker.  Gio was de eerste die weer tot leven kwam en hij wist de weg. In een hoek van het terras was een inloopdouche en daar ging hij zich even lekker afwassen. Zich al droogwrijvend met een in een kast gereedliggende handdoek liep hij richting woonkamer om z’n kleren bij elkaar te sprokkelen De beide andere heren waren ook weer een beetje tot leven gekomen. En terwijl Gio zich aankleedde, dook Luc nog even de jacuzzi in en zocht Marc naar z’n portemonnee om met Gio de pizza’s en de speciaal af te rekenen. Want al was het met veel plezier en eerlijke passie dat hij zich met dit soort activiteiten bezig hield, het bleef business. En omdat dit voor beide partijen heel duidelijk was, leverde het ook geen enkel probleem op. Het motto van Gio was: “Eerst maak ik u pizza,  daarna maak ik u klaar en daarna ben ik weer weg”.  En toen Gio vertrokken was en Marc z’’n echte lekkertje in de jacuzzi zag hangen voelde hij zich helemaal warm worden, schoof naast hem in het water om in een innige omhelzing minuten lang doodstil van elkaar te genieten. Was het terras een half uur geleden nog niets anders dan een enorme uitbarsting van erotiek en sex, nu was er uitsluitend sprake van een uiting van wederzijdse intense genegenheid en van dit moment bleven ze minutenlang doodstil genieten. Toen ze elkaar uiteindelijk loslieten en Luc recht in de ogen keek vroeg hij: “Wil je het laten rusten of wil er over praten?”. “Waarover?”, vroeg Marc enigszins verbaasd, weifelend. “Over datgene wat je vandaag hebt gezien of gehoord, vanaf het moment dat je vanmiddag binnen kwam, zag ik dat ik iets dat ik nog niet van jou gezien heb. Als je het mij vraagt is er vandaag iets gebeurd dat jou echt geraakt heeft”. “Ja dat heb je goed gezien, en ik ga over praten zodra ik het kan. Op dit moment wil ik alleen maar jou vasthouden nu hier en straks lekker in bed. En dat is de eerste stap in het verwerkingsproces, namelijk het besef hoe ontzettend bevoorrecht wij zijn. Natuurlijk dat we elkaar ontmoet hebben, maar veel meer dat onze liefde voor elkaar door niets of niemand gehinderd, de gelegenheid kreeg om op te bloeien. Dat leek mij overigens altijd redelijk vanzelfsprekend, maar  vandaag heb ik gehoord dat we echt een uitzondering zijn in een wereldje waarvan ik tot nu toe echt niet voor mogelijk had gehouden dat dit vandaag de dag in onze streken nog bestond. Kom, we drogen ons af en we gaan naar bed. Ik wil alleen nog maar in jou armen eventjes alles vergeten.”   

• 09-12-19

  Disney party

  Ik was een weekend in Munchen bij een man met wie ik al vaker had afgesproken. Hij wist wat ik lekker vond en wist ook dat ik me graag liet domineren door meerdere mannen. Zodoende had hij op de vrijdagavond een sexavond georganiseerd met 6 mannen die ik moest bedienen. Mijn ervaring met Duitse mannen is dat ze wat grover zijn en wat sneller verder gaan dat de Nederlandse mannen. Meestal eindigde zo''n sexdate met een lading pies in mijn mond en zo ook nu weer. Ik vind het steeds weer erg geil om zaad en pies te slikken en om ongespoeld te rimmen.  Die avond was alles aan bod gekomen. Die zaterdag had mijn gastheer heel wat anders in petto. Hij vind het altijd geil als hij me uitleent aan andere mannen en dat ik me dan door hen laat misbruiken. Die avond was een sexfeest met een verkleedthema, namelijk Disney.  Ik moest me aankleden als een wulpse Roodkapje Het idee sprak me we aan en toen ik me aangekleed had, zag ik uit als een echte slet. Ik had een kort rokje aan, witte lange sokken, een blousje met neptieten en een pruik met blond vlechten. Ik mocht dus geen onderbroek aan en de onderkant van het rokje tikte net mijn billen aan. Ik voelde me geil en ik wist dat ik zeker ging scoren. Hij zou me bij het feest afzetten en dan zelf wat later naar binnen gaan, zodat het leek dat ik alleen was, waarbij ik ook niet wist hoe hij zich zou verkleden. En zo geschiedde. Al bij de ingang werd ik toegefloten door onder andere Donald Duck, boze wolven en diverse dwergen.  Ik liep naar een bar om wat moed in te drinken en terwijl ik stonde te wachten voelde ik een hand onder mijn rokje. Hij vingerde  me en kwam steeds dichter tegen me aan staan. Hij drukte me van achteren tegen de bar en ik liet alles toe. Ik voelde zijn pik stijf worden en al snel liet hij zijn pik in me glijden. Ik bukte wat voorover zodat hij  me lekker diep kon neuken en nog voordat ik mijn drankje had gekregen voelde ik hem in me klaarkomen. Zo snel als hij achter me stond was hij ook weer verdwenen en ik voelde zijn zaad uit mijn kont over mijn benen lopen. Nog vele zouden volgen!!!

• 08-12-19

  Het blijft verrassend 8

  Na als in trance nog weer de glazen  cola gevuld te hebben keek Arjan naar Marc en vroeg toen  “Je lust er toch nog wel een? ”. “Ik ben een en al oor dus ga rustig verder.  We zijn inmiddels een aantal jaren verder en we hebben het hier aardig op de rails. De zorg voor de dagelijkse gang van zaken op de hoeve met het vee de kippen en de akkers zijn van lieverlede overgegaan van mijn ouders naar Gerrit en Nico. Die tortelduifjes wonen inmiddels in één van de twee kippenhokken die we hier hadden. Het is prachtig verbouwd  en ze hebben daar hun paleisje. Het werk in de boomgaard wordt, onder mijn leiding, verricht door wat wij noemen  “onze jongens”. We hebben hier altijd zo’n 8 tot 10  jongens/mannen  die permanent op de hoeve verblijven. Ze kunnen nergens heen omdat hun hele netwerk van omgeving en familie hen heeft laten vallen. Ze komen uit het hele land, en komen hier vanuit onze netwerken van  jeugdzorg, politie,  kerken en belangen organisaties.  Voorlopig kunnen we zo nog wel even doordoen, maar we weten nu al dat we uiterlijk over een  aantal jaren toch wat moeten gaan veranderen. Zolang mijn ouders vitaal blijven  kunnen we zo doorgaan. Maar wanneer die wegvallen, zonder dat we daar op hebben ingespeeld krijgen we een probleem. Wat mijn ouders presteren doet geen psycholoog hen na. Ze zijn praatpaal en wegwijzer voor iedere  jongen die daar  behoefte aanheeft. En niet beperkt tot kantoor uren. En dat is eigenlijk nooit afgesproken, dat is gewoon zo geroeid. Heel af en toe ga ik wel eens kijken als ik zie dat er om drie uur ’s nachts nog licht in de keuken van de hoeve brandt.    Dat is zo’n mooi gezicht! Drie mensen met een kop thee aan de keukentafel. M’n  moeder in nachtpon, pa in z’n interlockje, en  een joch waarvan de ellende van z’n gezicht loopt maar die wel z’n hele hart, ziel en zaligheid kan uitstorten.  En wanneer je dan de andere dag ziet hoe zo’n jongen  als van een loodzware last bevrijdt er weer een poosje tegen kan, dan kan ik van dankbaarheid  zo maar een potje gaan janken, wil je dat geloven?   Maar we maken geen haast.   We weten dat we zoeken naar iets dat kleiner is dan een speld in een hooiberg, en toch ben ik er volkomen gerust op dat er op een dag iemand ons pad kruist die als een pik in een kontje in ons werk zal passen.  Het belangrijkste in dit geval is dat we de juiste man vinden om samen met ons het ideaal van Joris uit te bouwen en een solide basis te geven, zolang als dat nodig is. Maar het gaat natuurlijk niet vanzelf. Daarom is het belangrijk dat we, hoe zeer we dit werk ook in stilte moeten en willen verrichten, we wel voldoende ogen en oren hebben zodat we die speld in die hooiberg vinden. Een man die zich met hart en ziel aan dit werk wil verpanden. Gelet op onze zwakste punten nu, zou hij  goed geschoold moeten zijn om vooral alle financiële/fiscale en  juridische aangelegenheden goed en in de geest van onze stichting te kunnen afhandelen. Arend de Groot is nog fit maar inmiddels ook hoogbejaard dus ook daar zit een probleem. Want ja op dit moment hebben we voldoende middelen om te doen wat we nodig achten. Maar het kost best moeite om niet in te teren op het vermogen. En wanneer dat gebeurd en er veranderd niets dan is ook gelijk, al is het op termijn, het einde van onze stichting in zicht. En een andere grote zorg is, waar vinden we iemand die de niet te definiëren rol van mijn ouders zal kunnen overnemen?       “En nu”, sprak Arjan , vraag jij je misschien af waarom ik uitgerekend jou dit hele lange verhaal heb verteld”?  “Inderdaad” sprak Marc, “Ik ben echt helemaal onder de indruk van alles wat ik deze middag heb gehoord, maar vraag me wel af waar ik het  aan te danken heb dat je me dit grote vertrouwen hebt geschonken, want zo ervaar ik dat wel”.             Arjan liet z’n hoofd een beetje zakken en keek strak naar een punt op het tafelblad alsof daar van alles te zien was. Langzaam ontspande echter zijn gezicht en en er verscheen een mooie glimlach. Hij keek op  naar Marcel en zei: “Ga je hard lachen wanneer ik zeg dat ik al een paar jaar wist dat jij hier zou komen?”  “Nou, zei Marc “daar krijg ik eerder kippenvel van. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar de wijze waarop je dat kennelijk al lang wist.”  “Wil je de korte versie of liever de lange”? “Doe eerste de korte maar, dan kijk ik wel of ik de lange wil weten”. Arjan moest even lachen  en zei toen: “Welnu in Wageningen  deelde ik een huis met Djeff een jongeman uit Oeganda. Een hele bijzondere jongen met hele uitzonderlijk gaven. En een werkelijk goddelijk lijf. “Oh doe dan toch maar de lange versie, zei Marc, want dat kan nog spannend worden”.”Arjan grijnsde breeduit en zei: “Viespeuk, maar je hebt gelijk!  Ik heb Djeff  deelgenoot gemaakt van het verhaal van Joris, en wat ik vervolgens als mijn levensopdracht ben gaan zien. Djeff  vertelde dat hij van zijn voorvaderen een bijzondere gave had geërfd. Hij zag dingen die een ander mens niet ziet. Wanneer ik dat wilde dan kon hij mij  schetsen wat mij allemaal te wachten stond. Ik vond dat doodeng, ik hechtte er absoluut geen waarde aan  en wilde er ook niet van horen.   En hij heeft woord gehouden. Hij heeft me er nooit mee lastiggevallen. “Nou hoe wist je dan dat ik zou komen?”.  Omdat hij in de jaren dat we samen waren zoveel verhalen en sage’s uit Afrika heeft verteld, waarvan ik achteraf ben gaan inzien dat ze een voorspellende waarde hadden. En toen jouw collega dus vertelde dat hij stopte met rijden en dat zijn collega Marc voortaan hier zou komen en daar aan toevoegde dat ik jouw in vertrouwen moest nemen, toen moest ik aan een verhaal van Djeff denken.  Een verhaal over een brave koopman die het voor de wind ging maar zorgen had over de toekomst, hoe het verder moest met zijn zaak. Hij was niet getrouwd had geen kinderen en wist niet aan wie hij zijn zaak moest toevertrouwen. Op een dag kwam hij in gesprek met een van de chauffeurs die regelmatig spullen kwam brengen voor zijn zaak. Die chauffeur heette Marcus, En Marcus is de brenger van Goed Nieuws.  En die brenger van het goede nieuws bracht die koopman in contact met een jonge man die bij hem introk en voor hem was als een zoon voor zijn vader en aan wie de koopman toen hij oud en versleten was met een gerust hart de zaak aan over kon dragen. “En nou denk jij, dat ik die schat die ik in zuid Frankrijk van een parkeerplaats heb gehaald, alleen ga laten en hier laat intrekken? ”. “Oh nee asjeblief niet”,riep Arjan quasi verontwaardigd uit ” Blijf jij maar lekker bij je schatje, al moet ik zeggen dat ik heel goed kan begrijpen waarom hij zonder aarzeling in jouw truc is gekropen! “ Marc werd rood tot ver achter z’n oren , maar voelde zich wel heel erg gevleid. En toen hij daar van bekomen was vroeg hij Arjan wat hij dan wel voor ogen had. Dat weet ik niet, het kan goed zijn dat jij de man die we zoeken ook nog niet kent, maar ik ben er zeker van dat jij de man bent die mij in contact gaat brengen met de persoon die wij zoeken”? “Nou ik help het je hopen”zei Marc “maar reken er maar niet te vast op”. “Ik reken er ook niet op ik weet gewoon dat dit gaat gebeuren”.  “Gôh volgens mij heb je het nodige van je knappe Afrikaanse huisgenoot meegekregen”. “Ja inderdaad, heel erg veel en van alles en nog wat, maar wàt, dat wil jij nu niet weten!”  “En als ik nou zeg dat ik de tijd heb heb dat graag wil horen?  “Dan zal ik je één verhaaltje vertellen, de rest volgt nog wel eens een keer”. Omdat ik na de dood van Joris geen zin had om met een aantal willekeurige studenten een huis te delen, met alle banale uitspattingen van dien, leek het na  overleg met Arend de Groot en mijn ouders  daarom beter om in Wageningen een huisje te kopen, waar ik dan alleen of met een passend  iemand zou kunnen wonen. Dat gebeurde maar het werk en vooral het netwerk van de stichting UBI was natuurlijk al wel opgestart. En via dat netwerk kwam Djeff in beeld. Een hele intelligente gozer  die in Afrika een beurs had gekregen om in Wageningen te gaan studeren, om daarna in zijn eigen land  zijn kennis te delen en het door oorlog en revolutie verscheurde land weer op te bouwen.    Ik heb kennis gemaakt met Djeff en het klikte meteen dus kreeg ik al heel snel een huisgenoot. Een stoere gitzwarte Afrikanse Adonis maar (uiteraard) zo hetero als maar zijn kan. We deelden de keuken de badkamer en de woonkamer, maar onze slaapkamers waren strikt privé. Dat laatste was vooral  omdat Djeff dat wilde. Hij had een plekje voor zichzelf nodig en wist me te overtuigen dat ook ik dat nodig had. Tot die nacht dat er een stevig onweer over Wageningen trok. Ik lag net goed en wel in bed toen ineens een totaal ontredderde Djeff m’n slaapkamer binnen stormde. Het onweer, zo zei hij,  bracht al zijn oorlogstrauma’s boven en hij wilde dit niet meer alleen meemaken. Ik heb op hem ingepraat, dat onweer geen oorlog was, en dat hij rustig kon gaan slapen. Maar het hielp niets, “Arjan ik ben bang  en ik wil bij jou liggen”. ”Ach jôh, een echte vent is toch nergens bang voor” was mijn weinig tactische antwoord. “Jawel ik ben bang en ik wil bij jou liggen”! Nu moet ik zeggen dat die hele grote zwarte kerel was bedekt met een heel klein minuscuul slipje, waarin zich duidelijk een prachtig klok en hamerspel bevond dat mij beslist niet onberoerd liet. Wanneer ik met deze adonis het bed zou moeten delen dan stond ik niet voor mezelf in. En ik was inmiddels wel zo vertrouwd met Djeff dat ik daar geen misverstand over wilde laten bestaan en zei dan ook duidelijk: “Djeff ik ben bang dat ik …..   ” ”Ach jôh,een echte vent is toch nergens bang voor” was zijn lakonieke antwoord, en kwam  rustig naast me liggen,  sloeg zijn armen om me heen, en trok me stevig tegen zich aan. Dat ik naakt sliep en er inmiddels een joekel van  stijve lul aan m’n lijf zat deerde hem kennelijk  niet.  En ja, het was zoals het was, mij ook niet. Sterker nog het voelde wel heel erg goed. En de gedachte dat ik op deze wijze Djeff over zijn angst heen zou kunnen helpen deed me mijn laatste reserve  overboord zetten. Ik genoot met volle teugen. Het onweer trok weg, en net toen ik dacht dat Djeff wel weer naar zijn eigen plekje zou willen vroeg hij: “Vind je het erg dat ik bij jou lig?”  Mijn eerlijke antwoord:  “Nee ik vind het wel fijn” was er uit voordat ik er erg in had. “maar als je het fijn vind en je hebt een stijve pik waarom lig je dan zo stil?  Waarom zorg je dan niet dat je even lekker klaarkomt? “. “Ja zeg, ik kan als hulpverlener toch niet tegen mijn hulpvrager op gaan liggen rijden”?  “Je weet pas of iets niet kan als  je het hebt geprobeerd! “ was zijn even simpele als juiste antwoord.  En om me te helpen schoof  hij zijn slipje naar beneden  en begon zelf met zijn, toen nog niet helemaal harde leuter tegen me op te rijden. Dit was teveel en ik draaide me bovenop hem zodat mijn inmiddels knoertharde pik een warm nestje vond tussen onze buiken. Dit liet Djeff zijn paal ook niet onberoerd  en ik voelde hem duidelijk verstijven wat me alleen maar geiler maakte. En omdat  Djef voor mij  inmiddels buitengewoon aardige vent was geworden zocht mijn mond bijna intuïtief de zijne, die zonder aarzelen open ging om ook onze tongen  de gelegenheid te geven met elkaar kennis te maken. En dat gebeurde! Ik deed wat ik  meer dan een jaar geleden en alleen nog maar met Joris had durven delen. En weet je wat zo gek was. Natuurlijk had ik vaak genoeg een leuke vent gezien waar ik wel wat kriebels van kreeg . Maar de gedachte aan Joris en wat wij samen hadden gedeeld  benam me dan onmiddellijk weer alle lust. Maar dit was anders. Ik voelde overal Djeff, ik zag zijn mooie ogen, en ik zag ook een breed lachende Joris alsof hij als toeschouwer net zo genoot als wij. Ik voelde dat wanneer we zo door gingen, het niet lang zou duren voordat ik zou gaan spuiten. Daarom was ik blij dat Djef die zijn armen om mijn romp had geslagen en met zijn benen de mijne ook stevig omklemde mij even wat losliet en ruimte gaf. Terwijl ik bovenop hem lag werkte hij met zijn benen de mijne een eindje uit elkaar,  rolde iets op zijn zij, pakte met zijn hand z’n  lange zwarte joekel en stak die tussen mijn benen en drukte toen met zijn dijen mijn benen met zijn pik daartussen strak tegen elkaar.  Daarop drukte hij met zijn handen mijn onderlijf stevig tegen het zijne zodat mijn pik weer helemaal omklemd werd. Toen begon hij me regelrecht te neuken door telkens zijn onderlijf te kantelen. Dat leverde behoorlijke wrijving op mijn pik die mij al spoedig weer dat licht branderige gevoel gaf dat ik spoedig zou moeten pissen of…….  of…. aaaaaaaWWWWWaaaaooooHHHHh  onstuitbaar  perste zich een hoeveelheid piksap  tussen onze lijven die daardoor zo glad werden dat ze er in Thialff jaloers op zouden zijn.  Maar er was meer. Ik voelde een hand tegen mijn achterhoofd die mijn gezicht en mond naar dat van Djeff drukte. Vrijwel direct waren we in een  een potje tongworstelen  verwikkeld  waar je u tegen zegt en dat was voor Djeff de druppel, nou ja de druppel…  We lagen natuurlijk al lang niet meer onder het dekbed en Djeff zijn pik wees dus recht omhoog. Ik voelde tegen mijn dijen hoe de eerste straal  sperma door zijn paal een weg naar buiten zocht, toen even niets, en toen als dikke regendruppels op mijn rug kletsten, onmiddellijk gevolgd  door een tweede, derde, vierde, ja vijfde schot. En toen voelde ik hoe dat heerlijke lijf onder mij  totaal verslapte en muisstil bleef liggen bijkomen. Weet je, ik waande me op dat moment net een pasgeboren baby’tje dat op de borst van z’n moeder was gelegd en ik vond het:  heeeeeerlijk. Zozeer dat ik zelf langzaam wegdoezelde tot ik ineens ruw werd opgeschrikt door de stem van Djeff die vlakbij mijn oor een bekentenis deed: “Arjan,  “Ja ” “Ik moet je wat bekennen”  “OH! ”  ik was gelijk klaar wakker en schrok me rot, aids, ebola, en nog wat kleinigheidjes flitsten door m’n hoofd en ik wachtte angstig op het vervolg. “Ik ben helemaal niet bang voor onweer, maar ik weet nu wel dat ik zeker drie keer in de week heel erg bang wordt als het buiten donker is, en ik weet zeker dat ik voortaan ook overdag  nog wel eens zal gaan denken dat het oorlog is of buiten donker wordt ”.  In een sprong was ik van Djeff en het bed af  en keek ik naar een  grote zwarte massa die kronkelend van het schaterlachen  door mijn bed kroop. De hele aktie was dus één groot toneelspektakel,  omdat meneer aan z’n gerief wilde komen. “Jij vieze,  - smerige, -  leugenachtige,  - flikkernikker! hier zul je voor boeten!”  Mijn tirade werkte nog meer op de lachspieren van Djeff, die inmiddels als een zoutzak op mijn bed lag te schuddebuiken van het lachen , maar wat bij mij de onstuitbare behoefte opleverde om me op die zoutzak te werpen, wetende dat ik bij een worstelpartijtje tegen deze spierbundel geen schijn van kans zou hebben, maar heel stiekem hoopte ik,wilde ik gewoon niets anders dan nog even in plaats van op, onder dit heerlijks te mogen liggen. En dat gebeurde. Zodra ik me op Djeff stortte had hij me binnen de kortste keren in een houdgreep  die langzaam verslapte tot hij merkte dat mijn weerstand gebroken maar mijn behoefte naar zijn lijf alleen maar groter was geworden. Ondanks dat we beiden aan alle kanten plakten , of misschien wel juist daardoor , vielen we uiteindelijk als een blok in elkaars armen in slaap.  

• 08-12-19

  Jong en Ondeugend

  Nederlands hondenweer. Kwam van mijn werk, had wat boodschappen gedaan voor het avondeten en het kwam met bakken van de hemel. Wel met buien maar toch. En natuurlijk net toen ik thuis aankwam en de auto uit moest stortte het enorm, wat een water. Bleef even zitten maar het zag er niet naar uit dat het snel zou stoppen, de lucht was asgrouw. Toch maar uitstappen. Snel de boodschappen en rennen naar mijn voordeur. Je zult altijd zien dat dan de auto deur op slot doen moeilijk gaat en daar stond ik drijfnat. Rende snel naar mijn huis om zo min mogelijk verder nat te worden. Toen ik daar aankwam was er een andere verrassing. Onder de luifel van mijn buren stond een knaap, ik denk van een jaar of  zestien, de folderjongen. Had hem wel eens vaker gezien. Hij bracht reclamefolders huis aan huis. De bink was werkelijk drijfnat. Je zag het water langs zijn schoenen lopen en zo te zien had hij geen droge draad meer aan zijn lijf. De luifel hielp niet echt veel, daar de wind de regen overal heen joeg. Ik opende snel de deur en gebaarde dat hij eerst maar binnen  moest komen om te schuilen. Dat liet hij zich geen twee keer vragen en samen sprongen we naar binnen. In de gang, was ik blij dat ik een plavuizenvloer had, vormde zich al snel een plas water rond de jongen. “Stond je daar al lang” vroeg ik met een grijns, zoals je ziet zei hij lachend. Ik zal het wel opruimen als ik uitgedropen ben. Hij zij dit met een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Hij zette de tas met folders op de grond en gromde; die kunnen wel weg zeiknat net als ik. Hier blijven staan heeft ook geen zin anders; als je wilt, trek je kleren uit dan centrifugeer ik ze in de wasmachine en daarna in de droger. Hij keek me blij en tegelijk geil aan, althans zo verklaarde ik zijn blik. Want nadat ik dit gezegd had begon hij met zich uit te kleden hetgeen nog niet eenvoudig ging met zulke natte kleren. Het lijkt wel of je uit het zwembad komt grijnsde ik. Hij keek me aan en ging verder, en tot mijn verbazing trok hij werkelijk alles uit. Daar stond hij poedelnaakt en wat een mooi en heerlijk lijf had hij. Hij keek me ondeugend aan en ik kleurde wat, zal je een badjas geven, reageerde ik snel. Tussen zijn benen hing een pracht van een staaf, die ondanks de kou en het vele water toch al enige stijfheid aan de dag legde. “ Misschien wil je ook wel even douchen om weer wat warmer te worden”, reageerde ik om af te leiden van mijn turen naar al dat heerlijks. “ Of zullen we samen douchen, zei hij met een glimlach, die niets te vragen over liet. Ok, als je dat leuk vind, antwoordde ik. ‘Leuk en lekker’ antwoordde hij. Ik ontdeed me snel van mijn kleren en had zijn natte boel inmiddels in de was machine gedaan om te centrifugeren. Samen onder de douche was heerlijk. Het warme water over onze koude lijven en onze inmiddels harde palen. Hij was de eerste die omlaag zakte en aan mijn paal begon te zuigen terwijl het water over zijn hoofd liep. Gezien de bedrevenheid die hij mij liet voelen, werd me duidelijk dat hij al veel vaker deze activiteit had bedreven. Na een poosje trok ik hem omhoog en begon hem heerlijk in te zepen met voldoende wasgel, zodat als je tegen elkaar wreef het heerlijk glad was. Toen we beiden volledig onder het sop zaten, en ik ook zijn jongensgrotje had gespoeld met de aanwezige anaal sproeier, bukte hij wat voorover en zei grinzend, even oefenen of hij er wel goed in past. Ik duwde mijn harde volle staaf voorzichtig tegen zijn ster en zonder ook maar enige weerstand glipte mijn eikel zijn kutje binnen. Ook nu weer kon ik me niet van het idee los maken dat hij de nodige ervaring had.(later zou blijken dat dat juist was) Nadat hij ook even zogenaamd bij mij had getest of hij erin kon, spoelden we af en droogden we elkaar tot in de heerlijkste plekjes. We trokken beide een badjas aan en ik ging de kleren uit de wasmachine in de droger doen. Ik schonk wat te drinken in en terwijl we dat op de bank opdronken speelden we heerlijk met elkaars palen. Laten we lekker naar bed gaan zei hij op een bepaald moment, heb zin in je. Zo gezegd zo gedaan. Terwijl het buiten nog steeds stevig door regende kropen we samen onder het dekbed en het duurde slecht enkele minuten voor we gloeiden van het genot. Nadat Ruben eerst heerlijk onder het dekbed aan mijn harde staaf had liggen pijpen, tilde ik hem op me en begon aan zijn heerlijkheid te zuigen. Met zijn beide knieen naast mijn hoofd keek hij van bovenaf naar mijn zuigende mond en grijnsde dat het een lust was. Toen hij het te koud kreeg kroop hij weer bij me onder het dekbed en was het mijn beurt om naar onderen te gaan en zijn heerlijk kutje te rimmen. Wat was die goser lekker. Hij kreunde van genot en zei al snel dat hij me wilde voelen, je past er in grijnste hij opgewonden. Hij kwam wat omhoog en bood als het ware zijn grotje aan om genomen te worden. Ik gooide nu het dekbed van me af en richtte mijn harde rechtop staande paal op zijn ster. Na wat speeksel wilde ik er in en stootte heerlijk in en uit. Hij kreunde zachtjes en mompelde, kom maar lekker, spuit me vol en geef het me. Het maakte me steeds geiler en wilder. Hetgeen tenslotte uitmondde in een explosie van sap in dit heerlijke kutje. Nadat we met een handdoek het meeste hadden opgevangen en schoongemaakt was het zijn beurt om zijn lading te lozen. Ik ging staan als een loops teefje dat naar de dekking verlangde, en tenslotte was er niets minder waar. Hij kwam in me met een energie die je van zo een tenger lichaam niet zou verwachten. Zijn paal was heerlijk, zeker 18 cm en doordat hij niet zo dik was ging hij erin als koek zullen we maar zeggen. Hij zette het op een pompen en voor ik behoorlijk voelde hoe diep hij kwam riep hij al dat hij ging spuiten. De warme stralen spoten mijn grot binnen en nadat hij zich nog een keer terug had getrokken en zijn paal hard bleef, duwde hij hem er nogmaals heerlijk naar binnen. Pompte nu rustig verder en ging op mijn rug liggen om me daar te kussen en te strelen. Uiteindelijk lagen we in elkaars armen en kletsten over van alles en nog wat. De regen was nog steeds niet gestopt. We besloten wat samen te eten en ik zou hem dan naar zijn huis brengen. Zijn fiets die hij aan het begin van de straat had staan werd zolang in mijn schuurtje gezet. Een mooie gelegenheid om die de komende week eens te halen.

• 07-12-19

  Het blijft verrassend 7

    Het blijft verrassend 7   Dat ik geen rouwbrief kreeg verbaasde me niet. Maar dat ik naar de begrafenis zou gaan stond voor mij vast. Dat het een verschrikkelijke martelgang zou worden wist ik natuurlijk van te voren ook al wel, maar het was de laatste keer dat ik nog dicht bij Joris zou kunnen zijn. Dan zou ik Joris definitief los moeten laten. Diezelfde Joris met zijn eeuwige:  “Wij komen nooit meer los van elkaar”. Van de hele begrafenis herinner ik me nog maar één ding. Terwijl ik stil stond bij het open graf voor een laatste groet, werd ik getroffen door de blik  van de ouders van Joris die naast het graf stonden.  Ik  heb nog nooit zoveel kilte en minachting in ogen gezien als in deze vier ogen die ondanks elk gebrek aan emotie toch overduidelijk aangaven dat ze precies wisten wie ik was. Dat voelde ik. Oh het was afschuwelijk.   Precies een week na de begrafenis van Joris kreeg ik een brief van een notaris. met de vraag om zo spoedig mogelijk een afspraak te maken voor een bezoek aan zijn kantoor. Ik wist echt niet waar het over ging, en toen ik de het notariskantoor belde om een afspraak te maken kon de secretaresse mij daar ook niet over vertellen. Weer een week later zat ik in de statige kamer van de notaris. Daar kreeg ik te horen dat Joris een week  na zijn 18e verjaardag bij deze notaris een testament had laten opmaken waarin ik als enige en universeel erfgenaam van zijn vermogen was opgenomen. Ook vertelde de notaris mij dat Joris  een gesloten verzegelde envelop in A-4 formaat had achtergelaten met de opdracht om deze envelop na het overlijden van Joris en bij het openen van het testament persoonlijk aan mij te overhandigen. De notaris wist niets van de inhoud, maar Joris had hem wel gezegd dat de deze voor mij schokkend zou kunnen zijn. Ik mocht de envelop dan ook pas openen en de inhoud lezen wanneer ik vertrouwde mensen in de buurt had. Mijn eerste gedachte was: ‘Dan lees ik hem samen met Joris” om me op hetzelfde moment te realiseren dat Joris er niet meer was. Toen brak ik, en heb vreselijk  gehuild, gebruld heb ik, alle opgekropte woede en verdriet kwamen als een golf naar boven en ik deed geen enkele moeite om me op welke manier dan ook, in te houden.  Na een tijdje bedaarde ik een beetje en kwam de notaris met een glas water en legde troostend een hand op m’n schouder. En weet je, vraag me niet hoe het kan maar toen ik uiteindelijk weer helemaal rustig was, wist ik precies wat er in die brief stond. Ik vroeg de notaris of ik de brief in zijn aanwezigheid mocht openen omdat de inhoud inderdaad schokkend was, maar dat ik het fijn zou vinden om er direct met hem over te kunnen praten. De notaris vond dat bijzonder maar stemde er mee in. Ik verbrak het zegel op de envelop opende hem en haalde een daar een stapeltje  A4-tjes met tekst uit, maar ook een eveneens verzegeld envelopje waarop de tekst: Alleen te openen door Arend de Groot, of ander vernietigen. Dit envelopje legde ik terzijde en begon met het lezen van de A4-tjes  waarvan ik  absoluut niet verbaasd was dat ik in essentie precies las wat me even daarvoor in en flits glashelder was geworden. Al raakten de eerste zinnen me recht in het hart,  ik werd er wel heel rustig en blij van.   Marc  luisterde nog steeds ademloos terwijl Arjan zei: Dat eerste stukje zal ik je voorlezen en hij pakte het bovenste blad van een stapeltje papier dat al die tijd op tafel had gelegen en begon hardop te lezen:   Lieve Arjan, als je dit leest zijn we voor altijd samen. Het lijf dat mijn ouders verwekt hebben bestaat niet meer, en dat zullen zij niet erg vinden want, het voldeed niet aan hun verwachtingen. Maar mijn Geest krijgen ze niet te pakken. Als je het al nog niet gemerkt heb, zul je er vanzelf achter komen, wij zijn voortaan twee zielen in een lijf, en daar komt niemand meer tussen. Ik wil voor jou niet tot last maar slechts een blijvende steun zijn. En tot die tijd leef het leven en haal er alles uit wat er in zit. Voel je niet geremd om te genieten van een andere man, zoals wij samen van elkaar genoten hebben. En het zal wellicht even duren maar zo’n kanjer als jij vind op een goede dag een maatje waar wij samen geestelijk, en jij ook nog fysiek helemaal blij van worden en een mooie toekomst tegemoet gaan.   Arjan stopte met voorlezen legde het papier terug op de stapel, wreef even door zijn ogen nam een slok cola en zei, wijzend op de stapel papier, en de rest van wat hier beschreven is zal ik je proberen kort samengevat te vertellen.    Joris was niet door een noodlottig ongeval omgekomen. De ziekte van Joris eerder dat jaar was veroorzaakt door een gesprek met zijn ouders over de mogelijkheid dat hij nooit verliefd zou kunnen worden meisje, maar zijn leven wilde delen met een jongen. Dat was onbespreekbaar en hem werd nadrukkelijk bevolen om daar nooit meer over te praten, het was onbestaanbaar, het kon niet! En zijn vader vertelde hem ook dat hij Joris liever dood uit de gierput zou halen, dan springlevend bij een man in bed. Een waarschuwing die hij in de dagen en weken daarna, wanneer Joris ’s morgens op z’n fietsje naar school stapte, nog een aantal malen herhaalde.   Voor zijn ouders was, geld, status en aanzien en in die volgorde, het belangrijkste in het leven. Een homozoon paste niet in dat beeld en dat zouden ze daarom nooit accepteren. Maar omdat geld het allerbelangrijkste voor hen was, meenden ze jaren geleden, toen Joris nog maar een kleuter was een belangrijk en wijs besluit te hebben genomen. Toen namelijk stierf zijn opa van moeders kant, die al vele jaren weduwnaar was. Opa woonde nog wel op zijn hoeve, in een eigen appartementje, gemaakt in een  gedeelte van het woonhuis van deze hoeve, maar het bedrijf werd gerund door een pachtboer met zijn gezin, die in de rest van de nog altijd riante boeren woning woonden. De moeder van Joris was het enige kind van deze opa maar belasting technisch vond ze het beter om de erfenis te weigeren en door te schuiven naar Joris, toen hun enige kind en ze waren er zeker van dat dat ook zo zou blijven, want een familie fortuin te moeten delen, geeft alleen maar gedoe en versnippering. Bij de notaris werd alles keurig beschreven. Er werd ook een zaakwaarnemer/gemachtigde aangesteld die de belangen van Joris zou behartigen. Deze zou, in overleg met de vader van Joris en de pachtboer niet alleen toezien een zo groot mogelijk rendement uit de hoeve te halen,  maar ook het aandelen pakket van opa en de jaarlijkse pacht zo verstandig mogelijk beleggen. Kortom vanaf zijn kleuterjaren was Joris een man in bonus maar daar kwam hij pas vele jaren later achter.   Hij was zestien toen hij als vakkenvuller in de supermarkt een extra zakcentje verdiende. Dat leek hem een goed moment om een eigen bankrekening bij de RaBobank te openen. Daar hoorde hij van de baliemedewerker dat er al vele jaren een bankrekening op zijn naam stond, maar dat het beheer en de zeggenschap daarover in handen was van een gemachtigde en het leek de man aan de balie verstandiger om eerst met zijn ouders of met deze gemachtigde te spreken. Van zijn ouders hoorde hij toen hoe de vork in de steel stak. Dat hij zich inderdaad geen zorgen over zijn financiële toekomst hoefde te maken. Maar dat het niet de bedoeling was dat hij zich nu als een playboy zou gaan gedragen. Het geld was met hard werken verdiend en het was niet bedoeld om het er nutteloos doorheen te jagen. Joris kreeg het advies om niet voor een paar centen in de supermarkt te gaan sjouwen,. Hij kon beter contact opnemen met de zaakwaarnemer die hem, beter als zijn vader dat zou kunnen, de kneepjes van het vak om met geld, geld te verdienen zou kunnen bijbrengen. En zo kwam Joris in contact met Arend de Groot die al vele jaren, voor Joris de erfenis van zijn grootvader beheerde. Arend bleek een buitengewoon deskundige maar vooral ook aardige  inmiddels gepensioneerde accountant te zijn die maar wat graag  Joris, als privé leerling, de kneepjes van het vak wilde leren. Dat resulteerde in regelmatige en uitvoerige gesprekken tussen Arend en Joris die echter gaande weg steeds minder over cijfers en aandelen gingen maar steeds meer over de problemen die Joris voorzag wanneer zijn ouders zouden ontdekken dat hun zoon homo zou zijn. Want in dezelfde tijd dat Joris meer inzicht in zijn financiën kreeg, kreeg hij ook steeds meer inzicht in zijn gevoelens voor jongens. Arend was al jaren gelukkig getrouwd en vader van een groot gezin. Zijn kinderen waren inmiddels al  jaren volwassen en gesetteld. Maar dat twee zonen en één dochter hun hart hadden geschonken aan iemand van dezelfde sexe, was voor hem geen enkel probleem toen niet en nu niet, maar Arend, zelf ouderling van zijn Gemeente, kende maar al te zeer de vooroordelen van de mensen en de problemen waar jongeren tegen aan liepen wanneer bleek dat ze aangetrokken werden door iemand van hetzelfde geslacht. En bovendien, in de gesprekken die Arend al vele jaren met de vader van Joris had over het beheer van het vermogen,  was hem wel duidelijk geworden dat de opvattingen die vader Goudriaan er over homoseksualiteit en homoseksuelen op nahield, gerust extreem genoemd mochten worden. Arend maakte zich dan ook terecht grote zorgen over dit aspect van de toekomt van Joris.   Voor Arend stond dan ook vast dat het zijn taak was dat Joris zo spoedig als mogelijk was, en dus direct nadat hij  achttien zou worden, de volledige zeggenschap over zijn vermogen te laten krijgen. De  ziekte van Joris in het voorjaar werd veroorzaakt door de reactie van zijn ouders op het feit dat hij opnieuw en met nadruk bij zijn ouders had gesproken dat hij zich zeker wist zich nooit aangetrokken te voelen tot een meisje, op een wijze zoals zijn ouders dat van hem verwachtten. De one-liner van vader over de gierkelder, werd nogmaals en deze keer met hele grote nadruk herhaald. Onze familie kent geen homo’s, nu niet en nooit niet, heb je dat goed begrepen? . Het langdurige verzuim had echter ook te maken met de hoeveelheid zaken die Arend samen met Joris geregeld wilde hebben op de dag dat Joris achttien jaar zou worden.  Daarbij was wel voorzichtigheid geboden, want tot de achttiende verjaardag zou vader Goudriaan in ieder geval delen van het vermogen alsnog naar zich toe kunnen trekken. Ouders hebben namelijk een grote zeggenschap over het vermogen van minderjarige kinderen.  Aanvankelijk wilde Joris daar niets van weten en kon dat hele vermogen hem letterlijk gestolen worden, maar Arend liet hem inzien dat “Adel verplicht”. Dat niets in het leven toeval is en dat Joris op jonge leeftijd kon beschikken over een groot vermogen was voor deze ouderling geen “prettige toevalligheid” maar en opdracht. Eigenlijk vanaf hun eerste contact drong Arend er bij Joris telkens op aan  om goed na te denken over de vraag:” Welk doel wil ik met mijn vermogen bereiken”. Toevoegen aan het vermogen van zijn ouders? Zelf genieten van een uiterst relaxt leventje met weinig verplichtingen en sores?  Het vermogen laten groeien tot meerdere eer en glorie van Joris en eventuele erfgenamen? Het vermogen inzetten voor een maatschappelijk doel, wat dat dan ook moge wezen? Dat waren de vragen waar Joris een antwoord op moest vinden. Gaandeweg werd voor Joris steeds duidelijk wat dat doel zou zijn. Wanneer er voor hem als homo, geen toekomst was in deze wereld, dan wilde hij voor anderen die toekomst wel mogelijk maken. Zoals er voor  vrouwen Blijf van mijn lijf huizen bestonden, zo moest er voor  homo jongens een plaats komen waar ze veilig en vrij zouden kunnen ontdekken wie ze waren en wat ze wilden. Toen hij dit met Arend besprak was deze gelijk enthousiast, maar wist ook dat zoiets heel goed  en doordacht opgezet moest worden. Zo’n opzet was niet in een paar weken gemaakt, maar Arend  beloofde Joris dat hij tijdens de zomermaanden daarover zou nadenken, dat vervolgens een beetje zou uitwerken en dat hij dan zo half september met Joris zou overleggen wat Joris er van vond. Maar eerst ging  Arend aan de slag om  te zorgen dat Joris vanaf zijn achttiende verjaardag de volledige beschikking over het vermogen zou krijgen zodat hij van niets en niemand meer afhankelijk was mocht hij door zijn familie worden verstoten. En dat lukte volledig omdat Joris een week na zijn verjaardag samen met Arend de Groot bij deze notaris een uitgebreid testament had laten opstellen het testament dat nu, na enkele weken al geopend en uitgevoerd moest worden. In een kort moment dat Joris alleen met de notaris was, heeft hij de verzegelde brief overhandigd, waar dus niemand behalve de notaris het bestaan van wist, en deze laatste wist de inhoud niet en dus ook niet dat Joris in feite door de brief te overhandigen uit dit aardse leven stapte. Op een middag aan het einde van die zelfde week zei Joris tegen zijn moeder dat hij die middag op zijn kamer ging studeren en dat ze hem maar moest roepen als het eten klaar was. Dat deed ze, maar toen ze geen antwoord kreeg en naar z’n kamer ging vond ze alleen een briefje met daarop de tekst:  “Onze familie kent geen homo’s, nu niet en nooit niet, dat heb ik goed begrepen!”. Er werd overal gezocht en uiteindelijk werd Joris door zijn vader gevonden, in de gierkelder. De arts en de dominee waren snel ter plaatse. Kort daarna kwam ook zoals altijd bij dit soort situaties de politie. De agent die het onderzoek moest leiden had in deze maar een enkel ogenblik met de dominee nodig om tot de conclusie te komen dat Joris op tragische wijze door een noodlottig ongeval om het leven was gekomen.   Dit alles hoorde ik later van Arend de Groot. In zijn uitvoerig schrijven had Joris mij aangeraden om contact met Arend op te nemen. Ik moest hem dat kleine envelopje geven en nadat Arend kennis zou hebben genomen van de inhoud, van zowel die kleine als de grote envelop, verder de adviezen van Arend opvolgen.  Arend was de enige die Joris in deze zaak volledig en onvoorwaardelijk vertrouwde. En, zoals Joris mij schreef, Arend zou de man zijn  met wie ik  als geen ander, op verantwoorde wijze de idealen van Joris zou kunnen verwezenlijken. En zo zou Arend ook zorgen dat Joris en ik nooit meer los zouden komen van elkaar.   Het was een hele klus, maar gelukkig waren er heel veel mensen die er alles aan wilden doen om het ideaal van Joris, dat inmiddels ook mijn ideaal was geworden te realiseren. Arend was de motor, maar ook de notaris, mijn ouders en vele anderen hebben de schouders er onder gezet. Ik werd overal bij betrokken maar omdat ik de anderen volledig kon vertrouwen behaalde ik in het jaar dat volgde op de dood van Joris, toch met mooie cijfers mijn diploma van het  Gymnasium. Maar de belangrijkste gebeurtenis dat jaar was toch wel de oprichting van een stichting met als doel een veilige plaats bieden aan jongens en mannen die vanwege hun geaardheid in problemen waren gekomen en geen veilig thuis meer hadden. Na lang wikken en wegen bleek dat onze eigen hoeve daarvoor eigenlijk de meest geschikte plaats was. Hij lag wat afgelegen, wie hier niet hoefde te zijn, kwam hier niet, maar de plaats was aan de andere kant toch wel gemakkelijk bereikbaar. De boomgaard zorgde voor voldoende werkgelegenheid dus de jongens die hier kwamen konden zonder problemen en veilig hun dagen zinvol doorbrengen. Immers uit gesprekken met hulpverleners maatschappelijk werkers en ook een paar dominees werd wel duidelijk dat het dikwijls boerenzonen zouden zijn waarvoor de stichting  een veilig onderkomen zou kunnen bieden. Er is lang gezocht naar een passende naam die toch niet zou “verraden” wat de stichting precies beoogde. Immers het moest een veilige plaats zijn voor  jongens die letterlijk en figuurlijk een schuilplaats zochten. Die naam is trouwens ook bedacht door een Dominee. Twee mannen uit zijn gemeente wilden gaan samenwonen en vroegen of dominee hun relatie wilde zegenen. Een van de mannen was van huis uit Katholiek en kende uit zijn jeugd nog een kerklied “Ubi Caritas et Amor Deus ibi est” dat was hem altijd  bijgebleven. Toen hij tot het inzicht kwam dat hij homo was, was het dàt lied dat, wanneer hij weer eens tobde over zijn geaardheid, in gedachten kwam en hem troost gaf. Dankzij dit lied wist hij:  Waar vriendschap is en Liefde daar is God. Daarom heet het hier de UBI stichting.

• 07-12-19

  Het blijft verrassend 6

  Nadat ze beiden ‘weer een stevige slok van hun cola hadden genomen, vervolgde Arjan zijn verhaal, terwijl Marc ademloos naar hem luisterde. De klik die er was tussen mij en Joris en andersom was zo natuurlijk dat iedereen die ons niet al langer  kenden, het gevoel had dat we elkaar al van kindsbeen af kenden. We konden over elk onderwerp met elkaar praten, al waren we het niet altijd eens. Van meet af aan was duidelijk dat we na het gymnasium niet dezelfde studie zouden gaan doen. Joris was echt een filosoof en denker en ik ben veel meer van het concrete. Lang hebben we gedacht dat Joris predikant en ik arts zou worden. Maar dat liep toch anders. Naarmate er een paar jaren verstreken waren begonnen de hormoontjes toch echt door ons lijf te gieren. En waar vrijwel alle mede scholieren steeds meer aandacht kregen voor de meisjes, voelden wij ons steeds meer aangetrokken tot elkaar. Was dat eerst gewoon vanwege de interesses, de hobby’s de verhalen, de kijk op allerlei maatschappelijke en culturele zaken en niet te vergeten de gortdroge humor waar Joris als geen ander over beschikte. Daar kwam van lieverlee, bij alle twee, een component bij die wij aanvankelijk beiden niet wilden toelaten en waar we aanvankelijk ook niet over spraken, maar die zeker in het voorlaatste jaar steeds meer mijn en naar later bleek ook de gedachte van Joris ging beheersen. Maar tegenstribbelen hielp niet, ik moest bekennen dat ik gewoon smoorverliefd op die gozer was. En juist toen ik dat voor mezelf had vastgesteld en een geschikt moment zocht om er met Joris over te spreken werd hij ziek en kwam die week niet op school. Toen Joris ook de volgende week niet op school kwam ging ik me toch zorgen maken en besloot om hem te bellen. Ik kreeg zijn moeder aan de lijn en die vertelde me dat Joris flink ziek was geweest maar dat het al weer beter ging en hij volgende week weer op school kwam. Ik vroeg of ik hem zelf kon spreken maar dat kon volgens zijn moeder niet. De week daarop kwam hij inderdaad weer op school, maar het was toch een andere Joris, afstandelijker en niet meer zo spontaan. Dit moest een oorzaak hebben en die zou ik vinden. Maar ik wilde wel alle tijd voor een gesprek hebben want ik wilde Joris hoe dan ook, toch deelgenoot maken van mijn gevoelens voor hem. Nu hadden we al vaker gesproken over een lange fietstocht van meerdere dagen en de voorjaarsvakantie leek mij een uitgelezen kans. Maar dan wel dit jaar, want volgend jaar zouden we veel te druk zijn met de voorbereiding op het examen. Ik stelde het aan Joris voor en heel even zag ik de oude Joris, maar deze werd onmiddellijk zichtbaar door somberheid overvallen en zei: “Ik weet niet of mijn ouders dit goed vinden. Praat er verder met niemand over, je hoort nog van me”.  Ik vond dit zo vreemd maar liet het verder maar zo. Het duurde nog twee weken voor dat het vakantie was en veel voorbereiding zou de tocht niet vergen. Gewoon wegfietsen, en zodra we geen zin meer hadden ergens in een jeugdherberg of goedkoop hotelletje onze intrek nemen. We waren beiden heel spaarzaam, gingen weinig uit dus dat kon bruintje echt wel trekken. Twee dagen later kreeg ik uitsluitsel. Joris ging wel fietsen, maar alleen! Hij had tijd nodig om te denken, en om goed te herstellen van zijn ziek zijn. Een ziekte die hij naar mij had afgedaan als een stevige griep. Hij vertelde dat zijn ouders het een goed idee vonden dat hij er eens even helemaal “uit”zou zijn. En volgens zijn ouders kon dat niet beter dan in je uppie op de fiets, rustig de kilometers wegtrappend en het landschap aan je voorbij te laten trekken. “Dus ik VERTREK alleen !” zei Joris terwijl hij mij heel indringend aankeek, begrijp je dat goed?!  “Daar begrijp ik geen barst van!!” zei ik spontaan. En mijn gezicht moet een dermate grote wanhopige aanblik hebben geboden dat  Joris spontaan medelijden kreeg. En voor het eerst van mijn leven voelde ik zijn twee grote armen om me heen, gaf me een stevige knuffel en zei toen: “JIJ kunt toch ook alleen vertrekken voor een meerdaagse fietstocht? En je kunt me toch laten weten hoe laat en waar jij de eerste stop denkt te houden?”. Toen viel bij mij het kwartje. En ofschoon ik het geen ideale situatie vond, kennelijk was dit voor Joris de enige manier om wat langer van huis te kunnen. Na deze afspraak zag ik, de dagen die nog resten voor de vakantie,  steeds meer van de oude Joris terug komen.   Bij mij thuis was het geen enkel probleem dat ik er even tussenuit ging al vonden mijn ouders het jammer dat ik alleen ging. Met een maatje leek hen gezelliger, maar ik wilde Joris op geen enkele manier in de problemen brengen, en dat er bij hem thuis iets goed scheef zat was voor mij wel duidelijk. Maar om mijn ouders gerust te stellen zei ik, overigens geheel naar waarheid: “Ach wie weet tref ik hier of daar wel een maatje waarmee ik samen verder kan fietsen” en dat beaamde mijn ouders volmondig. En zo vertrok ik op de eerste maandag van de vakantie bepakt en bezakt richting Rotterdam en via de grote stad zou ik richting Zeeland en eventueel België rijden en dan wel zien waar ik uitkwam. De bedoeling was om zaterdag terug te zijn, maar dat kon ook later worden. Met Joris had ik afgesproken dat ik in Bergambacht met de pont over zou steken en  dat we elkaar dan bij de pont zouden treffen. Dat liep voortreffelijk en juist toen ik de pont was opgereden zag ik aan de andere kant op de dijk een heel bekend figuurtje met een eveneens vol bepakte fiets verschijnen. We hebben een fantastische week beleefd die ik echt mijn hele leven niet zal vergeten. Het was zo vertrouwd, we waren echt een twee eenheid. We hebben nooit naar elkaar uitgesproken dat we ons ook lichamelijk tot elkaar aangetrokken voelden. Maar de eerste avond in een hotelletje ergens in de Hoekse Waard was het zo vanzelfsprekend dat we samen douchten, samen het bed in doken en samen……  Arjan was even stil moest wat wegslikken, …alles gedaan,  het was geweldig. We hebben een hele week met elkaar opgetrokken niet zo veel gefietst, maar des te meer gepraat. Voor mij stond vast dat ik met Joris oud wilde worden en heb hem dat ook meermaals gezegd. En pas later werd ik me bewust dat hij daar nooit op in is gegaan. Wat hij wel regelmatig zei was “Wij komen nooit meer los van elkaar. Ik zal altijd een deel van je leven zijn”. Toen vond ik het alleen maar wat raadselachtig ge-orakel, maar dat paste wel bij Joris en ik ging er van uit dat hij hetzelfde voelde en bedoelde als ik. Maar helaas ik heb het laten gaan. Misschien…… wie weet. Joris heeft nog wel gesproken over zijn thuissituatie en dat het ondenkbaar was dat ik ooit bij hun thuis als partner van Joris geaccepteerd zou worden. Maar desondanks zei hij steeds: “Wij komen nooit meer los van elkaar”  En achteraf verwijt ik mezelf  nog steeds dat ik hem toen niet bij de lurven heb gepakt om hem te dwingen werkelijk uit te spreken wat hij nou precies bedoelde, wellicht…..   Maar ja ik was smoorverliefd en leefde steeds meer op een roze wolk. Thuis gekomen was dan ook een van de eerste vragen van mijn moeder:  “Kind wat is er gebeurd ik heb je nog nooit zo zien stralen”. Het kostte me geen enkele moeite om aan mijn moeder te bekennen dat ik tot over m’n oren verliefd was. Dat ik verliefd was op een man, was voor haar even slikken, maar ook niet langer dan “even” en m’n vader had er ook geen probleem mee. Ik vertelde haar over Joris en hoe geweldig hij was. Maar over mijn grote zorgen vanwege het feit  dat homoseksualiteit bij Joris thuis nog onbespreekbaar was, sprak ik toen nog niet. Ja toen meende ik dat het een kwestie van tijd was, dat het tijdelijk was, maar dat het toch wel goed zou komen…..  Ik wilde niet dat de ouders van Joris er op aangekeken zouden worden dat ze ooit  zoveel moeite hadden met de homoseksualiteit van hun zoon.    Door de vele gesprekken tijdens onze fietsweek waren Joris en ik echt heel dicht bij elkaar gekomen We wisten heel veel van elkaar, kenden elk plekje van elkaars lijf en voelden ons samen beresterk. Laat de toekomst maar komen, wij kunnen hem aan . Met die houding gingen we na de mei vakantie weer aan de slag en voor we er erg in hadden was het schooljaar voorbij. Joris zou in de eerste week van de vakantie 18 jaar worden, maar het leek hem beter dat ik die dag maar gewoon voorbij zou laten gaan.  Het is thuis te moeilijk en het leidt tot niets was zijn stellige uitspraak. Ik vond het verschrikkelijk. Joris zes weken niet zien. Maar het was niet anders dus toen we op de laatste schooldag met een dikke knuffel afscheid namen wist ik niets beters te zeggen dan “Fijne verjaardag en tot over zes weken”. Waarop hij zei: “Wij komen nooit meer los van elkaar, en dat is voldoende”.   In de vierde vakantieweek kwam ik ‘s morgens de keuken inlopen voor mijn ontbijt. Normaal was mijn moeder dan altijd druk in de weer, ze vond mijn uitslapen maar niks, maar gunde het me wel. Deze morgen zat ze voor zich uit te staren in de stoel  en toen ze me zag kwam ze naar me toe met betraande ogen, sloeg haar armen om me heen en zei “Ach jongen toch, het is zo verschrikkelijk”. Dit was helemaal niets voor mijn moeder zo kende ik haar absoluut niet en ik wist er eigenlijk ook niet goed raad mee. Maar het was toch ook wel fijn om mijn moeder in m’n armen te hebben met m’n kin op haar schouder keek ik op de keukentafel waar de krant open lag bij de pagina’s met rouwadvertenties. En ineens zag ik dat ene, dat afschuwelijke, dat onbegrijpelijke, dat niet te vatten bericht, dat  JORIS GOUDRIAAN door een noodlottig ongeval was omgekomen op de boerderij van zijn ouders………………..

• 05-12-19

  Het blijft verrassend 5

  “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik  “Arjan” zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ”  “Alles op z’n tijd maatje”  was toen het antwoord van Marc. Om de plannen die in  Marc z’n brein opborrelden te begrijpen is het eerst nodig om te weten wie Arjan is. En daarmee het plan dat zich ineens in Marc zijn gedachten nestelde en daar niet meer weg ging.  Maar daarover later.  Eerst eens vertellen wie Arjan is.   Marc was een paar weken gestopt met internationaal rijden, nu zo’n twee jaar geleden, toen hij op een vrijdagmiddag bij zijn laatste klant voor die week het erf op reed. Een keurige goed onderhouden hoeve in de buurt van Ameide waar overduidelijk sprake was van een gemengd bedrijf. Er moesten een aantal pallets met krachtvoer voor runderen en varkens afgeleverd worden en ook nog wat dozen waarvan de inhoud na lezing van de etiketten nog steeds abracadabra was al vermoedde Marc dat het wel eens Latijn zou kunnen zijn. Marc had de motor nog niet stilgezet of in plaats van een waakhond kwam er uit een schuur een manspersoon naar hem toegelopen waarvan Marc onwillekeurig toch wat kriebels kreeg. Niks boerenpummel maar gewoon  een bonk van een vent met een uitstraling om U tegen te zeggen. Met  een uitgestoken hand trad  hij Marc tegemoet toen hij zich uit z’n cabine liet glijden. Arjan van Putten, Marc Swets,  stelden ze zich met een ferme handdruk aan elkaar voor.  “Jij komt drie pallets brengen?”vroeg Arjan, en toen Marc dat bevestigde zei Arjan hem:  Zet ze maar achterin dan haal ik even de heftruck om ze er uit te halen, dan kan ik ze gelijk op de juiste plek zetten”. Nou, dacht Marc, dat gaat hier makkelijk. Meestal moeten op dit soort bedrijven de pallets op de laadklep naar beneden worden gebracht en dan met een pompwagen ergens in een schuur getrokken worden. Niet dat Marc een hekel had aan trekken, maar dan toch aan wat anders dan een pompwagen. Maar nu hoefde hij ze alleen maar op de klep te zetten en in no time was het gefikst.  “Lust je een kop Koffie?” vroeg Arjen, toen Marc hem de papieren wilde laten tekenen “Ja eigenlijk best wel en bovendien ik hoef alleen nog maar naar de zaak te rijden en dan heb ik weekend”. Hij liep met Arjan mee naar het woonhuis en trof daar in de keuken een bejaard, maar vitaal ogend echtpaar. “Dit zijn mijn ouders, en die vinden het altijd gezellig als er wat volk over de vloer komt”. Introduceerde Arjan, Marc bij zijn ouders. Ofschoon volkomen onbekend voor elkaar klikte het direct. Ofschoon vader de tachtig al een poosje was gepasseerd, was duidelijk dat hier  “de Boer” van de hoeve zat, geflankeerd door de even oude Boerin. Mensen van de oude stempel, maar met een heldere geest en nog volop in het leven. Na een gezellig half uurtje stond Marc op van z’n stoel, bedankte voor de koffie en liep de keuken uit, direct gevolgd door Arjan. Ze liepen samen een stukje op en voordat ze bij de bij de truc waren aangekomen vroeg Arjan of Marc soms zin en tijd had om even met hem over het bedrijf te lopen. Dat had Marc wel en zo kwam het dat hij niet lang daarna van de ene verbazing in de andere viel. Het bleek dat er op deze hoeve eigenlijk drie verschillende bedrijven aktief waren. Het oude traditionele gemengde bedrijf met koeien, varkens, en kippen, en wat akkerbouw, vooral voor het veevoer en als bestemming voor de mest.  Er was een behoorlijke boomgaard met appels- en perenbomen, en toen Marc dacht dat hij alles gezien had nam Arjan hem mee naar een vrijwel nieuw gebouw dat eigenlijk in niets op een boerenschuur leek. “En hier, zei Arjan, “ligt mijn hart en mijn toekomst”.  “Dit is mijn Lab, en hier ben ik bezig om steeds betere appel- en perenrassen te ontwikkelen die niet alleen goed smaken maar ook veel beter resistent zijn tegen ziektes en ook beter bestand zijn tegen de steeds extremere weersomstandigheden van de toekomst”.  Wat Marc zag, was een compleet laboratorium met allerlei  kweekkassen waarin allerlei  mini boompjes stonden. Marc snapte er niets van maar zag wel dat dit alles heel bijzonder was. “Dit verwacht je niet op een boerderij” verwoordde Marc z’n verbazing. “Nee”zei Arjan “maar ik ben ook geen boer”.  “Nou snap ik er helemaal niets meer van” zei Marc, dat moet je me dan toch eens uitleggen”. “Dat doe ik graag” zei Arjan, “maar  ik denk dat we daar nu te weinig tijd voor hebben”.Dat klopt” zei Marc, “want ik moet nu toch echt gaan rijden. Heb je trouwens regelmatig van deze vrachtjes? ”Elke laatste vrijdag van de maand “ was het antwoord. “ Dan zien we elkaar weer, maar ik geef je mijn telefoonnummer, het jouwe heb ik want dat staat op de papieren, dan kunnen we altijd contact leggen”.  “Afgesproken zei Arjan”. En terwijl hij van het erf reed viel hem nog iets op. Alles op de hoeve zag er piekfijn uit en dat kon nooit alleen door Arjan en z’n bejaarde ouders bereikt worden. Desondanks had Marc nergens mensen aan het werk gezien, behalve een paar mannen, jongens eigenlijk nog die op een behoorlijke afstand van het erf in de boomgaard bezig waren. En er was nog iets dat Marc opviel: ofschoon het beslist niet zonnig was, droegen die jongens stuk voor stuk een grote zonnebril. Maar Marc draaide inmiddels de smalle openbare weg op, en moest te goed opletten op het verkeer en de weg om zich druk te maken over zonnebrillen op een bewolkte dag.   Marc hoorde er verder niets van, maar toen hij op vrijdagochtend, precies een maand later,  ’s morgens in z’n truc stapte kreeg hij een app’je van Arjan:. “Heb je vanmiddag tijd om te praten?” Marc had het route schema al bekeken en wist dat hij bijtijds bij Arjan zou zijn en daarna geen verplichtingen meer had en app’te: “Ja hoor alle tijd”. Toen Marc zijn truc het erf opreed, liep Arjan al met een blij gezicht op de truc af . Marc stond nog maar net naast z’n truc toen hij een stevige hand en een nog stevigere klap op z’n schouder kreeg. Arjan was duidelijk blij met het weerzien. “Ik heb de heftruck al hier dus we kunnen snel lossen en dan wil ik graag met je praten, geweldig dat je daar tijd voor hebt “  “Ja ik heb er op gerekend en het rijden zat ook mee dus ik heb de rest van de middag alle tijd” zei Marc. “Bovendien ben ik toch wel razend benieuwd naar jouw verhaal. Je hebt me nieuwsgierig gemaakt en ik heb best wel wat vragen”. “Komt goed uit want ook ik heb alle tijd en ik ben vandaag maar alleen want mijn ouders zijn naar een uitvaart aan de overkant (de Lopikerwaard). “Hoezo alleen, heb je dan geen personeel”. Deze vraag bracht Arjan duidelijk in verlegenheid en na enig onverstaanbaar gestotter, keek hij Marc met zo’n ongelukkige blik aan deze onmiddellijk spijt van z’n vraag had. “Dat wordt je straks wel duidelijk”, maar nu gaan we eerst lossen zei Arjan beslist. Toen de pallets op hun plekje in de schuur stonden nodigde  Arjan Marc uit om mee te lopen naar het Lab. Ze liepen dwars door de op zichzelf ongezellige steriele ruimte die Marc nog kende van de vorige keer naar een deur die Arjan eerst nog van het slot moest draaien. Het verschil met de ruimte waar ze net uit kwamen kon bijna niet groter zijn. Marc wist niet wat hij zag. Een  woonkamer met open keuken maar zo gezellig en warm ingericht met een eethoek en een hele grote uitnodigende bank, in een stijl die het midden hield tussen klassiek en modern maar die een mens onmiddellijk een thuisgevoel gaf. “Koffie, cola, malt, radler, wat wil je drinken?” ‘Doe maar cola”zei Marc. Arjan schonk twee grote glazen vol zette de fles op tafel en nodigde Marc uit een stoel te pakken en zich aan de hoge tafel te zetten. “Ja bij moeilijke gesprekken zit ik liever hoog”  zei Arjan. “Denk je dan dat het moeilijk wordt? ”vroeg Marc. “Zeker ook moeilijk, maar in ieder geval zal het je verrassen wat je gaat horen. Hoe dan ook ik weet nu al dat, wanneer je hier van het erf rijdt,  je ook heel anders tegen dit stukje van de Waard, tegen mij en tegen de mensen hier op de hoeve zult aankijken” zei Arjan.  Voordat ik met mijn verhaal begin moet ik je wat bekennen. Ik weet meer van jou dan je denkt en daarom zitten we nu ook hier. Met jouw collega die tot nu toe hier als vaste chauffeur kwam had ik een goede band en hij wist wat er hier op de hoeve speelt. Hij wist van mijn zorgen voor de toekomst van deze plaats. Toen hij via zijn chef hoorde wie voortaan hier de spullen zou brengen heeft hij mij het een en ander over jou verteld met de mededeling dat ik jou als de sodemieter in vertrouwen zou moeten nemen, omdat niemand beter dan jij zou weten waarom deze plaats zo belangrijk is. Jij bent, net als ik homo, en jij weet net als ik dat dit in deze streken van het land niet altijd een feest is. Dit was de eerste verrassing voor Marc. Niet dat Arjan homo was. Zijn “gaydar” had hem nog nooit bedrogen, maar wel dat hij er tegenover hem, toch een relatieve vreemde zo open over was. Dat betekende in elk geval dat Arjan hem echt vertrouwde en daar was Marc heel blij om, al liet hij dat niet blijken en bleef belangstellend naar Arjan kijken die na een slok cola voorstelde bij het begin te beginnen. Na mij lagere school in Ameide ben ik naar het Gymnasium in Gouda gegaan. Daarna naar de LU in Wageningen. Na de afronding van mijn studie daar ben ik nog gepromoveerd met een proefschrift over de mogelijkheid tot het verminderen van het gebruik van bestrijdingsmiddelen door het veredelen van fruitboomrassen. Dat verklaard dus waarom ik vorige keer zei: ”Ik ben geen boer”. Ik ben een wetenschapper die daarnaast ook nog formeel het boerenbedrijf van mijn vader runt. Maar het is niet de wetenschap en het is ook niet het boerenbedrijf waarover ik met jou wil praten. Dat gaat over het derde en in mijn ogen belangrijkste aspect van het werk op deze hoeve; de opvang van; door hun familie en omgeving uitgekotste homojongeren en jongens die met zekerheid weten dat door hun geaardheid ook hen dit lot te wachten staat. Als het goed is heb jij daar nog niets van gemerkt “Dat klopt” bevestigde Marc, maar net als in de oorlog bij mijn opa, wemelt het hier van de onderduikers. Arjan schonk de glazen nog eens vol en vervolgde: Ik was nog net geen dertien toen ik me in de grote vakantie aan het voorbereiden was op mijn leven als middelbare scholier. Vanaf dat ik kon lezen verslond ik boeken en liever dan op mijn kamer in de hoeve deed ik dat al een aantal jaren in een stil hoekje op de zolder van de schuur. Daar had ik een oude fauteuil naar toe gesleept en dat was mijn hoekje waar ik kon wegdromen naar iedere plaats op de wereld, waar de boeken die ik las me naar toe brachten. Maar de belangrijkste ontdekking en de meest ingrijpende gebeurtenis in mijn leven tot dan toe vond plaats live, recht voor mijn ogen  en op nog geen drie meter van mijn neus. Wanneer ik eenmaal in een boek zat kon men een kanon naast me afschieten zonder het op te merken. Maar ik was net begonnen aan een nieuw boek en ik zat er nog niet helemaal in waardoor ik hoorde dat iemand de schuur kwam binnenlopen. Dat was vreemd want op dit tijdstip kwam daar eigenlijk niemand. En toen ik even later zachtjes hoorde praten werd ik toch wel  nieuwsgierig wie daar beneden in de schuur was. Nu besloeg die zolder alleen maar het achterste deel van de schuur en je kon dus van boven zo de ingang van de schuur zien. Iemand die vanuit de volle zon naar binnen liep zag die zolder alleen maar als een zwart gat, maar vanaf de zolder had je een perfect uitzicht op alles wat er in de schuur gebeurde. Toen ik opkeek van mijn boek zag ik  Gerrit en Nico. Twee jonge mannen die al een paar jaar bij ons werkten. Gerrit was 24 en Nico was net 20 geworden. Ik wilde ze begroeten maar iets in me zei me dat ik me beter stil kon houden en dat bleek een juist besluit. Terwijl ze de schuur inliepen begonnen ze een beetje te stoeien en aan elkaars armen te trekken en omdat ze onder de zoldervloer liepen verdwenen ze uit mijn blikveld. Maar omdat het in de schuur gortdroog was zaten er tussen de planken van de vloer centimeters brede kieren waardoor je, wanneer je plat op je buik ging liggen, precies kon zien wat er beneden gebeurde. Gerrit drukte Nico met z’n billen tegen een stapel dekzeilen en begon begon hem intens te zoenen. Ik wist niet wat ik zag. Natuurlijk had ik wel eens gezien dat jongens en meisjes met elkaar zoenden, maar twee mannen….. En ik lag er recht boven dus ik zag hoe hun tongen telkens langs elkaar kronkelden en in de ander zijn mond verdween. En natuurlijk bleef het daar niet bij. Terwijl ze stevig bleven zoenen zag ik dat ze elkaars blauwe overall losknoopten en binnen de kortste keren stonden ze in hun onderbroek. Ze stopten met zoenen en Gerrit deed een stap terug, zakte door zijn knieën  en ging op zijn hurken zitten. Met zijn tanden beet hij in het elastiek en trok zo de onderbroek naar beneden. Ik zat er recht boven en zag op misschien twee meter afstand voor het eerst van mijn leven een volwassen pik in volledige erectie. Natuurlijk had ik als bijna dertienjarige zelf ook regelmatig een stijf pikkie maar dat kwam en ging spontaan en had er nooit echt gevoelens bij. Nu echter merkte ik dat ik een heel bijzonder gevoel in mijn onderbuik kreeg en werd mijn pikkie knoerthard. Omdat ik plat op mijn buik lag deed dat behoorlijk pijn en ik moest even met de hand in mijn broek om hem recht te leggen. Maar ik moest dat wel heel voorzichtig doen want ik was als de dood dat ik geluid zou maken en daarmee mijn aanwezigheid zou verraden. Inmiddels had Gerrit de pik van Nico in zijn mond genomen en zoog en likte eraan alsof het een heerlijke lolly was. Ik kon goed zien dat Nico het heerlijk vond want met z’n hoofd achterover en z’n ogen dicht pakte hij met twee handen het hoofd van Gerrit vast en bewoog hen heen en weer over z’n pik. Opeens stopte Gerrit met zuigen liet de pik van Nico uit z’n mond glijden en kwam overeind. De stapel dekzeilen was nog geen meter hoog en Gerrit die een stukje groter was dan Nico pakt Nico onder zijn oksels en zette hem met z’n blote billen op die stapel zeilen. Het leek er op dat ze dit vaker gedaan hadden want terwijl Gerrit zijn onderbroek afstroopte waardoor ik een nog grotere pik dan die van Nico zag, trok  Nico zijn onderbroek van zijn voeten en ging op zijn rug liggen met zijn billen iets over de rand en met zijn bovenbenen op zijn borst. Gerrit spuugde een paar keer flink tussen de billen van Nico en ging toen met een vinger in zijn gat. Ik vond dat zóóóó’ raar en vies, maar ik bleef kijken en zag dat Nico het kennelijk heel erg lekker vond.  Hij hing met z’n hoofd achterover, de ogen gesloten en kreunde, waarbij duidelijk was dat dit niet van pijn was maar van puur van genot. Na eerst met één, en later met twee vingers in het hol van Nico te hebben gepeuterd, drukte Gerrit nu ook zijn duim er bij. Dit ontlokte bij  Nico een kreetje van pijn. Gerrit trok daarop even z’n vingers terug maar Nico riep gelijk doorgaan!  doorgaan!  Waarop Gerrit weer twee vingers en een duim in dat gaatje van Nico drukte. Ik zag dat allemaal heel duidelijk gebeuren want het gebeurde op hooguit twee meter voor mijn ogen, en de kier tussen de planken was groot genoeg om niets te hoeven missen. Het was duidelijk dat Nico het steeds lekkerder begon te vinden en op een gegeven moment hoorde ik hem tegen Gerrit zeggen: “Kom maar op met je pik, ik ben er klaar voor”.  Prompt trok Gerrit zijn hand terug, pakte zijn snoeiharde pik en richtte die precies op dat gaatje waar hij net zijn vingers had uitgehaald. Heel langzaam zag ik de pik van Gerrit in het hol van Nico verdwijnen. Nico vertrok wel z’n gezicht, dus het deed wel wat pijn, maar je kon ook zien dat hij niets liever wilde dan dat die pik van Gerrit zo diep mogelijk in zijn hol kwam te zitten. Toen Gerrit er tot z’n ballen in zat stopten ze even, en  keken elkaar  aan, Nico liet z’n benen los en kwam wat overeind, Gerrit boog zich voorover zodat hun wijd uitgestoken tongen elkaar raakten en versmolten in een partijtje tongworstelen. Tot Nico zich achterover liet vallen op de dekzeilen en z’n benen om Gerrit’s middel sloeg. Toen zag ik dat Gerrit, eerst langzaam maar later steeds vlugger met zijn heupen heen en weer bewoog, waardoor zijn pik telkens een klein stukje in en uit de kont van Nico kwam. Ik zat daar recht boven dus kon precies zien wat er gebeurde. Nico leek het steeds lekkerder te vinden want terwijl hij met zijn hoofd van links naar rechts rolde straalde zijn gezicht puur genot uit, terwijl hij zijn benen steeds strakker om het middel van Gerrit klemde. Ineens hoorde ik Gerrit zeggen: Ik kom! ik kom!  Wat stom dacht ik nog, je bent toch al hier? Ja zo grasgroen was ik toen nog. En ofschoon het hele tafereel zich recht voor mijn ogen afspeelde wist ik figuurlijk absoluut niet wat ik zag.  Maar voor Nico was de opmerking voldoende om in aktie te komen. Hij liet zijn benen zakken zodat Gerrit uit de omklemming kwam. Daarop pakte hij zijn loeistijve pik in zijn rechtervuist en begon deze razendsnel op en neer te bewegen. Gerrit trok zijn pik uit het hol van Nico, pakte net als Nico zijn pik in de rechtervuist drukte zijn zak stevig tegen het onderlijf van Nico, die nu met gespreide benen de voeten aan de grond, plat op zijn rug lag.  Dit tafereel duurde maar heel even, want ze begonnen alle twee te kreunen als bronstige hengsten en wat ik toen zag..!?   Zonder te weten wat het was, zag ik twee mannen klaarkomen op een wijze waar je alleen maar van kunt dromen. Eerst dacht ik dat het pis was wat er uit Nico z’n pik sprietste. Drie, vier, keer kwam er een straal die recht over z’n buik tot op z’n gezicht terecht kwam. Direct daarna begon Gerrit nog harder te kreunen en spoot wel zes stralen op Nico z’n buik. En toen kon ik duidelijk zien dat het geen pies was maar veel witter en slijmeriger. De klodders bleven ook gewoon op Nico z’n buik liggen. En Gerrit, die een volkomen uitgebluste indruk maakte, ging naast Nico op de dekzeilen liggen. Nico bleef op z’n rug liggen terwijl Gerrit hem zijn rechterarm om z’n nek sloeg. Ze draaiden hun gezichten naar elkaar en Gerit begon de klodders slijm van het gezicht van Nico te likken. Zo te zien vond hij het wel lekker want hij wreef met z’n linkerhand over de buik van Nico om vervolgens  letterlijk z’n vingers af te likken. Toen vonden hun tongen elkaar  in een intense zoen. Onderwijl wreef Gerrit met zijn linkerhand dat slijmerige goedje heel behoedzaam over de borst en de buik van Nico. Zo bleven ze nog een paar minuten lekker tegen elkaar aan liggen tot Gerrit ineens opsprong en zei: “Kom luie flikker we moeten weer aan het werk”. Hoor wie het zegt zei Nico, maar je hebt gelijk we moeten weer wat gaan doen onze theepauze zit er op.  Ik zag dat Nico met en schone poetslap z’n buik nog wat droogwreef en ze beiden hun onderbroek en overall weer aantrokken. Na nog één stevige omhelzing liepen ze de schuur uit, alsof er niets gebeurd was.   Ik was te overdonderd van alles wat ik gezien en gehoord had dat ik nog even op m’n buik op die zoldervloer ben blijven liggen. Maar m’n pikkie, want meer was het toen nog niet, stond nog steeds loei stijf en het onbestemde gevoel in m’n onderbuik was ook beslist niet weg. Uiteindelijk ben ik overeind gekomen en in mijn leesstoel gaan zitten, maar van lezen kwam niets. Mijn pikkie bleef stijf dus deed ik wat ik daar nog nooit had gedaan; ik trok mijn broek naar beneden en ging in m’n blote kont onderuitgezakt in de stoel zitten. Ik pakte zoals ik Nico had zien doen m’n pikkie vast. Niet in m’n vuist want daar was het ding veel te klein voor, maar tussen duim en twee vingers en ging er wat mee heen en weer zoals ik Nico had zien doen. Dat voelde heel apart en heel lekker dus ging ik wat sneller heen en weer, en dat maakte het gevoel nog sterker en lekkerder. Het was zo lekker dat ik niet wilde stoppen, maar helaas ik moest ineens nodig pissen. Maar wel zo nodig dat ik nooit meer op tijd op de WC kon zijn, Gelukkig stond er op die zolder ook een emmer en ook nog onder handbereik dus terwijl ik met mijn linkerhand die emmer pakte, bleef ik met m’n rechterhand op en neer m’n pikkie bewegen. Tot ik voelde dat ik de pis niet meer kon houden en ik hem in de emmer richtte. Maar in plaats van de gebruikelijke gele onafgebroken straal spoot er nu een paar keer een straaltje slijmerig goedje uit. Ik schrok me rot. En ineens voelde ik me doodmoe en werd m’n pikkie ook weer helemaal slap. Wat was dit??? Ben terug in de stoel geploft en wist even niet wat ik moest doen. Maar langzaam kreeg ik toch alles weer op een rijtje. Ik besefte dat mij hetzelfde was overkomen als Gerrit en Nico en kwartier daarvoor. Ik wist nog steeds niet wat het was, maar die twee vonden het kennelijk heel gewoon, dus zou het wel niet zo erg zijn. Na een half uurtje was ik weer een beetje tot rust gekomen, kleedde me weer aan, maakte met een poetslap de emmer schoon, en ging een eind lopen door de boomgaard want daar kreeg ik altijd, en nog steeds en heel rustig gevoel van.    De rest van die vakantie is er niets bijzonders meer gebeurd maar in mijn hoofd hield het me wel bezig. Tot de laatste maandag in augustus het Gymnasium in Gouda wachtte. Onwennig zette ik mijn fiets in het daarvoor bestemde rek en terwijl ik mijn zware boekentas van de fiets aan het halen was, schoof er een fiets in het rek naast me. Ik keek op, en keek recht in het mooiste gezicht dat ik ooit gezien had. Een mooie kop met krullend haar, twee staalblauwe ogen en een lachende mond die me vroeg”: “Jij ook voor het eerst hier? ” “Jjjjaa” stotterde ik een beetje. “Ik ook, antwoordde de mooie kop,  maar als je even op me  wacht en we samen gaan dan zijn we allebei niet alleen”. Ik moest even lachen om deze simpele waarheid, maar werd er wel heel erg warm en blij van. Nog niet eens in de school en dan al een maatje, dat kon niet beter. Toen ook deze jongen zijn fiets op slot en de tas in de linkerhand pakte, stak hij zijn rechterhand naar me uit en zei: “Ik ben Joris Goudriaan en kom bij Ouderkerk vandaan”. “Arjan van Putten, van bij Ameide” beantwoorde ik zijn uitgestoken hand.   Samen liepen we de school in, en we zijn samen gebleven, tot…,.tot… , Arjan begon te hakkelen moest een paar keer slikken en zei Marc aankijkend, ach eigenlijk zijn we nog steeds samen al leeft Joris al jaren in het leven dat ons uiteindelijk ook is beloofd als we tenminste een beetje lief zijn voor elkaar. “Nog een cola?”vroeg Arjan, “Want je begrijpt dit verhaal is nog lang niet uit.”  “Ja doe maar zei Marc” terwijl hij net deed of hij de twee dikke tranen in de ogen van Arjan niet zag.  

• 05-12-19

  Naakstrand trio en meer

  <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"ＭＳ 明朝"; mso-font-charset:78; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1 134676480 16 0 131072 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1593833729 1073750107 16 0 415 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1593833729 1073750107 16 0 415 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:Verdana; mso-fareast-font-family:"ＭＳ 明朝"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman";} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; font-family:Verdana; mso-ascii-font-family:Verdana; mso-fareast-font-family:"ＭＳ 明朝"; mso-hansi-font-family:Verdana;} @page WordSection1 {size:595.0pt 842.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.WordSection1 {page:WordSection1;} --> En of ik lekker wakker werd. Ik heb een lekker groot bed. Ik slaap er alleen behalve als er een leuke vent of meid blijft slapen. Vent of meid ja, ik ben een actieve bi-man. Hoewel meer man gericht, kan ik een lekkere vrijpartij met een vrouw ook waarderen. Maar goed, lekker geslapen na een gezellige avond en een vermoeiende nacht. Ik had gisteren lekker geborreld met hem, de stud die ik al een tijdje ken. Hij was langsgekomen, we hebben lekker gegeten, enorm lang gekletst, Netflixje gedaan, en lekker met elkaar gespeeld. Dat spelen begon tijdens de film en eindigde in een lekker lange vrijpartij waarin hij in ieder geval een paar keer aan zijn trekken kwam.   Ik kijk verlekkerd opzij. Hij ligt daar nog, op zijn rug gelukkig, dus ik kan langzaam het dekbed opzij leggen, en daar ligt hij, heerlijk verstopt in zijn velletje rustend op zijn buik. Ik streel zijn buik, en ga langzaam naar beneden, beroer zijn pik. Het duurt even, dan hoor ik een luide zucht en een langzaam harder wordende lul. Ik geef hem een paar rukjes en zie hoe hij in mijn hand hard wordt. Rustig trek ik door, mijn gezicht langzaam naar zijn borst, mijn lippen zoekend naar zijn tepel, die, als ze hem gevonden hebben, zuigend hard maken. Je gaat wat beter liggen en kreunt ten teken dat ik het goed doe. Maar ik heb geen zin om hem nu weer naar een hoogtepunt te brengen. Ik geef hem een zoen en zeg hem dat hij over een kwartiertje naakt zijn ontbijt kan komen halen.   Zo gezegd zo gedaan, ik heb een makkelijk ontbijtje klaargezet, en daar komt hij binnen. Zijn pik heeft een mooie houding, een beetje stijf en met zo’n mooie boog naar beneden. Zo zie ik ze het liefst, gevuld als bewijs dat er lust inzit, maar niet stijf. zo in de ochtend hoef ik geen harde paal aan tafel. Hij gaat zitten en samen genieten we van het eten en van elkaar. Onze handen vinden onze gezichten, rug, borst, benen en pik. We eten, zoenen, lachen en genieten.   Ik heb een idee zeg ik hem en stel hem voor naar het stand te gaan. Hoewel het de laatste dagen koeler wordt, is het vandaag nog een mooie zonnige start. Hij stemt in en zo zitten we niet veel later in de auto naar het strand. We lopen wat langs de kustlijn, geen haast en lekker pratend. We zien hoe het geklede deel langzaam overgaat in het naaktstrand. Omdat het gemengd is kun je duidelijk zien hoe bikinitopjes verdwijnen en niet veel later gevolgd wordt door de slipjes en broekjes.   Het is gezellig druk, hier en daar wat stelletjes en wat losse vrouwen. De mannen liggen meer richting de duinen, wel duidelijk, het is lust wat hen drijft, mij ook trouwens. Mijn nek verrek ik een paar keer door een mooie vrouw die open en bloot op de rug aan het zonnen zijn. De aanblik maakt me opgewonden, niet veel later staat mijn pik paraat. Grappig om te zien dat een naakte vrouw hem niks doet, hij kijkt verbazend naar mijn pik en vraagt zich af waarom tieten mij kunnen opwinden…… ik ga het hem niet uitleggen.   Sommigen willen dit niet en draaien hun gezicht af, af een toe krijg ik een lach of een complimentje. Wij lopen nog een beetje door en vinden een lekker beschut plekje onder aan de duinen. Iets hoger, dus met een lekker zicht naar het strand, de zee en de horizon.   We smeren elkaar in en gaan lekker liggen. Ik ben zeker in slaap gevallen want ik schrik wakker van een vrouwenstem. He leukerd, mag ik erbij komen liggen? Ik moet even wennen, kijk om me heen zie hem met een glimlach kijken en zie dan een mooie dame. Alles in de juiste proporties, mooie borsten, strak buikje en beneden lekker geschoren, het ziet er uitdagend uit. Dan besef ik me dat ik haar nog niet in de ogen heb gekeken. Ze lacht en stelt zich voor, haar accent verraad iets Brabants. Ze komt naast mij zitten en we beginnen wat te kletsen. Ik ben benieuwd waarom zij naast mij komt zitten. Dan legt ze uit dat ze ons over het strand had zien lopen en het haar opviel dat het mij kennelijk opwond en hem minder. Zij gaf aan dat zij niet alleen naar het strand was gekomen om te zonnen, maar ook op zoek was naar gezelschap.   Op zich niks mis mee, hoewel ik hoopte dat ik met mijn date nog wat kon vrijen en genieten, dacht ik dat het wellicht nog wel tot meer zou kunnen leiden. We gingen zitten, dronken en aten wat en genoten van leuke gesprekken. Het viel mij wel op dat zij haar hand vaak over haar borsten liet gaan en af en toe mijn buik streelde. De hitte, wijn en ontspanning zorgde er in ieder geval wel voor dat mijn pik groter en harder werd.   ze gaat iets verliggen en met haar mond gaat ze richting mijn buik. ze geeft kusjes, likje en langzaam gaat ze richting mijn eikel.. die neemt ze in de mond terwijl haar handen mijn ballen en benen strelen. Ik sluit mijn ogen en zoek met mijn handen het lichaam van mijn date. met mijn rechterhand streel ik hem, zijn borst, zijn buik en langzaam voel ik zijn inmiddels harde pik. Rustig trek ik hem af, mijn linkerhand over het haar van de vrouw die gulzig mijn pik in haar mond heeft.   we genieten en ik zie dat er wat mensen zich om ons heen komen staan. hun handen om hun pik, verlekkerd kijkend. dan duw ik de vrouw van mijn pik, laat haar op haar rug draaien, zoen haar borsten, haar buik en ga langzaam naar beneden. ik geef mijn date een teken dat hij moet opstaan. en terwijl ik mijn tong richting haar kut laat gaan, duw ik mijn kont omhoog. dat is een signaal voor de date dat hij mij mag rijden. ik voel hoe een vinger mijn kutje inglijdt en mij opent. dan verdwijnt de vinger en merk ik hoe hij zich tussen mijn benen plaatst. Ik voel zijn warme eikel tegen mijn billen zich een weg naar binnen zoekend. Mijn tong gaat langs de clit van de vrouw die kirrend geniet. even de druk en dan voel ik hoe hij langzaam bij mij naar binnen komt. zacht stotend neukt hij mij terwijl ik in hetzelfde ritme aan het beffen ben.   Niet veel later voel ik hoe het ritme opgevoerd wordt en zijn pik harder worden en dan komt hij in mij klaar. Een paar stoten zaad zoeken zich een weg bij mij naar binnen. de vrouw ligt nog steeds te genieten en ik blijf doorgaan. Likken en pijpen is mijn specialiteit, maar deze kut is zo lekker zo nat, zo nauw. Ik voel hoe de man uit mij gaat en een drup zaad mee naar buiten komt. Ik merk dat hij van mij wegdraait maar ook hoe er nog iets gebeurt. Een andere man lijkt de plaats in te nemen en zonder iets te zeggen voel ik nu een toch wat grotere pik makkelijk mijn darm ingaan. wat ruwer deze keer stoot de man zijn pik bij mij naar binnen. Ik merk dat de prostaat overuren draait want een klodder zaad stroomt uit mijn pik, dat is dat geweldige gevoel van de P-massage. Zo gaat het een tijdje door en ook dan voel ik ineens een harde stoot waarbij de vreemde in mij klaarkomt. Ook nu gaat hij snel van mij af. Om te voorkomen dat er nog een man mij zal gebruiken, duw ik de benen van de vrouw uit elkaar en laat mij over haar heen zakken. Mijn pik vindt haar grotje snel en zo ben ik haar aan het neuken. Onze monden zoeken elkaar en we tongen lekker terwijl we lekker vrijen. Ik merk aan haar kreunen dat er een hoogtepunt aan zit te komen, en het mooiste moment is daar, we komen samen klaar. Zij schokt een beetje met haar lichaam en ik stoot mijn zaad in haar kut. We bewegen nog wat door, dan liggen we uitgeput op elkaar. Ik kijk opzij en zie mijn date een pik in zijn mond nemend een kijker lekker pijpen. Ik kijk rond en zie een paar mannen duidelijk opgewonden kijken wat wij deden. Dan zie ik die lekkere jonge vent. wijs hem naar ons toe, ik vraag hem om de vrouw te verwennen De vrouw gaat op haar handen en knieën zitten, en de man laat zijn pik bij haar naar binnen glijden. ik ga naast de vrouw zitten en kijk hem verlangend aan. ik zie hoe hij geniet terwijl hij haar neemt. Op het moment dat hij zijn ogen sluit en lijkt klaar te komen, zeg ik hem te stoppen en zijn zaad over mijn gezicht te spuiten. Hij trekt zich terug, pakt zijn lul in zijn handen en met vlijtige halen trekt hij zich klaar. Zijn zaad spuit hij over mijn gezicht heen. Dan is het genoeg. we gaan de zee in om ons schoon te spoelen. Gaan terug, nemen nog wat te drinken en genieten van de middag die lekker voorbij is gegaan.

• 04-12-19

  Het blijft verrassend 4

  Zelden was een dag zo lang als deze vrijdag voor Jos. Gisterenavond had hij een afspraak gemaakt met Marc. Zoals meestal met afspraken was Jos er van uit gegaan dat het zeker nog wel een week en wellicht nog langer zou duren voordat ze dit met elkaar zouden kunnen praten. Maar het liep anders en vanavond zou hij al met de billen bloot moeten. Hoewel met de billen bloot… eerlijk gezegd  was Jos helemaal niet bezig met seks maar veel meer met zijn geaardheid en hoe hij zijn leven verder in zou moeten richten. En het was duidelijk dat Jos die gewend was zich klein en vooral stil te houden,  wanneer hij ooit voluit van het leven zou willen genieten, vanavond toch echt openheid van zaken zou moeten geven. Voor de middag was er op het werk nog voldoende reuring om de tijd nog enigszins door te kunnen komen. Maar na de middag leek de klok wel stil te staan en om half drie besloot Jos een paar snipperuren te nemen en ging naar huis. Dat had ook als voordeel dat hij Marc niet onder ogen hoefde te komen. Hij zou zich geen raad weten omdat hij dan net zou moeten doen alsof er niets aan de hand was terwijl hij er volledig door in beslag genomen werd. Maar hoe dan ook  het was met lood in de schoenen dat Jos het appartement naderde en hij aarzelde zelfs nog om op de bel te drukken. Wat zou er vanavond allemaal worden los gemaakt ? En die Luc wat zou dat voor type zijn?  Zou die wat invoelingsvermogen hebben? Of zou dat zo’n ruige motormuis of beter gezegd -rat zijn?  Dat spookte door Jos zijn hoofd maar bijna mechanisch drukte hij op de bel…. En toen kon hij niet meer terug. “Jij bent waarschijnlijk Jos?” klonk het heel vriendelijk uit de intercom. “Klopt”, pfffoe, dat viel niet tegen hij hoefde weinig te zeggen want direct zwaaide de deur open en werd Jos uitgenodigd om naar de bovenste etage te komen. Tot in de kleinste vezel gespannen arriveerde hij daar, maar toen de liftdeur open ging en hij daar een ontspannen vriendelijk lachende Marc zag staan viel er al  iets van die spanning af, en terwijl ze samen door de gang naar het appartement liepen waar hij, bijna letterlijk met open armen, werd ontvangen door een heel sympathiek ogende Luc, leek het wel of er een loden last van hem afviel. Was het een reactie op een jarenlang opgebouwde spanning die in de laatste uren tot een toppunt was gekomen? Was het de allerhartelijkste ontvangst in een totaal vreemde maar voor Jos direct heel vertrouwde omgeving? Hoe dan ook binnen de kortste keren en zonder enige aarzeling liet Jos alle reserves varen en stortte zijn hart volledig uit. Jos waande zich in een andere, ongecompliceerde wereld, waar hij volledig zichzelf kon zijn. Los was van alle narigheid uit die werkelijke wereld, die Jos tot nu toe zo onbarmhartig bejegende.   Maar hoe aangenaam het bier, het zich vrijelijk kunnen uitspreken, de heerlijke maaltijd, de begripvolle reactie in woord en gebaar ook waren, het waren vooral de troostende armen van Luc die voor Jos voelden als balsem op een schrijnende wond. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan het verblijf in deze bijna droomwereld. Langzaam keerde Jos terug in de echte wereld en daarmee keerde ook het echte gevoel bij Jos terug. En hoe meer hij voelde, hoe aangenamer het werd. Twee stevige armen om hem heen, de warmte en de geborgenheid van een mens ervaren, met een man lijf aan lijf zitten… maar waar Jos zelf van dit alles steeds rustiger werd, werd kleine “jos”  tussen z’n benen steeds onrustiger. En het was de fysieke pijn van een pik die stijf wordt, maar aan alle kanten te klem zit om zich vrijelijk te kunnen ontplooien, die Jos in een klap terug bracht in de werkelijkheid.   En het besef dat hij heel close en inmiddels met een flinke erectie op een bank zat met een man wiens vriend dit tafereel vanaf een meter afstand kon waarnemen, deed Jos schrikken zoals hij nog zelden was geschrokken.  Terwijl Jos zich losmaakte van Luc en snel in de andere hoek van de bank ging zitten keek hij naar Marc in de hoop dat die niet gezien had wat er precis gebeurde.  “Hij is echt lekker hè ” zei Marc lachend wijzend op Luc , die ineens een beetje verloren met lege handen op de bank zat. Jos wist echt niet hoe hij hierop moest reageren en kon alleen maar met een steeds roder wordend hoofd wat onsamenhangends stamelen. Bedoelde Marc nu dat hij het helemaal niet erg vond dat ie zo close met Luc was geweest?  “Dat gestamel van wat jij er van vindt “ zei Marc,  “ kan ik niet verstaan, maar dat híj het wel lekker vindt”, duidelijk wijzend op Jos z’n  kruis, “is meer dan duidelijk.  “En dat vind JIJ niet erg?’ vroeg Jos, die inmiddels weer normaal kon praten ,vol verbazing.  “Nee natuurlijk niet. Het zou pas erg zijn wanneer het je niets deed wanneer zo’n lekker ding als Luc je in zijn armen neemt en je even alle sores laat vergeten. Jongen neem van mij aan er zijn weinig dingen waar een mens meer energie van krijgt dan zich geborgen te weten bij mensen”. “Ben jij dan niet boos op me dat ik zo lekker in Jos z’n armen lag, dat ik er ..unne.. unne”  Jos begon weer te stotteren  “Er een stijve pik van kreeg” maakte  Marc de zin van Jos af.  “Ja, inderdaad,  dat heb je dus ook gemerkt” zei Jos die er nu helemaal niets meer van begreep. Natuurlijk, was het heerlijk om zo ongeremd jezelf te mogen zijn. Maar hoe was het mogelijk dat iemand zo tolerant was dat hij zonder en spoor van afgunst of jalousie  op deze wijze z’n partner met een ander bezig kon zien?  En inmiddels was Jos toch ook al zo vrij om deze vraag dan maar gewoon te stellen. En terwijl Luc nog drie biertjes haalde  kreeg hij van Marc een antwoord dat Jos enerzijds verbaasde, maar anderzijds ook heel erg aan het denken zette.  “Wij zijn wel elkaars meest dierbare personen, maar dat betekend niet dat we elkaars eigendom zijn”.  De meeste relatieproblemen ontstaan doordat men vindt dat dit laatste wel het geval is. Vroeg of laat veranderd de relatie dan in slavernij. Waarbij de partners heel dikwijls elkaars slaaf zijn, zonder dat zelf goed te beseffen”.  Luc en ik horen dan wel bij elkaar, maar we zijn niet van elkaar. En in de ruimte die deze houding naar elkaar toe schept is heel veel mogelijk zonder dat dit tot problemen leidt.  In deze ruimte kan een mens vrij bewegen en blijft zowel de geest als de spieren soepel. Behalve natuurlijk die ene spier die regelmatig laat weten te weinig  ruimte te hebben en daardoor al zijn souplesse verliest”. “Ja maar hebben jullie dan ook wel eens seks met een ander?! “, vroeg Jos in opperste verbazing. “Ja waarom niet?.  Luister, wij weten wat we aan elkaar hebben. Wij weten dat we het met niemand beter hadden kunnen treffen dan met elkaar,  maar dat wil niet zeggen dat wij anderen en anderen  ons niets meer te bieden hebben.  En dat geldt voor  alle aspecten van het leven. Luc is helemaal weg van kunst en musea, ik heb veel meer interesse in techniek en infrastructurele bouwwerken.  Natuurlijk praten we over en weer wel over datgene dat ons boeit, maar echt diep ingaan op de materie is voor de een geweldig en voor de ander dood saai. Nou dan ondervinden we toch beiden veel meer voldoening aan een contact met iemand buiten onze relatie. En hoe vertrouwder we met elkaar worden, des te gemakkelijker kunnen we ons onvoorwaardelijk open stellen voor een ander.  We weten dat de gezamenlijke basis onverwoestbaar is. Luc kon er even helemaal voor jou zijn, omdat hij zich geen seconde druk hoefde te maken over de vraag wat ik er van zou vinden.  Proost !”   “Maar wanneer Luc nou ook eens een stijve pik had gekregen wat dan. Dat was dan toch heel lastig geworden want daar zou hij dan niks mee kunnen? ” bracht Jos in. “HAHAHA”de schaterlach van twee mannen schalde door de kamer. “Wil je weten wat ik allemaal had kunnen doen met de stijve pik die ik beslist zou hebben  gekregen als jij niet zo plotseling naar de andere kant van de bank was gevlogen? “ vroeg Luc lachend aan Jos. “Nou ja, nee, eh, ik weet het niet,  of ja, maar…… ik denk dat ik nog veel moet leren” was het uiteindelijke antwoord van Jos. “En zou je dat willen leren?” vroeg Marc. “Ja dat wel, ik heb leren altijd geweldig gevonden maar hier is toch geen school voor”. “Nee dat niet”, zei Marc “maar er zijn wel leraren die hierin graag privé les geven”. “Nooit van gehoord, of iets van gezien” zei Jos. “Nee zei Luc dat zou kunnen, want wij bijvoorbeeld,  hebben ook nog steeds geen tijd gehad om een bord naast de voordeur te spijkeren om dit bekend te maken.  Maar we hebben de vooropleiding  inmiddels wel afgerond en hebben ook al voldoende lesuren bijgewoond en stageplekken bezocht om een leerling die dat wenst voldoende basiskennis bij te kunnen  brengen”.  “En hoe gaat dan de aanmelding? ”  vroeg Jos met een ondeugend lachje?      “Nou dat kan schriftelijk en mondeling , maar de eerste les is altijd minimaal 24 uur na de aanmelding” zei Marc.” En die regel is vooral belangrijk voor mensen die met grote aarzeling en onzekerheid hier komen in de hoop wat meer te weten te komen over zichzelf en hun gevoelens. Deze mensen horen en ervaren dan vaak dingen waardoor hun bloed zich gaat concentreren in een sponsachtige massa tussen hun benen, waardoor de hersenen te weinig bloed krijgen om nog helder te kunnen denken. Deze mensen willen we absoluut niet in een zwak moment verleiden tot daden of handelingen waar ze later spijt van krijgen. Vandaar die 24 uur bedenktijd. Wie dan opnieuw aangeeft  een proefles te willen ondergaan  zo’n leerling helpen wij graag ”. “Dan geef ik mij bij deze op voor zo’n proefles”, maar morgen op zaterdag  wordt waarschijnlijk geen cursus gegeven?” “Dat ligt er aan” zei Luc “de eerste les is altijd privé en zaterdags hebben we nog wel eens een groepscursus” . Terwijl hij dit zei opende hij de agenda in  z’n smartfone,  keek Marc  aan en zei: “Arjan”.  “Nee zei Marc, dat kan niet samengaan, maar………………  “  Marc zweeg verder en leek even in gedachten verzonken tot hij vervolgens met  een glimlach om de mond zei Luc aankijkend: “Volgende week vrijdag kan dat wel? “ Luc knikte ja en zich tot Jos wendend:  “Volgende week vrijdag zelfde tijd zelfde plaats lijkt je dat wat”?  Jos vond het prima en dus werd dit zo afgesproken.  Inmiddels was het ook al best laat geworden en dus besloot Jos maar eens naar huis te gaan, en stond op uit de bank. Marc en Luc liepen op hem af en gaven Jos een hele dikke knuffel.  Met een hoofd vol gedachten maar wel met een heel erg goed gevoel in zijn hart ging Jos terug naar zijn huisje. Hij wist het zeker, deze avond zou wel eens een keerpunt in zijn leven kunnen worden.   Marc en Luc waren ook best moe en na de boel wat opgeruimd te hebben zochten ze ook hun bedje op.  Naakt als altijd kropen ze tegen elkaar en toen ze lekker genesteld waren vroeg Luc aan Marc: “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik Arjan zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ”  “Alles op z’n tijd maatje”. Nu wil ik jou eerst een stuk “Verse Worst” geven en als je lief bent krijg je er nog een sausje bij!” Typisch Marc. Hij kon zo gevoelig en teder zijn, maar af en toe, zeker na een serieuze en emotionele avond als deze, dan werd het een beest. Gelukkig kon Luc daar heel goed tegen sterker nog hij kon er intens van genieten.  Wanneer hij werd genomen als het slachtoffer van een aanranding.  Kennelijk was Marc al aardig opgegeild want terwijl hij Luc zijn onderbenen vastpakte en zijn schouders bij Luc in de knieholte plaatste, droop er al een slier voorvocht uit z’n eikel. Met z’n rechterhand melkte  Marc nog wat extra van dit beste smeermiddel ter wereld uit z’n pik en smeerde daar Luc z’n ster, die al verlangend open stond, mee in. Marc zette de eikel op de ster, keek Luc recht in de ogen om te zien of hij er klaar voor was, en toen Luc dat met ene bijna onmerkbaar knikje bevestigde, ramde Marc zijn paal in een keer bij Luc naar binnen.  Zo deden ze het niet vaak, dat ruige rammen,   maar af en toe dan was dit toch wel lekker. Luc wist wat hem te wachten stond en hij merkte dat hij zich er steeds beter op kon prepareren.  De eerste keren hield de pijn die deze plotselinge penetratie veroorzaakte  zo lang aan, dat er voor Luc eigenlijk geen plezier aan te beleven was. Maar Luc vond het wel heel spannend om zo “genomen” te worden dat ze het zijn blijven proberen. En inmiddels was Luc zover dat hij geen kik meer gaf als Marc doorstootte.  En zat hij er eenmaal in dan bleef Marc muistil leunen tegen de bovenbenen van Luc. En het was dan Luc die door het samentrekken van zijn kringspier aangaf dat hij er klaar voor was. Die ”massage” van zijn op knappen staande pik was dan voor Marc het teken om met kleine stootjes beginnend Luc uiteindelijk met lange halen plat te neuken . Als een zuigerstang van een stoommachine in een poldergemaal haalde Marc zijn pik tot het uiterste puntje van zijn eikel uit Luc zijn ster, om hem er vervolgens tot zijn op knappen staande ballen in te rammen. Steeds sneller en steeds woester  ging die stang op en neer tot Marc met een woeste brul  zijn pik er in ramde en zich trillend  en schokkend helemaal leegspoot in Luc z’n darmen. En Luc….?  Die wist wat ging komen en lag al die tijd met uitgespreide armen plat op z’n rug. Bij de laatste schok waarmee Marc het laatste restje sperma afleverde liet hij zich als een slappe vaatdoek voorover vallen in de  gespreide armen van Luc, die Marc met armen en benen, als ware het de tentakels van een inktvis, tegen zich aantrok.  De prostaat massage van Marc z’n zuigerstang en een klein naschokje van Marc die nu stevig tegen de paal van Luc werd aangedrukt waren voldoende om de minieme ruimte die er tussen de buiken van deze mannen nog was, op te vullen met vier vijf golven sperma die uit de pik van Luc gulpten.  Helemaal uitgeteld tot niets meer in staat, vielen ze zo in slaap. Het was Marc die na een halfuurtje  wakker werd omdat zijn rug toch ging protesteren vanwege de oncomfortabele houding. Luc sliep nog al een roos. Heel voorzicht kroop Marc  tussen de benen van Luc uit en bekeek het “slagveld” van half opgedroogd sperma dat bijna tot aan zijn kin in z’n borstharen zat en besloot het daar maar lekker te laten zitten. Hij vleide zich naast zijn “Luccie” en viel prompt weer in diepe slaap.   

• 04-12-19

  Wandelen

  Op een goede dag dacht ik bij mezelf: Wanneer ga je nu eens beginnen met wandelen, je wilt toch afvallen. En zo gezegd zo gedaan. Op internet een mooie wandelroute opgezocht en met de auto er naar toe. 15 Kilometer moet te doen zijn dacht ik in mijn rit er naar toe. Aangekomen bij de startplaats verwonderde ik me een beetje dat het gewoon een parkeerplaats is, zonder restaurant of iets. Alleen een oude boerderij iets verder op. Auto geparkeerd en het bord aan het bestuderen hoe de route een beetje loopt. Zo te zien valt het mee denk ik en begin vrolijk te wandelen. Na een uurtje of 2 wandelen zie ik een bankje en ga ff zitten om te rusten. Nog een klein uurtje schat ik in, dus ik neem nog een slok water. In gedachte verzonken hoor ik opeens iemand vragen: Mag ik erbij komen zitten. Ik schrik op en zie een oudere man mij lachend aankijken. Natuurlijk zeg ik snel en zeg er achteraan ik loop zo toch verder. Wilt u ook wat drinken, mijn fles is nog half vol en we zijn er bijna. Graag zegt de man en neemt een paar slokken. Samen lopen we verder en babbelen wat over het weer, de politiek en zo. Plots struikelt de oudere man en valt voor over op de grond. Ik probeer nog hem te helpen, maar helaas. Ik help hem overeind en hij heeft last van zijn enkel. Wat nu zeg ik. Ach zegt ie, nog 300 meter en dan zijn we bij de finish en 200 meter verderop woon ik. Als je me zo ver wilt helpen dan is het geen probleem. Ok en al ondersteunend lopen we verder. Nog geen 100 meter verder slaat het weer om, het begint te waaien en te stortregenen. Binnen 1 minuut zijn we allebei doorweekt, maar zijn huis is in zicht. Aangekomen bij zijn huis zegt ie kom maar ff mee naar binnen, kun je douchen een kop thee drinken terwijl je kleding wat kan opdrogen.Snel gaat Bert, zo als ie zich voorgesteld heeft zich douchen en zegt doe maar rustig, dan maak ik de open haard aan en zet een bakje thee voor ons. Ik hen een badjas voor je klaargelegd en zal je kleding ff te drogen hangen.Heerlijk zo'n warme douche op je koude lijf. Snel afgedroogd en de badjas aangetrokken. Beetje kort maar ja.Deze kant riep Bert door de open deur en ik liep een warme kamer binnen met een grote open haard. Voor de open haard zat Bert op een zitzak en zei ga lekker zitten. De thee is klaar. Wil je een scheut rum er in.Eentje mag hoor als je nog moet rijden. Ok zei ik lachend doe maar en Bert deed een flinke scheut in de thee. Al drinkend van de thee voelde ik de warme gloed van het vuur en dacht terug aan mijn jeugd jaren bij de scouting. In gedachte verzonken hoorde ik Bert vragen, waar ben je met je gedachte, lust je nog een kopje thee.Ik dacht aan mijn jeugd bij de scouting, een jaar of 40 geleden. Gingen we vaak in de winter kamperen en dan hoorde een groot kampvuur erbij om warm te blijven. Vaak zo groot dat we in de blote buik erbij konden zitten. O zegt Bert en dan zeker lekker met elkaar spelen zei hij lachend. Helaas moest ik bekennen, dat is er jammer genoeg nooit van gekomen .Jammer zei Bert en kwam zachtjes naast me zitten. Je weet niet wat je mist. Hij legde zijn hand op mijn been en keek me indringend aan. Toen sloeg ie een arm om me heen en vroeg, mag ik je een zoen geven omdat je mee hebt geholpen thuis te brengen. Zonder een antwoord af te wachten gaf ie me een zoen op de mond en zijn tong gleed in mijn mond. Een beetje overrompeld beantwoordde ik zijn zoen en hij trok me stevig tegen hem aan. Ik voelde zijn anders hand langzaam omhoog kruipen en ongewild begon mijn pik zachtjes te groeien. Zou mijn droom dan eindelijk uitkomen. Zijn hand wreef zachtjes over mijn slip en ik hoorde hem fluisteren: lekker he. Ik wist zo snel niets te zeggen en Bert zei zeg maar niets schatje, je vriendje vind het lekker toch. Dat kon ik niet ontkennen en kuste hem nogmaals.Kom zei Bert, dan gaan we naar de slaapkamer en nam me mee aan de hand. Op zijn slaapkamer aangekomen legde hij me op bed en begon me weer lekker te zoenen. Dit keer gleed zijn hand in mijn onderbroek en behendig trok ie die uit en masseerde mijn pik en ballen. Voorzichtig liet ik mijn hand naar zijn pik glijden en voelde dat die al flink stijf was. Bert duwde mij zachtjes naar beneden en zei doe maar wat je altijd al een keer wou doen. Toe maar, dat is niet vies. Voorzichtig nam ik zijn zijn stijve pik in mijn mond en begon hem te pijpen. Blijkbaar deed ik het goed want hij kreunde zachtjes en zijn hand gleed naar mijn billen. Hij haalde zijn pik uit mijn mond en begon mijn billen zachtjes te kneden. Lekker kutje schatje, dat zullen we eens lekker gaan vullen. Voorzichtig drukte hij een vinger naar binnen wat eerst vreemd aanvoelde, maar al snel heerlijk geil aanvoelde. Met behulp van wat glijmiddel gleed al snel een tweede en derde vinger naar binnen. Ik lag te kronkelen van genot en opeens stopte Bert, haalde zijn vingers uit mijn kutje en draaide mij op mijn buik. Nu komt ie jongen en hij zette zijn stijve pik tegen mijn kutje. Langzaam gleed ie naar binnen. Eerst wat onwennig, maar al snel een heerlijk gevoel. Langzaam neukte hij me en fluisterde geil in mijn oor: Dit wou je toch schatje. Dit heb je je hele leven al gemist. Hij draaide mij een beetje en begon al neukend met mijn pik te spelen. Nog nooit had ik me zo geil gevoeld en ik voelde mijn pik groeien en voelde dat ik ging klaarkomen. Op het moment dat mijn zaad naar buiten spoot kwam ook Bert klaar in mijn kutje. Ik hoorde en voelde hem genieten. Ook ik was nog nooit zo heerlijk klaargekomen. Uitgeput bleven we zo liggen, Bert zijn pik nog in mijn kutje en mijn pik heerlijk in zijn hand. Ik voelde zijn pik uit mij glijden, maar mijn pik bleef op volle sterkte. Bert boog zich voor over en begon mijn pik lekker te pijpen. Ook mijn ballen werden heerlijk verwend door hem en al snel spoot ik een 2e lading zaad in zijn mond. Helemaal uitgeput vielen we samen in slaap.Een paar uur later werd ik wakker en voelde hoe Bert lekker met mijn pik en ballen aan het spelen was. Dag schatje, ben je weer geil vroeg ie ondeugend. Nu is hou beurt om mij lekker te neuken en hij begon me eerst lekker stijf te pijpen. Daar had ie niet lang voor nodig en toen mijn pik weer lekker stijf was ging ie op zijn knieën voor me zetten en zei neuk deze geile teef maar eens lekker. Ik zette mijn stijve pik tegen zijn kutje, dat ie al had ingesmeerd met glijmiddel en gleed makkelijk naar binnen. Heerlijk zo'n strak kutje. Al neukend pakte ik zijn pik en begon hem zachtjes af te trekken. Ik voelde dat ik ging komen en liet zijn pik los en concentreerde me helemaal op mijn eigen hoogtepunt. Wat een geil gevoel, mijn zaad ongegeneerd in hem spuiten. Nadat ik klaar was gekomen ging ik snel op mijn knieën, want ik wilde zijn pik in me voelen. Bert begreep me meteen en zijn stijve pik gleed in mijn kutje. Heerlijk voelde ik hoe hij me neukte en al snel klaar kwam.Daarna nog heerlijk samen gedoucht en onder de douche elkaar nog een keer gepijpt.Hopelijk wordt deze droom snel een keer waar gemaakt.